1.Καλησπέρα πέρα για πέρα!!!!
Σήμερα δε μπορούσα να κοιμηθώ κι είπα να γίνω μέλος σε αυτόν το χώρο! Να γράφω τα κουλά μου και να ταιριάζουν με το όνομά μου! Κούλα με λένε. Χάρηκα.
Ποιος χάρηκε; Εγώ! Δεν αρκεί; Αρκεί!!!
Αλλά δεν πειράζει! Λένε πως μόνο η φασολάδα πειράζει, άρα καλά όλα! Κατά τη γνώμη μου η φασολάδα κάνει καλό ως λαδερό και υγιεινό φαγητό!
Πολλοί λένε πως πρέπει να υπάρχει ένας λόγος που κάποιος ανοίγει ένα blog. Και να 'μαι εγώ τώρα που δεν έχω λόγο, αλλά ίσως βρω αργότερα.
Ίσως και να μην βρω! Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας! Ολόκληρη Μενεγάκη χώρισε και θα συζητάμε τώρα το λόγο ύπαρξης αυτού του blog;
Ντροπή και όνειδος κυρίες και κύριοι!
Η Ελλάδα ζει υπό τη σκιά του διαζυγίου, σιγά μην μας νοιάξει τίποτα άλλο!
Κακομοίρη Έλληνα ζεις πάντα υπό σκιαν διαζυγίου, αλλά με τον εαυτό σου! Και δεν πρόκειται να το αντιληφθείς μέχρι να έλθουν κι άλλες αιτήσεις!!! Διαζυγίου καλέ!
Γιατί νομίζατε πως μόνο μια φορά μπορεί να χωρίσει κανείς με τον εαυτό του; Όχι βέβαια!
Λοιπόν για να είμαι ειλικρινής αυτο το ιστολόγιο θα είναι τύπου ημερολόγιο. 'Οσοι πιστοί προσέλθετε στην τρέλα!
Όσο αντέξει, όσο κρατήσει, όσο πάει!
Καλή Σαρακοστή
cu
2. Δυο το μεσημέρι, γυρνούσα από τη δουλειά και μπήκα στο μετρό.
Σύνταγμα, πανικός, κόσμος εξουθενωμένος απ' το καυσαέριο, απ' τον διπλανό, απ' τις φάτσες τις πολλές, άλλες κακομούτσουνες, άλλες θεϊκές, που σε στριμώχνουν στη γωνία. Σα κατσαρίδα ένιωσα και η ανάσα του διπλανού σα παντόφλα να θέλει να με εξοντώσει! Μόνο που δεν θα αντέξω στην πυρηνική καταστροφή, με νεύρια κρόσια κάποια μέρα θα μοιράζω στο μετρό τσίχλες, καραμέλες και οδοντόπαστες, από αυτές που σπάνε τη πέτρα κι έχουν γεύση άγριο ροδάκινο γιατί τη φράουλα τη σιχάθηκα.
Ο διπλανός μου, κάπου στα πενήντα, κοιτάει το στήθος μου! Είμαι κουκουλωμένη ως απάνω με το μπουφάν μου το χοντρό, αυτό που με κάνει να φαίνομα τετράπαχη από τη μέση και πάνω, αλλά με ζεσταίνει και δεν το αλλάζω για κάτι πιο σικ. Τελικά διαπιστώνω πως δεν κοιτάει το στήθος μου, απλά έχει χαζέψει το βλέμμα του κάπου εκεί ανάμεσα στους ώμους μου. Ετυχε. Μπορεί να το φανταζόταν, αλλά μπορεί και να φανταζόταν πως θα είναι στη φυλακή αν δνε αποπληρώσει το δάνειό του έγκαιρα.
Ο απέναντι καθαρίζει τη μύτη του. Δεν έχει καταλάβει πως τον κοιτάω και κρυφογελάω! Ευτυχώς γιατί είναι τριαντάρης μεγαλόσωμος, μια σφαλιάρα με έχει. Χώνει το δάχτυλο βαθιά στη μύτη. Απορώ πως δεν ματώνει! Μου κάνει εντύπωση το βάθος της. Δίπλα του κάθεται μια γυναίκα, αδύνατη, ψηλή, από αυτές που δεν περνούν απαρατήρητες. Κρατάει χαρτοφάκελο και μια τσάντα κεμ. Αν με ρωτούσες θα την έκανα δικηγόρο, ή ακόμη πιο πάνω, δικαστίνα, αλλά σίγουρα τσαχπίνα με τον άντρα της ή τον φίλο της.
Κάθεται σεμνά στην θέση και χαζεύει έξω. Δεν μιλάει στο κινητό αλλά έχει ένα χαμόγελο στα χείλη. Την κοιτάζουν όλοι! Μπροστά της είμαστε όλες σκόνη. Έχει ανάστημα. Τα πόδια της είναι μακριά και φοράει ένα πολύ ωραίο συνολάκι! Φούστα μέχρι το γόνατο, σακάκι ασορτί και από πάνω ένα παλτό.
Χαμογελάει συνέχεια, κάτι σκέφτεται κι αν δεν έφτανε η στάση της θα έσκαγε σε λίγο στα γέλια.
Κατεβαίνει, μαζί της και ο άντρας με την βαθιά μύτη, κάθονται απέναντί μου δυο νεαρά παιδιά. Τα έχουνε! Κρατιούνται από το χέρι και παρόλο που ξέρουν πως τους βλέπω, φιλιούνται στο στόμα. Με πιάνει το στομάχι μου, αηδιάζω. Είναι δεν θα είναι 16. Ιδρωμένα, από τη γυμναστική, στο σχολείο, με τις τσάντες τους γεμάτες γνώση σάπια, που δεν τους αφορά. Τώρα τους αφορά ο έρωτας, η αγκαλιά. Κι είναι μόλις 16 και χαίρονται και μπαλαμουτιάζονται στο μετρό γιατί στα σπίτια τους μπορεί η μαμά να μην τους αφήνει να βρεθούν μόνοι, αλλά στο facebook έχουν λογαριασμό και βάζουν εκεί τις πιο πρόστυχες φώτο τους για να μαζεύουν like.
Στα όρθια μπαίνει μια φοιτήτρια με την σάκα της στον ώμο, με ένα μαλλί άλουστο για μέρες. Παρόλο που δεν είναι βαμμένη, τα μάτια της είναι μαύρα, ίσως να είναι ξενυχτισμένη, ίσως να έδινε εξετάσεις και να μην πήγε καλά. Σίγουρα χρειάζεται ύπνο. Σίγουρα αν δε φάει καλά, θα καταρρεύσει.
Έφτασα στη στάση μου, ώρα να κατέβω! Ώρα να αφήσω τις εικασίες μου για τις ζωές των άλλων και να δω πως θα κουμαντάρω τη δικιά μου!
Σηκώνομαι από την θέση μου, μια κυρία δίπλα μου με παρατηρεί από την κορυφή ως τα νύχια! Τι θα σκέφτεται άραγε για μένα;
Που θα πάει; Θα έρθει και η δική της στάση!
3. Τρία πράγματα μισούσα στην συγκατοίκηση μου μαζί του και γι' αυτό τον έδιωξα με τα παπούτσια στο χέρι και μάλιστα χωρίς κορδόνια. Τις κάλτσες του τις μοίρασα σε κάτι Πακιστανούς στο διπλανό διαμέρισμα. Είναι καλά τυπάκια οι Πακιστανοί. Τους έδωσα και μπλουζάκια μάρκες που δεν είχαν δει ούτε στον ύπνο τους, ενώ ο δικός μου έβλεπε τις ναικ του γυμναστηρίου, να ποτίζουν με πακιστανικό ιδρώτα!
Να σας πω την πικρή μου αλήθεια, πιο μεγάλη ασφάλεια μου παρέχουν τα δίδυμα από το Πακιστάν που μένουν δίπλα μου, παρά ο ακατονόμαστος. Με είχαν βρει μια μέρα στην πόρτα της πολυκατοικίας και μου τραύλιζαν: Coula, ότι χρεαστείς εδώ 'μαστε. Να χτυπάς το πόρτα και να λες ειμ' η Coula.
Τελικά στη δύσκολη ώρα ο αλλοδαπός θα μας σώσει και όχι το ντόπιο πράμα που στα δύσκολα κόβει δρόμο. Και το είχα καταλάβει από μικρή αυτο. Δεν φοβόμουν τους ξένους, αντίθετα φοβόμουν τις κυβερνήσεις μας που αυτές μόνο με τις πολιτικές τους θα έκαναν τους ξένους επικίνδυνους.
Ας επιστρέψω στα τρία!!!!
Μαμάκιας
Νομίζω πως η σύγχρονη ελληνίδα καταλαβαίνει τι εννοώ.Με το παραμικρό να πάρουμε τηλέφωνο τη μαμά του να δούμε τι κάνει, να της πούμε πως περάσαμε, τι φαγητό φάγαμε, ποια στιγμή της μέρας κλάσαμε. Ευτυχώς δεν της λέγαμε κάθε πότε πηδιόμασταν γιατί θα την έβγαζε στον καναπέ μας...
Παρτάκιας
Δεύτερον, δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο (πλην της μαμάς του) παρά μόνο για το καλοαναθρεμμένο του εγώ. Όλα έπρεπε να κινούνται γύρω από τις προτιμήσεις, απαιτήσεις, επιλογές, αποφάσεις του . Εγώ τι ρόλο έπαιζα στη σχέση μας δεν ξέρω! Μάλλον το ρόλο του μαλάκα και τον έπαιζα και με επιτυχία ο μαλάκας!
Ματάκιας
Έχετε γνωρίσει την κυρα Κούλα την συνονόματή μου που το μάτι δεν το παίρνει από την τηλόραση; Λιγότερα βλέπει από το τούβλο το δικό μου! Μία Λαμπίρη, μία Εξ φάκτορ, μία τοπ μόντελ, μία το ένα μία το άλλο, δεν πήγαινε άλλο! Τηλεόραση, ριάλιτι, κουτσομπολίστικα, ειδήσεις του σταρ, πετρούλες, όλα τα έβλεπε ο δικός μου. Μάστερ στην μπουρδολογία είχε! Και φυσικά ποδόσφαιρo έτσι; Να μην ξεχνιόμαστε.
Έτσι είσαι; Σκέφτηκα μια μέρα! Τη Παταγονία πούστη δεν θα την δεις στο σαλόνι μου!
Και τον έδιωξα.
Ευτυχώς μου έμειναν τα Πακιστανάκια δίπλα μου. Και θέλω να μάθω να τους ξεχωρίζω γιατί δεν είναι δίδυμοι μωρέ, απλά εγώ τους βλέπω σαν δίδυμους γιατι σοκολατίζουν κι οι δυο στην όψη. Είναι πλέον τα φιλαράκια μου, οι προστάτες μου και από την άλλη εβδομάδα μπορεί να τους δώσω και κλειδιά του σπιτιού, μήπως συμβεί τίποτα!!!!
Αυτά τα ολίγα
cu
4. Τέσσερα μερόνυχτα βολόδερνα στα μπλόγκια για να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω και πως να στήσω τούτο το πανηγυράκι μου. Κι είδα τεσσάρων ειδών μπλόγκια ως προς την νοηματική βεβαίως βεβαίως προσέγγιση τους. Γιατί τα τεχνικά θα τα βρω στη πορεία. Γνώρισα λοιπόν το πρώτο είδος, αντιπαθέστατον κατά τη γνώμη μου και συγχωρήστε με για τον χαρακτηρισμό. Στυλ μεσημεριανής κλειδαρότρυπας. Τι έγινε σήμερα; Ποιος πήδηξε ποια; Ποια χώρισε ποιον για να πηδήξει ποιον. Μπλογκς με πηδήματα και νέα της σοου μπιζ δεν μου αρέσουν και ειδικά όταν κάνουν και ανάλυση της αηδίας! Γιατί σου λέει τώρα το φτωχό μυαλό της Κούλας, αν είναι να ανέβει η μυωπία στους 25 βαθμούς, ας ανέβει διαβάζοντας Κούντερα ή καμιά εφημερίδα και να αξίζει το κόπο, όχι διαβάζοντας τι χρώμα βρακί φόρεσε η Μενεγατάκι. Αρνούμαι λοιπόν τις κουτσομπολοσελίδες, οι οποίες είναι και πολλές γαμώ τη τύχη της Κούλας.
Το δεύτερο είδος αφορά στην Τέχνη! Εδώ με βρίσκουν λίγο ή πολύ ευνοϊκά διακείμενη. Είδα μπλόγκια ενδιαφέροντος μουσικού, λογοτεχνικού (ποίησης-βιβλίου), καλλιτεχνικού (φωτογραφίας-ζωγραφικής), γευσιγνωστικού (λαιμαργογαστρονομικου, γιατί και η μαγειρική είναι τέχνη), και λοιπών εκφράσεων Τέχνης. Νομίζω πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους ευαίσθητους, ρομαντικούς και δημιουργικούς. Μ' αρέσει.
Το τρίτο είδος είναι τα μπλόγκια επιστημονικού προσανατολισμού. Δε με χαλάνε! Μάλιστα απορώ γιατί κάποιοι από αυτούς τους συγγραφείς δεν στρώνουν κώλο να γράψουν και κανέναν βιβλίο να βγάλουν και κανένα φράγκο μεσούσης οικονομικής κρίσης. Εδώ θα προσθέσω κι εκείνα τα δημοσιογραφικού στυλ, αλλά ενασχολούμενα με θέματα λίγο πιο κουλτουρέ. Η κουλτούρα ξετρελαίνει τη Κούλα μόνο όταν λείπει το γυαλί που πέφτει ως το στόμα κατά την ανάγνωση και το ύφος ξινισμένου βασιλιά που βγάζει λόγο μπρος στα δουλάκια του!!!!! Κι εμείς σπουδάσαμε αλλά δεν κάνουμε κι έτσι. Να λείπουν και οι πομπώδεις εκφράσεις παρακαλώ, διαφορετικά γράψτε ένα λεξικό βρε αδελφέ να έχουμε να πορευόμαστε γιατί ο Μπαμπινιώτης είναι λίγο ξενερουά και ξεπερασμέ!!!!
Τέταρτο είδος, το αγαπημένο μου, είναι η ελεύθερη έκφραση. Τα μπλόγκια αυτά είναι πολλά και μάλιστα μερικά σε κάνουν να γελάς τρομακτικά. Ονόματα δε λέω αλλά διάβασα μια τύπισα που κόντεψε να με πνίξει καθώς έπινα το καφεδάκι μου! Η ελεύθερη έκφραση είναι αυτή που κι εγώ τελικά θα υπηρετήσω σε αυτό εδώ το πανηγυράκι. Καθένας βέβαια έχει το δικό του ύφος και στυλ. Κάποιοι απλά περιγράφουν την καθημερινότητά τους, δεν ειν' κακό! Κάποιοι άλλοι αφήνουν και αιχμές για κακώς κείμενα. Κάποιοι στρατεύουν το χιούμορ ως οδηγό και μάλιστα με επιτυχία και κάποιοι άλλοι αναφέρουν απλά σκέψεις για τον κόσμος τον δικό τους!
Αυτά τα μπλόγκια μου αρέσουν και ένα τέτοιο θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω!
Θα μου πείτε τώρα εύστοχα! Γιατί πετάγεσαι σαν την πορδή Κούλα και μας λες την άποψή σου; Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε το κόσμο όλο;
Επ' ουδενί! Ούτε κώλο έκανα, ούσα μύγα, ούτε πορδές πετάω αν δεν είμαι μόνη μου και μάλιστα σε εξωτερικούς χώρους κατά προτίμηση!
Απλά γουστάρω σα τρελή και παλαβή την έρευνα. Ειδικά προτού ασχοληθώ με κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό! (Έρευνα μόνο για τον ακατονόμαστο δεν έκανα και να τα αποτελέσματα.)
Αργότερα και σερφάροντας στο κόσμο των μπλογκίων μπορεί να προσθέσω κι άλλες κατηγορίες αλλά μέχρι τώρα 4 υπέπεσαν στην ταπεινή μου αντίληψη και 4 κατέγραψα, να δικαιολογήσω και τον τίτλο ντε!
Αυτά για την ώρα.
Μη με μαλώσετε, μικρή είμαι ακόμη! Θα στρώσω!
cu
5. Πέντε αναρτήσεις διάβασα από το ιστολόγιο του και τον λάτρεψα...
Διάβαζα που λέτε για μια πανηλίθια νέα καθηγήτρια, ο Θεός να την κάνει, η οποία πέταγε σπόντες σε έναν μαθητή της που ήταν και μεγαλύτερος της, επειδή λέει φορούσε ένα καπέλο που έλεγε Άμστερνταμ. Τον ρωτούσε λοιπόν αν ήταν εντάξει ο ανδρισμός του, μετά την επίσκεψή του στην εν λόγω πόλη. Κι αν δεν ήταν εντάξει τότε σίγουρα αυτό είναι χειρότερο απ' την χρήση ναρκωτικών.
Ρε κομπλεξικό αντικείμενο, που θες να λέγεσαι και εκπαιδεύτρια, έχεις χάσει δικό σου άνθρωπο από χρήση ναρκωτικών; Έχεις βιώσει στο πετσί σου τι σημαίνει τοξικομανής; Έχεις δει άνθρωπο υπο επήρεια να ιδρώνει, να πανικοβάλλεται, να μην μπορεί να ανασάνει, να χάνει τον κόσμο γύρω από τα πόδια του, να ικετευει στις πλατείες για λίγα ευρώ και τελικά, εξαιτίας της ίδιας κοινωνίας που εσένα συντήρει μοσχάρω,αντί να προνοεί για αυτούς τους άρρωστους ανθρώπους, να βρίσκεται ένας νέος ακόμη, πεθαμένος σε μια άκρη;
Συγκρίνεις έναν φυσιολογικό άνθρωπο με έναν άρρωστο; Ποιος σου είπε ρε άθλιο ρατσιστόμουτρο πως οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και μάλιστα με αξιοπρέπεια και με ψυχή; Ποια είσαι εσύ που θα πάρεις τη ζυγαριά και θα εναποθέσεις στα δυο άκρα ανθρώπους, ζυγιάζοντας επιλογές τους καθαρές ή υπό επήρεια και να βγάζεις και το νικητή; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να παίζεις με τις ψυχές των άλλων;
Ποια ψυχολογία, σε ποιο πανεπιστήμιο, σου έμαθε να κρίνεις τους ανθρώπους από το ποιο φύλο πηδάνε ή ακόμη και από το ποιο τρόπο επιλέγουν να πεθάνουν; Ρόμπα ξεκούμπτωτη; Που ζεις ρε; Ο κόσμος τρέχει, οι εποχές τρέχουν κι εσύ στον μικρόκοσμο σου, καθηγήτρια του κώλου, δεν βλέπεις την πολυσυνθετότητα του σήμερα;
Αλλά που να τη δεις; Μπαίνεις σε μια τάξη και νομίζεις πως εξουσιάζεις λες και αυτή είναι η δουλειά σου, να κατευθύνεις συνειδήσεις, ηθικολόγε της πεντάρας.
Για φτύσιμο είσαι κι εσύ κι οι όμοιοί σου κι αν ήταν στο χέρι μου, στα δικαστήρια θα σε έτρεχα που δεν έπλυνες το στόμα σου με άκουα φόρτε όταν αποφάσισες να προσβάλλεις, να υποβαθμίσεις και να ακυρώσεις ανθρώπινες ψυχές.
Φτου σου!
6. Έμαθα να βάζω και τραγούδια.
Τσακώστε και τούτο να αλλάξει το κλίμα και να γίνει πιο κουλ!
Καλο Σαββατοκύριακο σε όλους, θα τα πούμε με περισσότερα κουλά από Δευτέρα!
Θα ξεκουραστεί η Κούλα το ΣΚ, μπορεί να πάει και για μπάνιο σε τίποτις ιαματικά λουτρά!
cu
7. Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης μπήκε στην όμορφη ζωούλα μας, σιγά σιγά, με ένα ανεμοβόρι, με λίγη σκόνη από το Άφρικα που πασπαλίστηκε στο μαλλί μας, στο αυτοκίνητό μας και στην ψυχή μας, με έναν ήλιο αστραφτερό αυτό το ΣΚ που πέρασε κι έφυγε και με λίγα νεύρα παραπάνω γιατί την Άνοιξη οι ορμόνες φουντώνουν.
Δεν το ξέρατε; Βέβαια, την Άνοιξη όλα τείνουν να ζευγαρώσουν, μη γίνω γραφική, η ζουζουνίτσα με τον ζουζουνάκο, η μελισσούλα με τον μελισσούλη αλλά και η γατούλα με το γατόνι. Μερικές φορές ζευγαρώνουν και ανόμοια πράγματα όπως η εξουσία με τον Γιωργάκη, αλλά δεν θέλω να το βαρύνω το κλίμα. Εγώ τον Γιωργάκη τον αγαπάω, αγαπούσα και τον μπαμπάκα του, αλλά ειλικρινείς να είμαστε! Δεν το 'χει! Είναι σα να ζευγαρώνει κροκόδειλος με ταραντούλα, όταν σκέφτομαι τον Γιωργάκη πρωθυπουργό!
Πάμε παρακάτω.
Σήμερα μπήκε η Άνοιξη και η φύση ανθίζει! Είναι από τις αγαπημένες μου τούτη η εποχή! Αρχίζει ο κόσμος να βγάζει τα ρούχα τα βαριά. Τα παλτά μένουν κρεμασμένα στη ντουλάπα και βγαίνουν στο φως ζακετάκια και ψιλά μπουφανάκια. Ο μισός πληθυσμός της χώρας αρρωσταίνει γιατί τελικά το αεράκι δεν ήταν και τόσο αθώο!
Αυτή την εποχή είναι που ο πολύς ο κόσμος σκέφτεται τον κοιλιακό του, τον μυ του, πως θα το γυμνάσει, πως θα τον γραμμώσει, πως θα κάνει εντύπωση στην παραλία. Το Καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να γίνουν οι κρασοκοιλιές απλές κοιλιές για να ξαναγίνουν κατά τον Αύγουστο μπιροκοιλιές.
Και δώστου τα γυμναστήρια και δώστου οι δίαιτες και θα ξεχυθούν οι κοκότες στα μαγαζιά για να επανδρώσουν την ανοιξιάτικη γκαρνταρόμπα.
Αυτά τα βαριέμαι λίγο, και ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω την διαφορά του ανοιξιάτικου υφάσματος από το καλοκαιρινό. Μόνο κάντε ησυχία, μη πούμε στις καλοχτενισμένες κοκεταρίες της Ερμού πως ίσως και να κοπεί ο 14ος μισθός. Θα πέσουν σε κατάθλιψη κι αμέσως αμέσως θα πέσει έξω ο Χόντος.
Αλλά από την άλλη δεν είναι και σίγουρο πως θα κοπεί το μισθουλάκι το βοηθητικό! Διότι αυτή η κυβέρνηση, έχει μια αστάθεια χαρακτήρα. Μωρέ δε λέω, αν τα έχουν ανάγκη να τα πάρουν τα παιδιά τα λεφτά.Τι τον θέλουμε τον 14ο μισθό; Ίσα ίσα που θα πάψουμε να πονοκεφαλιάζουμε για το τι θα τον κάνουμε. Αλλά αν είναι να τον πάρεις, να τον κάνεις κάτι ουσιαστικό! Γιατί αν θες απλά να φας, να λείπει, γιατί ξέρω κι εγώ να τρώω και πολύ περισσότερο τώρα που πέσανε οι μεγάλες οι πείνες.
Τίποτα δεν πρόκειται να χαλάσει την ζαχαρένια της Κούλας. Ακούστε τα πουλάκια έξω που τιτιβίζουν! Μυρίστε τις λεμονιές που ανθίζουν στις γειτονιές! Ερωτευτείτε παράφορα.
Θα γυρίσει ο τροχός...
cu
8. Στις οχτώ θα φύγουν οι δικοί μου, του ψιθύρισα στο αυτί, καθώς το δείπνο είχε αρχίσει από τις έξι.Οχτώ να είναι οι ώρες σου, μου απάντησε ο ακατονόμαστος, καθώς η μάνα μου καθόταν στο τραπέζι απέναντι και έψαχνε να βρει με το βλέμμα που είχε ξεμείνει μια ιδέα σκόνης.
Μια παλιά Σαρακοστή, τον είχα παρακαλέσει να καλέσουμε για φαγητό τους γονείς μου, όχι για να μου βάλει το στεφάνι, αλλά για να γλιτώσω απ' τη γκρίνια της μάνας μου. Άκουγε τόσο καιρό η καημένη ο μαλάκας μου κι ο μαλάκας μου κι ήθελε όσο να 'ναι, να τον γνωρίσει.
Μετά το δείπνο, ο μαλάκας έπαψε να υπάρχει στη ζωή μου, έμεινε μια ανάμνηση του, φοβήθηκε μήπως του ζητήσω τα γνωστά πανηγυράκια, τούλια, τούρτες, νυφικά και την έκανε.
Αυτός ο φόβος του αντρικού πλυθησμού στην ιδέα και μόνο του γάμου με αφήνει έκπληκτη.
Δε λέω, κι εγώ όταν τον σκέφτομαι ανατριχιάζω όσο να πεις. Αλλά δεν θα εγκατέλειπα μια σχέση γι' αυτό το λόγο, εκτός αν πράγματι ήταν σχέση αδιεξόδου, που δεν θα περίμενα την πρόταση γάμου για να την κάνω με ελαφρά, αλλά θα είχα φύγει πολύ καιρό πριν.
Που λέτε άδικο δεν είχε ο δικός μου, σε περίοδο νηστείας θυμάμαι είμαστε και δεν ήξερα τι να μαγειρέψω, μιας και θα έρχονταν οι δικοί μου.Ήθελα να κάνω εντύπωση, αλλά δυστυχώς μόνο εκείνη τη μέρα. Τις υπόλοιπες τρώγαμε ένα σωρό βλακείες. Από τη μια να κοκορευτώ στη μάνα μου, ότι δεν πήγαν τόσα ιδιαίτερα μαγειρικής που μου έκανε χαμένα, και οτι η επιμονή μου να σπουδάζω μέχρι τα 30 δεν με άφησε πίσω στις οικοκυρικές εργασίες και ειδικά στη μαγειρική.
Από την άλλη ήθελα να χορτάσω το πεινασμένο γουρούνι που η κέτσαπ είχε γίνει δεύτερη φύση του, από τότε που μπήκε η Σαρακοστή. Μαγείρεψα λοιπόν! Κάτι χταποδάκια, κάτι καλαμαράκια, κάτι γαριδούλες (μα πόσο ακριβές μπορεί να είναι αυτές οι άτιμες;). έφτιαξα σαλάτες και φυσικά ταραμοσαλάτες, ελιές, σπανακόπιτες (έτοιμα αυτά από το σούπερ). Ενα τραπέζι έφτιαξα που τύφλα να' χει το καλύτερο εστιατόριο της πόλης. Αλλά μόνο κατά την άποψή μου.
Τελικά λάβανε λάθος μηνύματα εκατέρωθεν. Η μάνα μου άρχισε να φωνάζει όταν δεν πέτυχα το χταπόδι στο ριγανόλαδο, τα καλαμάρια στο τσιτσιρτηγάνισμα και τις γαρίδες στο ενδοβράσιμο και ο δικός μου επειδή λέει τον πίεσα να με παντρευτεί!!!!!! Μόνο δαχτυλίδι δεν του είχα πάρει, ξεχάστηκα μωρέ στη κουζίνα κόβωντας λαχανικά!!!!!!!
Σκάσε βρε βλήτο και τρώγε, του είπα (είχα ξεχάσει να βράσω και κανένα βλήτο, να ταιριάζει με την κεφάλα του), όταν ήρθε να με βρει στην κουζίνα για να κλαψουρίσει σαν καμιά μυξοπαρθένα γκόμενα χαμηλοβλεπούσα.
-Η μαμά σου, μου έλεγε, με κοιτάει από πάνω ως κάτω.
Σιγά βρε κόπανε μην σου κατέβασε και το βρακί η γυναίκα, απλά αντιλήφθηκε το μέγα λάθος του παιδιού της, κι επιπλέον πως να μην σε κοιτάζει που όρμησες στις γαρίδες λες και ήταν βυζιά, σκέφτηκα ενδόμυχα!
-Εσένα τι σε νοιάζει; Είπα
-Δε θέλει να είμαστε μαζί, είπε.
Σιγά μην κλάσει ο πεθαμένος, αφού η γυναίκα έχει πρώτο πράγμα, ρε τούρμπασελ, τον πατέρα μου, ο οποίος μαστορεύει και δεν έχει χέρια τρύπες σαν και την πάρτη σου, που αν καεί μια λάμπα με παίρνεις τηλέφωνο να έρθω να την αλλάξω, άχρηστε, σκέφτηκα πάλι εγώ.
-Σε συγκρίνει και βλέπει την διαφορά, απορώ πως μέχρι σήμερα δεν την είδα κι εγώ, του είπα.
-Δεν με θέλει, ξανάπε σαν κλαμμένο μουνί.
Τι να θέλει ρε ρόμπα ξεκούμπωτη; Αφού κοιτάζεστε και θέλετε κι οι δυο να δείξετε ο ένας στον άλλο τις κλωτσιές και τις μπουνιές που μάθατε στον τάε κβοντό (πως γράφεται καλέ αυτο;), σκέφτηκα.
-Ούτε εγώ σε θέλω, απάντησα.
Τελικά είχα πολλές κακές σκέψεις για τον καραγκιοζάκο που είχα επιλέξει να βάλω στη ζωή μου. Κι έβλεπα πως πάει για φούντο το ειδύλιο, καθώς εκείνος δεν με ικανοποιούσε ούτε στο ελάχιστο, πλην του σεξ, δεν λέω, αλλά κι εγώ είχα μετανιώσει για όλες τις μαλακίες που κατά καιρούς του είχα πει! Βλέπε: είσαι ό,τι καλύτερο μου συνέβη. (Λέμε και καμιά μπούρδα να περνάει η ώρα βρε αδερφέ).
Αλλά κι η μάνα μου; Α πα πα πα! Να με δει νυφούλα και τίποτα άλλο στο κόσμό. Της το έχω εξηγήσει χίλιες φορές, μια σχέση δεν οδηγεί πάντα και μόνο σε γάμο! Μάλιστα τις περισσότερες φορές οδηγεί στην διάλυση. Έτσι είναι οι σχέσεις, αρχίζουν, ακμάζουν και φθίνουν, πως να το κάνουμε τώρα; Αν της ξαναγνωρίσω εγώ γκόμενο να με φτύσετε δημοσίως. Μια φορά το έκανα και τώρα φτύνω το κόρφο μου, πήγα και της γνώρισα κι εγώ, τον χειρότερο μακράν.
Να μην τα πολυλογώ, στις οχτώ έφυγαν οι δικοί μου, κι ο ακατονόμαστος παρήγγειλε πίτσα!
Και να τρέχουν τα τυριά, με τα μανιτάρια και τα σαλάμια με τις σάλτσες και να ξεροσταλιάζω εγώ δίπλα του, μέσα στα νεύρα γιατί περίπου πενήντα (μην πω και παραπάνω ευρώ), πήγαν στα σκουπίδια, μεταμορφωμένα σε θαλασσινά και σε μαλάκια!
Μετά το πανηγύρι της πιτσοκατάστασης μου εξήγησε πως δεν θέλει γάμους και πανηγύρια, πως πιέστηκε παραπάνω απ' όσο πιέζει ο Γιωργάκης τον μισθό μας, και πως το επόμενο πρωί θα μαζέψει τα πράγματά του και θα την κοπανήσει! Στα διάλα, σκέφτηκα κι εγώ. Μάζευτα και δρόμο, του είπα, γιατί εγώ, όχι μόνο γάμους και πανηγύρια δεν ήθελα και δεν θέλω, αλλά ούτε και να σε βλέπω!
Την επομένη το πρωί, ο ακατονόμαστος έφυγε από το σπίτι μου κι από τη ζωή μου, κι έτσι δεν χρειαζόταν να μπω στην κουζίνα για λίγο διάστημα (μέχρι τον επόμενο ακατονόμαστο). Το έπαιξα και η παρατημένη γκόμενα στη μάνα μου και της είπα να μην μου μιλάει άλλο για άντρες και σχέσεις, εκτός αν γουστάρει τρελά να πληρώνει τον ψυχίατρό μου, που έχει και ωραίο κορμί και μάτια μπλε θαλασσένια και δεν θέλω και πολύ να τον επισκεφτώ για ένα γρήγορο...(ραντεβού).
Αυτά μου ήρθαν στην μνήμη σήμερα που ξύπνησα.
Τελικά όντως πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος.
cu
9. Η μισή Ελλάδα συζητά για τον ετοιμοθάνατο 14ο μισθό και η άλλη μισή χαζεύει το dvd της Τζούλια! Η μισή χωρίς το χρήμα θα λιμάξει στη πείνα και η άλλη μισή είναι ήδη λιγούρια!
Λοιπόν έχουμε και λέμε, ο 14ος μισθός άπαξ και λεηλατηθεί αλίμονο μας, θα καεί το σύμπαν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το χρέος πρέπει να το πληρώσει ο κερατάς και ο δαρμένος. Όσοι τα φάγανε να τα ξεράσουν! Κι όσοι τα έχουν και τους τρέχουν απ' τα πατζάκια να χώσουν βαθιά το χέρι στη τσέπη. Ούτε 30 ούτε 40 ούτε 50% να μην μας πάρουν!
Ο απλός πολιτάκος που τρέχει και δεν φτάνει, που με έναν μισθό φέρνει βόλτα με το ζόρι τα έξοδα του, δεν αντέχει άλλο να βι-άζεται! Ας βι-αστούν οικονομικά οι έχοντες, οι πολιτικοί, αυτοί που εξαιτίους τους καταντήσαμε να μας βγάζει κωλοδάχτυλο η Αφροδίτη μας.
Όσο για τους άλλους τους λιγούρηδες που τρεις μέρες τώρα αυνανίζονται μπροστά στην οθόνη βλέποντας μια πανέμορφη καλλονή, που ουδέποτε θα μπορούσαν να την πηδήξουν, δεν έχω λόγια. Ρε Ελληνάρα πόσο στερημένος από σεξ κατήντησες; Και τι καταλαβαίνεις τώρα; Θα πληρώνεις κάθε ΣΚ 20 ευρώ για να ζεις τις φαντασιώσεις μιας πιτσιρίκας που μυαλό δυστυχώς δεν ειχε για να διαχειριστεί την ομορφιά της; Ή θα δώσεις 20 ευρώ στην δύσμοιρη γυναίκα σου που σε παντρεύτηκε πάνω στην τυφλοβδομάδα χωρίς να ξέρει τι γουρούνι πήρε στο σακί, για να ταϊσει τα παιδιά που ξαμοληθήκατε να κάνετε;
Την κάνω για ποτό!
Τα λέμε
cu
ΥΓ Εννιά ποτά θα πιω σήμερις! Δίψασα
8 Μαρτίου 2010
Σήμερα δε μπορούσα να κοιμηθώ κι είπα να γίνω μέλος σε αυτόν το χώρο! Να γράφω τα κουλά μου και να ταιριάζουν με το όνομά μου! Κούλα με λένε. Χάρηκα.
Ποιος χάρηκε; Εγώ! Δεν αρκεί; Αρκεί!!!
Αλλά δεν πειράζει! Λένε πως μόνο η φασολάδα πειράζει, άρα καλά όλα! Κατά τη γνώμη μου η φασολάδα κάνει καλό ως λαδερό και υγιεινό φαγητό!
Πολλοί λένε πως πρέπει να υπάρχει ένας λόγος που κάποιος ανοίγει ένα blog. Και να 'μαι εγώ τώρα που δεν έχω λόγο, αλλά ίσως βρω αργότερα.
Ίσως και να μην βρω! Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας! Ολόκληρη Μενεγάκη χώρισε και θα συζητάμε τώρα το λόγο ύπαρξης αυτού του blog;
Ντροπή και όνειδος κυρίες και κύριοι!
Η Ελλάδα ζει υπό τη σκιά του διαζυγίου, σιγά μην μας νοιάξει τίποτα άλλο!
Κακομοίρη Έλληνα ζεις πάντα υπό σκιαν διαζυγίου, αλλά με τον εαυτό σου! Και δεν πρόκειται να το αντιληφθείς μέχρι να έλθουν κι άλλες αιτήσεις!!! Διαζυγίου καλέ!
Γιατί νομίζατε πως μόνο μια φορά μπορεί να χωρίσει κανείς με τον εαυτό του; Όχι βέβαια!
Λοιπόν για να είμαι ειλικρινής αυτο το ιστολόγιο θα είναι τύπου ημερολόγιο. 'Οσοι πιστοί προσέλθετε στην τρέλα!
Όσο αντέξει, όσο κρατήσει, όσο πάει!
Καλή Σαρακοστή
cu
2. Δυο το μεσημέρι, γυρνούσα από τη δουλειά και μπήκα στο μετρό.
Σύνταγμα, πανικός, κόσμος εξουθενωμένος απ' το καυσαέριο, απ' τον διπλανό, απ' τις φάτσες τις πολλές, άλλες κακομούτσουνες, άλλες θεϊκές, που σε στριμώχνουν στη γωνία. Σα κατσαρίδα ένιωσα και η ανάσα του διπλανού σα παντόφλα να θέλει να με εξοντώσει! Μόνο που δεν θα αντέξω στην πυρηνική καταστροφή, με νεύρια κρόσια κάποια μέρα θα μοιράζω στο μετρό τσίχλες, καραμέλες και οδοντόπαστες, από αυτές που σπάνε τη πέτρα κι έχουν γεύση άγριο ροδάκινο γιατί τη φράουλα τη σιχάθηκα.
Ο διπλανός μου, κάπου στα πενήντα, κοιτάει το στήθος μου! Είμαι κουκουλωμένη ως απάνω με το μπουφάν μου το χοντρό, αυτό που με κάνει να φαίνομα τετράπαχη από τη μέση και πάνω, αλλά με ζεσταίνει και δεν το αλλάζω για κάτι πιο σικ. Τελικά διαπιστώνω πως δεν κοιτάει το στήθος μου, απλά έχει χαζέψει το βλέμμα του κάπου εκεί ανάμεσα στους ώμους μου. Ετυχε. Μπορεί να το φανταζόταν, αλλά μπορεί και να φανταζόταν πως θα είναι στη φυλακή αν δνε αποπληρώσει το δάνειό του έγκαιρα.
Ο απέναντι καθαρίζει τη μύτη του. Δεν έχει καταλάβει πως τον κοιτάω και κρυφογελάω! Ευτυχώς γιατί είναι τριαντάρης μεγαλόσωμος, μια σφαλιάρα με έχει. Χώνει το δάχτυλο βαθιά στη μύτη. Απορώ πως δεν ματώνει! Μου κάνει εντύπωση το βάθος της. Δίπλα του κάθεται μια γυναίκα, αδύνατη, ψηλή, από αυτές που δεν περνούν απαρατήρητες. Κρατάει χαρτοφάκελο και μια τσάντα κεμ. Αν με ρωτούσες θα την έκανα δικηγόρο, ή ακόμη πιο πάνω, δικαστίνα, αλλά σίγουρα τσαχπίνα με τον άντρα της ή τον φίλο της.
Κάθεται σεμνά στην θέση και χαζεύει έξω. Δεν μιλάει στο κινητό αλλά έχει ένα χαμόγελο στα χείλη. Την κοιτάζουν όλοι! Μπροστά της είμαστε όλες σκόνη. Έχει ανάστημα. Τα πόδια της είναι μακριά και φοράει ένα πολύ ωραίο συνολάκι! Φούστα μέχρι το γόνατο, σακάκι ασορτί και από πάνω ένα παλτό.
Χαμογελάει συνέχεια, κάτι σκέφτεται κι αν δεν έφτανε η στάση της θα έσκαγε σε λίγο στα γέλια.
Κατεβαίνει, μαζί της και ο άντρας με την βαθιά μύτη, κάθονται απέναντί μου δυο νεαρά παιδιά. Τα έχουνε! Κρατιούνται από το χέρι και παρόλο που ξέρουν πως τους βλέπω, φιλιούνται στο στόμα. Με πιάνει το στομάχι μου, αηδιάζω. Είναι δεν θα είναι 16. Ιδρωμένα, από τη γυμναστική, στο σχολείο, με τις τσάντες τους γεμάτες γνώση σάπια, που δεν τους αφορά. Τώρα τους αφορά ο έρωτας, η αγκαλιά. Κι είναι μόλις 16 και χαίρονται και μπαλαμουτιάζονται στο μετρό γιατί στα σπίτια τους μπορεί η μαμά να μην τους αφήνει να βρεθούν μόνοι, αλλά στο facebook έχουν λογαριασμό και βάζουν εκεί τις πιο πρόστυχες φώτο τους για να μαζεύουν like.
Στα όρθια μπαίνει μια φοιτήτρια με την σάκα της στον ώμο, με ένα μαλλί άλουστο για μέρες. Παρόλο που δεν είναι βαμμένη, τα μάτια της είναι μαύρα, ίσως να είναι ξενυχτισμένη, ίσως να έδινε εξετάσεις και να μην πήγε καλά. Σίγουρα χρειάζεται ύπνο. Σίγουρα αν δε φάει καλά, θα καταρρεύσει.
Έφτασα στη στάση μου, ώρα να κατέβω! Ώρα να αφήσω τις εικασίες μου για τις ζωές των άλλων και να δω πως θα κουμαντάρω τη δικιά μου!
Σηκώνομαι από την θέση μου, μια κυρία δίπλα μου με παρατηρεί από την κορυφή ως τα νύχια! Τι θα σκέφτεται άραγε για μένα;
Που θα πάει; Θα έρθει και η δική της στάση!
3. Τρία πράγματα μισούσα στην συγκατοίκηση μου μαζί του και γι' αυτό τον έδιωξα με τα παπούτσια στο χέρι και μάλιστα χωρίς κορδόνια. Τις κάλτσες του τις μοίρασα σε κάτι Πακιστανούς στο διπλανό διαμέρισμα. Είναι καλά τυπάκια οι Πακιστανοί. Τους έδωσα και μπλουζάκια μάρκες που δεν είχαν δει ούτε στον ύπνο τους, ενώ ο δικός μου έβλεπε τις ναικ του γυμναστηρίου, να ποτίζουν με πακιστανικό ιδρώτα!
Να σας πω την πικρή μου αλήθεια, πιο μεγάλη ασφάλεια μου παρέχουν τα δίδυμα από το Πακιστάν που μένουν δίπλα μου, παρά ο ακατονόμαστος. Με είχαν βρει μια μέρα στην πόρτα της πολυκατοικίας και μου τραύλιζαν: Coula, ότι χρεαστείς εδώ 'μαστε. Να χτυπάς το πόρτα και να λες ειμ' η Coula.
Τελικά στη δύσκολη ώρα ο αλλοδαπός θα μας σώσει και όχι το ντόπιο πράμα που στα δύσκολα κόβει δρόμο. Και το είχα καταλάβει από μικρή αυτο. Δεν φοβόμουν τους ξένους, αντίθετα φοβόμουν τις κυβερνήσεις μας που αυτές μόνο με τις πολιτικές τους θα έκαναν τους ξένους επικίνδυνους.
Ας επιστρέψω στα τρία!!!!
Μαμάκιας
Νομίζω πως η σύγχρονη ελληνίδα καταλαβαίνει τι εννοώ.Με το παραμικρό να πάρουμε τηλέφωνο τη μαμά του να δούμε τι κάνει, να της πούμε πως περάσαμε, τι φαγητό φάγαμε, ποια στιγμή της μέρας κλάσαμε. Ευτυχώς δεν της λέγαμε κάθε πότε πηδιόμασταν γιατί θα την έβγαζε στον καναπέ μας...
Παρτάκιας
Δεύτερον, δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο (πλην της μαμάς του) παρά μόνο για το καλοαναθρεμμένο του εγώ. Όλα έπρεπε να κινούνται γύρω από τις προτιμήσεις, απαιτήσεις, επιλογές, αποφάσεις του . Εγώ τι ρόλο έπαιζα στη σχέση μας δεν ξέρω! Μάλλον το ρόλο του μαλάκα και τον έπαιζα και με επιτυχία ο μαλάκας!
Ματάκιας
Έχετε γνωρίσει την κυρα Κούλα την συνονόματή μου που το μάτι δεν το παίρνει από την τηλόραση; Λιγότερα βλέπει από το τούβλο το δικό μου! Μία Λαμπίρη, μία Εξ φάκτορ, μία τοπ μόντελ, μία το ένα μία το άλλο, δεν πήγαινε άλλο! Τηλεόραση, ριάλιτι, κουτσομπολίστικα, ειδήσεις του σταρ, πετρούλες, όλα τα έβλεπε ο δικός μου. Μάστερ στην μπουρδολογία είχε! Και φυσικά ποδόσφαιρo έτσι; Να μην ξεχνιόμαστε.
Έτσι είσαι; Σκέφτηκα μια μέρα! Τη Παταγονία πούστη δεν θα την δεις στο σαλόνι μου!
Και τον έδιωξα.
Ευτυχώς μου έμειναν τα Πακιστανάκια δίπλα μου. Και θέλω να μάθω να τους ξεχωρίζω γιατί δεν είναι δίδυμοι μωρέ, απλά εγώ τους βλέπω σαν δίδυμους γιατι σοκολατίζουν κι οι δυο στην όψη. Είναι πλέον τα φιλαράκια μου, οι προστάτες μου και από την άλλη εβδομάδα μπορεί να τους δώσω και κλειδιά του σπιτιού, μήπως συμβεί τίποτα!!!!
Αυτά τα ολίγα
cu
4. Τέσσερα μερόνυχτα βολόδερνα στα μπλόγκια για να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω και πως να στήσω τούτο το πανηγυράκι μου. Κι είδα τεσσάρων ειδών μπλόγκια ως προς την νοηματική βεβαίως βεβαίως προσέγγιση τους. Γιατί τα τεχνικά θα τα βρω στη πορεία. Γνώρισα λοιπόν το πρώτο είδος, αντιπαθέστατον κατά τη γνώμη μου και συγχωρήστε με για τον χαρακτηρισμό. Στυλ μεσημεριανής κλειδαρότρυπας. Τι έγινε σήμερα; Ποιος πήδηξε ποια; Ποια χώρισε ποιον για να πηδήξει ποιον. Μπλογκς με πηδήματα και νέα της σοου μπιζ δεν μου αρέσουν και ειδικά όταν κάνουν και ανάλυση της αηδίας! Γιατί σου λέει τώρα το φτωχό μυαλό της Κούλας, αν είναι να ανέβει η μυωπία στους 25 βαθμούς, ας ανέβει διαβάζοντας Κούντερα ή καμιά εφημερίδα και να αξίζει το κόπο, όχι διαβάζοντας τι χρώμα βρακί φόρεσε η Μενεγατάκι. Αρνούμαι λοιπόν τις κουτσομπολοσελίδες, οι οποίες είναι και πολλές γαμώ τη τύχη της Κούλας.
Το δεύτερο είδος αφορά στην Τέχνη! Εδώ με βρίσκουν λίγο ή πολύ ευνοϊκά διακείμενη. Είδα μπλόγκια ενδιαφέροντος μουσικού, λογοτεχνικού (ποίησης-βιβλίου), καλλιτεχνικού (φωτογραφίας-ζωγραφικής), γευσιγνωστικού (λαιμαργογαστρονομικου, γιατί και η μαγειρική είναι τέχνη), και λοιπών εκφράσεων Τέχνης. Νομίζω πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους ευαίσθητους, ρομαντικούς και δημιουργικούς. Μ' αρέσει.
Το τρίτο είδος είναι τα μπλόγκια επιστημονικού προσανατολισμού. Δε με χαλάνε! Μάλιστα απορώ γιατί κάποιοι από αυτούς τους συγγραφείς δεν στρώνουν κώλο να γράψουν και κανέναν βιβλίο να βγάλουν και κανένα φράγκο μεσούσης οικονομικής κρίσης. Εδώ θα προσθέσω κι εκείνα τα δημοσιογραφικού στυλ, αλλά ενασχολούμενα με θέματα λίγο πιο κουλτουρέ. Η κουλτούρα ξετρελαίνει τη Κούλα μόνο όταν λείπει το γυαλί που πέφτει ως το στόμα κατά την ανάγνωση και το ύφος ξινισμένου βασιλιά που βγάζει λόγο μπρος στα δουλάκια του!!!!! Κι εμείς σπουδάσαμε αλλά δεν κάνουμε κι έτσι. Να λείπουν και οι πομπώδεις εκφράσεις παρακαλώ, διαφορετικά γράψτε ένα λεξικό βρε αδελφέ να έχουμε να πορευόμαστε γιατί ο Μπαμπινιώτης είναι λίγο ξενερουά και ξεπερασμέ!!!!
Τέταρτο είδος, το αγαπημένο μου, είναι η ελεύθερη έκφραση. Τα μπλόγκια αυτά είναι πολλά και μάλιστα μερικά σε κάνουν να γελάς τρομακτικά. Ονόματα δε λέω αλλά διάβασα μια τύπισα που κόντεψε να με πνίξει καθώς έπινα το καφεδάκι μου! Η ελεύθερη έκφραση είναι αυτή που κι εγώ τελικά θα υπηρετήσω σε αυτό εδώ το πανηγυράκι. Καθένας βέβαια έχει το δικό του ύφος και στυλ. Κάποιοι απλά περιγράφουν την καθημερινότητά τους, δεν ειν' κακό! Κάποιοι άλλοι αφήνουν και αιχμές για κακώς κείμενα. Κάποιοι στρατεύουν το χιούμορ ως οδηγό και μάλιστα με επιτυχία και κάποιοι άλλοι αναφέρουν απλά σκέψεις για τον κόσμος τον δικό τους!
Αυτά τα μπλόγκια μου αρέσουν και ένα τέτοιο θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω!
Θα μου πείτε τώρα εύστοχα! Γιατί πετάγεσαι σαν την πορδή Κούλα και μας λες την άποψή σου; Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε το κόσμο όλο;
Επ' ουδενί! Ούτε κώλο έκανα, ούσα μύγα, ούτε πορδές πετάω αν δεν είμαι μόνη μου και μάλιστα σε εξωτερικούς χώρους κατά προτίμηση!
Απλά γουστάρω σα τρελή και παλαβή την έρευνα. Ειδικά προτού ασχοληθώ με κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό! (Έρευνα μόνο για τον ακατονόμαστο δεν έκανα και να τα αποτελέσματα.)
Αργότερα και σερφάροντας στο κόσμο των μπλογκίων μπορεί να προσθέσω κι άλλες κατηγορίες αλλά μέχρι τώρα 4 υπέπεσαν στην ταπεινή μου αντίληψη και 4 κατέγραψα, να δικαιολογήσω και τον τίτλο ντε!
Αυτά για την ώρα.
Μη με μαλώσετε, μικρή είμαι ακόμη! Θα στρώσω!
cu
5. Πέντε αναρτήσεις διάβασα από το ιστολόγιο του και τον λάτρεψα...
Διάβαζα που λέτε για μια πανηλίθια νέα καθηγήτρια, ο Θεός να την κάνει, η οποία πέταγε σπόντες σε έναν μαθητή της που ήταν και μεγαλύτερος της, επειδή λέει φορούσε ένα καπέλο που έλεγε Άμστερνταμ. Τον ρωτούσε λοιπόν αν ήταν εντάξει ο ανδρισμός του, μετά την επίσκεψή του στην εν λόγω πόλη. Κι αν δεν ήταν εντάξει τότε σίγουρα αυτό είναι χειρότερο απ' την χρήση ναρκωτικών.
Ρε κομπλεξικό αντικείμενο, που θες να λέγεσαι και εκπαιδεύτρια, έχεις χάσει δικό σου άνθρωπο από χρήση ναρκωτικών; Έχεις βιώσει στο πετσί σου τι σημαίνει τοξικομανής; Έχεις δει άνθρωπο υπο επήρεια να ιδρώνει, να πανικοβάλλεται, να μην μπορεί να ανασάνει, να χάνει τον κόσμο γύρω από τα πόδια του, να ικετευει στις πλατείες για λίγα ευρώ και τελικά, εξαιτίας της ίδιας κοινωνίας που εσένα συντήρει μοσχάρω,αντί να προνοεί για αυτούς τους άρρωστους ανθρώπους, να βρίσκεται ένας νέος ακόμη, πεθαμένος σε μια άκρη;
Συγκρίνεις έναν φυσιολογικό άνθρωπο με έναν άρρωστο; Ποιος σου είπε ρε άθλιο ρατσιστόμουτρο πως οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και μάλιστα με αξιοπρέπεια και με ψυχή; Ποια είσαι εσύ που θα πάρεις τη ζυγαριά και θα εναποθέσεις στα δυο άκρα ανθρώπους, ζυγιάζοντας επιλογές τους καθαρές ή υπό επήρεια και να βγάζεις και το νικητή; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να παίζεις με τις ψυχές των άλλων;
Ποια ψυχολογία, σε ποιο πανεπιστήμιο, σου έμαθε να κρίνεις τους ανθρώπους από το ποιο φύλο πηδάνε ή ακόμη και από το ποιο τρόπο επιλέγουν να πεθάνουν; Ρόμπα ξεκούμπτωτη; Που ζεις ρε; Ο κόσμος τρέχει, οι εποχές τρέχουν κι εσύ στον μικρόκοσμο σου, καθηγήτρια του κώλου, δεν βλέπεις την πολυσυνθετότητα του σήμερα;
Αλλά που να τη δεις; Μπαίνεις σε μια τάξη και νομίζεις πως εξουσιάζεις λες και αυτή είναι η δουλειά σου, να κατευθύνεις συνειδήσεις, ηθικολόγε της πεντάρας.
Για φτύσιμο είσαι κι εσύ κι οι όμοιοί σου κι αν ήταν στο χέρι μου, στα δικαστήρια θα σε έτρεχα που δεν έπλυνες το στόμα σου με άκουα φόρτε όταν αποφάσισες να προσβάλλεις, να υποβαθμίσεις και να ακυρώσεις ανθρώπινες ψυχές.
Φτου σου!
6. Έμαθα να βάζω και τραγούδια.
Τσακώστε και τούτο να αλλάξει το κλίμα και να γίνει πιο κουλ!
Καλο Σαββατοκύριακο σε όλους, θα τα πούμε με περισσότερα κουλά από Δευτέρα!
Θα ξεκουραστεί η Κούλα το ΣΚ, μπορεί να πάει και για μπάνιο σε τίποτις ιαματικά λουτρά!
cu
7. Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης μπήκε στην όμορφη ζωούλα μας, σιγά σιγά, με ένα ανεμοβόρι, με λίγη σκόνη από το Άφρικα που πασπαλίστηκε στο μαλλί μας, στο αυτοκίνητό μας και στην ψυχή μας, με έναν ήλιο αστραφτερό αυτό το ΣΚ που πέρασε κι έφυγε και με λίγα νεύρα παραπάνω γιατί την Άνοιξη οι ορμόνες φουντώνουν.
Δεν το ξέρατε; Βέβαια, την Άνοιξη όλα τείνουν να ζευγαρώσουν, μη γίνω γραφική, η ζουζουνίτσα με τον ζουζουνάκο, η μελισσούλα με τον μελισσούλη αλλά και η γατούλα με το γατόνι. Μερικές φορές ζευγαρώνουν και ανόμοια πράγματα όπως η εξουσία με τον Γιωργάκη, αλλά δεν θέλω να το βαρύνω το κλίμα. Εγώ τον Γιωργάκη τον αγαπάω, αγαπούσα και τον μπαμπάκα του, αλλά ειλικρινείς να είμαστε! Δεν το 'χει! Είναι σα να ζευγαρώνει κροκόδειλος με ταραντούλα, όταν σκέφτομαι τον Γιωργάκη πρωθυπουργό!
Πάμε παρακάτω.
Σήμερα μπήκε η Άνοιξη και η φύση ανθίζει! Είναι από τις αγαπημένες μου τούτη η εποχή! Αρχίζει ο κόσμος να βγάζει τα ρούχα τα βαριά. Τα παλτά μένουν κρεμασμένα στη ντουλάπα και βγαίνουν στο φως ζακετάκια και ψιλά μπουφανάκια. Ο μισός πληθυσμός της χώρας αρρωσταίνει γιατί τελικά το αεράκι δεν ήταν και τόσο αθώο!
Αυτή την εποχή είναι που ο πολύς ο κόσμος σκέφτεται τον κοιλιακό του, τον μυ του, πως θα το γυμνάσει, πως θα τον γραμμώσει, πως θα κάνει εντύπωση στην παραλία. Το Καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να γίνουν οι κρασοκοιλιές απλές κοιλιές για να ξαναγίνουν κατά τον Αύγουστο μπιροκοιλιές.
Και δώστου τα γυμναστήρια και δώστου οι δίαιτες και θα ξεχυθούν οι κοκότες στα μαγαζιά για να επανδρώσουν την ανοιξιάτικη γκαρνταρόμπα.
Αυτά τα βαριέμαι λίγο, και ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω την διαφορά του ανοιξιάτικου υφάσματος από το καλοκαιρινό. Μόνο κάντε ησυχία, μη πούμε στις καλοχτενισμένες κοκεταρίες της Ερμού πως ίσως και να κοπεί ο 14ος μισθός. Θα πέσουν σε κατάθλιψη κι αμέσως αμέσως θα πέσει έξω ο Χόντος.
Αλλά από την άλλη δεν είναι και σίγουρο πως θα κοπεί το μισθουλάκι το βοηθητικό! Διότι αυτή η κυβέρνηση, έχει μια αστάθεια χαρακτήρα. Μωρέ δε λέω, αν τα έχουν ανάγκη να τα πάρουν τα παιδιά τα λεφτά.Τι τον θέλουμε τον 14ο μισθό; Ίσα ίσα που θα πάψουμε να πονοκεφαλιάζουμε για το τι θα τον κάνουμε. Αλλά αν είναι να τον πάρεις, να τον κάνεις κάτι ουσιαστικό! Γιατί αν θες απλά να φας, να λείπει, γιατί ξέρω κι εγώ να τρώω και πολύ περισσότερο τώρα που πέσανε οι μεγάλες οι πείνες.
Τίποτα δεν πρόκειται να χαλάσει την ζαχαρένια της Κούλας. Ακούστε τα πουλάκια έξω που τιτιβίζουν! Μυρίστε τις λεμονιές που ανθίζουν στις γειτονιές! Ερωτευτείτε παράφορα.
Θα γυρίσει ο τροχός...
cu
8. Στις οχτώ θα φύγουν οι δικοί μου, του ψιθύρισα στο αυτί, καθώς το δείπνο είχε αρχίσει από τις έξι.Οχτώ να είναι οι ώρες σου, μου απάντησε ο ακατονόμαστος, καθώς η μάνα μου καθόταν στο τραπέζι απέναντι και έψαχνε να βρει με το βλέμμα που είχε ξεμείνει μια ιδέα σκόνης.
Μια παλιά Σαρακοστή, τον είχα παρακαλέσει να καλέσουμε για φαγητό τους γονείς μου, όχι για να μου βάλει το στεφάνι, αλλά για να γλιτώσω απ' τη γκρίνια της μάνας μου. Άκουγε τόσο καιρό η καημένη ο μαλάκας μου κι ο μαλάκας μου κι ήθελε όσο να 'ναι, να τον γνωρίσει.
Μετά το δείπνο, ο μαλάκας έπαψε να υπάρχει στη ζωή μου, έμεινε μια ανάμνηση του, φοβήθηκε μήπως του ζητήσω τα γνωστά πανηγυράκια, τούλια, τούρτες, νυφικά και την έκανε.
Αυτός ο φόβος του αντρικού πλυθησμού στην ιδέα και μόνο του γάμου με αφήνει έκπληκτη.
Δε λέω, κι εγώ όταν τον σκέφτομαι ανατριχιάζω όσο να πεις. Αλλά δεν θα εγκατέλειπα μια σχέση γι' αυτό το λόγο, εκτός αν πράγματι ήταν σχέση αδιεξόδου, που δεν θα περίμενα την πρόταση γάμου για να την κάνω με ελαφρά, αλλά θα είχα φύγει πολύ καιρό πριν.
Που λέτε άδικο δεν είχε ο δικός μου, σε περίοδο νηστείας θυμάμαι είμαστε και δεν ήξερα τι να μαγειρέψω, μιας και θα έρχονταν οι δικοί μου.Ήθελα να κάνω εντύπωση, αλλά δυστυχώς μόνο εκείνη τη μέρα. Τις υπόλοιπες τρώγαμε ένα σωρό βλακείες. Από τη μια να κοκορευτώ στη μάνα μου, ότι δεν πήγαν τόσα ιδιαίτερα μαγειρικής που μου έκανε χαμένα, και οτι η επιμονή μου να σπουδάζω μέχρι τα 30 δεν με άφησε πίσω στις οικοκυρικές εργασίες και ειδικά στη μαγειρική.
Από την άλλη ήθελα να χορτάσω το πεινασμένο γουρούνι που η κέτσαπ είχε γίνει δεύτερη φύση του, από τότε που μπήκε η Σαρακοστή. Μαγείρεψα λοιπόν! Κάτι χταποδάκια, κάτι καλαμαράκια, κάτι γαριδούλες (μα πόσο ακριβές μπορεί να είναι αυτές οι άτιμες;). έφτιαξα σαλάτες και φυσικά ταραμοσαλάτες, ελιές, σπανακόπιτες (έτοιμα αυτά από το σούπερ). Ενα τραπέζι έφτιαξα που τύφλα να' χει το καλύτερο εστιατόριο της πόλης. Αλλά μόνο κατά την άποψή μου.
Τελικά λάβανε λάθος μηνύματα εκατέρωθεν. Η μάνα μου άρχισε να φωνάζει όταν δεν πέτυχα το χταπόδι στο ριγανόλαδο, τα καλαμάρια στο τσιτσιρτηγάνισμα και τις γαρίδες στο ενδοβράσιμο και ο δικός μου επειδή λέει τον πίεσα να με παντρευτεί!!!!!! Μόνο δαχτυλίδι δεν του είχα πάρει, ξεχάστηκα μωρέ στη κουζίνα κόβωντας λαχανικά!!!!!!!
Σκάσε βρε βλήτο και τρώγε, του είπα (είχα ξεχάσει να βράσω και κανένα βλήτο, να ταιριάζει με την κεφάλα του), όταν ήρθε να με βρει στην κουζίνα για να κλαψουρίσει σαν καμιά μυξοπαρθένα γκόμενα χαμηλοβλεπούσα.
-Η μαμά σου, μου έλεγε, με κοιτάει από πάνω ως κάτω.
Σιγά βρε κόπανε μην σου κατέβασε και το βρακί η γυναίκα, απλά αντιλήφθηκε το μέγα λάθος του παιδιού της, κι επιπλέον πως να μην σε κοιτάζει που όρμησες στις γαρίδες λες και ήταν βυζιά, σκέφτηκα ενδόμυχα!
-Εσένα τι σε νοιάζει; Είπα
-Δε θέλει να είμαστε μαζί, είπε.
Σιγά μην κλάσει ο πεθαμένος, αφού η γυναίκα έχει πρώτο πράγμα, ρε τούρμπασελ, τον πατέρα μου, ο οποίος μαστορεύει και δεν έχει χέρια τρύπες σαν και την πάρτη σου, που αν καεί μια λάμπα με παίρνεις τηλέφωνο να έρθω να την αλλάξω, άχρηστε, σκέφτηκα πάλι εγώ.
-Σε συγκρίνει και βλέπει την διαφορά, απορώ πως μέχρι σήμερα δεν την είδα κι εγώ, του είπα.
-Δεν με θέλει, ξανάπε σαν κλαμμένο μουνί.
Τι να θέλει ρε ρόμπα ξεκούμπωτη; Αφού κοιτάζεστε και θέλετε κι οι δυο να δείξετε ο ένας στον άλλο τις κλωτσιές και τις μπουνιές που μάθατε στον τάε κβοντό (πως γράφεται καλέ αυτο;), σκέφτηκα.
-Ούτε εγώ σε θέλω, απάντησα.
Τελικά είχα πολλές κακές σκέψεις για τον καραγκιοζάκο που είχα επιλέξει να βάλω στη ζωή μου. Κι έβλεπα πως πάει για φούντο το ειδύλιο, καθώς εκείνος δεν με ικανοποιούσε ούτε στο ελάχιστο, πλην του σεξ, δεν λέω, αλλά κι εγώ είχα μετανιώσει για όλες τις μαλακίες που κατά καιρούς του είχα πει! Βλέπε: είσαι ό,τι καλύτερο μου συνέβη. (Λέμε και καμιά μπούρδα να περνάει η ώρα βρε αδερφέ).
Αλλά κι η μάνα μου; Α πα πα πα! Να με δει νυφούλα και τίποτα άλλο στο κόσμό. Της το έχω εξηγήσει χίλιες φορές, μια σχέση δεν οδηγεί πάντα και μόνο σε γάμο! Μάλιστα τις περισσότερες φορές οδηγεί στην διάλυση. Έτσι είναι οι σχέσεις, αρχίζουν, ακμάζουν και φθίνουν, πως να το κάνουμε τώρα; Αν της ξαναγνωρίσω εγώ γκόμενο να με φτύσετε δημοσίως. Μια φορά το έκανα και τώρα φτύνω το κόρφο μου, πήγα και της γνώρισα κι εγώ, τον χειρότερο μακράν.
Να μην τα πολυλογώ, στις οχτώ έφυγαν οι δικοί μου, κι ο ακατονόμαστος παρήγγειλε πίτσα!
Και να τρέχουν τα τυριά, με τα μανιτάρια και τα σαλάμια με τις σάλτσες και να ξεροσταλιάζω εγώ δίπλα του, μέσα στα νεύρα γιατί περίπου πενήντα (μην πω και παραπάνω ευρώ), πήγαν στα σκουπίδια, μεταμορφωμένα σε θαλασσινά και σε μαλάκια!
Μετά το πανηγύρι της πιτσοκατάστασης μου εξήγησε πως δεν θέλει γάμους και πανηγύρια, πως πιέστηκε παραπάνω απ' όσο πιέζει ο Γιωργάκης τον μισθό μας, και πως το επόμενο πρωί θα μαζέψει τα πράγματά του και θα την κοπανήσει! Στα διάλα, σκέφτηκα κι εγώ. Μάζευτα και δρόμο, του είπα, γιατί εγώ, όχι μόνο γάμους και πανηγύρια δεν ήθελα και δεν θέλω, αλλά ούτε και να σε βλέπω!
Την επομένη το πρωί, ο ακατονόμαστος έφυγε από το σπίτι μου κι από τη ζωή μου, κι έτσι δεν χρειαζόταν να μπω στην κουζίνα για λίγο διάστημα (μέχρι τον επόμενο ακατονόμαστο). Το έπαιξα και η παρατημένη γκόμενα στη μάνα μου και της είπα να μην μου μιλάει άλλο για άντρες και σχέσεις, εκτός αν γουστάρει τρελά να πληρώνει τον ψυχίατρό μου, που έχει και ωραίο κορμί και μάτια μπλε θαλασσένια και δεν θέλω και πολύ να τον επισκεφτώ για ένα γρήγορο...(ραντεβού).
Αυτά μου ήρθαν στην μνήμη σήμερα που ξύπνησα.
Τελικά όντως πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος.
cu
9. Η μισή Ελλάδα συζητά για τον ετοιμοθάνατο 14ο μισθό και η άλλη μισή χαζεύει το dvd της Τζούλια! Η μισή χωρίς το χρήμα θα λιμάξει στη πείνα και η άλλη μισή είναι ήδη λιγούρια!
Λοιπόν έχουμε και λέμε, ο 14ος μισθός άπαξ και λεηλατηθεί αλίμονο μας, θα καεί το σύμπαν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το χρέος πρέπει να το πληρώσει ο κερατάς και ο δαρμένος. Όσοι τα φάγανε να τα ξεράσουν! Κι όσοι τα έχουν και τους τρέχουν απ' τα πατζάκια να χώσουν βαθιά το χέρι στη τσέπη. Ούτε 30 ούτε 40 ούτε 50% να μην μας πάρουν!
Ο απλός πολιτάκος που τρέχει και δεν φτάνει, που με έναν μισθό φέρνει βόλτα με το ζόρι τα έξοδα του, δεν αντέχει άλλο να βι-άζεται! Ας βι-αστούν οικονομικά οι έχοντες, οι πολιτικοί, αυτοί που εξαιτίους τους καταντήσαμε να μας βγάζει κωλοδάχτυλο η Αφροδίτη μας.
Όσο για τους άλλους τους λιγούρηδες που τρεις μέρες τώρα αυνανίζονται μπροστά στην οθόνη βλέποντας μια πανέμορφη καλλονή, που ουδέποτε θα μπορούσαν να την πηδήξουν, δεν έχω λόγια. Ρε Ελληνάρα πόσο στερημένος από σεξ κατήντησες; Και τι καταλαβαίνεις τώρα; Θα πληρώνεις κάθε ΣΚ 20 ευρώ για να ζεις τις φαντασιώσεις μιας πιτσιρίκας που μυαλό δυστυχώς δεν ειχε για να διαχειριστεί την ομορφιά της; Ή θα δώσεις 20 ευρώ στην δύσμοιρη γυναίκα σου που σε παντρεύτηκε πάνω στην τυφλοβδομάδα χωρίς να ξέρει τι γουρούνι πήρε στο σακί, για να ταϊσει τα παιδιά που ξαμοληθήκατε να κάνετε;
Την κάνω για ποτό!
Τα λέμε
cu
ΥΓ Εννιά ποτά θα πιω σήμερις! Δίψασα
8 Μαρτίου 2010
