Σήμερα το πρωί υπέστην το πρώτο διπλό
εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήρθαν λογαριασμοί. Γαμώ το κέρατο μου το
τράγιο....αν ήξερα πως θα δουλεύω για να πλερώνω μόνο, θα πήγαινα να
γίνω στριπτιτζου. Τώρα θα μου πεις, ποτέ δεν είναι αργά. Ε είναι. Δεν
έφαγα εγω όλο το πακέτο της φοιτητομυωπίας για να καταλήξω να
περιφέρομαι γύρω από στύλους. Ασε που εκεί θέλουν κορμιά σμιλεμένα με
γιαούρτια και μπρόκολα. Κι οσο να πεις εγώ τα πιτόγυρά μου τα έχω φάει
στη ζωή μου και αφάγωτη δε με λες. Πάντως ειλικρινά υπήρχαν χιλιάδες
άλλα επαγγέλματα που αν τα ακολουθούσα δε θα σιχτίριζα τώρα την ώρα και
την στιγμή που εξατμίζονται τα λεφτάκια που βγάζω σαν απολέπιση.
Η
αλήθεια είναι πως ένας πρώην γκόμενός μου, μου το έλεγε. Άνοιξε μια
καφετέρια, ενα μπαρ, μια τρώγλη να τρώνε, να πίνουν και να κουνάνε τον
κώλο τους οι άνθρωποι. Μη μπλέξεις με την εκπαίδευση. Και κοίτα τώρα που
τον θυμάμαι και τον νοσταλγώ κι αυτόν και τα λεγόμενά του και τα άλλα
του στοιχεία μη σας πω. Και ξυπνάω η δικιά σου νωρίς νωρίς μιας και η
Αιμιλία-Βασιλεία ( σε 4 μέρες, έτους 1) ήρθε από το πρωί στο σπίτι κι
έψαχνε απεγνωσμένα τη θεία της. Και τατατα και να η θεία πού είναι η
θεία και τα λοιπά. Είχε πεθάνει η θεία κάτω από δυο παπλώματα και με
ξύπνησε η μυρωδιά της. Φτιάξαμε γάλα. Το ήπιαμε και μετα πήγαμε βόλτα
γύρω γύρω στη γειτονιά.
Ε
είπα κι εγώ κατά τις 12 να κατέβω στο φροντιστήριο, μιας και είχα
κάποια ραντεβού με γονείς για να με πληρώσουν....τα του Δεκέμβρη ακόμη
παρακαλώ. Παίρνω έναν καφέ και με θετική διάθεση, κουνάμενη σαν τη
Τζαπάν, καταφτάνω. Πριν ξεκλειδώσω...κοιτάω τους 4 φακέλους που είχαν
ήδη χωθεί πουρνό πουρνό...και πορνό πορνό θα έλεγα, κάτω από την πόρτα
μου. ΔΕΗ, ΟΑΕΕ, WIND, και ενας άκυρος φάκελος που μου έδινε εκπτωτικά
κουπόνια για πίτσα και που ταυτόχρονα τον ακύρωναν οι άλλοι 3. Εντάξει.
Κλείσαμε και γι' αυτό το μήνα. Τζάμπα ώρες εργασίας. Και το χειρότερο
δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι πως πρέπει να είμαι και ευγενική και
να χαμοογελάω κιόλας και να λέω και δόξα τω θεώ, γιατί άλλοι άνθρωποι
ούτε δουλειά έχουν, ούτε σπίτι, ούτε τίποτα.
Εντάξει
λοιπόν, σκάω. Θα κάνω το σκατό μου παξιμάδι και αυτόν τον μήνα και θα
το παίξω επιχειρηματίας. Αλλά ειλικρινά είναι πολύ άδικο όλο αυτό.
Επίσης έχουμε και την φορολογία μας μαθαίνω κάπου τον Ιούνιο; Με πήρε
τηλέφωνο η λογίστριά μου και μου ειπε: Κανονίσου μωρή να βάλεις κανα
φράγκο στην άκρη, θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Τωρα ζητάει η εφορία
τα ΑΦΜ των γονέων. Χμ θέλει λίστα μέσα στον Φλεβάρη. Κι εγώ τα ζητάω και
με γράφουν όλοι στα γερασμένα τους τέτοια. Φαντάσου δηλαδή να τους πω
να πληρώνουν στην ώρα τους και ειδικά το πρώτο πενθήμερο του μήνα...
Άρχισε
η γκρίνια, αλλά αν αυτή εδώ η χώρα νομίζει πως μπορεί να με καταβάλει
και να με νικήσει, ειναι πολύ γελασμένη. Εγώ έχω αντοχές και θα μείνω
όρθια για πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμη μέχρι να γίνω ένα υπέροχο
σάψαλο (ε τρεμένς;) κι εγώ και να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου και τα
μυαλά μου.
Τέλος
καταλαβαίνω πως κάποιοι νιώσατε άβολα με την προηγούμενη ανάρτηση.
Διάβασα τα mail που στείλατε και τα έλαβα υπόψιν. Παρατήρησα και την
απουσία σας από τα σχόλιά μου. Όμως να ξέρετε πως δεν είναι και τόσο
τραγικό να μιλάμε και για το σεξ εμείς οι άνθρωποι. Πρέπει κάποια στιγμή
να το απομυθοποιήσουμε κι αυτό. Εντάξει, δε λέω να το εκχυδαϊσουμε,
αλλά αναφορές θα γίνονται. Γιατί μην ξεχνάτε πως (όπως έλεγα και σε έναν
φιλο) το σεξ είναι η στενότερη μορφή επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.
Ας μη το παραβλέπουμε αυτό το στοιχείο.
Εύχομαι
να έχουμε μια καλή εβδομάδα...και από σήμερα οικονομία μπας και πάνε
όλα καλά και πάω και εκείνο το ταξίδι που υπολόγιζα τον άλλο μήνα. Θα
δουμε. Και θα σας ενημερώσω.
Φιλιά στα μούτρα σας.
15 Ιανουαρίου 2013
