Μέρα
μεσοβδόμαδη, ζεστή, όμορφη! Από αυτές που λες, σήμερα θα πάω ακόμη και
για μπάνιο στη θάλασσα! Μια όαση μέσα στο Χειμώνα, μια καλοκαιρινή ανάσα
μέσα στο κατακρυόκωλο! Κι εγώ αποφασίζω να πάω στο γυμναστήριο και για
άλλη μια φορά να αφήσω πίσω κάθε άσχημη σκέψη, κάθε σπαστικιά ιδέα που
μου καρφώνεται στο κουλό μου μυαλό και κάθε φαγητό που τρώγεται και
μπορώ να το φάω αλλά δεν θέλω και δε πρέπει να το φάω!
Ανεβαίνω διάδρομο! Είκοσι ολόκληρα λεπτά να μην ξέρω που πάω, αλλά να πηγαίνω με ταχύτητα μέτρια! Δε θέλω να ιδρώσω σήμερα, αν και πρέπει! Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι και να τρέξω στο μπάνιο για ντουζ! Θέλω να γυρίσω σπίτι και να αράξω στο καναπέ και να σκέφτομαι ή και να μη σκέφτομαι, απλά να κάθομαι! Σας έχει τύχει να κάθεστε και να μην σκέφτεστε τίποτα; Μόνο ο Κωστάκης ο Καραμανλής το έκανε με επιτυχία! Καθόταν δε σκεφτόταν τίποτα, αλλά έτρωγε! Ειδοποιός διαφορά ήταν πως αυτός δεν σκεφτόταν όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δε μπορούσε και ότι έτρωγε φυσικά. Πάμε παρακάτω!
Στο διπλανό μου διάδρομο είναι η Βιργινία! Είτε πρωί πας, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ, η Βιργινία πάντα είναι εκεί. Κοντούλα, αδυνατούλα, ηλικιωμένη, με καμιά δεκαριά παιδιά στο σπίτι γιατί τρέχει πολύ. Δεν κάνει διάδρομο, απλά καθαρίζει τον διάδρομο! Γίναμε πολύ φίλες. Όταν με βλέπει έρχεται και κάθεται δίπλα μου και πιάνει τη κουβέντα. Τα παιδιά της άλλα πάνε σχολείο, άλλα σπουδάζουν, άλλα δουλεύουν ήδη. Αλλά εκείνη συνεχώς τρέχει.
Στον παραδιπλανό διαδρομο είναι η χμ.... (πως να την πω;) να την πω....Ευτέρπη. Είτε πρωί πας, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ, η Ευτέρπη πάντα είναι εκεί. Ψηλούλα, ευσωμούλα, μέσης ηλικίας, θα την έλεγα πενηντάρα, ανεβαίνει στο διάδρομο και τρέχει! Πάντα τρέχει. Δε μιλάμε τώρα για μαλακίες, μιλάμε για τρέξιμο ασυγκράτητα δυνατό. Λιώνει η Ευτέρπη, λιώνει και ο διάδρομος μαζί της. Δεν κάνει τίποτα άλλο στο γυμναστήριο. Μόνο τρέχει. Μια μέρα μόνο την είδα να βγαίνει από εκείνο το μικρό δωμάτιο που σε χώνουν μέσα σε καλωδιώνουν και βγαινεις και 3 κιλά ελαφρύτερος. Αυτά τα καλωδιώματα εγώ δε τα χωνεύω! Βάλε με να τρέξω μια ώρα ή να περπατήσω 5 ώρες, αλλά καλώδια δεν γουστάρω με τίποτα, εκτός αν είναι τα Γυμνά. (Το συγκρότημα ντε).
Και ανεβαίνουμε στο πάνω πάτωμα και βλέπουμε τον ...χμ...(πως να τον πω τώρα αυτόν) τον ...χμ να τον πω Βρασίδα. Ο Βρασίδας έχει κάτι μπράτσα τούμπανα. Αλλά τίποτα άλλο! Είναι πολύ άχαρος τύπος. Πολύ αδύνατος, πάρα πολύ αδύνατος, μα πάρα πάρα πάρα πολύ αδύνατος, αλλά με κάτι μπράτσα νααααα. Ο άνθρωπος μπράτσα! Ο μπρατσάκιας! Ο Βρασίδας ο μπρατσάκιας. Και φοράει κάτι φανελάκια ραντέ και σηκώνει τα βάρη με χάρη, πενήντα πενήντα τα κιλά. Αν κάνεις το λάθος και περάσεις από δίπλα του βρωμάει και ζέχνει. Αχ μανίτσα μου, πλύνε λίγο το μπρατσάκι μπας και κάνω ποτέ την άσκηση στο όργανο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου! Έλα Βρασίδα μου, κάνε ένα ντουζάκι να χαρείς κι εσυ κι η αμασχάλη σου.
Συνεχίζουμε με την ...χμ..(πως να την πω;)...ας την πω Σταλόνε. Όχι, όχι, αυτήν θα σας την γνωρίσω στο επόμενο επεισόδιο!
Καλή εβδομάδα να έχουμε αγαπούλες μου. Πραγματικά καλή όμως.
Φιλιά πολλά
Ανεβαίνω διάδρομο! Είκοσι ολόκληρα λεπτά να μην ξέρω που πάω, αλλά να πηγαίνω με ταχύτητα μέτρια! Δε θέλω να ιδρώσω σήμερα, αν και πρέπει! Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι και να τρέξω στο μπάνιο για ντουζ! Θέλω να γυρίσω σπίτι και να αράξω στο καναπέ και να σκέφτομαι ή και να μη σκέφτομαι, απλά να κάθομαι! Σας έχει τύχει να κάθεστε και να μην σκέφτεστε τίποτα; Μόνο ο Κωστάκης ο Καραμανλής το έκανε με επιτυχία! Καθόταν δε σκεφτόταν τίποτα, αλλά έτρωγε! Ειδοποιός διαφορά ήταν πως αυτός δεν σκεφτόταν όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δε μπορούσε και ότι έτρωγε φυσικά. Πάμε παρακάτω!
Στο διπλανό μου διάδρομο είναι η Βιργινία! Είτε πρωί πας, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ, η Βιργινία πάντα είναι εκεί. Κοντούλα, αδυνατούλα, ηλικιωμένη, με καμιά δεκαριά παιδιά στο σπίτι γιατί τρέχει πολύ. Δεν κάνει διάδρομο, απλά καθαρίζει τον διάδρομο! Γίναμε πολύ φίλες. Όταν με βλέπει έρχεται και κάθεται δίπλα μου και πιάνει τη κουβέντα. Τα παιδιά της άλλα πάνε σχολείο, άλλα σπουδάζουν, άλλα δουλεύουν ήδη. Αλλά εκείνη συνεχώς τρέχει.
Στον παραδιπλανό διαδρομο είναι η χμ.... (πως να την πω;) να την πω....Ευτέρπη. Είτε πρωί πας, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ, η Ευτέρπη πάντα είναι εκεί. Ψηλούλα, ευσωμούλα, μέσης ηλικίας, θα την έλεγα πενηντάρα, ανεβαίνει στο διάδρομο και τρέχει! Πάντα τρέχει. Δε μιλάμε τώρα για μαλακίες, μιλάμε για τρέξιμο ασυγκράτητα δυνατό. Λιώνει η Ευτέρπη, λιώνει και ο διάδρομος μαζί της. Δεν κάνει τίποτα άλλο στο γυμναστήριο. Μόνο τρέχει. Μια μέρα μόνο την είδα να βγαίνει από εκείνο το μικρό δωμάτιο που σε χώνουν μέσα σε καλωδιώνουν και βγαινεις και 3 κιλά ελαφρύτερος. Αυτά τα καλωδιώματα εγώ δε τα χωνεύω! Βάλε με να τρέξω μια ώρα ή να περπατήσω 5 ώρες, αλλά καλώδια δεν γουστάρω με τίποτα, εκτός αν είναι τα Γυμνά. (Το συγκρότημα ντε).
Και ανεβαίνουμε στο πάνω πάτωμα και βλέπουμε τον ...χμ...(πως να τον πω τώρα αυτόν) τον ...χμ να τον πω Βρασίδα. Ο Βρασίδας έχει κάτι μπράτσα τούμπανα. Αλλά τίποτα άλλο! Είναι πολύ άχαρος τύπος. Πολύ αδύνατος, πάρα πολύ αδύνατος, μα πάρα πάρα πάρα πολύ αδύνατος, αλλά με κάτι μπράτσα νααααα. Ο άνθρωπος μπράτσα! Ο μπρατσάκιας! Ο Βρασίδας ο μπρατσάκιας. Και φοράει κάτι φανελάκια ραντέ και σηκώνει τα βάρη με χάρη, πενήντα πενήντα τα κιλά. Αν κάνεις το λάθος και περάσεις από δίπλα του βρωμάει και ζέχνει. Αχ μανίτσα μου, πλύνε λίγο το μπρατσάκι μπας και κάνω ποτέ την άσκηση στο όργανο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου! Έλα Βρασίδα μου, κάνε ένα ντουζάκι να χαρείς κι εσυ κι η αμασχάλη σου.
Συνεχίζουμε με την ...χμ..(πως να την πω;)...ας την πω Σταλόνε. Όχι, όχι, αυτήν θα σας την γνωρίσω στο επόμενο επεισόδιο!
Καλή εβδομάδα να έχουμε αγαπούλες μου. Πραγματικά καλή όμως.
Φιλιά πολλά
21 Νοεμβρίου 2011
