Άκουσε τώρα πως έχουν τα πράγματα. Εγώ είμαι εκ φύσεως αισιόδοξη! Ακόμη
κι αν κάτι με ρίχνει στα πατώματα, πάντα βρίσκω το τρόπο να ξανασηκωθώ.
Επίσης σκέφτομαι πολύ, μιλάω πολύ, αλλά ούτε μαλακίες σκέφτομαι, ούτε
μαλακίες λέω. Αποτελώ εξαίρεση γιατί όσοι μιλάνε πολύ και κυρίως σε
στιγμές που δεν πρέπει, συνήθως λένε μαλακίες. Όποιος ισχυριστεί το
αντίθετο, δε με ξέρει όσο θα έπρεπε. Και μεταξύ μας χέστηκα. Μόνο στο
σεξ δε μιλάω πολύ. Εκεί απολαμβάνω μανιτσες μου! Δε θα κάτσω να αναλύσω
το κυπριακό όταν ταξιδεύω στα αταξίδευτα με το γκομενάκι που γνώρισα στο
γυμναστήριο και που και που και με άλλους! Εκεί τσιμουδιά.
Και τώρα που είπα χέστηκα, μου ήρθε στο νου μια εικόνα πολύ σιχαμένη! Είμαι αρκετά σιχασιάρα και ίσως να το έχετε καταλάβει από όσα ήδη έχω γράψει εδώ μέσα. Σιχαίνομαι την ιδρωτίλα, σιχαίνομαι τη καλτσίλα, σιχαίνομαι τη βρακίλα και κυρίως σιχαίνομαι την μαλακίλα γιατί είναι η χειρότερη μορφή βρωμιάς. Έτσι έχουν φάει πολλά άκυρα άνθρωποι γύρω μου, που βρωμοκοπάνε σε ψυχή και σώμα.
Φαντάσου τώρα εσύ, να έχεις φάει το καταπέτασμα, να έχεις σιχαθεί τον εαυτό σου από το πολύ φαγητό. Να έχεις έρθει σε επαφή με κάθε είδους μαλακία, να έχεις γευτεί κάθε γεύση από καλή μέχρι σιχαμένη, από ξινή μέχρι γλυκιά. Να τα έχεις παίξει κι εσύ και το εντεράκι σου. Πες πως είχες να φας καμια τριανταριά μέρες και έφαγες απότομα και ξαφνικά ό,τι τρώγεται.
Σκέψου πως πας στη τουαλέτα και αποφασίζει το έντερο σου, όχι εσύ, πως πρέπει να αδειάσει όλα αυτά τα περιττά που έφαγες! Έλα μη ντρέπεσαι, σκέψου πως χέζεις κοινώς και χέζεις ακατάπαυστα και με επιμονή, μέχρι να τα βγάλεις όλα. Ωραία. Τι εικόνα έχεις τώρα μπροστά σου; Μια λεκάνη φουλ στο σκατό. Οκ, ας μην την περιγράψουμε άλλο. Αρκεί η σιχασιά.
Κι αφού σκουπίζεσαι και μαζεύεις τα παντελόνια σου (πλύσου και λίγο, δε θα το πούμε πουθενά), τι ακριβώς πρέπει να κάνεις; Έλα βρες το! Κουιζ βάζω και σε ρωτάω! Ξέρεις καλά! Πες το! Ναι!!! Αμ γειά σου! Το βρήκες! Εύγε! Πατάς το καζανάκι να φύγει το σκατό. Και δεν είναι δύσκολο αν συνειδητοποιήσεις πως το σκατό δεν είναι μυρωμένα ρόδα, ούτε σανέλ νουμερο 5, αλλά είναι σκατό που βρωμάει και που σε κάνει να σκέφτεσαι στην προκειμένη, όλες τις βλακείες που έφαγες χωρίς λόγο, γιατί και σε δίαιτα είσαι και γυμνάζεσαι για να στρώσεις κορμί. Και στη τελική ακόμη και η πιο θεσπέσια πάστα σοκολατίνα που σου κράτησε συντροφιά μια κρύα νύχτα και με το κερασάκι πάνω της, πάλι σε σκατό θα καταλήξει.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο.
Όταν η ζωή σου γεμίζει σκατά, επιβάλλεται να πατήσεις το καζανάκι.
ΥΓ Εδώ που είμαι αυτές τις μέρες, περνάω πολύ καλά τελικά. Δε το περίμενα από μένα, να τα βρω με το μέσα μου, τόσο γρήγορα. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ μια ψυχή που μου έκανε παρέα και δε με άφησε να χωθώ στα σκατά ακόμη περισσότερο. Πάτησε το καζανάκι για μένα και μου έδειξε πολύ ωραίες οπτικές. Θα προσέχω τι τρώω απο εδώ και στο εξής. Γιατί έχω μια τεράστια ευαισθησία στο στομάχι και είμαι και σιχασιάρα. Σε ευχαριστώ μωρό μου, που ήσουν εκεί για μένα, όταν δεν ήμουν ούτε καν εγώ εκεί για μένα.
26 Νοεμβρίου 2011
Και τώρα που είπα χέστηκα, μου ήρθε στο νου μια εικόνα πολύ σιχαμένη! Είμαι αρκετά σιχασιάρα και ίσως να το έχετε καταλάβει από όσα ήδη έχω γράψει εδώ μέσα. Σιχαίνομαι την ιδρωτίλα, σιχαίνομαι τη καλτσίλα, σιχαίνομαι τη βρακίλα και κυρίως σιχαίνομαι την μαλακίλα γιατί είναι η χειρότερη μορφή βρωμιάς. Έτσι έχουν φάει πολλά άκυρα άνθρωποι γύρω μου, που βρωμοκοπάνε σε ψυχή και σώμα.
Φαντάσου τώρα εσύ, να έχεις φάει το καταπέτασμα, να έχεις σιχαθεί τον εαυτό σου από το πολύ φαγητό. Να έχεις έρθει σε επαφή με κάθε είδους μαλακία, να έχεις γευτεί κάθε γεύση από καλή μέχρι σιχαμένη, από ξινή μέχρι γλυκιά. Να τα έχεις παίξει κι εσύ και το εντεράκι σου. Πες πως είχες να φας καμια τριανταριά μέρες και έφαγες απότομα και ξαφνικά ό,τι τρώγεται.
Σκέψου πως πας στη τουαλέτα και αποφασίζει το έντερο σου, όχι εσύ, πως πρέπει να αδειάσει όλα αυτά τα περιττά που έφαγες! Έλα μη ντρέπεσαι, σκέψου πως χέζεις κοινώς και χέζεις ακατάπαυστα και με επιμονή, μέχρι να τα βγάλεις όλα. Ωραία. Τι εικόνα έχεις τώρα μπροστά σου; Μια λεκάνη φουλ στο σκατό. Οκ, ας μην την περιγράψουμε άλλο. Αρκεί η σιχασιά.
Κι αφού σκουπίζεσαι και μαζεύεις τα παντελόνια σου (πλύσου και λίγο, δε θα το πούμε πουθενά), τι ακριβώς πρέπει να κάνεις; Έλα βρες το! Κουιζ βάζω και σε ρωτάω! Ξέρεις καλά! Πες το! Ναι!!! Αμ γειά σου! Το βρήκες! Εύγε! Πατάς το καζανάκι να φύγει το σκατό. Και δεν είναι δύσκολο αν συνειδητοποιήσεις πως το σκατό δεν είναι μυρωμένα ρόδα, ούτε σανέλ νουμερο 5, αλλά είναι σκατό που βρωμάει και που σε κάνει να σκέφτεσαι στην προκειμένη, όλες τις βλακείες που έφαγες χωρίς λόγο, γιατί και σε δίαιτα είσαι και γυμνάζεσαι για να στρώσεις κορμί. Και στη τελική ακόμη και η πιο θεσπέσια πάστα σοκολατίνα που σου κράτησε συντροφιά μια κρύα νύχτα και με το κερασάκι πάνω της, πάλι σε σκατό θα καταλήξει.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο.
Όταν η ζωή σου γεμίζει σκατά, επιβάλλεται να πατήσεις το καζανάκι.
ΥΓ Εδώ που είμαι αυτές τις μέρες, περνάω πολύ καλά τελικά. Δε το περίμενα από μένα, να τα βρω με το μέσα μου, τόσο γρήγορα. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ μια ψυχή που μου έκανε παρέα και δε με άφησε να χωθώ στα σκατά ακόμη περισσότερο. Πάτησε το καζανάκι για μένα και μου έδειξε πολύ ωραίες οπτικές. Θα προσέχω τι τρώω απο εδώ και στο εξής. Γιατί έχω μια τεράστια ευαισθησία στο στομάχι και είμαι και σιχασιάρα. Σε ευχαριστώ μωρό μου, που ήσουν εκεί για μένα, όταν δεν ήμουν ούτε καν εγώ εκεί για μένα.
26 Νοεμβρίου 2011
