Ντρέπομαι. Ντρέπομαι πάρα πολύ! Διδάσκω στην Έκθεση πως ένας τρόπος
αντιμετώπισης των προβλημάτων είναι η πνευματική ηγεσία του τόπου και οι
λόγιοι, καθώς αυτοί μπορούν να διαβλέπουν καθαρά τις καταστάσεις και να
αφυπνίζουν και να καθοδηγούν τον λαό προς ένα καλύτερο αύριο. Και
ντρέπομαι γιατί ενώ διδάσκω αυτά, παρατηρώ τους πνευματικούς ανθρώπους
του τόπου όχι μόνο να μην συμμετέχουν στην εθνεγερσία, αλλά να
απαξιώνουν οποιαδήποτε ειρηνική διαδήλωση και να κρύβουν τα γεμάτα από
γνώση κεφάλια τους πίσω από την λέξη: Απαισιοδοξία.
Λοιπόν μάγκες, είτε μαζί σας, είτε χωρίς εσάς εμείς θα αντιδράσουμε, θα βγούμε στο Σύνταγμα και σε όλες τις μεγάλες πλατείες της Ελλάδας και θα φωνάζουμε! Είμαστε κι εμείς εδώ! Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από βολεμένους λογίους! Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από φοβισμένους ή και υποταγμένους στα συμφέροντά τους. Ο κόσμος μίλησε και θα μιλάει κάθε μέρα από χτες και στο εξής. Θα κλείνουν οι δρόμοι και θα ακούγεται η φωνή του ελληνικού λαού. Τέρμα η εν δημοκρατία χούντα τους.
Διάβαζα σε ενα site, και διαφήμιση δε θα τους κάνω, τους λόγους που ένας κύριος δημοσιογράφος δεν κατέβηκε στη διαμαρτυρία! Αναφέρει πως δεν ξέραμε τι μας γίνεται! Πως δεν είχαμε λύσεις και προτάσεις. Σωστά! Δεν είχαμε λύσεις και προτάσεις γιατί όσοι θα μπορούσαν να τις προτείνουν κάθονται και μας χλευάζουν. Πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών τους κάθονται και αναλύουν και ξανα αναλύουν και νομίζουν πως όλες αυτές οι αναλύσεις θα φέρουν την αλλαγή. Καλό το internet, αλλά μερικές φορές κι αυτό αποχαυνώνει.
Πήραμε ομπρέλες και κατεβήκαμε στο Σύνταγμα, με αγανάκτιση, με επίμονο θυμό για τα παιδιά μας που θα γεννηθούν μεσα στα χρέη, για τους γονείς μας που θα χάσουν τις συντάξεις τους, για τους παππουδες μας, που αυτοί κατέληξαν να μας συντηρούν. Πήραμε τις ομπρέλες μας γιατί υπηρετούμε μια παιδεία που απαξιώνεται καθημερινά, γιατί δεν έχουμε τα μούτρα να αντικρύσουμε τους μαθητές μας στα μάτια και να τους πούμε πως δεν έχουν μέλλον σε αυτή τη χώρα, που αναγκαζόμαστε να αποδεχόμαστε το γεγονός πως τα πιο παραγωγικά μέλη αυτής της κοινωνίας μας αφήσαν και φύγανε έξω.
Πήραμε τις ομπρέλες μας και βγήκαμε γιατί οι μισθοί πείνας ολοένα και μειώνονται για να πληρωθούν όσα δεν σπαταλήσαμε εμείς, γιατί κουραστήκαμε να σκύβουμε το κεφάλι, γιατί η ανεργία έχει ποδοπατήσει τα πτυχία μας, γιατί οι κλέφτες δεν τιμωρούνται. Αυτοί είναι οι λόγοι κύριε δημοσιογραφίσκε που εμείς κατεβήκαμε στη διαμαρτυρία. Μπορεί να μην έχουμε προτάσεις και λύσεις αλλά οι λόγοι είναι πάρα πολλοί. Εσυ που είσαι βολεμένος και τα παίρνεις από τα κόμματα για να κρατάς το στόμα σου βουλωμένο και για να κηρύττεις απεργία στις μεγάλες διαδηλώσεις για να μην ακουστεί η φωνή του κόσμου, εσύ που έχεις ρίξει το επίπεδο της ενημέρωσης και της πληροφόρησης στο μείον, κάτσε σπίτι σου και ψάξε δήθεν τάχαμου λύσεις.
Η λύση είναι μία: Δημοκρατία. Η δύναμη του λαού... και τη θέλουμε πίσω ΤΩΡΑ!
26 Μαΐου 2011
Λοιπόν μάγκες, είτε μαζί σας, είτε χωρίς εσάς εμείς θα αντιδράσουμε, θα βγούμε στο Σύνταγμα και σε όλες τις μεγάλες πλατείες της Ελλάδας και θα φωνάζουμε! Είμαστε κι εμείς εδώ! Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από βολεμένους λογίους! Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από φοβισμένους ή και υποταγμένους στα συμφέροντά τους. Ο κόσμος μίλησε και θα μιλάει κάθε μέρα από χτες και στο εξής. Θα κλείνουν οι δρόμοι και θα ακούγεται η φωνή του ελληνικού λαού. Τέρμα η εν δημοκρατία χούντα τους.
Διάβαζα σε ενα site, και διαφήμιση δε θα τους κάνω, τους λόγους που ένας κύριος δημοσιογράφος δεν κατέβηκε στη διαμαρτυρία! Αναφέρει πως δεν ξέραμε τι μας γίνεται! Πως δεν είχαμε λύσεις και προτάσεις. Σωστά! Δεν είχαμε λύσεις και προτάσεις γιατί όσοι θα μπορούσαν να τις προτείνουν κάθονται και μας χλευάζουν. Πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών τους κάθονται και αναλύουν και ξανα αναλύουν και νομίζουν πως όλες αυτές οι αναλύσεις θα φέρουν την αλλαγή. Καλό το internet, αλλά μερικές φορές κι αυτό αποχαυνώνει.
Πήραμε ομπρέλες και κατεβήκαμε στο Σύνταγμα, με αγανάκτιση, με επίμονο θυμό για τα παιδιά μας που θα γεννηθούν μεσα στα χρέη, για τους γονείς μας που θα χάσουν τις συντάξεις τους, για τους παππουδες μας, που αυτοί κατέληξαν να μας συντηρούν. Πήραμε τις ομπρέλες μας γιατί υπηρετούμε μια παιδεία που απαξιώνεται καθημερινά, γιατί δεν έχουμε τα μούτρα να αντικρύσουμε τους μαθητές μας στα μάτια και να τους πούμε πως δεν έχουν μέλλον σε αυτή τη χώρα, που αναγκαζόμαστε να αποδεχόμαστε το γεγονός πως τα πιο παραγωγικά μέλη αυτής της κοινωνίας μας αφήσαν και φύγανε έξω.
Πήραμε τις ομπρέλες μας και βγήκαμε γιατί οι μισθοί πείνας ολοένα και μειώνονται για να πληρωθούν όσα δεν σπαταλήσαμε εμείς, γιατί κουραστήκαμε να σκύβουμε το κεφάλι, γιατί η ανεργία έχει ποδοπατήσει τα πτυχία μας, γιατί οι κλέφτες δεν τιμωρούνται. Αυτοί είναι οι λόγοι κύριε δημοσιογραφίσκε που εμείς κατεβήκαμε στη διαμαρτυρία. Μπορεί να μην έχουμε προτάσεις και λύσεις αλλά οι λόγοι είναι πάρα πολλοί. Εσυ που είσαι βολεμένος και τα παίρνεις από τα κόμματα για να κρατάς το στόμα σου βουλωμένο και για να κηρύττεις απεργία στις μεγάλες διαδηλώσεις για να μην ακουστεί η φωνή του κόσμου, εσύ που έχεις ρίξει το επίπεδο της ενημέρωσης και της πληροφόρησης στο μείον, κάτσε σπίτι σου και ψάξε δήθεν τάχαμου λύσεις.
Η λύση είναι μία: Δημοκρατία. Η δύναμη του λαού... και τη θέλουμε πίσω ΤΩΡΑ!
26 Μαΐου 2011
