Δεκαπενταύγουστος. Γιόρταζε η μάνα Παναγιά κι η μάνα η δικιά μου!
Περιμέναμε πως και πως να έρθει η γιορτή της για να την δούμε να
χαίρεται λιγάκι με τα δώρα που την φορτώσαμε.
Εγώ της πήρα βρακιά, το ομολογώ πως ίσως να είναι ρηχό δώρο, αλλά είναι πολύ χρήσιμα διότι η μάνα τρέχει για όλα και δεν προλαβαίνει να ψωνίσει για τον εαυτό της τίποτα.
Άλλα δώρα ήταν μια ωραία μπλούζα, ένα ζευγάρι άνετα παντοφλίνια, λουλούδια και γλυκά και μια υπέροχη είδηση...
Παραμονή της Παναγίας, στην επαρχιακή πόλη που μένω τα Καλοκαίρια, έχουμε πανηγύρι. Το ξέρω πως για τα πανηγύρια είμαστε αλλά το πανηγύρι της Παναγίας είναι το πιο ωραίο. Πήγαμε που λέτε στην εκκλησία να ανάψουμε ένα κεράκι στη χάρη της και μετά ακολουθήσαμε την περιφορά της εικόνας, η οποία έγινε γύρω από την μεγάλη μας εκκλησία.
Είχαν στηθεί και κάποιοι πάγκοι με παιχνίδια όπου τα σκασμένα παιδάκια της ενορίας μας, ξέπνοα από το ολοήμερο κολύμπι, ούρλιαζαν ζητώντας και αυτό και εκείνο και το άλλο και το παράλλο, που να σκάσετε και να πλαντάξετε λυσσάρικα! Περνάει βρε η Παναγία και εσείς το νου σας στο τζι άι τζο; (Αν υπάρχουν ακόμη τέτοια παιχνίδια, δεν πρόσεξα, τυχαία το αναφέρω)
Μετά το τέλος της λειτουργίας σύσσωμοι οι χριστιανοί (παρά τη νηστεία που απαιτείται λόγω εορτής) κάνανε γερό ντου στη γουρουνοπούλα! Όλα τα μαγαζιά που βρίσκονταν σε ακτίνα χιλιομέτρου από την εκκλησία, γέμισαν τραπέζια με χριστιανούς και πάγκους με ψημμένα γουρουνόπουλα. Κι εμπρός ο χασάπης με μια ποδιά λιγδιασμένη να κόβει τα κομμάτια και να μαλώνουν οι άντρες ποιος θα πάρει (πετύχει) το καλύτερο.
Στα τραπεζάκια μια τομάτα κομμένη στα τέσσερα, ένα αγγούρι και δείγμα λαδιού και ένας τζάτζικος από εκείνον που σαν τον φας θες μια πισίνα νερό για να έρθεις στα ίσια σου. Και μπίρες, πολλές μπίρες, ατελείωτες μπίρες, παγωμένες μπίρες, όλων των ειδών οι μπίρες!
Και ο χορός ξεσπά...
Χαμόγελα, ευτυχισμένες οικογένειες της στιγμής, ωραία φορέματα και λαδιές πάνω τους ανά σημεία, νυσταγμένα παιδιά με παιχνίδια και μπαλόνια στην αγκαλιά τους και ηλικιωμένοι ναρκωμένοι από τη ζέστη, κυράδες με βεντάλιες κινέζικες και ζευγάρια που ήρθε η ώρα να δηλώσουν στις οικογένειες τους τον ερωτά τους, και οι πατέρες φαμίλιες να πλερώνουν το ψητό και να κοκορεύονται πως πέτυχαν τον στόχο τους.
Η βραδιά της παραμονής της Παναγίας ήταν από τις πιο καυτές του Καλοκαιριού. Γκάνιαξε ο κόσμος. Εμείς αποφασίσαμε να αράξουμε σε μια παραλία. Πήραμε νερά και μαγιό και κάναμε βραδινό μπάνιο πλάι σε μια παρέα Ιταλών που φώναζαν λες και ανακάλυψαν την Αμερική παίρνοντας τα αυτιά μας και στέλνοντας περίπατο την ηρεμία μας. Στις πλαινές ξαπλώστρες ώρα δύο τη νύχτα ένα ζευγάρι πλακώθηκε στα μπινελίκια και μαζεύτηκε κόσμος γιατί πέσανε και κάτι ψιλές. Κατά τις τρεις κάνανε έρωτα μέσα στη θάλασσα. Αυτά έχουν οι σχέσεις.
Κι ένα άστρο ψηλά στον ουρανό μου έκλεισε το μάτι. Αγαπημένα πρόσωπα που λείπουν χρόνια για ταξίδια που βιάστηκαν να κάνουν. Ψυχές που μας κοιτούν σαν μένουμε μόνοι μας τη νύχτα και θυμόμαστε τα χρόνια εκείνα, που ήμαστε πιο πολλοί και τώρα πια λιγότεροι.
Ανήμερα της Παναγίας, μετά την εκκλησία πήγαμε για πιν νικ στη παραλία. Μη φανταστείτε με κεφτεδάκια, αλλά αυτή τη φορά με παστίτσιο και μουσακά από τα χέρια της μαμάς. Οικογένεια και φίλοι μαζευτήκαμε στη παραλία, κολυμπήσαμε, γελάσαμε, φάγαμε, κοιμηθήκαμε. Ξανά μπάνιο, ξανά γέλια και ρακέτες. Φρέντο, μουσική, ξεφάντωμα.
Επιστροφή αργά τη νύχτα στο σπίτι (πήραμε και τα σκουπιδια μαζί), μπάνιο στη μπανιέρα, τρίψιμο καλό να φύγουν τα αλάτια, και ύπνος βαθύς!
Μετά το Δεκαπενταύγουστο το Καλοκαίρι επίσημα για μένα τελειώνει. Βγαίνουν και οι τσούχτρες και τελειώνουν επίσημα και τα θαλασσινά μπάνια.
Τα κεφάλια μέσα τώρα, με ζέστη ή χωρίς, τα κεφάλια μέσα.
ΥΓ Η υπέροχη είδηση ήταν...η συνταξιοδότηση! Χρόνια Πολλά μάνα μου. Να είσαι καλά να σου τρώμε τη σύνταξη!
17 Αυγούστου 2010
Εγώ της πήρα βρακιά, το ομολογώ πως ίσως να είναι ρηχό δώρο, αλλά είναι πολύ χρήσιμα διότι η μάνα τρέχει για όλα και δεν προλαβαίνει να ψωνίσει για τον εαυτό της τίποτα.
Άλλα δώρα ήταν μια ωραία μπλούζα, ένα ζευγάρι άνετα παντοφλίνια, λουλούδια και γλυκά και μια υπέροχη είδηση...
Παραμονή της Παναγίας, στην επαρχιακή πόλη που μένω τα Καλοκαίρια, έχουμε πανηγύρι. Το ξέρω πως για τα πανηγύρια είμαστε αλλά το πανηγύρι της Παναγίας είναι το πιο ωραίο. Πήγαμε που λέτε στην εκκλησία να ανάψουμε ένα κεράκι στη χάρη της και μετά ακολουθήσαμε την περιφορά της εικόνας, η οποία έγινε γύρω από την μεγάλη μας εκκλησία.
Είχαν στηθεί και κάποιοι πάγκοι με παιχνίδια όπου τα σκασμένα παιδάκια της ενορίας μας, ξέπνοα από το ολοήμερο κολύμπι, ούρλιαζαν ζητώντας και αυτό και εκείνο και το άλλο και το παράλλο, που να σκάσετε και να πλαντάξετε λυσσάρικα! Περνάει βρε η Παναγία και εσείς το νου σας στο τζι άι τζο; (Αν υπάρχουν ακόμη τέτοια παιχνίδια, δεν πρόσεξα, τυχαία το αναφέρω)
Μετά το τέλος της λειτουργίας σύσσωμοι οι χριστιανοί (παρά τη νηστεία που απαιτείται λόγω εορτής) κάνανε γερό ντου στη γουρουνοπούλα! Όλα τα μαγαζιά που βρίσκονταν σε ακτίνα χιλιομέτρου από την εκκλησία, γέμισαν τραπέζια με χριστιανούς και πάγκους με ψημμένα γουρουνόπουλα. Κι εμπρός ο χασάπης με μια ποδιά λιγδιασμένη να κόβει τα κομμάτια και να μαλώνουν οι άντρες ποιος θα πάρει (πετύχει) το καλύτερο.
Στα τραπεζάκια μια τομάτα κομμένη στα τέσσερα, ένα αγγούρι και δείγμα λαδιού και ένας τζάτζικος από εκείνον που σαν τον φας θες μια πισίνα νερό για να έρθεις στα ίσια σου. Και μπίρες, πολλές μπίρες, ατελείωτες μπίρες, παγωμένες μπίρες, όλων των ειδών οι μπίρες!
Και ο χορός ξεσπά...
Χαμόγελα, ευτυχισμένες οικογένειες της στιγμής, ωραία φορέματα και λαδιές πάνω τους ανά σημεία, νυσταγμένα παιδιά με παιχνίδια και μπαλόνια στην αγκαλιά τους και ηλικιωμένοι ναρκωμένοι από τη ζέστη, κυράδες με βεντάλιες κινέζικες και ζευγάρια που ήρθε η ώρα να δηλώσουν στις οικογένειες τους τον ερωτά τους, και οι πατέρες φαμίλιες να πλερώνουν το ψητό και να κοκορεύονται πως πέτυχαν τον στόχο τους.
Η βραδιά της παραμονής της Παναγίας ήταν από τις πιο καυτές του Καλοκαιριού. Γκάνιαξε ο κόσμος. Εμείς αποφασίσαμε να αράξουμε σε μια παραλία. Πήραμε νερά και μαγιό και κάναμε βραδινό μπάνιο πλάι σε μια παρέα Ιταλών που φώναζαν λες και ανακάλυψαν την Αμερική παίρνοντας τα αυτιά μας και στέλνοντας περίπατο την ηρεμία μας. Στις πλαινές ξαπλώστρες ώρα δύο τη νύχτα ένα ζευγάρι πλακώθηκε στα μπινελίκια και μαζεύτηκε κόσμος γιατί πέσανε και κάτι ψιλές. Κατά τις τρεις κάνανε έρωτα μέσα στη θάλασσα. Αυτά έχουν οι σχέσεις.
Κι ένα άστρο ψηλά στον ουρανό μου έκλεισε το μάτι. Αγαπημένα πρόσωπα που λείπουν χρόνια για ταξίδια που βιάστηκαν να κάνουν. Ψυχές που μας κοιτούν σαν μένουμε μόνοι μας τη νύχτα και θυμόμαστε τα χρόνια εκείνα, που ήμαστε πιο πολλοί και τώρα πια λιγότεροι.
Ανήμερα της Παναγίας, μετά την εκκλησία πήγαμε για πιν νικ στη παραλία. Μη φανταστείτε με κεφτεδάκια, αλλά αυτή τη φορά με παστίτσιο και μουσακά από τα χέρια της μαμάς. Οικογένεια και φίλοι μαζευτήκαμε στη παραλία, κολυμπήσαμε, γελάσαμε, φάγαμε, κοιμηθήκαμε. Ξανά μπάνιο, ξανά γέλια και ρακέτες. Φρέντο, μουσική, ξεφάντωμα.
Επιστροφή αργά τη νύχτα στο σπίτι (πήραμε και τα σκουπιδια μαζί), μπάνιο στη μπανιέρα, τρίψιμο καλό να φύγουν τα αλάτια, και ύπνος βαθύς!
Μετά το Δεκαπενταύγουστο το Καλοκαίρι επίσημα για μένα τελειώνει. Βγαίνουν και οι τσούχτρες και τελειώνουν επίσημα και τα θαλασσινά μπάνια.
Τα κεφάλια μέσα τώρα, με ζέστη ή χωρίς, τα κεφάλια μέσα.
ΥΓ Η υπέροχη είδηση ήταν...η συνταξιοδότηση! Χρόνια Πολλά μάνα μου. Να είσαι καλά να σου τρώμε τη σύνταξη!
17 Αυγούστου 2010
