Γύρισα
από τας έξοχας εξοχάς και ήρθε το πολιτισμικό σοκ και με βάρεσε
κατακούτελα. Κι εκεί που αλώνιζα στα χόρτα, μετρούσα παπαρούνες και
έκανα ηλιοθεραπεία στα βουνά και στα λαγκάδια παίζοντας το βουκολική
γκόμενα με τα κοτσίδια μου τα μακριά, ξαφνικά αντιλαμβάνομαι με το που
πατάω το πόδι μου στη πόλη, πως είχα αφήσει πίσω μου τη κινητή
τηλεφωνία, το διαδίκτυο και φυσικά, ω ναι, το διαβολομηχάνημα που θέλει
να λέγεται τηλεόραση.
Με το που τοποθετώ το μέχρι αηδίας ξεκούραστο κορμί μου στη θέση ενός πενταβρώμικου λεωφορείου των Κτελ, αρχίζω να νιώθω στο πετσί μου το τι θα πει να ειναι κανείς παρλαπίπας. Τρεις ώρες δρόμο άκουγα όλες τις γαμοδιακοπές της τύπισσας που καθόταν πίσω μου καθώς τις περιέγραφε στο φίλο της. Ήρθαν κι έσκασαν όλα τα νέα της του δεκαπενθημέρου, μέσα στο αυτί μου.
Και τι δεν είπε. Και πήγαμε εκεί, και κάναμε αυτό, και γαμοήπιαμε φρέντο, ω ναι φρέντο ήταν καλός ο καιρός, και πήγαμε και στην Ανάσταση και μετά έβρεξε και μετά βραχήκαμε, και ήρθε και η τάδε, η δείνα κι η σπλήνα και χαχαχα, και φάγαμε αρνί και αυγό και τζάτζικο με σκόρδο περιποιημένο και χαχαχα και μετά βαρυστομαχιασαμε και μετα...χαχαχα και μετα...χαχαχου και μετα... χοχοχοχο και γαμώ τη πουτάνα τη κινητή τηλεφωνία που δωρίζει 1500 λεπτά προς όλους για να μου σπάνε εμένα τα νεύρα.
Στα πλαίσια της προσπάθειας μου να γίνω καλός άνθρωπος δεν την πήρε και δεν την σήκωσε την τύπισσα ο γεροδιάολος airlines, αλλά μη μου ζητάτε να μη σας τα πω εσάς ,χύμα στο κύμα. Πείτε πως είστε ο εαυτός μου και τα λέω σε μένα.
Και μόλις φτάνω που λέτε στο σπίτι. Λέω, έτσι για πλάκα, δεν ανοίγω λίγο το διαβολομηχάνημα τη τηλεόραση; Τι το ήθελα; Είπαμε να κάνουμε καμιά μαλακία που και που, αλλά όχι κι έτσι. Μουρλάθηκα με τη γαμοκατάσταση του Γου Γου Γου και τις Κε Κε Κε. Μαζεύτηκε εκεί της μαϊμούς το καντηφελερί* και γαμοφάγανε και γαμοήπιανε στην υγειά του μαλάκα βρετανού που είχε βγάλει τη κορούλα του έξω και της φορούσε και στέμμα, για να δει το ζεύγος της καταστροφής. Ιου ιου ιου, σε ποιον πλανήτη ζουν αυτοι ρε γαμώτο! Δεν καταλαβαίνω! Τι καπελαδούρες και τι βλαχοπριγκιπομουλαροβασιλο-πουλοι είχαν μαζευτεί εκεί δα; Έλεος. Ο κόσμος πεινάει! χελόοουυυυυ παλάτι;
Κλείνω που λέτε τη ρημαδοτελεβιζιόνα και ανοίγω το νετ. Εδώ μάλιστα. Πρώτη στάση στις αγαπημένες πλέον din-dan-don, δεύτερη στάση στο Αμερικλανάκι, τρίτη στάση Κολιάτσου και τέταρτη στάση το δεξί πόδι όρθιο και το αριστερό πλαγιαστό 3/4 για σίγουρα αποτελέσματα.
Έρχομαι κι από σένα, μη βιάζεσαι! Δεν έχω πολύ ώρα που μπήκα. Με ρέγουλο και σιγά σιγά θα δω τι έγινε όσο έλειπα στα blogoπαλάτια σας.
Βάζω τη καπελαδούρα μου κι έρχομαι!
ΥΓ: Της μαϊμούς το καντηφελερί= Δεν ξέρω καν, αν το γράφω σωστά. Τη φράση έλεγε η συγχωρεμένη γιαγιαCoύλα μου για να περιγράψει το ό,τι να' ναι, τη πολυκοσμία, τους πολλούς και άσχετους, τα πολλά μπιχλιμπίδια και γενικά ό,τι βγάζει μάτι.
Με το που τοποθετώ το μέχρι αηδίας ξεκούραστο κορμί μου στη θέση ενός πενταβρώμικου λεωφορείου των Κτελ, αρχίζω να νιώθω στο πετσί μου το τι θα πει να ειναι κανείς παρλαπίπας. Τρεις ώρες δρόμο άκουγα όλες τις γαμοδιακοπές της τύπισσας που καθόταν πίσω μου καθώς τις περιέγραφε στο φίλο της. Ήρθαν κι έσκασαν όλα τα νέα της του δεκαπενθημέρου, μέσα στο αυτί μου.
Και τι δεν είπε. Και πήγαμε εκεί, και κάναμε αυτό, και γαμοήπιαμε φρέντο, ω ναι φρέντο ήταν καλός ο καιρός, και πήγαμε και στην Ανάσταση και μετά έβρεξε και μετά βραχήκαμε, και ήρθε και η τάδε, η δείνα κι η σπλήνα και χαχαχα, και φάγαμε αρνί και αυγό και τζάτζικο με σκόρδο περιποιημένο και χαχαχα και μετά βαρυστομαχιασαμε και μετα...χαχαχα και μετα...χαχαχου και μετα... χοχοχοχο και γαμώ τη πουτάνα τη κινητή τηλεφωνία που δωρίζει 1500 λεπτά προς όλους για να μου σπάνε εμένα τα νεύρα.
Στα πλαίσια της προσπάθειας μου να γίνω καλός άνθρωπος δεν την πήρε και δεν την σήκωσε την τύπισσα ο γεροδιάολος airlines, αλλά μη μου ζητάτε να μη σας τα πω εσάς ,χύμα στο κύμα. Πείτε πως είστε ο εαυτός μου και τα λέω σε μένα.
Και μόλις φτάνω που λέτε στο σπίτι. Λέω, έτσι για πλάκα, δεν ανοίγω λίγο το διαβολομηχάνημα τη τηλεόραση; Τι το ήθελα; Είπαμε να κάνουμε καμιά μαλακία που και που, αλλά όχι κι έτσι. Μουρλάθηκα με τη γαμοκατάσταση του Γου Γου Γου και τις Κε Κε Κε. Μαζεύτηκε εκεί της μαϊμούς το καντηφελερί* και γαμοφάγανε και γαμοήπιανε στην υγειά του μαλάκα βρετανού που είχε βγάλει τη κορούλα του έξω και της φορούσε και στέμμα, για να δει το ζεύγος της καταστροφής. Ιου ιου ιου, σε ποιον πλανήτη ζουν αυτοι ρε γαμώτο! Δεν καταλαβαίνω! Τι καπελαδούρες και τι βλαχοπριγκιπομουλαροβασιλο-πουλοι είχαν μαζευτεί εκεί δα; Έλεος. Ο κόσμος πεινάει! χελόοουυυυυ παλάτι;
Κλείνω που λέτε τη ρημαδοτελεβιζιόνα και ανοίγω το νετ. Εδώ μάλιστα. Πρώτη στάση στις αγαπημένες πλέον din-dan-don, δεύτερη στάση στο Αμερικλανάκι, τρίτη στάση Κολιάτσου και τέταρτη στάση το δεξί πόδι όρθιο και το αριστερό πλαγιαστό 3/4 για σίγουρα αποτελέσματα.
Έρχομαι κι από σένα, μη βιάζεσαι! Δεν έχω πολύ ώρα που μπήκα. Με ρέγουλο και σιγά σιγά θα δω τι έγινε όσο έλειπα στα blogoπαλάτια σας.
Βάζω τη καπελαδούρα μου κι έρχομαι!
ΥΓ: Της μαϊμούς το καντηφελερί= Δεν ξέρω καν, αν το γράφω σωστά. Τη φράση έλεγε η συγχωρεμένη γιαγιαCoύλα μου για να περιγράψει το ό,τι να' ναι, τη πολυκοσμία, τους πολλούς και άσχετους, τα πολλά μπιχλιμπίδια και γενικά ό,τι βγάζει μάτι.
29 Απριλίου 2011
