Αυτή είναι μια χαλαρή ανάρτηση η οποία περιέχει ένα μικρό coυλό. Σιγά
που δε θα περιείχε. Είναι με λίγα λόγια μια χωριάτικη σαλάτα με φέτα.
Πας σε ένα ταβερνείο να φας τα παϊδάκια σου και σε ρωτάει ο σερβιτόρος: Σαλάτα να φέρω; Να φέρεις, απαντάς. Με φέτα ή ορφανή? Ρωτάει. Ε, με φέτα βέβαια, ερώτημα είναι αυτό;
Απαντάς. Και φέρνει, μα διαπιστώνεις πως έβαλε μια μικρή σκατούλα φέτα,
έτσι για το ξεκάρφωμα, την οποία θα την πληρώσεις παραπάνω έτσι κι
αλλιώς. Έτσι είναι και αυτή η ανάρτηση. Περιέχει μια σκατούλα coυλό, στο
οποίο για να φτάσετε θα πλεεεερώσετε λίγα λεπτά ανούσιας ανάγνωσης
παραπάνω. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Το καλο πράγμα αργεί να σκάσει.
Σκότωσαν τον Μπιν Λάντεν, λέει. Ποιος το λέει; Σκότωσαν τη Coula σας λέω εγώ, αλλά κηδεία γιοκ, πτώμα γιοκ, αποδεικτικά γιοκ. Το μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει το θάνατο της Coulas είναι τα λεγόμενα μιας ανώνυμης blogger. Μπορεί τώρα εγώ να είμαι η μάνα της Coulas, η αδερφή της Coulas, ο γκόμενος της Coulas, ή ο χακεράκιας της Coulas κι ενώ εκείνη πίνει ένα ποτάκι στην υγειά σας, έρχομαι και σας πληροφορώ πως πέθανε. Θα με πιστέψετε; Θα είστε αφελείς. Αν αργήσω να κάνω ανάρτηση, οκ να το πιστέψετε. Έχω περάσει στην αντίπερα όχθη. Αλλά κανέναν άλλο μη πιστέψετε. Καπως έτσι λειτούργησε το θεματάκι του Μπιν Λάντεν. Αν δε ξανασκάσει καμιά kinder έκπληξη, τότε ίσως ίσως ίσως να τον φάγανε τον έρμο.
Αυτές τις μέρες συγκεντρώνω τους καλύτερους για να κάνουμε κάτι κουλό, ως συνήθως. Όποιος ενδιαφέρεται ας δηλώσει συμμετοχή για τούτο το εγχείρημα. Θα κάνουμε εναρκτήριο πάρτυ και τα λοιπά και τα λοιπά κι ελπίζω να σταθούμε τυχεροί αυτή τη φορά. Έρχεται και το Καλοκαίρι και θα καθόμαστε αβέρτα. Ε καλά, όχι όλοι, αλλά δεδομένου πως η ανεργία θα βαρέσει κόκκινο, θα καθόμαστε περισσότεροι από πέρσι και πρόπερσι. Ας το φιλοσοφήσουμε λοιπόν το πράγμα για να μην μουρλαθούμε και τελείως.
Ο αγαπητός TwistedTool, μας έχει προσκαλέσει σε έναν διαγωνισμό. Έγραψε εκεί δα μια ιστορία, τα μπέρδεψε στο τέλος, μας μπέρδεψε κι εμάς και αποφάσισε να καλύψει την ασάφεια του με έναν διαγωνισμό. Καλούμαστε να δώσουμε το δικό μας τέλος στην δική του ιστορία. Και ο νικητής θα κερδίσει κάτι πολύ όμορφο. Ελάτε να ρίξετε μια ματιά, κι όποιος νομίζει πως θα του έρθει η θεία έμπνευση κατακέφαλα, ας πάρει μέρος, να δούμε τι θα δούμε.
Και τώρα ήρθε η ώρα για το σκατουλοκουλό σαν το δείγμα φέτας στην χωριάτικη. Περπατάω που λέτε στο δρόμο και νιώθω μια περίεργη ελευθερία. Ένα δειλό, ντροπαλό αεράκι μου χάιδευε τα μαλλιά, και το πρόσωπο. Ένα μικρό κομματάκι μάσκαρα επηρεασμένο από το αγέρι ξεκούνησε από τη βλεφαρίδα και μπήκε στο μάτι μου. Άρχισα να δακρύζω και να υπόσχομαι πως με την πρώτη ευκαιρία θα αλλάξω μάρκα. Ωστόσο ο άνεμος ήταν με το μέρος μου. Με ένα φύσημα, και με το δάκρυ βοηθό, το μάτι μου έδιωξε το κακό παράσιτο από μάσκαρα, που ανατρίχιαζε το είναι του.
Ξαφνικά, εκεί στην γαλήνη του γλυκού απογεύματος, μια πεταλουδίτσα πέταξε πάνω στα μαλλιά μου θυμίζοντας μου την όμορφη Άνοιξη και το ακόμη πιο όμορφο Καλοκαιράκι. Τα χρώματά των φτερών της στο μωβ και στο κίτρινο λαμπύριζαν ανάλαφρα και όριζαν με την κίνησή τους το κεφάλι μου. Μπορεί να την προσκάλεσε το αφρόλουτρό μου, γάλακτος και μελιού, μπορεί κάποιος, κάπου εκεί γύρω, να είχε φυτέψει τα λουλούδια του και αυτά ήταν ο λόγος που εμφανίστηκε στη τσιμεντούπολη. Δεν ξέρω να πω. Ένιωθα σαν νεράιδα σε παραμύθι...ώσπου....η πεταλουδίτσα έκανε ενα φρααααααπππππ και πήγε και χώθηκε μέσα στο αυτί μου.
Γαμώ την φύση και την Άνοιξη και τα λουλούδια όλα. Γαμώ τα πουλιά, τα έντομα και τις κατσαρίδες. (ναι τις κατσαρίδες, καλά διαβάζεις, έχω άλλο μικροκουλό για εκείνες). Γαμώ τη τύχη μου την μαλακοφερμένη, γαμώ την γκαντεμιά που με αφεντεύει από παιδί και όποιον μαλάκα ή μαλακισμένη με έχει καταραστεί και τα τραβάω όλα αυτά.
Το βουητό της βρωμοπεταλούδας ηχούσε στα μηλίγγια μου και με σκότωνε, σιγά σιγά βασανιστικά και με ρυθμό. βζζζζζ βζζζζζ βζζζζ. Δεν μπορούσα ούτε ανάσα να πάρω, περισσότερο από το άγχος. Απευθείας έτρεξα στο νοσοκομείο με έναν πονοκέφαλο τόσο οξύ, που σκότωνα ακόμη και άνθρωπο. Ευτυχώς οι καλοί γιιατροί (χμ ειδικά ένα μελανουράκι) με περιλάβανε και με ένα ιατρικό τσιμπήδιον μου βγάλανε την Άνοιξη από το αυτί. Κάπως έτσι βρήκα και την ακοή μου και την καλοσύνη μου που προς στιγμήν κόντεψα να χάσω. Ο αγώνας για να γίνω το καλύτερο παιδί, συνεχίζεται!
Αυτά τα νέα της Coulas.
Τα ξαναλέμε συντόμως, όμως!
5 Μαΐου 2011
Σκότωσαν τον Μπιν Λάντεν, λέει. Ποιος το λέει; Σκότωσαν τη Coula σας λέω εγώ, αλλά κηδεία γιοκ, πτώμα γιοκ, αποδεικτικά γιοκ. Το μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει το θάνατο της Coulas είναι τα λεγόμενα μιας ανώνυμης blogger. Μπορεί τώρα εγώ να είμαι η μάνα της Coulas, η αδερφή της Coulas, ο γκόμενος της Coulas, ή ο χακεράκιας της Coulas κι ενώ εκείνη πίνει ένα ποτάκι στην υγειά σας, έρχομαι και σας πληροφορώ πως πέθανε. Θα με πιστέψετε; Θα είστε αφελείς. Αν αργήσω να κάνω ανάρτηση, οκ να το πιστέψετε. Έχω περάσει στην αντίπερα όχθη. Αλλά κανέναν άλλο μη πιστέψετε. Καπως έτσι λειτούργησε το θεματάκι του Μπιν Λάντεν. Αν δε ξανασκάσει καμιά kinder έκπληξη, τότε ίσως ίσως ίσως να τον φάγανε τον έρμο.
Αυτές τις μέρες συγκεντρώνω τους καλύτερους για να κάνουμε κάτι κουλό, ως συνήθως. Όποιος ενδιαφέρεται ας δηλώσει συμμετοχή για τούτο το εγχείρημα. Θα κάνουμε εναρκτήριο πάρτυ και τα λοιπά και τα λοιπά κι ελπίζω να σταθούμε τυχεροί αυτή τη φορά. Έρχεται και το Καλοκαίρι και θα καθόμαστε αβέρτα. Ε καλά, όχι όλοι, αλλά δεδομένου πως η ανεργία θα βαρέσει κόκκινο, θα καθόμαστε περισσότεροι από πέρσι και πρόπερσι. Ας το φιλοσοφήσουμε λοιπόν το πράγμα για να μην μουρλαθούμε και τελείως.
Ο αγαπητός TwistedTool, μας έχει προσκαλέσει σε έναν διαγωνισμό. Έγραψε εκεί δα μια ιστορία, τα μπέρδεψε στο τέλος, μας μπέρδεψε κι εμάς και αποφάσισε να καλύψει την ασάφεια του με έναν διαγωνισμό. Καλούμαστε να δώσουμε το δικό μας τέλος στην δική του ιστορία. Και ο νικητής θα κερδίσει κάτι πολύ όμορφο. Ελάτε να ρίξετε μια ματιά, κι όποιος νομίζει πως θα του έρθει η θεία έμπνευση κατακέφαλα, ας πάρει μέρος, να δούμε τι θα δούμε.
Και τώρα ήρθε η ώρα για το σκατουλοκουλό σαν το δείγμα φέτας στην χωριάτικη. Περπατάω που λέτε στο δρόμο και νιώθω μια περίεργη ελευθερία. Ένα δειλό, ντροπαλό αεράκι μου χάιδευε τα μαλλιά, και το πρόσωπο. Ένα μικρό κομματάκι μάσκαρα επηρεασμένο από το αγέρι ξεκούνησε από τη βλεφαρίδα και μπήκε στο μάτι μου. Άρχισα να δακρύζω και να υπόσχομαι πως με την πρώτη ευκαιρία θα αλλάξω μάρκα. Ωστόσο ο άνεμος ήταν με το μέρος μου. Με ένα φύσημα, και με το δάκρυ βοηθό, το μάτι μου έδιωξε το κακό παράσιτο από μάσκαρα, που ανατρίχιαζε το είναι του.
Ξαφνικά, εκεί στην γαλήνη του γλυκού απογεύματος, μια πεταλουδίτσα πέταξε πάνω στα μαλλιά μου θυμίζοντας μου την όμορφη Άνοιξη και το ακόμη πιο όμορφο Καλοκαιράκι. Τα χρώματά των φτερών της στο μωβ και στο κίτρινο λαμπύριζαν ανάλαφρα και όριζαν με την κίνησή τους το κεφάλι μου. Μπορεί να την προσκάλεσε το αφρόλουτρό μου, γάλακτος και μελιού, μπορεί κάποιος, κάπου εκεί γύρω, να είχε φυτέψει τα λουλούδια του και αυτά ήταν ο λόγος που εμφανίστηκε στη τσιμεντούπολη. Δεν ξέρω να πω. Ένιωθα σαν νεράιδα σε παραμύθι...ώσπου....η πεταλουδίτσα έκανε ενα φρααααααπππππ και πήγε και χώθηκε μέσα στο αυτί μου.
Γαμώ την φύση και την Άνοιξη και τα λουλούδια όλα. Γαμώ τα πουλιά, τα έντομα και τις κατσαρίδες. (ναι τις κατσαρίδες, καλά διαβάζεις, έχω άλλο μικροκουλό για εκείνες). Γαμώ τη τύχη μου την μαλακοφερμένη, γαμώ την γκαντεμιά που με αφεντεύει από παιδί και όποιον μαλάκα ή μαλακισμένη με έχει καταραστεί και τα τραβάω όλα αυτά.
Το βουητό της βρωμοπεταλούδας ηχούσε στα μηλίγγια μου και με σκότωνε, σιγά σιγά βασανιστικά και με ρυθμό. βζζζζζ βζζζζζ βζζζζ. Δεν μπορούσα ούτε ανάσα να πάρω, περισσότερο από το άγχος. Απευθείας έτρεξα στο νοσοκομείο με έναν πονοκέφαλο τόσο οξύ, που σκότωνα ακόμη και άνθρωπο. Ευτυχώς οι καλοί γιιατροί (χμ ειδικά ένα μελανουράκι) με περιλάβανε και με ένα ιατρικό τσιμπήδιον μου βγάλανε την Άνοιξη από το αυτί. Κάπως έτσι βρήκα και την ακοή μου και την καλοσύνη μου που προς στιγμήν κόντεψα να χάσω. Ο αγώνας για να γίνω το καλύτερο παιδί, συνεχίζεται!
Αυτά τα νέα της Coulas.
Τα ξαναλέμε συντόμως, όμως!
5 Μαΐου 2011
