Πιο κάτω

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήμουν με πολύ δικούς μου ανθρώπους στο Αθήνα σίτι. Μια φίλη λοιπόν με ρώτησε κάτι που μου ταλάνισε το νου για ώρες.

-Cούλα, γιατί ασχολείσαι με ανθρώπους κατωτέρου πνευματικού επιπέδου και χαμηλής πνευματικής στάθμης; 

Ποτέ δεν πίστεψα πως οι άνθρωποι διακρίνονται σε πνευματικά ανώτερους και πνευματικά κατώτερους. Ποτέ δεν πίστεψα στην ύπαρξη υψηλού ή χαμηλού επιπέδου. Πιστεύω στην αυτοδιάθεση του χαρακτήρα μας, των επιλογών μας και των αποφάσεων μας. Επειδή τυγχάνει να μην είμαι κομμώτρια...(αν και ειλικρινά θα το ήθελα πολύ ρε γμτ...πως την πάτησα έτσι εγώ...φτιάχνω κάτι μπουκλίτσες αντικειμένικα...ποίημα) έχω το κακό ελάττωμα όταν εντοπίζω το "λάθος" από την υποκειμενική μου σκοπιά, δε μπορώ να κάνω πίσω ούτε λεπτό. Πρέπει πάση θυσία (το η και το α θέλουν υπογεγραμμένη...αλλά δε βαριέσαι) να πω την άποψη μου, να επιχειρηματολογήσω, να αναλύσω τη θέση μου και να τονίσω τη διαφοροποίησή μου. Όχι για να πείσω, αλλά γιατί είπαμε με ωθεί...που δεν είμαι κομμώτρια...και που οφείλω να διορθώνω...(αλλά και να διορθώνομαι ενίοτε.) (Έχω ζητήσει συγγνώμη άπειρες φορές συνειδητά, κι όχι από εκείνα τα συγγνώμη που δολοφόνησαν το φιλότιμο). Είναι άλλη ιστορία αν έγινε αποδεκτή η συγγνώμη ή αν πήρα τον κύριο μπουλ...τσίου.

Όμως όταν βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που νιώθω πως δε μπορώ να αναπνεύσω φοράω τα μποτίνια μου και παίρνω δρόμο και δρομάκι. Την κάνω με ελαφρύ βηματισμό αλλά και ρυθμικά. Εκεί δε με νοιάζει αν θεωρηθώ κότα, πουτάνα, βλαχάκι, λαϊκούρα ή σνομπ. Όπου δεν νιώθω καλά και δεν περνάω καλά και δε με σηκώνει το κλίμα, αποχωρώ. Συνηδειτοποιημένα πια παρατάω τα όπλα μου και τρέχω να σώσω τον εαυτό μου από τη φθορά. Ο Αρχίλοχος δηλαδή ήταν πιο έξυπνος από μένα που παρατούσε την ασπίδα του και κόντεψαν να τον κακοχαρακτηρίσουν ως προδότη;

Ρε ου ρε. Δε θα χαλάσω εγώ τη ζαχαρένια μου, επειδή κάποιος είναι άνεργος και παίζει το τσίου του όλη μέρα μπρος στην οθόνη του. Και καλά κάνει αν με ρωτάς, απλά να αφήσει ήσυχη τη δική μου την οθόνη. Ήρθα εγώ πουλάκι μου στο τσαρδί σου να το παίξω πχχχιοτικιά του κώλου και να σου κάνω παρατήρηση; Εσύ τι έρχεσαι σε μένα; Μείνε στον κόσμο σου κι άσε με στον δικό μου. Κάθε κόσμος έχει το ενδιαφέρον του, διαλέξαμε με διαφορετικά κριτήρια κι έτσι πρέπει. Η μάζα και ο συνωστισμός είναι ξεπερασμένα στοιχεία. Ας ζήσουμε την ζωούλα μας σύμφωνα με τις επιλογές μας. (Άλλωστε ο κόσμος τελειώνει σε λίγες μέρες...οπότε επείγει να προασπίσουμε τις επιλογές μας.)

Τέλος θέλω να καταγγείλω άτομα που το παίζουν και καλά στολισμένα με άπειρο χιούμορ και open mind, και μορφωμένα με μεταπτυχιακά και σπουδές μέχρι μαλακίας, ω μαλακία, τα οποία άτομα όταν έρχεται η ώρα να είναι απόλυτα ειλικρινή και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, το παίζουν: ο ηλίθιος, ο πανηλίθιος και ο τέρμα ηλιθιότατος και εφευρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες προκειμένου να σε πείσουν πως έχεις λάθος, πως λογοκρίνεις, πως το χιούμορ σου προσβάλλει. Ενώ αντικειμενικά....έχουν τρελό πρόβλημα εσωτερικά τους....για θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με το χιούμορ σου.

11 Δεκεμβρίου 2012