Ορμώμενη
από τις φήμες που διαχέονται παντού (αυτές και το πουλάκι τσίου) για
την καταστροφή του κόσμου, δε μπορούσα να μην σχολιάσω! Το μάθατε πια.
Πετάγομαι σα τη σκατούλα παντού. Ακόμη κι εκεί που την γνώμη μου, δεν τη
ζητάνε. Απειλούμαστε με καταστροφή του κόσμου. (Έλα, δε το πιστεύω!!)
Διαβάζω πως κόσμος αυτοκτονεί επειδή δε θέλει να ζήσει το τέλος.
Ήμαρτον... Ξέρετε πως είμαι κατά της αυτοκτονίας, αλλά βρε φιλαράκι, αν
δε γουστάρεις και τόσο να ζεις...άμε στο καλό. Μη ξεχάσεις μόνο να μου
γράψεις την περιουσία σου. Ευχαριστώ.
Τι
δεν έχουμε καταλάβει κουλοί μου αναγνώστες; Πως η καταστροφή του κόσμου
έχει επιτευχθεί ήδη; Τι άλλο δηλαδή πρέπει να συμβεί για να πειστούμε; Η
οικονομία πάει κατά διαόλου, τα κράτη ετεροκατευθύνονται, η φύση έχει
καταστραφεί. Της ρουφήξαμε το αίμα. Σε λίγο δε θα μπορούμε να
αναπνεύσουμε στον "καθαρό" αέρα γιατί δε θα υπάρχει καθαρός αέρας! Λίγο
ακόμη και θα δουλεύουν μόνο τα λαμόγια ή θα δουλεύουμε χωρίς απολαβές.
Σε
λίγο καιρό δε θα μπορούμε καν να λέμε τη γνώμη μας. Υπό αυτή τη
σκοπιά..οκ...έχουμε άλλο λίγο. Η καταστροφή του κόσμου ξεκίνησε φίλοι
μου, μέσα μας πρώτα. Όταν βλέπεις γύρω σου να επικρατεί μια άγρια
αγένεια, όταν ο συνάνθρωπος μας είναι απλά ενοχλητικός, όταν εκείνο μόνο
που μας νοιάζει είναι ο μοναδικός πανυπερτέλειος εαυτούλης μας, όταν
για όλα τα καλά λέμε μπράβο σε μας τους γαμάτους ενώ για όλα τα κακά
δαχτυλοδείχνουμε τους άλλους και τον Θεό, τι να περιμένει κανείς;
Ακούσατε
τι έγινε στο Κονέκτικατ της Αμερικής; Ένας 20χρονος μπήκε και γάζωσε
παιδάκια και δασκάλους σε ένα σχολείο. (Θέλω να εμφανιστεί ο Αμερικλάνος
και να πει τη γνώμη του...απέχει προκλητικά...) Χωρίς πλάκα λοιπόν,
θεωρείτε αυτόν τον κόσμο ικανό να καταστραφεί;; Κι άλλο; Πόσο δηλαδή;
Εμένα δε θα με τρόμαζε πάντως να πέσει μια μπάλα πυρός στη κεφάλα μας
και να μετράμε νεκρούς, σε σχέση με αυτή τη σήψη την ύπουλη που ζούμε
ήδη.
Συγγνώμη κιόλας, αλλά δε περιμένω να καταστραφεί ο κόσμος. Ξέρω πως δεν μπορεί να ξανακαταστραφεί οτιδήποτε ήδη κατεστραμμένο.
ΥΓ
1 Ωστόσο δε πέφτουμε ψυχολογικά. Θα προσπαθούμε πάντα να ανανεωνόμαστε,
έστω κι από τις στάχτες μας...(κάτσε να ανάψω ένα τσιγάρο).
ΥΓ 2
Να περνάτε όμορφα ρε σεις. Έρχονται Χριστούγεννα. Κι όπως ήδη έχω
ξαναπεί: Όταν έρχονται τα Χριστούγεννα...η Cούλα φεύγει. (Φέτος παίζει
και να μείνω....έτσι για σπάσιμο).
Φιλούρες στα μούτρα σας τα γλυκουλούτσικα!
16 Δεκεμβρίου 2012
