Οι σχέσεις μου με κάθε είδους μυστηριακή τελετή (βλεπε γαμίσια και
βαφτίσια) είναι γνωστές, δηλαδή ανύπαρκτες. Δε τα πάω και πολύ καλά με
όλα αυτα. Βαριέμαι τις χαιρετούρες, βαριέμαι να στέκομαι σε ουρές για να
χαιρετάω κάθε φτωχό συγγενή που αποφάσισε να παντρευτεί ή να κάνει ένα
κάρο παιδιά και να τα βαφτίζει. Βαριέμαι να ντύνομαι σαν λατέρνα και να
με περνανε σκανερ όλοι οι γείτονες, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι που
συναντάμε συνήθως σε τέτοιες περιστάσεις. Βαριέμαι να κρίνω τη κάθε
βλαχάρα τη δεύτερη που ντύνεται επίσης λατέρνα και βγαίνει. Βαριέμαι να
ακουω τη φράση: Coula και στα δικά σου!!!!
Τι γίνεται όμως όταν η κολλητή σου φίλη θέλει να βαφτίσεις την καρακουκλάρα της; Τι γίνεται όταν κατά βάθος το θες κι εσύ σα τρελή αλλά δε το λες; Τι γίνεται όταν λες το ΝΑΙ αβίαστα και αρχίζεις να μπαίνεις στη διαδικασία του ότι γίνεσαι νονά; Πνευματική μητέρα λένε οι χριστιανοί. Και δε θα διαφωνήσω μαζί τους. Δε θα μπω στη συζήτηση περί θρησκειών τελετών και μυστηρίων και να μη μπείτε ούτε εσείς παρακαλώ.
Μάζεψα όση υπομονή είχα και όσα χρήματα χρειαζόταν και πήρα σβάρνα τα μαγαζιά για τα γνωστά σε όλους βαφτιστικά. Στο ένα μαγαζί πανέμορφα ρούχα αλλά απλησίαστα για τη τσέπη μου. Στο άλλο μαγαζί μαλακίες τιρκουάζ, καλύτερα να ράψω μόνη μου καμια κουρτίνα να τελειώνουμε. Κατέληξα σε γνωστή εταιρία βαφτιστικών με φυσιολογικές τιμές και έκλεισα για τη πριγκιπισσα μας τα καλύτερα.
Με ρώτησε η κουμπάρα λεπτομέρειες μα δεν ήξερα να πω. Συγγνώμη κιολας αλλα δε μπορώ να ξεχωρίσω τον ταφτά από την δαντέλα. Βασικά μπορώ αλλά εμένα με κέρδισε κάτι άλλο στα βαφτιστικά και τα διάλεξα! Δεν ήταν ούτε η γαλλική δαντέλα, ούτε η οργάντζα, ούτε το σατέν, ούτε ο ταφτάς, το τούλι και το ροζ το ρομαντικό. Με κέρδισε η λαμπάδα και τα παπά. Τα παπούτσια ντε.
Η πρισκιπέσσα μας, δεν θα τα φορέσει ακόμη γιατί δεν είναι παπούτσια αγκαλιάς, αλλά κανονικά παπούτσια και πρέπει να πατήσει τον ένα τουλάχιστον χρόνο για να τα φορέσει κι ακόμη είναι τεσσάρων μηνών η γλυκουλίνα μου. Αλλά εγώ αυτά ήθελα να πάρω, αυτά και πήρα. Μιλάμε για τρελή γόβα, στο χρώμα του πάγου (έτσι πρέπει να λέγεται) με στρας πάνω και λουράκι που σέρνεται σε όλη τη γάμπα. (Ελένη μη παθαίνεις εγκεφαλικά από τώρα μαρή, κάτσε να τα δεις πρώτα, αφού ξέρεις δεν είμαι καλή στη περιγραφή, μη λυσσάς.)
Στη συνέχεια η λαμπάδα....είναι απίστευτη σας λέω. Έχει πάνω μια δεύτερη πριγκίπισσα, υποπριγκίπισσα γιατί η πριγκίπισσα είναι μία και μοναδική και είναι η βαφτιστήρα μου. Η υποπριγκίπισσα λοιπόν έχει μαλλάκια μακριά, φοράει ένα ωραίο μακρύ φόρεμα και σε κοιτάζει με κάτι ματάκια χάντρες. Τι να σας πω. Μόλις την είδα δε μπορούσα παρά να τη παραγγείλω. Είχε και κάτι άλλες υπερπαραγωγές εκεί, με διακοσιαπενηνταδυο κιλά τούλι, αλλά όχι, έλεος, δεν θα πάρω.
Στο πακέτο είχαμε τα πάντα όλα μέσα και νομίζω πως είναι τα πιο ωραία βαφτιστικά που έχω δει ποτέ, εγώ τουλάχιστον. Πρωτοκλασάτα και ντιζαϊνάτα. Σούπερ σας λέω. Η πλάκα είναι πως υπάρχουν και εσώρουχα, δηλαδή βρακί και φανελάκι μη πάει ο νους σας στο στριγκ και στο στράπλες σουτιέν. Μωρό θα ντύσουμε όχι καραγκιόζη και τι μωρό, μωράκλα σας λέω.
Μετά αγόρασα τον σταυρό, επίσης ένα πανέμορφο κομμάτι και τελικά πήρα κι εγώ ένα φόρεμα πολύ ωραίο και σικάτο. Είμαι έτοιμη για την επόμενη Κυριακή. Ελπίζω να είναι έτοιμη και η πριγκίπισσα μας, η γλυκιά μας Μαρισόφη, γιατί αυτό το πλάσμα, έχει γεννηθεί έτοιμο για να έχει νονά μια Coύλα. Της εύχομαι υπομονή γιατί είναι κουλή εκτός από μένα και η μάνα της. Διπλό το κακό.
Ναι ναι ναι ναι, να μας ζήσει η πριγκίπισσα μας και να μας ξεπεράσει στη κουλαμάρα γιατί μόνο έτσι επιβιώνεις τη σήμερον ημέρα.
1 Οκτωβρίου 2011
Τι γίνεται όμως όταν η κολλητή σου φίλη θέλει να βαφτίσεις την καρακουκλάρα της; Τι γίνεται όταν κατά βάθος το θες κι εσύ σα τρελή αλλά δε το λες; Τι γίνεται όταν λες το ΝΑΙ αβίαστα και αρχίζεις να μπαίνεις στη διαδικασία του ότι γίνεσαι νονά; Πνευματική μητέρα λένε οι χριστιανοί. Και δε θα διαφωνήσω μαζί τους. Δε θα μπω στη συζήτηση περί θρησκειών τελετών και μυστηρίων και να μη μπείτε ούτε εσείς παρακαλώ.
Μάζεψα όση υπομονή είχα και όσα χρήματα χρειαζόταν και πήρα σβάρνα τα μαγαζιά για τα γνωστά σε όλους βαφτιστικά. Στο ένα μαγαζί πανέμορφα ρούχα αλλά απλησίαστα για τη τσέπη μου. Στο άλλο μαγαζί μαλακίες τιρκουάζ, καλύτερα να ράψω μόνη μου καμια κουρτίνα να τελειώνουμε. Κατέληξα σε γνωστή εταιρία βαφτιστικών με φυσιολογικές τιμές και έκλεισα για τη πριγκιπισσα μας τα καλύτερα.
Με ρώτησε η κουμπάρα λεπτομέρειες μα δεν ήξερα να πω. Συγγνώμη κιολας αλλα δε μπορώ να ξεχωρίσω τον ταφτά από την δαντέλα. Βασικά μπορώ αλλά εμένα με κέρδισε κάτι άλλο στα βαφτιστικά και τα διάλεξα! Δεν ήταν ούτε η γαλλική δαντέλα, ούτε η οργάντζα, ούτε το σατέν, ούτε ο ταφτάς, το τούλι και το ροζ το ρομαντικό. Με κέρδισε η λαμπάδα και τα παπά. Τα παπούτσια ντε.
Η πρισκιπέσσα μας, δεν θα τα φορέσει ακόμη γιατί δεν είναι παπούτσια αγκαλιάς, αλλά κανονικά παπούτσια και πρέπει να πατήσει τον ένα τουλάχιστον χρόνο για να τα φορέσει κι ακόμη είναι τεσσάρων μηνών η γλυκουλίνα μου. Αλλά εγώ αυτά ήθελα να πάρω, αυτά και πήρα. Μιλάμε για τρελή γόβα, στο χρώμα του πάγου (έτσι πρέπει να λέγεται) με στρας πάνω και λουράκι που σέρνεται σε όλη τη γάμπα. (Ελένη μη παθαίνεις εγκεφαλικά από τώρα μαρή, κάτσε να τα δεις πρώτα, αφού ξέρεις δεν είμαι καλή στη περιγραφή, μη λυσσάς.)
Στη συνέχεια η λαμπάδα....είναι απίστευτη σας λέω. Έχει πάνω μια δεύτερη πριγκίπισσα, υποπριγκίπισσα γιατί η πριγκίπισσα είναι μία και μοναδική και είναι η βαφτιστήρα μου. Η υποπριγκίπισσα λοιπόν έχει μαλλάκια μακριά, φοράει ένα ωραίο μακρύ φόρεμα και σε κοιτάζει με κάτι ματάκια χάντρες. Τι να σας πω. Μόλις την είδα δε μπορούσα παρά να τη παραγγείλω. Είχε και κάτι άλλες υπερπαραγωγές εκεί, με διακοσιαπενηνταδυο κιλά τούλι, αλλά όχι, έλεος, δεν θα πάρω.
Στο πακέτο είχαμε τα πάντα όλα μέσα και νομίζω πως είναι τα πιο ωραία βαφτιστικά που έχω δει ποτέ, εγώ τουλάχιστον. Πρωτοκλασάτα και ντιζαϊνάτα. Σούπερ σας λέω. Η πλάκα είναι πως υπάρχουν και εσώρουχα, δηλαδή βρακί και φανελάκι μη πάει ο νους σας στο στριγκ και στο στράπλες σουτιέν. Μωρό θα ντύσουμε όχι καραγκιόζη και τι μωρό, μωράκλα σας λέω.
Μετά αγόρασα τον σταυρό, επίσης ένα πανέμορφο κομμάτι και τελικά πήρα κι εγώ ένα φόρεμα πολύ ωραίο και σικάτο. Είμαι έτοιμη για την επόμενη Κυριακή. Ελπίζω να είναι έτοιμη και η πριγκίπισσα μας, η γλυκιά μας Μαρισόφη, γιατί αυτό το πλάσμα, έχει γεννηθεί έτοιμο για να έχει νονά μια Coύλα. Της εύχομαι υπομονή γιατί είναι κουλή εκτός από μένα και η μάνα της. Διπλό το κακό.
Ναι ναι ναι ναι, να μας ζήσει η πριγκίπισσα μας και να μας ξεπεράσει στη κουλαμάρα γιατί μόνο έτσι επιβιώνεις τη σήμερον ημέρα.
1 Οκτωβρίου 2011
