Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη. Τα είπαμε αυτά. Δε θα τα ξαναλέμε. Και αν το
τιμάω ή όχι το Χ.Ο το ξέρω εγώ μόνο και μέσα μου! Όμως δεν δύναμαι να
μην αντιδράσω στο παράλογο. Όπως σας έχω πει, νηστεύω από την Καθαρά
Δευτέρα, και μέχρι τώρα έχω μπουχτίσει τα νηστίσιμα φαγητά, τόσο που
σκέφτομαι πως δεν θα ξαναφάω τίποτα μέχρι το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ.
Πάω λοιπόν μια μέρα για φαγητό κοντά στη Μητροπόλεως, σε ένα χαριτωμένο μαγαζί. Τι να παραγγείλω; Τι να παραγγείλω; Καλαμάριασα, κουλοί μου αναγνώστες. Έχω φάει καλαμάρια και καλαμάρια! Είναι βλέπετε το μόνο θαλασσινό που τρώω και αυτό μόνο στις μεγάλες πείνες της νηστείας. Από την άλλη ντρέπομαι να βγω για φαγητό και να παραγγείλω πατάτες, ή ρύζι ή κάτι νηστίσιμο που συνήθως είναι συνοδευτικό. Ε, μη μας πουν και τσιφούτηδες δηλαδή!
Στο διπλανό τραπέζι κάθεται μια ντουζίνα παπάδες και έχουν παραγγείλει ό,τι κινείται στη Μεσόγειο. Το τραπέζι κοντεύει να πάρει φωτιά. Τι αστακούς, τι αστακομακαρονάδες, τι γαρίδες, τι καραβίδες, ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Όλα πάνω! Ποιος χέζει τα καλαμαράκια μου!!!Μιλάμε για ποσότητες που θα τρέφανε όλα τα ορφανά της Αττικής. Εκνευρίστηκα ρε παιδί μου. Είναι πρότυπα χριστιανικά τώρα αυτοί; Μη τρελαθούμε και τελείως! Εντάξει φάε τη γαρίδα και τη καραβίδα, τσίμπα και τον αστακό, αλλά πάρε μια μερίδα, σαν άνθρωπος! Να φανταστείτε απόρησα για το πόσο καιρό είχαν να φάνε αυτοί οι παπάδες. Δεν εξηγείται αλλιώς! Μιλάμε για τόνους τροφής και μάλλον για μέρες ασιτίας.
Και περνάμε στο σημερινό απόγευμα. Είμαι Χ.Ο και γουστάρω τη Μεγάλη Εβδομάδα να πηγαίνω στην εκκλησία. Όταν ζούσε η γιαγιαCούλα μου, μου είχε χαρίσει ένα μικρό βιβλιαράκι που κοιτάς μέσα τα τροπάρια για να μην χαζεύεις στην εκκλησία. Κάτσε να δεις πως λέγεται!! Μισό να το φέρω.................................................................................................. Έλα οκ, το έφερα, γράφει απ' έξω Μεγάλη Εβδομάς. Πήγα που λέτε με το βιβλιαράκι μου, έπιασα μια θέση στο γυναικωνίτη της εκκλησίας μας και άρχισα να διαβάζω!
Ευτυχώς να λέτε που ξέρω αρχαία ελληνικά και καταλάβαινα τι διάβαζα γιατί ο ψάλτης μου έσπασε τα νεύρα. Την έχει δει ο συγκεκριμένος, Ρουβάς που θέλει να αποδείξει πόσο καλή φωνή έχει. Έλεος, ένα τροπάριο το έψαλλε σε ένα τέταρτο. Διανοείσαι; Ένα τροπάριο, ένα τέταρτο!
Άρχισα να δυσανασχετώ. Και ειλικρινά σας λέω, πήγα με καλή διάθεση. Με την διάθεση να ηρεμήσω, γιατί ο εκκλησιασμός για μένα είναι χαλάρωση και αυτοσυγκέντρωση! Αμ πως. Εκεί που χανόμουν στα πραγματικά πολύ ωραία τροπάρια της υμνολογίας μας, τα μεστά από νόημα, ξάφνου πεταγόταν η αγριοφωνάρα του και μου τα χάλαγε όλα.
Ε κι εγώ έκλεισα το βιβλιαράκι μου και άρχισα το κουτσομπολιό με μια φίλη μου. Αρχίσαμε να κοροιδεύουμε το τι φορούσαν οι άλλες γύρω μας και βαθμολογούσαμε κιολας. Ό,τι δεν έπρεπε να κάνω μέσα στην εκκλησία, αυτό έκανα. Και φταίει ο ψάλτης. Τελεία και παύλα. Με ξενέρωσε ρε παιδί μου!
Φεύγοντας τσέκαρα τη θέση της γιαγιάς μου. Δεν ήταν κενή. Την είχε καταλάβει μια άλλη γριούλα. Ξέρετε ε; Στις επαρχιακές εκκλησίες, καθένας έχει τη θέση του. Αχ, η γιαγιά μου όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα εκεί την έβγαζε. Λοιπόν, το αποφάσισα, αύριο θα πάω στην εκκλησία και θα προσπαθήσω να μη μιλήσω καθόλου, να μη σχολιάσω τίποτα και να περιοριστώ στο βιβλιαράκι μου Μεγάλη Εβδομάς.
19 Απριλίου 2011
Πάω λοιπόν μια μέρα για φαγητό κοντά στη Μητροπόλεως, σε ένα χαριτωμένο μαγαζί. Τι να παραγγείλω; Τι να παραγγείλω; Καλαμάριασα, κουλοί μου αναγνώστες. Έχω φάει καλαμάρια και καλαμάρια! Είναι βλέπετε το μόνο θαλασσινό που τρώω και αυτό μόνο στις μεγάλες πείνες της νηστείας. Από την άλλη ντρέπομαι να βγω για φαγητό και να παραγγείλω πατάτες, ή ρύζι ή κάτι νηστίσιμο που συνήθως είναι συνοδευτικό. Ε, μη μας πουν και τσιφούτηδες δηλαδή!
Στο διπλανό τραπέζι κάθεται μια ντουζίνα παπάδες και έχουν παραγγείλει ό,τι κινείται στη Μεσόγειο. Το τραπέζι κοντεύει να πάρει φωτιά. Τι αστακούς, τι αστακομακαρονάδες, τι γαρίδες, τι καραβίδες, ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Όλα πάνω! Ποιος χέζει τα καλαμαράκια μου!!!Μιλάμε για ποσότητες που θα τρέφανε όλα τα ορφανά της Αττικής. Εκνευρίστηκα ρε παιδί μου. Είναι πρότυπα χριστιανικά τώρα αυτοί; Μη τρελαθούμε και τελείως! Εντάξει φάε τη γαρίδα και τη καραβίδα, τσίμπα και τον αστακό, αλλά πάρε μια μερίδα, σαν άνθρωπος! Να φανταστείτε απόρησα για το πόσο καιρό είχαν να φάνε αυτοί οι παπάδες. Δεν εξηγείται αλλιώς! Μιλάμε για τόνους τροφής και μάλλον για μέρες ασιτίας.
Και περνάμε στο σημερινό απόγευμα. Είμαι Χ.Ο και γουστάρω τη Μεγάλη Εβδομάδα να πηγαίνω στην εκκλησία. Όταν ζούσε η γιαγιαCούλα μου, μου είχε χαρίσει ένα μικρό βιβλιαράκι που κοιτάς μέσα τα τροπάρια για να μην χαζεύεις στην εκκλησία. Κάτσε να δεις πως λέγεται!! Μισό να το φέρω.................................................................................................. Έλα οκ, το έφερα, γράφει απ' έξω Μεγάλη Εβδομάς. Πήγα που λέτε με το βιβλιαράκι μου, έπιασα μια θέση στο γυναικωνίτη της εκκλησίας μας και άρχισα να διαβάζω!
Ευτυχώς να λέτε που ξέρω αρχαία ελληνικά και καταλάβαινα τι διάβαζα γιατί ο ψάλτης μου έσπασε τα νεύρα. Την έχει δει ο συγκεκριμένος, Ρουβάς που θέλει να αποδείξει πόσο καλή φωνή έχει. Έλεος, ένα τροπάριο το έψαλλε σε ένα τέταρτο. Διανοείσαι; Ένα τροπάριο, ένα τέταρτο!
Άρχισα να δυσανασχετώ. Και ειλικρινά σας λέω, πήγα με καλή διάθεση. Με την διάθεση να ηρεμήσω, γιατί ο εκκλησιασμός για μένα είναι χαλάρωση και αυτοσυγκέντρωση! Αμ πως. Εκεί που χανόμουν στα πραγματικά πολύ ωραία τροπάρια της υμνολογίας μας, τα μεστά από νόημα, ξάφνου πεταγόταν η αγριοφωνάρα του και μου τα χάλαγε όλα.
Ε κι εγώ έκλεισα το βιβλιαράκι μου και άρχισα το κουτσομπολιό με μια φίλη μου. Αρχίσαμε να κοροιδεύουμε το τι φορούσαν οι άλλες γύρω μας και βαθμολογούσαμε κιολας. Ό,τι δεν έπρεπε να κάνω μέσα στην εκκλησία, αυτό έκανα. Και φταίει ο ψάλτης. Τελεία και παύλα. Με ξενέρωσε ρε παιδί μου!
Φεύγοντας τσέκαρα τη θέση της γιαγιάς μου. Δεν ήταν κενή. Την είχε καταλάβει μια άλλη γριούλα. Ξέρετε ε; Στις επαρχιακές εκκλησίες, καθένας έχει τη θέση του. Αχ, η γιαγιά μου όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα εκεί την έβγαζε. Λοιπόν, το αποφάσισα, αύριο θα πάω στην εκκλησία και θα προσπαθήσω να μη μιλήσω καθόλου, να μη σχολιάσω τίποτα και να περιοριστώ στο βιβλιαράκι μου Μεγάλη Εβδομάς.
19 Απριλίου 2011
