Couλοί μου αναγνώστες, τσουπ... να' μαι κι εγώ εδώ...λίγο πριν την
αποχώρησή μου για τις διακοπές μου, που θα κρατήσουν λίγο περισσότερο
απ' όσο προγραμμάτιζα, σας γράφω τα νέα μου και μερικά από τα παλιά μου
για να έχετε να πορεύεστε αυτές τις μέρες. Θα μου πείτε: Χεστήκαμε ρε
κοπελιά. Δε βαριέσαι!! Όλα καλα! Που λέτε, μετά την εξεταστική
πλακώθηκα στα μπάνια. Ήρθα κι έγινα κοκκινογούλι τις πρώτες μέρες, μετά
ξεφλούδισα και άλλαξα δέρμα και τώρα πια μπορείς να με πεις μαυρισμένη.
Θέλω κι άλλο αλλά οκ δε θα κάτσω να ψηθώ και με τις ώρες...κυκλοφορούν
και καρκίνοι του δέρματος.
Η ζωή στη παραλία είναι τέλεια. Ξυπνάω στις 10:00 φοράω μαγιώ, παίρνω τη τσάντα περίπτερο που χωράει μέσα όλη την υφήλιο και ξεκινάω για τη παραλία μαζί με μια καλή φίλη. Απλώνουμε ψαθάκια, πετσετάκια, αντηλιακάκια (με δείκτη προστασίας 6, τίποτα δηλαδή) και λοιπά -άκια και μετά τα κορμιά μας αφού πασαλειφτούμε με λάδι από τη κορφή ως τα νύχια. Μόλις ο ήλιος τσιτσιρίσει το είναι μας, ορμάμε στη θάλασσα και δροσιζόμαστε. Κάνουμε και το γυμναστικό μας κολύμπι - ξέρεις τώρα, απλωτές, μακροβούτια, κατακόρυφα, κωλοτούμπες και απλές και ανάποδες και κολύμπι ταχύτητος - και κατάκοπες βγαίνουμε στη παραλία με τη γλώσσα πεταμένη έξω και τα μάτια κατακόκκινα βαμπιριασμένα από το αλάτι και το νερό ή το αλατόνερο.
Κάπου εκεί ο οργανισμός αναζητά αυτό το σατανο-φρέντο. Η κοπελιά που μας το φτιάχνει είναι εξπέρ και μας έχει μάθει. Μας βάζει και πολλά παγάκια. Απόλαυση! Βέβαια αυτό αντέχει παγωμένο για κανένα τέταρτο μετά γίνεται σαν κάτουρο, αλλά τεσπα, το ρουφάμε πριν προλάβει να πει το ονομά του: με λένε φρέντο και πέτυχα και σήμερα. Στη συνέχεια αράζουμε στα πραγματά μας και παίζει να τον παίρνουμε και ελαφρώς, έναν υπνάκο. Μόλις ο ήλιος βρεθεί στο ντάλα του κατά τη μία, μαζεύουμε όλο το τσαντήρι και αποχωρούμε με κοιλιές που γουργουρίζουν από τη πείνα, ενώ έχουμε βουτήξει ενδιαμέσως για να δροσιστούμε καμια δεκαριά φορές, έχουμε λύσει και κανένα σταυρόλεξο, έχουμε κουτσομπολέψει ακόμη και τον κάβουρα στην άμμο (κάτσε μισό λεπτό...έχει η άμμος κάβουρα; όχι ε; τεσπα, εννοουσα ό,τι κινείται στη παραλία).
Το μεσημέρι τα πράγματα δεν είναι και πολύ της προκοπής. Μετά το φάγητο έρχεται ο κύριος Νιρβάνας και με αγκαλιάζει δυνατά. Βάζω σταθερά πάνω μου τον ανεμιστήρα στο 3 γιατί κλιματισμό δεν έχω και να μου λείπει η χάρη του, και παίρνω εναν ακόμη υπνάκο πριν το απογευματινο περιεδάκι στα μαγαζιά άλλης παραλίας από την πρωινή, σε συνάρτηση με περαντζάδα (έτσι γράφεται; γεια σου φιλόλογε εαυτέ...νύχτα στο δώσανε το πτυχίο). Πέρα δώθε, πάνω κάτω, κοίτα εδώ και κοίτα εκεί περνάει η ώρα κι έχουμε κάνει και τη γυμναστική μας.
Αν ξυπνήσω που λέτε μετά τη μεσημεριανή σιέστα, σε νορμάλ ώρα μπορεί να κάνω και καμιά δουλειά στο σπίτι, αν δεν ξυπνήσω σε νορμάλ ώρα, πράγμα που σημαίνει πως εχω ναρκωθεί σαν φίδι, τότε φεύγω κατευθείαν για τον απογευματινό περίπατο. Επιστροφή στο σπίτι και τσιμπάμε κάτι προχείρως για να πουμε ότι φάγαμε και σήμερα. Αράζειν στο μπαλκόνι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην Αμερική. Λύνουμε κανένα σταυρόλεξο ή διαβάζουμε κάτι ανάλαφρο, (πλην Χαρι Πότερ) και μόλις το ρολόι χτυπήσει 11:00 σφαίρα στα καλύτερα μαγαζιά που βαράνε για ποτάκια, γκομενάκια και μαλακιούλες μπλέ.
Κανέναν ενδιαφέρον Couλοί μου αναγνώστες. Αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσο κρυόκωλη και σπαστικιά ειμαι. Δε μου αρέσει κανείς και δεν ενθουσιάζομαι με τίποτα και με κανέναν. Ευτυχώς που εχω τον φίλο τον Κωνσταντίνο τον μπαρμαν και κερνάει κανένα σφηνάκι και ξεχνάω την βλακεία που κινείται γύρω μου. Εγώ είμαι πλασμένη για άλλα πράγματα, μεγάλα. Μόνο που δεν μπορώ να τα καταφέρω το Καλοκαίρι γιατί κοιμάμαι όρθια κι εγώ. Κάποτε όμως θα είμαι διάσημη και με πολλά λεφτά και τότε θα μπορώ να βρίζω ακατάπαυστα τη μαλακία γύρω μου....Άσε που θα με πλαισιώνουν οι πιο έξυπνοι άντρες γιατί τους χαζούς θα τους έχω στείλει στον Καιάδα τον δικό μου, ειδικά διαμορφωμένο Καιάδα για μαλάκες σαλιάρηδες με δήθεν τάχαμου ωραίο κορμί και φράγκα. Βρε άει και σιχτίρ βρωμιάρηδες. Τεσπα, ώσπου να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου θα περιμένω.
Ως τότε σας εύχομαι Καλές διακοπές και καλό υπόλοιπο Καλοκαίρι! Επιστρέφω κατά τις 9 Αυγούστου και μετά προλαβαίνω να πάω και πουθενά αλλού! Σε κανένα μοναστήρι, σε κανένα βουνό, σε κανένα survivor ή κάπου αλλού. Χρωστάω την ανάρτηση για το αγγελούδι μου, χρωστάω λεπτομέρειες από μοναστήρι και φυσικά χρωστάω και κάτι δώρα σε νικητές διαγωνισμών μου! Δηλαδή και της Μιχαλούς. Δε σας έχω ξεχάσει, θα τακτοποιηθούν όλα άμεσα.
Βαριέμαι ανυπόφορα. Μη με παρεξηγείτε. Άντε σας αφήνω και πάω! Φιλιά πολλά σε όλους. Περάστε τέλεια γιατί η ζωή είναι λίγη. Και μην δίνετε και τόση σημασία στη μαλακία δίπλα σας. Είναι τζάμπα και έγινε της μόδας! Προσπεράστε, χαμογελάστε και κουλάρετε.
25 Ιουλίου 2011
Η ζωή στη παραλία είναι τέλεια. Ξυπνάω στις 10:00 φοράω μαγιώ, παίρνω τη τσάντα περίπτερο που χωράει μέσα όλη την υφήλιο και ξεκινάω για τη παραλία μαζί με μια καλή φίλη. Απλώνουμε ψαθάκια, πετσετάκια, αντηλιακάκια (με δείκτη προστασίας 6, τίποτα δηλαδή) και λοιπά -άκια και μετά τα κορμιά μας αφού πασαλειφτούμε με λάδι από τη κορφή ως τα νύχια. Μόλις ο ήλιος τσιτσιρίσει το είναι μας, ορμάμε στη θάλασσα και δροσιζόμαστε. Κάνουμε και το γυμναστικό μας κολύμπι - ξέρεις τώρα, απλωτές, μακροβούτια, κατακόρυφα, κωλοτούμπες και απλές και ανάποδες και κολύμπι ταχύτητος - και κατάκοπες βγαίνουμε στη παραλία με τη γλώσσα πεταμένη έξω και τα μάτια κατακόκκινα βαμπιριασμένα από το αλάτι και το νερό ή το αλατόνερο.
Κάπου εκεί ο οργανισμός αναζητά αυτό το σατανο-φρέντο. Η κοπελιά που μας το φτιάχνει είναι εξπέρ και μας έχει μάθει. Μας βάζει και πολλά παγάκια. Απόλαυση! Βέβαια αυτό αντέχει παγωμένο για κανένα τέταρτο μετά γίνεται σαν κάτουρο, αλλά τεσπα, το ρουφάμε πριν προλάβει να πει το ονομά του: με λένε φρέντο και πέτυχα και σήμερα. Στη συνέχεια αράζουμε στα πραγματά μας και παίζει να τον παίρνουμε και ελαφρώς, έναν υπνάκο. Μόλις ο ήλιος βρεθεί στο ντάλα του κατά τη μία, μαζεύουμε όλο το τσαντήρι και αποχωρούμε με κοιλιές που γουργουρίζουν από τη πείνα, ενώ έχουμε βουτήξει ενδιαμέσως για να δροσιστούμε καμια δεκαριά φορές, έχουμε λύσει και κανένα σταυρόλεξο, έχουμε κουτσομπολέψει ακόμη και τον κάβουρα στην άμμο (κάτσε μισό λεπτό...έχει η άμμος κάβουρα; όχι ε; τεσπα, εννοουσα ό,τι κινείται στη παραλία).
Το μεσημέρι τα πράγματα δεν είναι και πολύ της προκοπής. Μετά το φάγητο έρχεται ο κύριος Νιρβάνας και με αγκαλιάζει δυνατά. Βάζω σταθερά πάνω μου τον ανεμιστήρα στο 3 γιατί κλιματισμό δεν έχω και να μου λείπει η χάρη του, και παίρνω εναν ακόμη υπνάκο πριν το απογευματινο περιεδάκι στα μαγαζιά άλλης παραλίας από την πρωινή, σε συνάρτηση με περαντζάδα (έτσι γράφεται; γεια σου φιλόλογε εαυτέ...νύχτα στο δώσανε το πτυχίο). Πέρα δώθε, πάνω κάτω, κοίτα εδώ και κοίτα εκεί περνάει η ώρα κι έχουμε κάνει και τη γυμναστική μας.
Αν ξυπνήσω που λέτε μετά τη μεσημεριανή σιέστα, σε νορμάλ ώρα μπορεί να κάνω και καμιά δουλειά στο σπίτι, αν δεν ξυπνήσω σε νορμάλ ώρα, πράγμα που σημαίνει πως εχω ναρκωθεί σαν φίδι, τότε φεύγω κατευθείαν για τον απογευματινό περίπατο. Επιστροφή στο σπίτι και τσιμπάμε κάτι προχείρως για να πουμε ότι φάγαμε και σήμερα. Αράζειν στο μπαλκόνι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην Αμερική. Λύνουμε κανένα σταυρόλεξο ή διαβάζουμε κάτι ανάλαφρο, (πλην Χαρι Πότερ) και μόλις το ρολόι χτυπήσει 11:00 σφαίρα στα καλύτερα μαγαζιά που βαράνε για ποτάκια, γκομενάκια και μαλακιούλες μπλέ.
Κανέναν ενδιαφέρον Couλοί μου αναγνώστες. Αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσο κρυόκωλη και σπαστικιά ειμαι. Δε μου αρέσει κανείς και δεν ενθουσιάζομαι με τίποτα και με κανέναν. Ευτυχώς που εχω τον φίλο τον Κωνσταντίνο τον μπαρμαν και κερνάει κανένα σφηνάκι και ξεχνάω την βλακεία που κινείται γύρω μου. Εγώ είμαι πλασμένη για άλλα πράγματα, μεγάλα. Μόνο που δεν μπορώ να τα καταφέρω το Καλοκαίρι γιατί κοιμάμαι όρθια κι εγώ. Κάποτε όμως θα είμαι διάσημη και με πολλά λεφτά και τότε θα μπορώ να βρίζω ακατάπαυστα τη μαλακία γύρω μου....Άσε που θα με πλαισιώνουν οι πιο έξυπνοι άντρες γιατί τους χαζούς θα τους έχω στείλει στον Καιάδα τον δικό μου, ειδικά διαμορφωμένο Καιάδα για μαλάκες σαλιάρηδες με δήθεν τάχαμου ωραίο κορμί και φράγκα. Βρε άει και σιχτίρ βρωμιάρηδες. Τεσπα, ώσπου να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου θα περιμένω.
Ως τότε σας εύχομαι Καλές διακοπές και καλό υπόλοιπο Καλοκαίρι! Επιστρέφω κατά τις 9 Αυγούστου και μετά προλαβαίνω να πάω και πουθενά αλλού! Σε κανένα μοναστήρι, σε κανένα βουνό, σε κανένα survivor ή κάπου αλλού. Χρωστάω την ανάρτηση για το αγγελούδι μου, χρωστάω λεπτομέρειες από μοναστήρι και φυσικά χρωστάω και κάτι δώρα σε νικητές διαγωνισμών μου! Δηλαδή και της Μιχαλούς. Δε σας έχω ξεχάσει, θα τακτοποιηθούν όλα άμεσα.
Βαριέμαι ανυπόφορα. Μη με παρεξηγείτε. Άντε σας αφήνω και πάω! Φιλιά πολλά σε όλους. Περάστε τέλεια γιατί η ζωή είναι λίγη. Και μην δίνετε και τόση σημασία στη μαλακία δίπλα σας. Είναι τζάμπα και έγινε της μόδας! Προσπεράστε, χαμογελάστε και κουλάρετε.
25 Ιουλίου 2011
