Ονειρέψου με δίχως να αγγίζεις

Ταρατατζούμ!!! Σας κακόμαθα με τα πολιτικο-αναρχο-αυτόνομα ποστ, αλλά είπα να σας αιφνιδιάσω με μια κλασική cουλή ανάρτηση σήμερα. Και φυσικά έχω τους λόγους μου! Που λέτε: Λαχταρούσα τη θάλασσα μέρες, αλλά ο καιρός δε μου έκανε τη χάρη. Την προηγούμενη φορά που πήγα να το αποφασίσω, έκλεισα τα μάτια μου για μια ώρα και μόλις ξύπνησα, εκεί που αναζητούσα τη τσάντα με τα Παραλιακά, διαπίστωσα πως έβρεχε καταρρακτωδώς. Και το ματαίωσα. Σήμερα όμως δε με κρατούσε τίποτα. Η μέρα έλαμπε από τον ήλιο κι εγώ είχα εύκαιρη τη Παραλιακή τσάντα.

Φοράω το περσινό μου μαγιό, κάτι ανάλαφρο από πάνω και τη σαγιονάρα του τρελού, φορτώνομαι και τη τσάντα περίπτερο που μόνο εσύ λείπεις από μέσα, κανονίζω με μια φίλη να έρθει να με πάρει και τρέχουμε για μπάνιο. Αυτή είναι ζωή κυρίες και κύριοι. Φρέντο καπουτσίνο, παγωμένο νερό, σταυρόλεξα, η θάλασσα, εσύ κι εγώ. Αλλά εσύ είπαμε, έλειπες. Τέσπα. Συνεχίζω.
Απλώνουμε που λέτε τις ψάθες μας, τα προικιά από πετσέτες και τις καφεδοκαταστάσεις μας, και λουζόμαστε κυριολεκτικά στο αντηλιακό.

Τη ξέρω τη μοίρα μου, κάθε αρχή Καλοκαιριού, ψήνομαι σαν το αρνί. Απλά φροντίζω να γυρνάω μόνη μου χωρίς μηχανισμό και καθόλου χειροκίνητα. Μα που ζούμε; Κοκκινίζω λες και με σιγοψήνανε στη σούβλα. Στη τσάντα παραλίας πάντα βρίσκεται ένα αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας, αλλά τι να σου κάνει κι αυτό όταν παλεύει με τα γάλατα;

Φέτος μέσα στη τσάντα μου, βρήκα ένα αντηλιακό γαλάκτωμα που το είχα πάρει μάλλον πέρυσι αλλά στο τέλος του Καλοκαιριού, εκεί που είχα ήδη μαυρίσει και ανάγκη από προστασία δεν είχα. Φέτος όμως; Επεξεργάζομαι το κουτί, δείκτης προστασίας πουθενά. Κοιτάζω τα ψιλά γράμματα, κάπου σε μια άκρη σχεδόν αχνοφαινόταν: δείκτης προστασίας 2. Σωθήκαμε τώρα. Το ψήσιμο δε το γλυτώνουμε, ούτε και φέτος. Επιπλέον κάτω από τα ψιλά γράμματα, κάτι πιο ψιλά έλεγαν: Προτεινόμενος δείκτης προστασίας από 6 και πάνω. Ναι, ευχαριστούμε πολύ για την πληροφορία, μη μας στραβώσεις μόνο από το δεκάρι γράμμα (και μη λέω και πολύ).

Με τα πολλά αποφασίζουμε να βουτήξουμε. Η φίλη μου να γκρινιάζει συνεχώς πως κρυώνει, κι εγώ το έπαιζα Ηρακλής και Ζήνα μαζί. Είναι τέλειααααα, είναι τέλειααααα, φώναζα. Μου έλειπε μονο το: Μαμάαααα Κοίταααα, που φωνάζαμε σαν ήμαστε σκατο-μικρό-κωλο-παιδα. Γιατί μη σου κάνει εντύπωση και μη σε τρελαίνει που όλα τα σκασμένα γύρω σου όταν βγαίνεις παραλία, που σωθήκαν, δυστυχώς, από τον Ηρώδη, φωνάζουν και ξεσηκώνουν το σύμπαν, κι εσύ τα ίδια σκατά έκανες, αλλά τώρα η δε τα θυμάσαι ή δε τα θυμάσαι δήθεν.

Κι εκεί που έκανα μια ωραία απλωτή, νιώθω το μπούτι μου, το φρεσκοψημένο να το γλύφει κάτι. Η πρώτη αντίδραση; Πανικός! Η δεύτερη αντίδραση; Πανικός! Η τρίτη αντίδραση; Λίγο πριν την λιποθυμία και πανικός. Όμως όχι! Τρομάζει μωρέ ο Ηρακλής; Τρομάζει η Ζήνα; Πως θα τρόμαζε η Coύλα που είναι δύο σε ένα στο θάρρος και τη τόλμη; Καθώς το ΑΤΛΑ (Αγνώστης Ταυτότητος Λουόμενο Αντικείμενο) είχε γατζωθεί στο πόδι μου, πλησιάζω τη φίλη μου και την παρακαλώ να δει τι είναι και να το απομακρύνει. Κι εκείνη μόλις διαπιστώνει τι ήταν αυτό που ερωτεύτηκε το πόδι μου, βάζει τα γέλια.

Ένα ολόδροσο, καινούριο, πρώην κολλαριστό πενηντάευρο μόλις με είχε χουφτώσει. Το τραβάμε, το βγάζουμε έξω και μαζί με μας, το αφήνουμε να στεγνώσει. Ήταν πολύ ευγενικό μαζί μας. Μας κέρασε καφέδες, νερά και απο μια τονοσαλάτα. Και μας έδωσε ραντεβού αύριο, αν πάμε πάλι για μπάνιο, να μας κεράσει μια από τα ίδια. Διόλου κακό κι ας πόνεσε κάποιος μόλις διαπίστωσε την απουσία του, από τη τσέπη του.

Πέρασα πολύ όμορφα πρώτη μέρα στη παραλία για φέτος. Να σας πω την αλήθεια ανησυχούσα πως είχα στεγνώσει από coυλά, η ίδια μου όμως η ζωή, με διέψευσε πανηγυρικά και με διαψεύδει κάθε μέρα. Θα έχουμε να ζούμε, να βλέπουμε και να γράφουμε και φέτος. Καλό Καλοκαίρι να έχουμε, ή μάλλον Καλό Αγωνιστικό Καλοκαίρι. Γιατί μπορεί 3-5 να πηγαίνουμε για μπάνιο, αλλά το καθορισμένο μας ραντεβού για το Σύνταγμα στις 6 δεν θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα.

Απορίες:
1. Ποιος άμοιρος θα μπήκε στη θάλασσα με τη βερμούδα του, απορώ! Αν ήξερα θα του το επέστρεφα, αλλά για την ώρα, το έσωσα από πνιγμό το δόλιο το πενηντάευρο. Να φανταστείτε είχα να βρω λεφτά γενικώς από τότε που ήμουν δέκα ετών.
2. Γιατί άραγε η φίλη μου κοιτούσε επί μία ώρα, γύρω γύρω μας τη θάλασσα; Λες να ξεχάστηκε ο Ωνάσης και να βούτηξε προχείρως;
3. Τελικά τα χαρτονομίσματα του ευρώ, δεν παθαίνουν τίποτα στο νερό. Μου το λέγανε αλλά δε το πίστευα και ποτέ δεν θα το δοκίμαζα για να μάθω.
4. Τα αντηλιακά έχουν ημερομηνία λήξεως;

6 Ιουνίου 2011