Βράδυ Σαββάτου

Έζησε μεγάλες στιγμές η Coula μας, κι είναι κρίμα να μην τις μοιραστεί μαζί σας!

Το δώσαμε το κορίτσι μας το Σάββατο, σε έναν επαρχιώτη βλαχάκο, καλό παιδί, από καλό σπίτι, με γεμάτη τσεπούλα από φραγκάκια! Το ιδανικό πρότυπο άντρα!!!Χαμηλών τόνων, με μια ευδιάθετη στάση ζωής, έτοιμο για όλα, ενημερωμένο για όλα, με ορεξη για κουτσουβελάκια, με καλή δουλειά, δική του αποδοτική, μη επηρεαζόμενη από την οικονομική κρίση! Όλα καλά εκ πρώτης όψεως, όλα καλά! Το σπρώξαμε το εμπόρευμα και μάλιστα σε καλή τιμή.

Αλλά και τι δώσαμε ε; Καλή κοπέλα, από καλό σπίτι, με παραδάκι μπόλικο που ρέει από προκομένους γονείς! Πτυχίο δεν δώσαμε, δηλαδή το βραχιόλι που έλεγε η γιαγιά μου, αλλά δε βαριέσαι δώσαμε περιουσία, ελιές κλπ ακίνητα αλλά και κινητά! Σάμπως θα λύσουνε το Κυπρακό τα παιδιά; Όχι! Σπίτι θα ανοίξουνε, κι αμα το μιλάνε το βλάχικο με το Λι και με το Νι, δεν χάλασε κι ο κόσμος!Κι αν δεν ξέρουν τι σημαίνει:ζεσεοσκοπία, πάλι δεν χάλασε ο κόσμος!Αρκεί που μιλούν τη γλώσσα του σώματος, του έρωτα και της καρδιάς κι ο κόσμος δεν χαλάει εύκολα!

Η φίλη της Coulas μας ξάφνιασε λίγο. Παρόλο που περιμέναμε πολλά φανταζί και ανυπέρβλητες υπερβολές, τελικά τίποτα δεν έγινε που να μας ξένισε! Τουλάχιστον ως προς την διακόσμηση και τον στολισμό, αλλά και την οργάνωση! Αντιθέτως το νυφικό έπεσε just perfect, το μαλλί έδωσε ρεσιτάλ και η γόβα κράτησε στο ύψος της τη νύφη χωρίς παρατράγουδα! Το σόι ντύθηκε λατέρνα, αλλά αυτό όσο να' ναι το περιμέναμε! Είπαμε ο γαμπρός είναι από χωριό και η νύφη επίσης! Το μυστήριο ολοκληρώθηκε ευχάριστα και μάλιστα η γνωστή χαιρετούρα αναβλήθηκε για την δεξίωση με αποτέλεσμα η Coula μας να μην χρειαστεί να σταθεί στην ουρά καμιά ώρα φουλ και βάλε, δεδομένου πως ήταν καλεσμένη στο γάμο όχι μόνο η κουτσή Μαρία, αλλά και η μουγγή και η τυφλή και κυρίως...η κουλή!!!

Η Couloμάνα με ύφος αστυνόμου Σαϊνη, βούτηξε από το δισκό τρία κουφέτα για να τα χώσει τη νύχτα κρυφά κάτω από το μαξιλάρι της λεβεντοκόρης της και να μάθει τελικά αν κι η ίδια θα προλάβει πριν τα κακαρώσει να ντυθεί λατέρνα και να καμαρώσει το μπουμπούκι της νυφούλα με ένα καλό παιδί, από καλό σπίτι, με καλή δουλειά κλπ κλπ κλπ. H Coula μας το χει ξαναζήσει το σκηνικό αυτό! Μια φορά στο παρελθόν μετά από έναν απίστευτα επεισοδιακό γάμο, ξύπνησε από ένα εφιαλτικό όνειρο! Δεν είδε κανέναν υποψήφιο γαμπρό, δεν είδε καν γαιδούρι, είδε να την κυνηγάει ένας δολοφόνος και να θέλει να της τεμαχίσει τα δάχτυλα των ποδιών! Ιδρωμένη η Coula μας, πετάγεται από τον ύπνο, τσεκάρει αν τα δάχτυλα των ποδιών της είναι στη θέση τους, τσεκάρει αν το πετικιούρ δείχνει ακόμη....κι αφού εξακρίβωσε πως όλα ήταν ένα ονειρο, σήκωσε το μαξιλάρι και σαβούριασε τα 3 κουφετάκια που βρίσκονταν εκει! Μη μου πείτε πως δεν σας έχει τύχει να σηκώνεστε μέσα στην νύχτα και να αναζητάτε κάτι γλυκαντικό;

Αποχώρηση από την εκκλησία, ως εδώ όλα καλά! Η Coula μας το έπαιξε αλλοδαπή και με περίτεχνους ελιγμούς απέφυγε πολύ κόσμο που είχε να δει χρόνια και που δεν είχε καμία διάθεση να μοιράζει παγωμένα χαμόγελα και να ακούει -αχ Θεέ μου- αυτό το " Και στα δικά σου!"Θα επανέλθω όμως στην ευχή αυτή!

Στην δεξίωση άρχισε ο γολγοθάς! Στην αρχή όλα έδειχνα ήσυχα! Η πασαρέλα πήρε φωτιές, αλλά και η Coula μας σας το διαβεβαιώνω γιατί ήμουν κι εγώ εκεί, ήταν μια Coula coucla. Με τον ερχομό των καλεσμένων, άρχισε να διαφαίνεται η συμπάθεια πολλών αλλά και η αντιπάθεια!Μάλιστα καμιά φορά η συμπάθεια έκρυβε αντιπάθεια, και η αντιπάθεια έδειχνε συμπάθεια!

Είστε έτοιμοι να το ζήσετε λεκτικά; Πάρτε μια βαθειά ανάσα και πάμε!
-Coula μου τι όμορφη που είσαι; Φιγουρίνι, μπράβο! Και στα δικά σου!
-Coula μου πόσο καιρό έχω να σε δώ; Χάθηκες! Και στα δικά σου!
-Coula μου, πολύ αεράτο το φόρεμά σου! Σου πάνε τα μακρυά και τα αέρινα! Φτου σου! Και στα δικά σου!
-Coula μου, έγινες Αθηναία πια, σε χάσαμε, αλλά σου πάει!Καλά που έχουμε και κανένα γάμο και σε βλέπουμε που και που! Και στα δικά σου!
-Coula μου, πως πάει η δουλειά; Μαθαίνω πως ολοένα ανεβαίνεις! Και στα δικά σου.
-Coula μου, γνώρισέ μας τον συνοδό σου! Και στα δικά σου.
-Coula μου, πόσο είσαι τώρα; Μεγαλώνεις! Και στα δικά σου.
-Coula μου, ωραία η νύφη ε; Και το σπίτι της το είδες; Και στα δικά σου.
-Coula μου, πάχυνες ή μου φαίνεται; Και στα δικά σου!
-Coula μου, πως ομόρφυνες έτσι; Εσύ αδυνάτισες πολύ! Μπράβο. Και στα δικά σου!
-Coula μου, άσε τα πτυχία και κοίτα να παντρευτείς. Και στα δικά σου!
-Coula μου, να την χαίρεσαι την φίλη σου και να πάρεις σειρά, μόνο εσύ μας έμεινες. Και στα δικά σου!

Μπορώ να γράφω τρεις μέρες για πόσα πράγματα μου είπαν οι γνωστοί άγνωστοι, μα κάθε πρόταση έκλεινε με το "Και στα δικά σου". Τι πρεμούρα είχε πιάσει τους πάντες να μου εύχονται και στα δικά μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω! Θα ήθελε ειλικρινά να τους ρωτήσω: Πόσο ευτυχισμένοι θα είναι αν λάβουν προσκλητήριο του γάμου μου; Δηλαδή να πιστέψω πως 600 άτομα θα χτυπάνε το κώλο τους κάτω από χαρά αν εγώ αποφασίσω να παντρευτώ; Θα κάνω τόσους ανθρώπους ευτυχισμένους; Αν είναι έτσι τότε παρακαλώ να έρθει ένα καλό παιδί τώρα να το παντρευτώ, να χαρούν 600 ψυχές και μετά δε βαριέσαι; χωρίζουμε!

Η Coula μας, δεν πτοήθηκε με τις επαλαναμβανόμες ευχές, αλλά πτοήθηκε με δυο τρία περιστατικά που συνέβησαν! Την φλέρταρε ένας πενηντάρης, ένας εικοσάρης και κάτι πρώην της τελειωμένοι με γυναίκες και παιδιά που διαβιώνουν τώρα μέσα στην μιζέρια, την πείραξε ένα βρωμολουκάνικο που μόνο το δοκίμασε ενώ γενικά ούτε να τα μυρίζει δε θέλει, και φυσικά την πείραξε η απίστευτη βρωμιά στις τουαλέτες γυναικών!

Καταευχαριστήθηκε όμως όταν μια μισητή αντίπαλος από τα παλιά που της είχε φάει κι έναν γκόμενο, την ώρα που χόρευε μπροστά στην Coula μας, έφαγε μια γλίστρα και ξαπλώθηκε στο πάτωμα. Δεν χτύπησε αλλά έγινε τόσο ρεζίλι που άξιζε το κόπο όλο αυτό το μαρτύριο που περνούσε η Coula!

Και η στιγμή που όλες οι άμοιρες γεροντοκόρες περιμένουν, έφτασε! Η στιγμή της ανθοδέσμης! Η Coula μας διακριτικά πήρε το τσαντάκι της και αποχώρησε προς τις τουαλέτες! Θα έμενε εκεί ώσπου να τελειώσει αυτό το καραγκιοζιλίκι! Έπλυνε χέρια, κατούρησε, διόρθωσε το απίθανο μακιγιάζ της, έπιασε συζήτηση με μια συνάδελφο που συμπαθούσε απίστευτα, αλλά τα ουρλιαχτά από τη σάλα, δεν ακούγονταν! Ρε μήπως να χέσω κιόλλας για να καθυστερησω; Σκέφτηκε! Δεν ήταν όμως η ώρα της! Πως να το κάνουμε; Το χοντρό θα έρθει μόνο του, δεν μπορείς να το ελέγξεις και δεν έλεγε να φανεί με τίποτα το άτιμο! Κυρία λοιπόν η Coula μας, επέστρεψε στην θέση της με την ελπίδα να έχει τελειώσει αυτό το ηλίθιο έθιμο με την ανθοδέσμη! Θυμήθηκε αστραπιαία τον γάμο μιας ξαδέρφης της, αγαπημένης! Την είχαν σηκώσει κι εκείνη γι' αυτό το χαζό έθιμο, και σηκώθηκε περισσότερο για να μην φανεί ότι σνομπάρει, και γιατί δεν πρόλαβε να φύγει για την τουαλέτα! Τότε, την ανθοδέσμη την είχε πιάσει ένα 12χρονο! Φανταστείτε τι απωθυμένα έχουν ακόμη και τα 12χρονα κοριτσάκια με τον γάμο! Γιατί για να σηκωθεί μωρό πράγμα για την ανθοδέσμη, κάτι θα έχει στο μυαλό του. Που μάνα του να ήμουν αν τολμούσε να σηκωθεί, θα έτρωγε τέτοια ξανάστροφη που το μάγουλο του θα άλλαζε πλευρά! θα είχε δυο μάγουλα δεξιά και αριστερά κανένα!

Δεν μπόρεσε η Coula μας να γλιτώσει το μαρτύριο! Με το που κάθισε στο τραπέζι της, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της! Η φίλη νύφη είχε ζητήσει να περιμένουν μέχρι να επιστρέψει από την τουαλέτα! Στην πίστα όλες οι μεγαλοκοπέλες, γεροντοκόρες, λυσσάρες, αποτυχημένες περίμεναν να πάρει θέση! Εκείνη έκανε πως δεν καταλαβαίνει. Έβαλε ήρεμα ήρεμα ένα κρασάκι στο ποτήρι της, το ήπιε και μόνο που δεν σφύριζε ανέμελα! Μέχρι που......η νύφη την πλησίασε και της πέταξε την ανθοδέσμη στην αγκαλιά. Πρώτη αντίδραση; Χαμόγελο! Δεύτερη αντίδραση; Κι άλλο κρασάκι! Τρίτη αντίδραση; H Coula μας σηκώνεται, αγκαλιάζει την φίλη της, την φιλάει και της ψιθυρίζει στο αυτί: Σου εύχομαι να ζήσεις όσο καταπληκτικά έζησες ως τώρα.

Στη συνέχεια καταναλώθηκε πολύ καλό κοκκινο κρασί, ο χορός άναψε τα αίματα, το φαγητό ήταν πολύ καλό (εκτός από το λουκάνικο), το γλυκό ικανοποιητικό. Οι καλεσμένοι άρχισαν να αποχωρούν! Ως τις 5 το πρωί, έμειναν οι καλοί φίλοι, οι λίγοι και οι καλοί! Αυτοί που λες πως τελικά μόνο αυτούς πρέπει να καλείς, που χαίρονται για σένα και είναι ειλικρινές αυτο.
Ώρα 6 το πρωί, η Coula φτάνει σπίτι! Βγάζει τουαλέτες, γόβες, μακιγιάζ, πλένει δόντια με δυσκολία, ξαπλώνει στο κρεβάτι της και ανάμεσα στον ύπνο και στο ξύπνιο αναρωτιέται:
Άραγε αυτό είναι ο γάμος; Ακόμη κι αν είναι (που δεν είναι) ας το τρενάρουμε λίγο το παραμυθάκι, γιατί ακόμη η πριγκίπισα δεν βρήκε τον πριγκίπα της και γιατί όπως και να το κάνουμε το παραμύθι είναι παραμύθι και απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα και την καθημερινότητα!

Έπειτα....delete! Όταν ξύπνησε ήταν Κυριακή βράδυ! Σερνάμενη και με απίστευτο πονοκέφαλο η Coula μας έκατσε στον υπολογιστή της, άρχισε να πληκτρολογεί αυτές τις λέξεις και υποσχέθηκε στον εαυτό της πως δεν θα βιαστεί ακόμη κι αν όλοι και όλα βιάζονται γύρω της! Δεν θα βιαστεί για τίποτα και για κανέναν! Με όποιο κόστος!

(ΥΓ Στο γάμο της φίλης ήταν όλα τέλεια, και περάσαμε σούπερ, έτσι για να μην υπερβάλλω)

19 Απριλίου 2010