Εκτός
από τους διαγωνισμούς μου αρέσουν και τα σταυρόλεξα. Σας το έχω πει;
Όχι; Ε ναι λοιπόν μπορώ να λύνω σταυρόλεξα επί ώρες και να ξεχάσω ακόμη
και να κατουρήσω για χάρη τους. Όπως σήμερα πχ. Είχα στρωθεί στο τραπέζι
με την ξαδέρφη Catina, σας έχω μιλήσει γι' αυτήν, και λύναμε σα να
είχαμε να κάνουμε σεξ ύστερα από αποχή ετών και πέσαμε με τα μούτρα.
Η
καθεμία είχε από μια γκουμούτσα τεύχος μπροστά της και λύναμε αβέρτα
κουβέρτα. Παρόλο που είχαμε καιρό να τα πούμε, δεν στάθηκε εμπόδιο αυτό
στο να μην ανταλλάξουμε ούτε λέξη. Άλλωστε δε περιμέναμε να βρεθούμε για
να τα πούμε.
Σκάλωσα που λέτε σε μια λέξη
ή μάλλον σε δυο. Η πρώτη ήταν η λέξη: ουρανοξύστης. Ας κάνουμε μία
ανάλυση της λέξης. Ουρανός, γνωστό τοις πάσι και ξύστης από το ρήμα
ξύνω. (ξέρουμε και τη ξύστρα.....από τα σχολικά μας έτη και όχι μόνο).
Ξύνει
τον ουρανό ο ουρανοξύστης. Μαγεία για λέξη, αλλά σκιάχτηκα λίγο όταν
την καλοσυνειδητοποίησα. Θυμήθηκα την ιστορία του πύργου της Βαβέλ. (Δε
θα σας την πω τώρα, αφήνω τον Ionn Korr να ζωγραφίσει στα σχόλια).
Τι
είμαστε όμως οι άνθρωποι ε; Δεν αρκεί που ξύνουμε και ξυνόμαστε γενικώς
και ειδικώς, θέλουμε να το κάνουμε και στα ουράνια. Με πιάνεις; Δε με
πιάνεις!!!
Είμαστε αιθεροβάμονες και
νομίζουμε πως ο ουρανός είναι για μας ένα ταξιδάκι τσάτρα πάτρα (όχι στη
Πάτρα, μάνα μου!!!). Εκείνο που συνειρμικά με εντυπωσίασε είναι πως οι
Αμερικάνοι με τα λιγότερα χρόνια ύπαρξής τους σαν οντότητες ή σαν
ανακαλύψιμοι, μας πήραν στο λαιμό τους οι κουφάλες. (Άσε που μας πήραν
και τα καλύτερα παιδιά).
Πήγανε που λέτε
και φτιάξανε αυτά τα μεγαθήρια με στόχο να αγγίξουν τον ουρανό. Δυο
πύργοι κατέρρευσαν και κάποιοι ακόμη κατήντησαν συντρίμμια για να
καταλάβουν πως η μαλακία έχει και το όριο της και ναι η μαλακία
πληρώνεται.
Θες να πετάς ψηλά και να
ξύνεσαι ψηλά; Το μπορείς. Αλλά δε χρειάζεται να ζεις με ψευδαισθήσεις.
Τον ουρανό θα τον ξύσεις μια και καλή όταν θα σε ρουφήξει μετά θάνατον
και δεν θα μπορέσεις να πεις ούτε το όνομά σου. Κατά τα άλλα ανέβα στη
ταράτσα και παίξ' το ονειροπόλος, ονειροπαρμένος και πουλί του επίγειου
Παραδείσου, πιες και κανένα ρόφημα τύπου Αμερικλάνος σε υπερένταση και είσαι άρχοντας.
Κοστίζει
μάνα μου ο ουρανοξύστης, κοστίζει και μας πήρε στο λαιμό του. Και δεν
φτάνει που η Αμερική την έκανε την παπαριά, το φαινόμενο εξαπλώνεται και
στα υπόλοιπα φτωχοκρατάκια. Κι εκεί που λες, ας βγω στο μπαλκόνι μου να
δω λίγο ουρανό και να ονειρευτώ τον πρίγκηπα, ξαφνικά βλέπεις τον ξύστη
που θέλει να ξύσει τον ουρανό και σου κόβει τη θέα που κοιτάς όταν
ξύνεσαι. Ε, όχι.
Η δεύτερη λέξη που κουλώς με εντυπωσίασε είναι η λέξη: Καλειδοσκόπιο, αλλά θα μας μιλήσει ο manolog επίσης στα σχόλια γι' αυτήν.
Αυτά
είχα να πω, ξυθείτε ελεύθερα, ξύστε ό,τι θέλετε ελεύθερα, αλλά μην
προσπαθήσετε να ξύσετε και τον ουρανό γιατί μου κόβετε τη θέα. Κι αν
κόψεις την θέα σε μια Coula, ουέ κι αλίμονό σου! Με έπιασες τώρα;
Χαίρομαι!
Φιλιά σε όλο τον ξύστη τον ντουνιά.
13 Απριλίου 2011
