Ξέρω ποιος είσαι

Τον είδα καθώς γύριζα από έναν καφέ με κάποιες φίλες. Μόλις έστριψα στο στενό του σπιτιού μου, περνούσε με το ακριβό αυτοκίνητό του! Με φώναξε, σταμάτησε και πάρκαρε! Όρθιοι περίπου ένα τέταρτο μείναμε εκεί, για να πούμε τα νέα ή καλύτερα να μου πει τα νέα του. Εγώ τα ίδια, όπως τα ήξερε. Καμιά αλλαγή, καμία πρόοδος, καμία εξέλιξη μα με χαμόγελο στα χείλη! Εκείνος πολλά νέα, πολλές αλλαγές, μεγάλη πρόοδος και πολλές εξελίξεις αλλά μέσα στα νεύρα.

Μετά το γάμο του και τον ερχομό του παιδιού του, πήγε σε καλύτερη δουλειά κι έβγαζε περισσότερα χρήματα. Αγόρασε ένα οικόπεδο και έχτισε και ένα εξοχικό στα Λουτρά Ωραίας Ελένης. Η γυναίκα του, άλλαξε δουλειά! Έπιασε καλυτερη, με περισσότερα λεφτά. Τωρα δεν κουράζεται. Όχι πως κουραζόταν πριν. Τους ξέρουν όλοι στην επαρχία. Έχει όνομα η οικογένεια του. Τους υπολογίζουν. Τους σέβονται. Το χρήμα ρέει.

Μα εγώ τον ξέρω πιο καλά απ' όλους. Στο σχολείο ήταν τούβλο. Δεν σπούδασε τίποτα. Δεν δούλεψε ποτέ. Δεν έχυσε ιδρώτα για τίποτα. Οι γονείς του έστρωσαν ροδοπέταλα σε όλη τη πορεία της ζωής του. Τα είχε όλα έτοιμα. Σχεδόν και τη γυναίκα του. Όλοι οι υπόλοιποι της τότε παρέας, φτύσαμε αίμα, ακόμη φτύνουμε. Κανείς από τη τότε παρέα δεν φτιάχτηκε οικονομικά, γιατί δεν φτιάχνεσαι με το σταυρό στο χέρι. Όλοι σπουδάσαμε, εκτός από αυτόν. Όλοι δουλέψαμε χίλιες δουλειές, εκτός από αυτόν. Όλοι τρέχαμε σα μαλάκες για να βγάλουμε μισό φράγκο, εκτός από αυτόν. Κάποιοι φύγανε έξω προς αναζήτηση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, μα δεν τα έχουν καταφέρει ακόμη, απ' ότι μαθαίνουμε. Και οι περισσότεροι από την τότε παρέα γίνανε τα θύματα της τωρινής σκατοκοινωνίας. Πτυχιούχοι άνεργοι, εκτός από αυτόν.

Δεν ζηλεύω την ευκολία στη ζωή του, δεν ζηλεύω που όλα του πάνε καλά και έχει πατήσει επί πτωμάτων για να ανέλθει χωρίς να έχει ούτε μισή ικανότητα. Δεν ζηλέυω που έχει κάνει οικογένεια κι έχει ένα γερό παιδάκι, αντιθέτως του εύχομαι τα καλύτερα! Ειλικρινά τα καλύτερα!

Όμως εκνευρίζομαι, γιατί ξέρει πως ολοι οι υπολοιποι στη τότε παρέα, δεν έχουν κάνει τα βήματα προόδου που έχει κάνει αυτός (αναξιοκρατικά πάντα), γιατί δεν είχαν ούτε λεφτά ούτε καβάτζα μπαμπά, γιατί ξέρει πως δεν θα μπορούσε καλύτερα εκεί που όλοι οι υπόλοιποι ακόμη παλεύουν με τα κύματα, γιατί ξέρει πως δεν θα κουραστεί ποτέ στη ζωή του, όπως δεν κουράστηκε και ποτέ για τίποτα ενώ τα έχει όλα και γιατί ξέρει πως η ζωή του έχει μπει σε αυτόματο πιλότο ευτυχίας.....

Δεν το δέχομαι ρε παλιόφιλε, να σε ρωτάω τι κάνεις και να μου απαντάς: Είμαι σκατά! Δεν είσαι σκατά, είσαι σκατιάρης και αχάριστος και ασταδγιάλα επιτέλους!

20 Φεβρουαρίου 2011