Και μετά το πολιτικό μήνυμα της
προηγούμενης ανάρτησης (που έλεγε: μας δουλεύουν ψιλό γαζί και θέλουν
σφαλιάρες οι βουλευτές μας), συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας. Ήγγικεν η ώρα
της τσίκνας. Για πολύ κόσμο αυτή η μέρα είναι κάπως έτσι: πάμε
να σαβουριάσουμε οτιδήποτε ψήνεται, και μετά να χορέψουμε μέχρι να
λιώσουν τα τακούνια, αφού θα έχουμε πιει και κανένα πεντάκιλο κρασί, οι
μπεκροκανάτες. Ευκαιρία για συγκέντρωση οικογενειών ή φίλων με
μια ιδέα τσακίρ κεφιού είναι για τους περισσότερους τούτη η μέρα. Για
εμάς όμως τους χριστιανούς (μπουχαχαχα) η Τσικνοπέμπτη είναι η τελευταία
στην ουσία μέρα που τρώμε κρέας μέχρι το Πάσχα, εφόσον αρχίζουμε
νηστεία σχεδόν την επόμενη εβδομάδα της Τυρινής. Γι αυτή την εβδομάδα θα
ακολουθήσει ειδική ανάρτηση.
Και ήρθα τώρα και θυμήθηκα μια από τις καλύτερες Τσικνοπέμπτες της Coulas. Τότε που λέτε, εκείνες τις απίστευτα καλές εποχές, 4 φίλες ήμαστε και οι 4 ελεύθερες και αποφασίσαμε να πάμε στο κουτουκάκι της παρακάτω γειτονιάς, να τσικνίσουμε και να λικνιστούμε. Ζωντανή μουσική, γεμάτο μαγαζί, κάτι κούκλοι ψηλοί μελαχρινοί δίπλα μας και η τετράδα της συμφοράς στα φόρτε της! Καλοντυμένες, καλοβαμμένες, σε πολύ καλή ηλικία, αράξαμε σε ένα τραπεζάκι για 4 και αρχίσαμε να πίνουμε το πρώτο μας κρασάκι, ωσάν παλαίμαχοι ανώνυμοι αλκοολικοί.
Στα ορεκτικά, τα οποία έτυχε να είναι λίγο καυτερά, (μπορεί να το έκανε επίτηδες και το παιδί από την κουζίνα που μας γλυκοκοίταζε) ήπιαμε το Βόσπορο από κρασί για να ξεδιψάσουμε, γιατί δεν είχαμε ζητήσει νερό. Μια κουταλιά γιαουρτοσκόρδιον; τρία ποτηράκια κρασί! Μια πιπεριά καυτερούτσικη; τεσσερα ποτηράκια κρασί για να φύγει η κάψα.Ήρθαμε και γίναμε ντέφι πολύ νωρίς, πρώτες από όλο το μαγαζί. Ακόμη και στην παραγγελία των κρεατικών χαζογελάγαμε σα βλαμμένα. Μας κοιτούσε περίεργα ο σερβιτόρος, αλλά του καλάρεσε κιόλας μιας και οι μασκαράδες της βραδιάς ήδη φτάσανε και ήτανε γυναικες.
Όταν ξεκίνησε το τραγούδι και ο χορός, οι μισές το ρίξαμε στο τραγούδι, οι άλλες μισές χορεύαμε και τούμπαλιν. Το κρασί είχε παραλύσει τα μέλη μας και βρισκόμασταν σε αποσύνθεση και αποσύνδεση! Φάγαμε και τα κρεατικά μας, τα οποία ήταν και πάλι πολύ καυτερά, λες και το πιπέρι το δίνανε δώρο και πάλι ξεδιψούσαμε με κρασάκι, γιατί το νερό συνέχιζε να μας αφήνει αδιάφορες, τις πότισσες. Και αφού μας πήραν είδηση τα διπλανά τραπέζια, ωσάν κάπελας ένας ένας από τους ψηλούς μελαχρινούς, ερχόταν και μας γέμιζε τα ποτήρια. Άλλοι μασκαράδες αυτοί! Μη δουν μεθυσμένη γυναίκα, φαντασιώνονται να την πηδήξουν. Μάγκα μου κούκλος είσαι, αλλά μπορεί και να είσαι κούκλος επειδή ήπια τα άπαντα του βαρελιού. Κάνε παραπέρα και χαλάρωσε! Επειδή μεθύσαμε δε πα να πει πως το ξεφτιλίσαμε.
Βιβα κορίτσια, στην υγειά μας, να πεθάνει ο Χάρος και άλλα χαριτωμένα μας έκαναν να πέφτουμε ξερές από κάτι ανούσια γέλια. Κι όταν η ώρα έφτασε περασμένη, αποφασίσαμε να φύγουμε. Είχαμε περάσει τέλεια! Είναι η μοναδική φορά στη ζωή μου, που δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου, απλά πήγαινα. Κι όχι μόνο εγώ, αλλά και οι φίλες μου. Άγνωστο παραμένει, πως η μία οδήγησε, πως μας πήγε στα σπίτια μας, πως πάρκαρε και πως όλες μας βρεθήκαμε στα σπίτια μας και ξυπνήσαμε στα κρεβάτια μας.
Εγώ φυσικά ως πιο Κουλή από τις άλλες, μόλις έφτασα στο κρεβάτι μου, έκανα έναν ωραιότατο εμετό, με γεύση….κοτόπουλο κρασάτο. Λέρωσα το μικρό χαλάκι πλάι στο κρεβάτι μου. Μέσα στη νύχτα σηκώθηκα, το πήγα στο μπάνιο, γέμισα τη μπανιέρα με νερό και το έβαλα μέσα, για να το πλύνω! Μα μαζί με το χαλί έπεσα κι εγώ μέσα στη μπανιέρα κι έγινα λούτσα! Κάπου εκεί ξύπνησα και συνήλθα απότομα. Αφού δε πνίγηκα τότε, όλα καλά!Αποφάσισα να το παίξω την επομένη μέρα η καλή νοικοκυρά που είναι δούλα και κυρά,έβγαλα τα καλά μου μουσκεμένα ρούχα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, σχεδόν νεκρή.
Την επόμενη μέρα πήρα γενναίες αποφάσεις για τη ζωή μου: α) Δεν θα έπινα ποτέ ξανά κρασί β) Δεν θα έτρωγα ποτέ ξανά κοτόπουλο, γ) στα ταβερνεία πρώτα απ’ όλα θα παράγγελνα νερό και δ) θα έκοβα τις κακές παρέες.
Τα τρία πρώτα τα κατάφερα (έτσι κι αλλιώς δε μου αρέσει το κρασί και το κοτόπουλο, ενώ το νεράκι απαιτείται στις εξόδους) αλλά τις κακές παρέες δε μπόρεσα να τις κόψω. (Με κόβουν αυτές σιγά σιγά μιας και έχουν παντρευτεί κι έχουν κι από ένα μωρό η καθεμιά, άλλες μέσα στη κοιλιά κι άλλες απ’ έξω. Μου λείπουν οι φίλες μου και οι στιγμές που περνούσαμε όλες μαζί, αλλά δε πρέπει να παραπονιέμαι γιατί πρώτη εγώ σας είχα πει, πως τίποτα δε κρατάει για πάντα... αλλά ας μην βγάζω τα παράπονά μου εδώ, γιατί τουλάχιστον η μία από τις τρεις με διαβάζει και δεν είναι και δύσκολο να βγει έκτακτο παράρτημα!!!).
Λοιπόν, καλά να περάσετε σήμερα. Να βγείτε, να διασκεδάσετε, να φάτε, να χορέψετε και να μου πείτε αύριο πως περάσατε. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί να μην ήταν Τσικνοπέμπτη εκείνη η τρελιάρα έξοδος μας αλλά να ήταν ημέρα της γυναίκας! Όπως και να έχει πάντα ο Έλληνας θα βρει την ευκαιρία του να το ρίξει έξω!
Προσεχώς Αποκριάτικες στολές που φόρεσε η Coula (εμπνευσμένο από αντίστοιχη ανάρτηση του Αμερικλάνου).
24 Φεβρουαρίου 2011
