Σε αυτή τη χώρα που ζούμε, ούτε να πεθάνεις δε μπορείς! Έχετε ιδέα πόσα
ευρώπουλα κοστίζει μια κηδεία και πόσα έξοδα έχεις, για να τακτοποιήσεις
το κορμί και την ψυχή του μακαρίτη; (της μακαρίτισας στη περίπτωσή μας)
Σίγουρα θα ξέρετε. Το λοιπόν, αν ο αποθανών δεν έχει αφήσει βιβλιάριο
με οικονομίες για την κηδεία του, ουέ κι αλίμονό σου καημένε συγγενή.
Ένα απλό σταράκι για τα εννιάμερα της γιαγιάς θελήσαμε να κάνουμε και μας ζήτησαν 200 ευρώ. Ρε παιδιά ένα πακέτο στάρι, ένα ρόδι, μια άχνη ζάχαρη, λίγα καρύδια και λίγα μύγδαλα δεν κοστίζουν πάνω από πέντε ευρώ.Χοντρά χοντρά δέκα ευρώ αν βάλεις και σταφίδα. Τι στο καλό πληρώνεις στο δίσκο; Τα μύγδαλα του Βόγλη θα μας βάλετε μέσα; Αν είναι έτσι, να πω εντάξει, φτιάχνουμε δίσκο βγαλμένο από ελληνική ταινία και θα φωνάξουμε βρε αδελφέ κι ένα Στάσου Μύγδαλα και θα 'μαστε και πρωταγωνιστές.
Η μάμη μου θύμωσε και αποφάσισε να δώσει τα 200 ευρώ κάπου που να πιάσουν τόπο και έπιασε από χτες βράδυ κι έφτιαξε μόνη της το στάρι της γιαγιαCουλας μας. Έβρασε το σταράκι, το άφησε να στεγνώσει, έκοψε κομματάκια μικρά τα καρυδοαμύγδαλα, καθάρισε ένα ρόδι, τα ένωσε όλα μαζί, τα πασπάλισε με μπόλικη ζάχαρη άχνη, τα έβαλε σε μια πολύ ωραία μεγαλούτσικη σουπιεροπιατέλα (δε ξέρω πως τη λένε αυτήν, δεν είμαι νοικοκυρά πάει και τελείωσε) και τα διακόσμησε με ολόκληρα αμύγδαλα σχηματίζοντας στο κέντρο έναν σταυρό! Υπερπαραγωγή δια χειρός Couλομαμάς.
Το στάρι κατασπαράχθηκε και ήταν πεντανόστιμο, βέβαια δεν γλιτώσαμε τα έξοδα της εκκλησίας. Άλλο και τούτο πάλι! Γιατί πρέπει σε κάθε τέτοια περίσταση να δίνουμε και στην εκκλησία 150 ευρώ ταρίφα, ποτέ δεν το κατάλαβα. Είτε παντρευτείς, είτε βαφτίσεις το παιδί, είτε αποχωρήσεις εις Κύριον το εκατοπενηντάρι δε το γλιτώνεις. Επειδή όμως ξέρω καλά πως ο συγκεκριμένος ναός έχει έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα δεν τα έκλαψα τα λεφτά μου, αλλά περιορίστηκα στο να κλάψω λίγο τη γιαγιάκα μου, που μου λείπει ρε γαμώτο!!!!
Για να μην έρθω στην ημέρα της κηδείας, που περίμεναν τα κοράκια πως και πως για να εξασφαλίσουν τα 1500 τους ευρώ. Δηλαδή αν κάποιος δεν έχει λεφτά, δεν θα ενταφιαστεί; Εντύπωση μου έκανε - και δεν σας τα έχω πει για να μην σας ψυχοπλακώσω- που μύρισαν θάνατο τα γραφείο τελετών και ήρθαν να μας κάνουν προσφορές. Βρε άθλιοι τύποι 90 χρονών γιαγιάκα θάβουμε, λετε να θέλουμε να την ντύσετε και νύφη; Ήμαρτον δηλαδή!
Μωρέ δεν είναι θέμα τσιφουτιάς, αλλά είναι θέμα κοροιδίας! Μας κοροιδεύουν μπροστά στα μάτια μας, και ειδικά με τις κηδείες σε πιάνουν και στον ύπνο! Πλερώνεις και κάτι παραπάνω ένεκα θλίψης! Δεν πολύ παίρνεις και χαμπάρι τι σου λέει το κοράκι! Να βάλω λουλούδια στη νεκρή; Να βάλεις λες, ενώ την ίδια στιγμή ταξιδεύει ο νους σου, στις στιγμες σου μαζί της.Να βάλω και λαμπάδες; Ρωτάει το κοράκι! Και δε βάζεις; Απαντάς, ενώ η σκέψη σου έχει κάνει ήδη δυο βόλτες στο γλυκό παρελθόν. Να βάλω και ξύλο καστανοπορτοκαλοκαρυδοκερασιάς; Να βάλεις, να βάλεις, συναινείς ενώ ήδη σε έχει χτυπήσει κατακέφαλα η θλίψη!
Να φανταστείτε πως αν δεν ήμουν εγώ ψύχραιμη τη μέρα που κανονίζαμε την κηδεία, θα στέλναμε τη γιαγιά στον Παράδεισο ντυμένη καρνάβαλο. Ο κόρακας ήθελε να την βάψει και να την χτενίσει. Ποια τη γιαγιά μου, που η σχέση της με το μακιγιάζ και το κομμωτήριο ήταν σαν την σχέση μου με την Φυσική. Δηλαδή απολύτως ανύπαρκτη σχέση! (Θα μου πεις τώρα εύλογα, ξεχνιέται εκείνο το γκομενάκι ο Φυσικός που τα είχες μαζί του ένα φεγγάρι; Όχι, θα σου απαντήσω, δεν ξεχνιέται, αλλά το θέμα μας είναι άλλο!!!) Τον συγκράτησα λοιπόν τον κόρακα στο τσακ και πήγε αξιοπρεπώς η γιαγιάκα μου στη τελευταία της κατοικία.
Τώρα που είπα τελευταία κατοικία: Αμ ο τάφος; Δε λες καλά που είχε η γιαγιά μου οικογενειακό τάφο και την βάλαμε εκεί με έγκριση κάτι ανιψιών της; Αν δεν έχεις οικογενειακό τάφο, δεν θέλω να ξέρω που θα καταλήξει το κουφάρι σου. Γελάς τώρα εσύ, αλλά για κάτσε και σκέψου; Την έχεις σκεφτεί τη τελευταία σου κατοικία αγαπητέ μου Couλέ αναγνώστη; Ή θα μας την κάνεις ξαφνικά μια μέρα και θα θέλουμε 5000 ευρώ για αγορά τάφου; Γιατί αν έχεις κανέναν συγγενή που προνόησε γι' αυτό θα είσαι τυχερός, αλλά αν δεν έχεις...μαύρο σκουλήκι που σε έφαγε. (Καλά τώρα, το μαύρο σκουλήκι θα σε φάει έτσι κι αλλιώς, αλλά οκ, ας είναι οικογενειακό το περιβάλλον)
Θα ξεχάσω νομίζετε μια φορά, που είχα πάει στο νεκροταφείο να ανάψω ένα κερί σε συγγενή και είχα δει ένα βουναλάκι από χώμα στη μέση του πουθενά; Δεν το ξεχνώ με τίποτα! Ρωτάω την καντηλανάφτισσα τι είναι αυτό, θεωρώντας πως θα έχουν θάψει κανένα ζωάκι. Η απάντηση με έκανε να χάσω τον ύπνο μου για πολλές μέρες και μόνο με τη σκέψη αυτή. Είχαν θάψει εκεί μια άπορη γιαγιά! Στα γρήγορα και στα πεταχτά!
Και μη μου πείτε πως ανατριχιάζετε και προτιμάτε να σας πετάξουν στη θάλασσα, τροφή στα ψάρια, ή να σας κάψουν σαν τους Ινδιάνους, (αυτούς δεν καίνε αλήθεια;) γιατί εγώ είμαι ΧΟ (Χριστιανή Ορθόδοξη ντε) και το τυπικό το κρατάω! Έτσι, πλήρωσα και τα 150 ευρώ της εκκλησίας. Ένεκα τυπικού!
Ευτυχώς που οι προσευχές μας είναι δωρεάν γιατί αν εξαρτιόταν και η ψυχή της από τα ευρώ ή θα την αφήναμε άκλαφτη ή δεν θα είχαμε να φάμε για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να την συναντήσουμε γρήγορα οικογενειακώς.
ΥΓ Είχα ανάγκη να απομυθοποιήσω λίγο την κηδεία και τα παραλειπόμενα της. Ελπίζω να μην θεωρηθεί ύβρις.
3 Νοεμβρίου 2010
Ένα απλό σταράκι για τα εννιάμερα της γιαγιάς θελήσαμε να κάνουμε και μας ζήτησαν 200 ευρώ. Ρε παιδιά ένα πακέτο στάρι, ένα ρόδι, μια άχνη ζάχαρη, λίγα καρύδια και λίγα μύγδαλα δεν κοστίζουν πάνω από πέντε ευρώ.Χοντρά χοντρά δέκα ευρώ αν βάλεις και σταφίδα. Τι στο καλό πληρώνεις στο δίσκο; Τα μύγδαλα του Βόγλη θα μας βάλετε μέσα; Αν είναι έτσι, να πω εντάξει, φτιάχνουμε δίσκο βγαλμένο από ελληνική ταινία και θα φωνάξουμε βρε αδελφέ κι ένα Στάσου Μύγδαλα και θα 'μαστε και πρωταγωνιστές.
Η μάμη μου θύμωσε και αποφάσισε να δώσει τα 200 ευρώ κάπου που να πιάσουν τόπο και έπιασε από χτες βράδυ κι έφτιαξε μόνη της το στάρι της γιαγιαCουλας μας. Έβρασε το σταράκι, το άφησε να στεγνώσει, έκοψε κομματάκια μικρά τα καρυδοαμύγδαλα, καθάρισε ένα ρόδι, τα ένωσε όλα μαζί, τα πασπάλισε με μπόλικη ζάχαρη άχνη, τα έβαλε σε μια πολύ ωραία μεγαλούτσικη σουπιεροπιατέλα (δε ξέρω πως τη λένε αυτήν, δεν είμαι νοικοκυρά πάει και τελείωσε) και τα διακόσμησε με ολόκληρα αμύγδαλα σχηματίζοντας στο κέντρο έναν σταυρό! Υπερπαραγωγή δια χειρός Couλομαμάς.
Το στάρι κατασπαράχθηκε και ήταν πεντανόστιμο, βέβαια δεν γλιτώσαμε τα έξοδα της εκκλησίας. Άλλο και τούτο πάλι! Γιατί πρέπει σε κάθε τέτοια περίσταση να δίνουμε και στην εκκλησία 150 ευρώ ταρίφα, ποτέ δεν το κατάλαβα. Είτε παντρευτείς, είτε βαφτίσεις το παιδί, είτε αποχωρήσεις εις Κύριον το εκατοπενηντάρι δε το γλιτώνεις. Επειδή όμως ξέρω καλά πως ο συγκεκριμένος ναός έχει έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα δεν τα έκλαψα τα λεφτά μου, αλλά περιορίστηκα στο να κλάψω λίγο τη γιαγιάκα μου, που μου λείπει ρε γαμώτο!!!!
Για να μην έρθω στην ημέρα της κηδείας, που περίμεναν τα κοράκια πως και πως για να εξασφαλίσουν τα 1500 τους ευρώ. Δηλαδή αν κάποιος δεν έχει λεφτά, δεν θα ενταφιαστεί; Εντύπωση μου έκανε - και δεν σας τα έχω πει για να μην σας ψυχοπλακώσω- που μύρισαν θάνατο τα γραφείο τελετών και ήρθαν να μας κάνουν προσφορές. Βρε άθλιοι τύποι 90 χρονών γιαγιάκα θάβουμε, λετε να θέλουμε να την ντύσετε και νύφη; Ήμαρτον δηλαδή!
Μωρέ δεν είναι θέμα τσιφουτιάς, αλλά είναι θέμα κοροιδίας! Μας κοροιδεύουν μπροστά στα μάτια μας, και ειδικά με τις κηδείες σε πιάνουν και στον ύπνο! Πλερώνεις και κάτι παραπάνω ένεκα θλίψης! Δεν πολύ παίρνεις και χαμπάρι τι σου λέει το κοράκι! Να βάλω λουλούδια στη νεκρή; Να βάλεις λες, ενώ την ίδια στιγμή ταξιδεύει ο νους σου, στις στιγμες σου μαζί της.Να βάλω και λαμπάδες; Ρωτάει το κοράκι! Και δε βάζεις; Απαντάς, ενώ η σκέψη σου έχει κάνει ήδη δυο βόλτες στο γλυκό παρελθόν. Να βάλω και ξύλο καστανοπορτοκαλοκαρυδοκερασιάς; Να βάλεις, να βάλεις, συναινείς ενώ ήδη σε έχει χτυπήσει κατακέφαλα η θλίψη!
Να φανταστείτε πως αν δεν ήμουν εγώ ψύχραιμη τη μέρα που κανονίζαμε την κηδεία, θα στέλναμε τη γιαγιά στον Παράδεισο ντυμένη καρνάβαλο. Ο κόρακας ήθελε να την βάψει και να την χτενίσει. Ποια τη γιαγιά μου, που η σχέση της με το μακιγιάζ και το κομμωτήριο ήταν σαν την σχέση μου με την Φυσική. Δηλαδή απολύτως ανύπαρκτη σχέση! (Θα μου πεις τώρα εύλογα, ξεχνιέται εκείνο το γκομενάκι ο Φυσικός που τα είχες μαζί του ένα φεγγάρι; Όχι, θα σου απαντήσω, δεν ξεχνιέται, αλλά το θέμα μας είναι άλλο!!!) Τον συγκράτησα λοιπόν τον κόρακα στο τσακ και πήγε αξιοπρεπώς η γιαγιάκα μου στη τελευταία της κατοικία.
Τώρα που είπα τελευταία κατοικία: Αμ ο τάφος; Δε λες καλά που είχε η γιαγιά μου οικογενειακό τάφο και την βάλαμε εκεί με έγκριση κάτι ανιψιών της; Αν δεν έχεις οικογενειακό τάφο, δεν θέλω να ξέρω που θα καταλήξει το κουφάρι σου. Γελάς τώρα εσύ, αλλά για κάτσε και σκέψου; Την έχεις σκεφτεί τη τελευταία σου κατοικία αγαπητέ μου Couλέ αναγνώστη; Ή θα μας την κάνεις ξαφνικά μια μέρα και θα θέλουμε 5000 ευρώ για αγορά τάφου; Γιατί αν έχεις κανέναν συγγενή που προνόησε γι' αυτό θα είσαι τυχερός, αλλά αν δεν έχεις...μαύρο σκουλήκι που σε έφαγε. (Καλά τώρα, το μαύρο σκουλήκι θα σε φάει έτσι κι αλλιώς, αλλά οκ, ας είναι οικογενειακό το περιβάλλον)
Θα ξεχάσω νομίζετε μια φορά, που είχα πάει στο νεκροταφείο να ανάψω ένα κερί σε συγγενή και είχα δει ένα βουναλάκι από χώμα στη μέση του πουθενά; Δεν το ξεχνώ με τίποτα! Ρωτάω την καντηλανάφτισσα τι είναι αυτό, θεωρώντας πως θα έχουν θάψει κανένα ζωάκι. Η απάντηση με έκανε να χάσω τον ύπνο μου για πολλές μέρες και μόνο με τη σκέψη αυτή. Είχαν θάψει εκεί μια άπορη γιαγιά! Στα γρήγορα και στα πεταχτά!
Και μη μου πείτε πως ανατριχιάζετε και προτιμάτε να σας πετάξουν στη θάλασσα, τροφή στα ψάρια, ή να σας κάψουν σαν τους Ινδιάνους, (αυτούς δεν καίνε αλήθεια;) γιατί εγώ είμαι ΧΟ (Χριστιανή Ορθόδοξη ντε) και το τυπικό το κρατάω! Έτσι, πλήρωσα και τα 150 ευρώ της εκκλησίας. Ένεκα τυπικού!
Ευτυχώς που οι προσευχές μας είναι δωρεάν γιατί αν εξαρτιόταν και η ψυχή της από τα ευρώ ή θα την αφήναμε άκλαφτη ή δεν θα είχαμε να φάμε για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να την συναντήσουμε γρήγορα οικογενειακώς.
ΥΓ Είχα ανάγκη να απομυθοποιήσω λίγο την κηδεία και τα παραλειπόμενα της. Ελπίζω να μην θεωρηθεί ύβρις.
3 Νοεμβρίου 2010
