Κουλοί μου αναγνώστες, ζω ένα δράμα. Θα λέτε τώρα εύλογα: Αμάν αυτή η
Cούλα όλο δράματα ζει. Μα να, που τώρα είναι γεγονός πως ζω ένα δράμα.
Εγώ κι ο Τρύφωνας. Μας ματιάξανε παιδί μου. Εκείνον τον μάτιαξαν καθώς
χόρευε εκείνο το ημι-αντρουά τζάιβ κι εμένα με μάτιαξαν επειδή είμαι
έξυπνη. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.
Ο Τρύφων Σαμαράς χόρεψε λίγο χειρότερα από τον ανιψιό μου το Λευτεράκη όταν ακούει τα ζουζούνια. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι στο καλλιτεχνικό στερέωμα, που μπορεί εμείς να τους κοροϊδεύουμε (εγώ όχι, αλλά ο IonnKorr και o άσωτος γιος και κάποιοι άλλοι από εσάς τους κοροϊδεύετε) και να τους θεωρείτε χαζούς, εκείνοι όμως με την τρελίτσα τους την κάνουν τη δουλίτσα τους.
Να σας πω την αλήθεια; Δεν βλέπω τέτοια προγράμματα. Όταν όμως έμαθα πως θα χορεύει κι ο Τρύφων, ορκίστηκα πως δεν θα το χάσω αυτο με τίποτα κι έτσι ανοίγω την τηλεόραση, κάνω και τίποτα άλλο παράλληλα κι όταν έρθει η ώρα του, δεν μπορώ παρά να τον χαζέψω και να περάσω ωραία για λίγα λεπτά. Ε, μετά το χάος.
Πάμε τώρα στο δικό μου το μάτιασμα. Βασικά να πω πως δεν πιστεύω στο μάτι. Και το λέω για να μην μου αρχίσετε τα σκόρδα, τα φτου φτου και τα λοιπά ωραία αντι-βασκανικά. Αλλά πιστεύω στην κακή διάθεση και στην αρνητική ενέργεια, ότι δηλαδή, αυτές κάνουν τη ζημιά. Αμερικλάνε να μου θυμίσεις τις ασκήσεις ηρεμίας που λέγαμε, για να χαλαρώσω τα τσάκρα μου. Βρίσκονται σε τεταμένη κατάσταση. Μπορεί να κόψω και τους καφέδες μετά το τσιγάρο...(αχ και να είχα ένα...θα το ρούφαγα με μανία, κλείνει η παρένθεση χωρίς σχόλια παρακαλώ).
Το πρωί που λέτε βγήκα από το σπίτι κι έριχνε αντί για βροχή καρέκλες, σκυλιά και γατιά. Μα τι χαζομάρα και αυτη η φράση ρε παιδί μου; Είναι δυνατόν να βρέχει καρέκλες, σκυλιά και γατιά; Ποιος ανισόρροπος το σκέφτηκε αυτό; Κι εμείς οι ηλίθιοι συνεχίζουμε και το χρησιμοποιούμε; Ας είναι! Συνήθως κυκλοφορώ με μια τεράστια τσάντα που περιέχει μέσα ακόμη και τον Αμερικλάνο. Κλειδιά, γυαλιά, προφυλακτικά, χαρτομάντηλα, κινητό, ατζέντες, στυλό, σερβιέτες, οδοντόβουρτσες, τσιμπηδάκια φρυδιών, τσίχλες τα πάντα όλα, μέσα. Τσάντα περίπτερο λένε οι φίλοι μου. Μέχρι και βρακί έχω εναλλακτικά στο μέσα τσεπάκι της τσάντας. Οπωσδήποτε λοιπόν και μια ομπρέλα κάπου εκεί μέσα θα βρίσκεται. Δε μπορεί!!!!!! Ή μήπως μπορεί;
Αμ έλα που σήμερα δε βρισκόταν εκεί η ομπρελίνα; Κάποια στιγμή την έβγαλα από την τσάντα και την κίνηση αυτή ο εγκέφαλος μου την διέγραψε. Έναν εγκέφαλο έχω κι εγώ ρε παίδες, χειμώνα καλοκαίρι τον ίδιο, κάποτε κάνει κι αυτός καμιά απεργία, κάνει την ώρα της Cούλας βάσει της ώρας της γης που λέγαμε τις προάλλες. Κατεβάζει τον διακόπτη ο εγκέφαλος και καμιά φορά για πάνω από μια ώρα. Οικονομία φαιάς ουσίας. Μάγισσα Κίρκη μη γελάς, σε βλέπω μαρή!
Έτσι θα το πω με τον πιο απλό τρόπο που έχω, αυτό που μου συνέβη σήμερα το πρωί. Βράχηκα από την κορφή ως τα νύχια. Έσταζα από παντού. Στα γρήγορα λοιπόν μπαίνω στο μετρό. Κατεβαίνω στα υπόγεια (εκεί που θέα γιοκ) και φτάνω στην αποβάθρα τη στιγμή που το τρένο ξεκινούσε. Ε, καλά δε περίμενα και κάτι άλλο. Είμαι βλέπετε, μέγας γκαντεμόσαυρος. Ήταν όμως μια ωραία ευκαιρία να αναδιοργανωθώ ως Coύλα. Θα έπαιρνα το επόμενο και θα είχα χρόνο να στραγγίξω λίγο η χριστιανή. Όλα, όμως, αυτά θα συνέβαιναν αν δε παιζόταν μπροστά στα μάτια μου το θέατρο του παραλόγου.
Ένας πιτσιρικάς με μανία κρατούσε τη τσάντα (επίσης περίπτερο) μιας κοπελιάς, η οποία βρισκόταν μέσα στο βαγόνι, ο τύπος έξω από αυτό και η τσάντα στον αέρα πάνω από το διάκενο. Η κοπελιά κρατά τη τσάντα, ο τύπος τραβάει τη τσάντα, στα μεγάφωνα μια αγριοφωνάρα φωνάζει στον νεαρό να απομακρυνθεί από το τρένο κι εγώ σφίγγοντας τη τσάντα μου πάνω μου, βρίσκομαι δίπλα στον νεαρό. Πλησιάζει η ασφάλεια. Ο νεαρός μη μπορώντας να αντιδράσει άλλο, αφήνει τη τσάντα, πέφτει κάτω, το τρένο φεύγει και η ασφάλεια πλησιάζει. Τον μπουζουριάζει. Θέλετε να μάθετε τι έκανε ο νεαρός; Εγώ ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω...
Άρχισε να φωνάζει απεγνωσμένα: Αυτή με έβαλεεεε !!! Ποια νομίζετε ότι έδειχνε; Κουίζ...για να ακούσω;;;;;; Εμένα φυσικά! Με κατηγορούσε για συνεργό. Κι επειδή κρατούσα μεγάλη τσάντα, με μπουζούριασαν και μένα γιατί υποπτεύθηκαν πως ήταν κι αυτή κλεμμένη. Ευτυχώς που στη τσάντα μου είχα και ταυτότητα μεταξύ άλλων άσχετων αντικειμένων, και η Cούλα Cουλίδου γλίτωσε τα κρατητήρια! Διαφορετικά θα ξανάρχιζα το κάπνισμα και θα μου φέρνατε τσιγαράκια κάθε μέρα και διαφορετικός αναγνώστης, αρχής γενομένης από Γιαγιά Αντιγόνη για να μου έφερνε και κουράγιο μαζί.
Αφού λοιπόν άδειασαν τη τσάντα μου, αφού βρήκαν την ταυτότητά μου, κι αφού είδαν κι από τις κάμερες ότι ερχόμουν από εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τον νεαρό, με άφησαν να μαζέψω τα υπάρχοντά μου, και βρεγμένη καθώς ήμουν, να συρθώ στο επόμενο βαγόνι και να πάω στη δουλειά μου!
Τέλος καλό, όλα καλά.
Δόξα τω Θεώ.
31 Μαρτίου 2011
Ο Τρύφων Σαμαράς χόρεψε λίγο χειρότερα από τον ανιψιό μου το Λευτεράκη όταν ακούει τα ζουζούνια. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι στο καλλιτεχνικό στερέωμα, που μπορεί εμείς να τους κοροϊδεύουμε (εγώ όχι, αλλά ο IonnKorr και o άσωτος γιος και κάποιοι άλλοι από εσάς τους κοροϊδεύετε) και να τους θεωρείτε χαζούς, εκείνοι όμως με την τρελίτσα τους την κάνουν τη δουλίτσα τους.
Να σας πω την αλήθεια; Δεν βλέπω τέτοια προγράμματα. Όταν όμως έμαθα πως θα χορεύει κι ο Τρύφων, ορκίστηκα πως δεν θα το χάσω αυτο με τίποτα κι έτσι ανοίγω την τηλεόραση, κάνω και τίποτα άλλο παράλληλα κι όταν έρθει η ώρα του, δεν μπορώ παρά να τον χαζέψω και να περάσω ωραία για λίγα λεπτά. Ε, μετά το χάος.
Πάμε τώρα στο δικό μου το μάτιασμα. Βασικά να πω πως δεν πιστεύω στο μάτι. Και το λέω για να μην μου αρχίσετε τα σκόρδα, τα φτου φτου και τα λοιπά ωραία αντι-βασκανικά. Αλλά πιστεύω στην κακή διάθεση και στην αρνητική ενέργεια, ότι δηλαδή, αυτές κάνουν τη ζημιά. Αμερικλάνε να μου θυμίσεις τις ασκήσεις ηρεμίας που λέγαμε, για να χαλαρώσω τα τσάκρα μου. Βρίσκονται σε τεταμένη κατάσταση. Μπορεί να κόψω και τους καφέδες μετά το τσιγάρο...(αχ και να είχα ένα...θα το ρούφαγα με μανία, κλείνει η παρένθεση χωρίς σχόλια παρακαλώ).
Το πρωί που λέτε βγήκα από το σπίτι κι έριχνε αντί για βροχή καρέκλες, σκυλιά και γατιά. Μα τι χαζομάρα και αυτη η φράση ρε παιδί μου; Είναι δυνατόν να βρέχει καρέκλες, σκυλιά και γατιά; Ποιος ανισόρροπος το σκέφτηκε αυτό; Κι εμείς οι ηλίθιοι συνεχίζουμε και το χρησιμοποιούμε; Ας είναι! Συνήθως κυκλοφορώ με μια τεράστια τσάντα που περιέχει μέσα ακόμη και τον Αμερικλάνο. Κλειδιά, γυαλιά, προφυλακτικά, χαρτομάντηλα, κινητό, ατζέντες, στυλό, σερβιέτες, οδοντόβουρτσες, τσιμπηδάκια φρυδιών, τσίχλες τα πάντα όλα, μέσα. Τσάντα περίπτερο λένε οι φίλοι μου. Μέχρι και βρακί έχω εναλλακτικά στο μέσα τσεπάκι της τσάντας. Οπωσδήποτε λοιπόν και μια ομπρέλα κάπου εκεί μέσα θα βρίσκεται. Δε μπορεί!!!!!! Ή μήπως μπορεί;
Αμ έλα που σήμερα δε βρισκόταν εκεί η ομπρελίνα; Κάποια στιγμή την έβγαλα από την τσάντα και την κίνηση αυτή ο εγκέφαλος μου την διέγραψε. Έναν εγκέφαλο έχω κι εγώ ρε παίδες, χειμώνα καλοκαίρι τον ίδιο, κάποτε κάνει κι αυτός καμιά απεργία, κάνει την ώρα της Cούλας βάσει της ώρας της γης που λέγαμε τις προάλλες. Κατεβάζει τον διακόπτη ο εγκέφαλος και καμιά φορά για πάνω από μια ώρα. Οικονομία φαιάς ουσίας. Μάγισσα Κίρκη μη γελάς, σε βλέπω μαρή!
Έτσι θα το πω με τον πιο απλό τρόπο που έχω, αυτό που μου συνέβη σήμερα το πρωί. Βράχηκα από την κορφή ως τα νύχια. Έσταζα από παντού. Στα γρήγορα λοιπόν μπαίνω στο μετρό. Κατεβαίνω στα υπόγεια (εκεί που θέα γιοκ) και φτάνω στην αποβάθρα τη στιγμή που το τρένο ξεκινούσε. Ε, καλά δε περίμενα και κάτι άλλο. Είμαι βλέπετε, μέγας γκαντεμόσαυρος. Ήταν όμως μια ωραία ευκαιρία να αναδιοργανωθώ ως Coύλα. Θα έπαιρνα το επόμενο και θα είχα χρόνο να στραγγίξω λίγο η χριστιανή. Όλα, όμως, αυτά θα συνέβαιναν αν δε παιζόταν μπροστά στα μάτια μου το θέατρο του παραλόγου.
Ένας πιτσιρικάς με μανία κρατούσε τη τσάντα (επίσης περίπτερο) μιας κοπελιάς, η οποία βρισκόταν μέσα στο βαγόνι, ο τύπος έξω από αυτό και η τσάντα στον αέρα πάνω από το διάκενο. Η κοπελιά κρατά τη τσάντα, ο τύπος τραβάει τη τσάντα, στα μεγάφωνα μια αγριοφωνάρα φωνάζει στον νεαρό να απομακρυνθεί από το τρένο κι εγώ σφίγγοντας τη τσάντα μου πάνω μου, βρίσκομαι δίπλα στον νεαρό. Πλησιάζει η ασφάλεια. Ο νεαρός μη μπορώντας να αντιδράσει άλλο, αφήνει τη τσάντα, πέφτει κάτω, το τρένο φεύγει και η ασφάλεια πλησιάζει. Τον μπουζουριάζει. Θέλετε να μάθετε τι έκανε ο νεαρός; Εγώ ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω...
Άρχισε να φωνάζει απεγνωσμένα: Αυτή με έβαλεεεε !!! Ποια νομίζετε ότι έδειχνε; Κουίζ...για να ακούσω;;;;;; Εμένα φυσικά! Με κατηγορούσε για συνεργό. Κι επειδή κρατούσα μεγάλη τσάντα, με μπουζούριασαν και μένα γιατί υποπτεύθηκαν πως ήταν κι αυτή κλεμμένη. Ευτυχώς που στη τσάντα μου είχα και ταυτότητα μεταξύ άλλων άσχετων αντικειμένων, και η Cούλα Cουλίδου γλίτωσε τα κρατητήρια! Διαφορετικά θα ξανάρχιζα το κάπνισμα και θα μου φέρνατε τσιγαράκια κάθε μέρα και διαφορετικός αναγνώστης, αρχής γενομένης από Γιαγιά Αντιγόνη για να μου έφερνε και κουράγιο μαζί.
Αφού λοιπόν άδειασαν τη τσάντα μου, αφού βρήκαν την ταυτότητά μου, κι αφού είδαν κι από τις κάμερες ότι ερχόμουν από εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τον νεαρό, με άφησαν να μαζέψω τα υπάρχοντά μου, και βρεγμένη καθώς ήμουν, να συρθώ στο επόμενο βαγόνι και να πάω στη δουλειά μου!
Τέλος καλό, όλα καλά.
Δόξα τω Θεώ.
31 Μαρτίου 2011
