Ξενυχτάω δίχως λόγο και αιτία. Δε χρειάζεται να διαβάσεις αυτή την ανάρτηση, γιατί δεν λέει κάτι σημαντικό.
Δεν είχα τι να κάνω κι επειδή διάβασα όλα τα ιστολόγια που παρακολουθώ, είπα να κάνω μια ανάρτηση.
Στο λέω, χάνεις το χρόνο σου. Δεν έχω γράψει κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις, ως είθισται.
Σήμερα πήγα στην εκκλησία. Στους χαιρετισμούς. Εσύ τώρα που είσαι άθεος, μπορείς να πατήσεις χ και να συνεχίσεις με κάποιο άλλο ιστολόγιο.
Πάω στην εκκλησία όποτε δε νιώθω και πολύ καλά. Ψάχνω λίγη ηρεμία. Αλλά δεν την βρίσκω πάντα.
Τις προάλλες συνάντησα στη στάση του λεωφορείου μια θεούσα. Από αυτές τις κυρίες που έχουν πριβέ πρώτη θέση στην εκκλησία. Άρχισε να μου κουτσομπολεύει το σύμπαν. Άστα να πάνε. Τέτοια βλέπω και θα το γυρίσω στον Βουδισμό. Φαντάσου να μην ήταν θεούσα τι θα έλεγε ο βρωμοστόμας της.
Ρε παιδί μου, στο λέω ξανά, μη διαβάζεις το παρακάτω. Μπουρδολογώ, αυτή την ώρα, μπας και έρθει ο πούστης ο Μορφέας. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα που είναι πούστης, αλλά που δεν έρχεται έχω.
Αγόρασα καινούρια ομπρέλα. Ξέρω άργησα, αλλά είδα μια ωραία σε ένα μαγαζί και μπήκα και τη τσίμπησα. 14,20 η τιμή της. Με πιάσανε κότσο, αλλά δε πειράζει. Όχι ότι μου περίσσευαν 14,20 αλλά βαρέθηκα να βρέχομαι μέχρι το βρακί. Την προηγούμενη δεν την βρίσκω με τίποτα.
Μα καλά συνεχίζεις και διαβάζεις; Είναι πρόβλημά σου. Εγώ είπα και ελάλησα, θα γράψω πολλές μαλακίες σήμερα το βράδυ.
Σκέφτομαι να ψάξω να βρω κι άλλα ιστολόγια που να τα παρακολουθώ. Αλλά δεν ξέρω πως να ψάξω. Όποιος με διαβάζει και νιώθει πως θα περνούσα καλά με όσα γράφει, ας αφήσει ένα σχόλιο για να έρθω να τον βρω. Μη ντρέπεστε. Πείτε μου κάτι.
Μου είπε μια αναγνώστριά μου και φίλη μου, πως δεν αφήνει σχόλιο επειδή λέει ντρέπεται που έχω πολλούς αναγνώστες. Βλακείες. Δεν περνάνε όλοι συνεχώς. Οι πιστοί που προσέρχονται είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Σας ξέρω, εσάς που τώρα επιμένετε να διαβάζετε, σας δίνει ο ρουφιάνος που έχω βάλει. Μπουχαχαχαχα
Θέλω να κάνω έναν διαγωνισμό μαγειρικής, θα τον κάνω προς το Πάσχα. Αλλά θα ήθελα να παρακαλέσω όσους έχετε μαγειρικά ιστολόγια να με παραπέμψετε σε καμια νηστίσιμη συνταγή.
Έλεος, σταμάτα να διαβάζεις. Είναι χάσιμο χρόνου, δεν το καταλαβαίνεις;
Θέλω να πάω διακοπές. Ίσως να φύγω το Πάσχα. Να πάρω τη Coula και τα couλα της και να πάω σε ένα απόμερο μέρος. Μπορεί και όχι. Μπορεί να μην έχω λεφτά ως τότε. Μπορεί και να έχω.
Παρόλο που δεν είμαι σπάταλη, ξεμένω διαρκώς. Δε ξέρω πως σκατά κάναμε τη ζωή μας, αλλά τα λεφτά δε φτάνουν.
Και μιας και είπα πριν για διαγωνισμούς, κάνει έναν ο Drmakspy, αν θες, εσύ που έφτασες ως εδώ κάτω, παρόλο που σε προειδοποίησα πως δεν θα γράψω κάτι σοβαρό, αλλά τελικά έγραψα για τον διαγωνισμό, να έρθεις να συμμετέχεις κι εσύ. Πάτα εδώωωω. Μεταξύ μας θα είμαστε.
Πήρα κι εγώ μέρος εκεί. Κάποιος φίλος μου, μου είπε: Όλο την Δημουλά κατηγορείς, αλλά για να δούμε και κανέναν δικό σου στίχο. Ορίστε λοιπόν....εκεί θα δεις όχι έναν αλλά 4 δικούς μου στίχους. Βγαλμένους από τη ζωή μιας Coulas.
Ζαλίστηκες; Εμ στα έλεγα, πήγαινε σε άλλο ιστολόγιο. Θα περάσεις καλύτερα. Εκεί εσύ. Τεσπα. Τι άλλο; Ά ναι!
Σήμερα το πρωί συνέβη κάτι εξωφρενικό. Ήμουν στο λεωφορείο αυτή τη φορά και μπήκε μέσα ένας κύριος ρακένδυτος ο οποίος μιλούσε για το μικρό του κοριτσάκι που ήταν άρρωστο και χρειαζόταν επέμβαση. Πουλούσε στυλό ή αναπτήρες, δε θυμάμαι ακριβώς. Ένα ευρώ, πέντε αναπτήρες. Ή ένα ευρώ πέντε στυλό. Δε θυμάμαι, αλλά και σημασία δεν έχει.
Μπορείς πάντως όποια στιγμή θες, να εγκαταλείψεις την ανάρτηση, θα γράψω πολλά άσχετα.
Θυμήθηκα κάποτε που είχα δώσει το ένα ευρώ και είχα πάρει πέντε στυλό αλλά κανένα δεν έγραφε. Ή είχα πάρει πέντε αναπτήρες αλλά κανένας δεν άναβε; Άσχετο, αλλά το θυμήθηκα.
Που λές, εσύ που τελικά διαβάζεις ακόμη, έδωσα ένα ευρώ στον άνθρωπο και δεν πήρα τα πέντε στυλό. Το έχω ξανακάνει αυτό με χαρτομάντηλα. Έδωσα ένα ποσό, αλλά δεν πήρα τα χαρτομάντηλα και δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα. Τώρα όμως; Ο κύριος ένιωσε πως τον πρόσβαλλα, κι επέμενε να πάρω τα στυλό (ή τους αναπτήρες). Δε καπνίζω κιολας τώρα. Νομίζω αναπτήρες ήταν τελικά γιατί γι' αυτό δεν τους πήρα. (που δεν καπνίζω λέμε).
Είμαι ευγενικό παιδί και είπα πως δεν χρειάζεται να μου αφήσει τη πραμάτεια του. Εκείνος όμως άρχισε να μου φωνάζει πως με αυτό που κάνω τον κάνω να νιώθει πως ζητιανεύει. Και πως δεν είναι ζητιάνος, αλλά πουλάει κάποια πράγματα για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Στεναχωρήθηκα. Ντράπηκα πάρα πολύ! Αν μου φωνάζεις μπροστά σε κόσμο μπορεί και να λιποθυμήσω! Ή να αρχίσω να φωνάζω κι εγώ και να μας ακούσει το σύμπαν όλο.
Αποφάσισα λοιπόν να πάρω τα στυλό. Πριν κάνω όμως την κίνηση να τα πάρω να τελειώσει και αυτό το δράμα μου, άρχισε καινούριο δράμα.
Ένας νεαρός από το πίσω μέρος του λεωφορείου, με γοργά βήματα ήρθε κοντά μας. Κάπου εδώ μπορώ να σου πω, πως αν δε θέλεις να εκνευριστείς, φύγε τώρα από τη σελίδα μου.
Πιάνει λοιπόν ο νεαρός τον κύριο και τον πλακώνει στις μπουνιές. Δεν έχεις ιδέα! Σε σένα μιλάω που έφτασες λίγο πριν το τέλος. Μιλάμε για ξύλο, όχι μαλακίες. Πέντε έξι άτομα πέσανε πάνω να χωρίσουνε το ζεύγος της συμφοράς.
Μετάνιωσα που έδωσα το ευρώ για τα πέντε στυλό (ή αναπτήρες). Τελικά πιστεύω πως κάποιος με έχει μουτζώσει πολλές, πολλές, άπειρες, άπειρες φορές.
Λέω να κάνω ένα ευχέλαιο στο σπίτι. Είμαι μια συμφορά από μόνη μου! Φανταστείτε τώρα να γεννησω εγώ παιδιά, τι παιδιά θα βγουν. Δε ξέρω. Έχει αρχίσει να με φοβάται ακόμη και ο Μητσοτάκης! Ναι ναι, καλά διάβασες! Μη φοβάσαι να προφέρεις το ονομά του. Εδώ που φτάσαμε, να φοβάσαι να προφέρεις το Coula. Αυτό είναι που προκαλεί τις συμφορές!
Αυτά, έμεινες ως το τέλος; Εγώ στο είπα εξαρχής ότι θα γράψω μπαρούφες. Αν έφτασες ως εδώ τα ήθελε ο κώλος σου!
Καληνύχτα (λέμε τώρα)
2 Απριλίου 2011
Δεν είχα τι να κάνω κι επειδή διάβασα όλα τα ιστολόγια που παρακολουθώ, είπα να κάνω μια ανάρτηση.
Στο λέω, χάνεις το χρόνο σου. Δεν έχω γράψει κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις, ως είθισται.
Σήμερα πήγα στην εκκλησία. Στους χαιρετισμούς. Εσύ τώρα που είσαι άθεος, μπορείς να πατήσεις χ και να συνεχίσεις με κάποιο άλλο ιστολόγιο.
Πάω στην εκκλησία όποτε δε νιώθω και πολύ καλά. Ψάχνω λίγη ηρεμία. Αλλά δεν την βρίσκω πάντα.
Τις προάλλες συνάντησα στη στάση του λεωφορείου μια θεούσα. Από αυτές τις κυρίες που έχουν πριβέ πρώτη θέση στην εκκλησία. Άρχισε να μου κουτσομπολεύει το σύμπαν. Άστα να πάνε. Τέτοια βλέπω και θα το γυρίσω στον Βουδισμό. Φαντάσου να μην ήταν θεούσα τι θα έλεγε ο βρωμοστόμας της.
Ρε παιδί μου, στο λέω ξανά, μη διαβάζεις το παρακάτω. Μπουρδολογώ, αυτή την ώρα, μπας και έρθει ο πούστης ο Μορφέας. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα που είναι πούστης, αλλά που δεν έρχεται έχω.
Αγόρασα καινούρια ομπρέλα. Ξέρω άργησα, αλλά είδα μια ωραία σε ένα μαγαζί και μπήκα και τη τσίμπησα. 14,20 η τιμή της. Με πιάσανε κότσο, αλλά δε πειράζει. Όχι ότι μου περίσσευαν 14,20 αλλά βαρέθηκα να βρέχομαι μέχρι το βρακί. Την προηγούμενη δεν την βρίσκω με τίποτα.
Μα καλά συνεχίζεις και διαβάζεις; Είναι πρόβλημά σου. Εγώ είπα και ελάλησα, θα γράψω πολλές μαλακίες σήμερα το βράδυ.
Σκέφτομαι να ψάξω να βρω κι άλλα ιστολόγια που να τα παρακολουθώ. Αλλά δεν ξέρω πως να ψάξω. Όποιος με διαβάζει και νιώθει πως θα περνούσα καλά με όσα γράφει, ας αφήσει ένα σχόλιο για να έρθω να τον βρω. Μη ντρέπεστε. Πείτε μου κάτι.
Μου είπε μια αναγνώστριά μου και φίλη μου, πως δεν αφήνει σχόλιο επειδή λέει ντρέπεται που έχω πολλούς αναγνώστες. Βλακείες. Δεν περνάνε όλοι συνεχώς. Οι πιστοί που προσέρχονται είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Σας ξέρω, εσάς που τώρα επιμένετε να διαβάζετε, σας δίνει ο ρουφιάνος που έχω βάλει. Μπουχαχαχαχα
Θέλω να κάνω έναν διαγωνισμό μαγειρικής, θα τον κάνω προς το Πάσχα. Αλλά θα ήθελα να παρακαλέσω όσους έχετε μαγειρικά ιστολόγια να με παραπέμψετε σε καμια νηστίσιμη συνταγή.
Έλεος, σταμάτα να διαβάζεις. Είναι χάσιμο χρόνου, δεν το καταλαβαίνεις;
Θέλω να πάω διακοπές. Ίσως να φύγω το Πάσχα. Να πάρω τη Coula και τα couλα της και να πάω σε ένα απόμερο μέρος. Μπορεί και όχι. Μπορεί να μην έχω λεφτά ως τότε. Μπορεί και να έχω.
Παρόλο που δεν είμαι σπάταλη, ξεμένω διαρκώς. Δε ξέρω πως σκατά κάναμε τη ζωή μας, αλλά τα λεφτά δε φτάνουν.
Και μιας και είπα πριν για διαγωνισμούς, κάνει έναν ο Drmakspy, αν θες, εσύ που έφτασες ως εδώ κάτω, παρόλο που σε προειδοποίησα πως δεν θα γράψω κάτι σοβαρό, αλλά τελικά έγραψα για τον διαγωνισμό, να έρθεις να συμμετέχεις κι εσύ. Πάτα εδώωωω. Μεταξύ μας θα είμαστε.
Πήρα κι εγώ μέρος εκεί. Κάποιος φίλος μου, μου είπε: Όλο την Δημουλά κατηγορείς, αλλά για να δούμε και κανέναν δικό σου στίχο. Ορίστε λοιπόν....εκεί θα δεις όχι έναν αλλά 4 δικούς μου στίχους. Βγαλμένους από τη ζωή μιας Coulas.
Ζαλίστηκες; Εμ στα έλεγα, πήγαινε σε άλλο ιστολόγιο. Θα περάσεις καλύτερα. Εκεί εσύ. Τεσπα. Τι άλλο; Ά ναι!
Σήμερα το πρωί συνέβη κάτι εξωφρενικό. Ήμουν στο λεωφορείο αυτή τη φορά και μπήκε μέσα ένας κύριος ρακένδυτος ο οποίος μιλούσε για το μικρό του κοριτσάκι που ήταν άρρωστο και χρειαζόταν επέμβαση. Πουλούσε στυλό ή αναπτήρες, δε θυμάμαι ακριβώς. Ένα ευρώ, πέντε αναπτήρες. Ή ένα ευρώ πέντε στυλό. Δε θυμάμαι, αλλά και σημασία δεν έχει.
Μπορείς πάντως όποια στιγμή θες, να εγκαταλείψεις την ανάρτηση, θα γράψω πολλά άσχετα.
Θυμήθηκα κάποτε που είχα δώσει το ένα ευρώ και είχα πάρει πέντε στυλό αλλά κανένα δεν έγραφε. Ή είχα πάρει πέντε αναπτήρες αλλά κανένας δεν άναβε; Άσχετο, αλλά το θυμήθηκα.
Που λές, εσύ που τελικά διαβάζεις ακόμη, έδωσα ένα ευρώ στον άνθρωπο και δεν πήρα τα πέντε στυλό. Το έχω ξανακάνει αυτό με χαρτομάντηλα. Έδωσα ένα ποσό, αλλά δεν πήρα τα χαρτομάντηλα και δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα. Τώρα όμως; Ο κύριος ένιωσε πως τον πρόσβαλλα, κι επέμενε να πάρω τα στυλό (ή τους αναπτήρες). Δε καπνίζω κιολας τώρα. Νομίζω αναπτήρες ήταν τελικά γιατί γι' αυτό δεν τους πήρα. (που δεν καπνίζω λέμε).
Είμαι ευγενικό παιδί και είπα πως δεν χρειάζεται να μου αφήσει τη πραμάτεια του. Εκείνος όμως άρχισε να μου φωνάζει πως με αυτό που κάνω τον κάνω να νιώθει πως ζητιανεύει. Και πως δεν είναι ζητιάνος, αλλά πουλάει κάποια πράγματα για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Στεναχωρήθηκα. Ντράπηκα πάρα πολύ! Αν μου φωνάζεις μπροστά σε κόσμο μπορεί και να λιποθυμήσω! Ή να αρχίσω να φωνάζω κι εγώ και να μας ακούσει το σύμπαν όλο.
Αποφάσισα λοιπόν να πάρω τα στυλό. Πριν κάνω όμως την κίνηση να τα πάρω να τελειώσει και αυτό το δράμα μου, άρχισε καινούριο δράμα.
Ένας νεαρός από το πίσω μέρος του λεωφορείου, με γοργά βήματα ήρθε κοντά μας. Κάπου εδώ μπορώ να σου πω, πως αν δε θέλεις να εκνευριστείς, φύγε τώρα από τη σελίδα μου.
Πιάνει λοιπόν ο νεαρός τον κύριο και τον πλακώνει στις μπουνιές. Δεν έχεις ιδέα! Σε σένα μιλάω που έφτασες λίγο πριν το τέλος. Μιλάμε για ξύλο, όχι μαλακίες. Πέντε έξι άτομα πέσανε πάνω να χωρίσουνε το ζεύγος της συμφοράς.
Μετάνιωσα που έδωσα το ευρώ για τα πέντε στυλό (ή αναπτήρες). Τελικά πιστεύω πως κάποιος με έχει μουτζώσει πολλές, πολλές, άπειρες, άπειρες φορές.
Λέω να κάνω ένα ευχέλαιο στο σπίτι. Είμαι μια συμφορά από μόνη μου! Φανταστείτε τώρα να γεννησω εγώ παιδιά, τι παιδιά θα βγουν. Δε ξέρω. Έχει αρχίσει να με φοβάται ακόμη και ο Μητσοτάκης! Ναι ναι, καλά διάβασες! Μη φοβάσαι να προφέρεις το ονομά του. Εδώ που φτάσαμε, να φοβάσαι να προφέρεις το Coula. Αυτό είναι που προκαλεί τις συμφορές!
Αυτά, έμεινες ως το τέλος; Εγώ στο είπα εξαρχής ότι θα γράψω μπαρούφες. Αν έφτασες ως εδώ τα ήθελε ο κώλος σου!
Καληνύχτα (λέμε τώρα)
2 Απριλίου 2011
