Κάηκες, φτου και βγαίνω

Ζητάμε την αποχώρηση σου τώρα: Το είπαμε ειρηνικά καθώς συγκεντρωνόμαστε μέρες τώρα έξω από το σύμβολο της Δημοκρατίας. Σύμβολο για ποιους είναι απορίας άξιο. Γιατί στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν υπάλληλοι που να χρυσοπληρώνονται, δεν υπάρχουν καθαρίστριες λουξ, ούτε φυσικά δικτάτορες που με το έτσι θέλω αποφασίζουν ξανά ό,τι ήδη αποφασίστηκε και απέτυχε. Σε σκιαγραφώ κύριε Παπανδρέου. Στην Δημοκρατία δεν υπάρχει καν κυλικείο.
Είναι άλλες οι ιδέες εκείνες που πρεσβεύει η Δημοκρατία. Ιδέες που εξοβελίστηκαν από το λεξιλόγιό σου ή μεταλλάχτηκαν όπως τα greeklish. Κι αν κάτι μοιάζει τραγικό είναι πως τόσες χιλιάδες κόσμου, δεν αγανάκτησαν απλώς, αλλά κατέλυσαν μέσα τους τον αλλοιωμένο αυτό θεσμό, μεταφράζοντας τη Βουλή Μπουρδέλο, και τους βουλευτές πουτάνες πολυτελείας που και την ψυχή τους ακόμη πουλήσανε, πουλάνε και θα πουλάνε μέχρι εξαρθρώσεως της παραμικρής σπίθας ελπίδας και προόδου.
Τι κι αν γέμισε η τσέπη σας με πολλά λεφτά; Τι κι αν υπόδουλοι γινήκατε των ξένων επενδυτών; Τι κι αν γι’ αλλού ξεκινήσατε κι αλλού η ζωή σας πήγε; Ο κανόνας της Δημοκρατίας είναι απλός: το κοινό όφελος είναι εκείνο που θα οδηγήσει στην ατομική ευτυχία και ευημερία. Το αντίθετο είναι πλάνη οικτρά.
Όταν αποφασίζεις με θολή σκέψη να κάνεις κακό στο τόπο σου, θα γυρίσει αυτό και στο σπίτι σου. Μην αυταπατάσαι πως ό,τι δημιούργησες είναι Σωτηρία ή Δημοκρατία. Είναι μια μεγάλη πατάτα σαν καρπούζι, που καίει και την κρατάς εσύ. Δυο οι δρόμοι, ή θα καείς ή θα καείς. Και κάηκες. Οφείλεις να αποχωρήσεις. Οφείλεις να παραιτηθείς.
Οφείλεις να αντιληφθείς πως υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου, που σου απλώνουν το χέρι. Στο απλώνουν με τη μορφή μούντζας, μα χέρι βοηθείας είναι κι αυτό. Πιάσε το και φύγε. Δείξε πως την αυτοκριτική σου την έκανες εκ βαθέων και πως η απόφαση που πάρθηκε είναι πως τα έκανες σκατά κι απόσκατα και παρακάτω δεν έχει, δεν πάει. Η πληγή σου βρωμάει. Σαπίζεις μέρα με τη μέρα. Σαπίζεις στις συνειδήσεις μας και χάνεις το παραμικρό, σαν ψίχουλο, δείγμα αξιοπρέπειας σου.
Αν νιώθεις περήφανος για όσα κάνεις βιάζοντας τους πολίτες αυτού του τόπου, αν σου αρκεί που έκατσες στην καρέκλα και πήρες κι εσύ κάποτε αποφάσεις αισχρές για την χώρα αυτή κι αν επιμένεις να σκαλίζεις τη πληγή σου με τα βρώμικα και γαμψά νύχια σου, τότε κάνω πίσω κύριε Παπανδρέου. Μόνο να ξέρεις: Η Ιστορία γράφεται και αν δεν έχεις γραφτεί ήδη στις πιο μελανές της σελίδες, δε θα μπεις ούτε σε υποσημείωση! Οι άθλιοι εξοβελίζονται ακόμη κι από την Ιστορία και πίστεψέ με δεν θα χωράει ούτε σε παραπομπές η αθλιότητά σου. Λυπήσου σε, κύριε Παπανδρέου.
Υποσημείωση: Όπου κύριε, βάλε μαλάκα.
H Cούλα και τα cουλά της
Για το Ramnousia.com
Η αλήθεια απλά υπάρχει,
το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί. 


15 Ιουνίου 2011