Ώρα δυο νυχτερινή Κυριακής
Δε νυστάζω, έχω αναρρώσει από πυρετό και τα ζουμιά τα αηδιαστικά που τρέχαν από τη μύτη μου, τρεις μέρες τώρα ήρθαν και παγώσανε! Έχω κοιμηθεί πολλές ώρες αυτές τις μέρες και ξέρω πως δεν πρόκειται να με πάρει ο ύπνος αν δε τελειώσουν όλες οι απαράδεκτες παμπάλαιες σειρές που βάζουν τα κανάλια σε επανάληψη μεταμεσονύκτια! Είδα νωρίτερα το Συλλέκτης Οστών, με έναν Denzel Washington να τον πιεις στο ποτήρι και μετά να σε πιει και αυτός καθώς το μαύρο του κορμί κάνει σούπερ αντίθεση με το δικό σου και με μια Angelina Jolie που γίνεσαι και λεσβία για πάρτη της. Έχω χεστεί από το φόβο μου γιατί είναι γερό θριλεράκι η συγκεκριμένη ταινία, ή απλώς εγώ δεν βλέπω θρίλερ και μου κάθισε βαριά.
Το κρύο είναι απίστευτα δυνατό! Το πάπλωμα δεν φτάνει για να ζεστάνει τα δυο πόδια παγάκια και είναι ανατριχιαστική η σκέψη και μόνο πως θα πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πιάσω κι άλλη κουβέρτα. Τι σκατά; Δεν είχαμε πει θα κάνουμε Χριστούγεννα στη παραλία; Γιατί μας τη χαλάει ο βοριάς;
Σκέφτομαι να κλείσω τη τηλεόραση μπας και ησυχάσει λίγο η σκέψη. Την κλείνω μα δε νιώθω και πολύ καλά! Ναι, φοβάμαι το σκοτάδι, το παραδέχομαι! Την ξανανάβω! Συνεχίζουν οι χαζοσειρές με ελληνικού τύπου εγκλήματα! Κάνω ζάπινγκ, παντού όπλα, βία, αίματα, φόνοι, δολοφονίες, και γαμώ τη τύχη μου την δολοφόνισσα νυχτιάτικο.
Σκέφτομαι να ανοίξω το λαπτοπ να κάνω ανάρτηση! Μα κρυώνω για να σηκωθώ να φτάσω ως το γραφείο και τα μάτια μου επαναστατούν κάνοντας μυρμηγκιάσματα! Ναι, εγώ μυρμηγκιάζω και στα μάτια! Ώσπου η θερμοκρασία κάτω από το πάπλωμα ανεβαίνει, έρχεται και ζεσταίνεται το σώμα και τα μάτια παραδίνονται στον ύπνο! Όχι για πολύ! Ξαφνικά ένας εκκωφαντικός θόρυβος από γυαλιά που σπάνε με πετάει από τον ύπνο! Έξω από το παραθυρό μου γίνεται χαμός! Κάποια τζαμαρία υποχώρησε! Κάποιοι τρέχουν πάνω κάτω με βήματα γρήγορα σαν...κλέφτες! Ψίθυροι ακούγονται υπόκωφα. Βάζω στο μουγγό τη τηλεόραση και αφουγκράζομαι!
Πετάγομαι από το κρεβάτι και πλησιάζω στη μπαλκονόπορτα. Κοιτάω από τις γρίλιες και βλέπω δυο κουκουλοφόρους! Ο ένας κρατάει έναν λοστό, ο άλλος ψιθυρίζει: Γρήγορα! Τελείωνε! Με λούζει κρύος ιδρώτας. Το μπαλκόνι μου από το δρόμο είναι δύο μέτρα το πολύ! Άνετα πηδάνε πάνω με τα λυγερά αδύνατα κορμιά τους, ρίχνουν με το λοστό μία γερή στα παντζούρια και είναι κοντά μου! Με ληστεύουν, με σκοτώνουν και φεύγουν, εκείνοι για να κάνουν Χριστούγεννα κι εγώ για να συναντήσω τη γιαγιά μου!
Μα όσο ρίχνω ματιές στο δρόμο, βλέπω πως το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένο στο διπλανό μαγαζί. Είναι προποτζίδικο! Η λογική μου ξυπνάει από το λήθαργο! Δε με νοιάζει που ληστεύουν προποτζίδικο, γιατί είπαμε έχω ψυχολογικό πρόβλημα που μεταφράζεται με αντιπάθεια στον κάθε είδους τζόγο, με ενδιαφέρει όμως που ληστεύουν την ιδιοκτήτρια του που είναι χωρισμένη με δυο παιδιά, εκ των οποίων το ένα φοιτητής και το άλλο μαθητής. Ο πατέρας ανύπαρκτος, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις.
Πιάνω το κινητό μου, σχηματίζω τον αριθμό της. Η ιδιοκτήτρια μένει ακριβώς από πάνω από το μαγαζί, αλλά προφανώς δεν έχει ακούσει τη τζαμαρία που έσπαγε. Και με γρήγορες κινήσεις ανάβω τα έξω φώτα του μπαλκονιού, κι ανοίγω τη τζαμαρία μόνο. Φωνάζω με άθλια, χεσμένη από το φόβο φωνή Πάρτε δρόμο, έρχεται η αστυνομία.
Ο απέναντι γείτονας με τα λαμπιόνια του και τα γκλιν γκλον με ακούει και βγαίνει στο μπαλκόνι του, κι ένας άλλος γείτονας πιο κάτω το ίδιο! Οι νεαροί πανικόβλητοι πατάνε πάνω στα γυαλιά, και κατατρομαγμένοι ανεβαίνουν σε ένα μηχανάκι κι εξαφανίζονται. Κάπου το ξέρω αυτό το μηχανάκι...
Η ιδιοκτήτρια κατεβαίνει κάτω και βλέπει το ταμείο της άδειο! Πρόλαβαν και πήραν 200 ευρώ σε κέρματα! Δε τους χάλασε ε; Η γειτονιά όλη στο πόδι! Μετά από κάποια λεπτά έρχεται η αστυνομία και ρωτάει το πως και το γιατί. Επιμένουν να τους πω τι είδα! Δεν είδα καλοί μου άνθρωποι, άκουσα, άκουσα και φώναξα! Πείθονται! Η γειτόνισσα κλαίει, την παρηγορώ.
Ώρα τέσσερις πρωινή, ξημέρωμα Κυριακής
Προσπαθώ να κοιμηθώ, έχω παγώσει τόση ώρα έξω στο κρύο. Η γειτονιά ησύχασε. Λες να γυρίσουν πίσω να με σκοτώσουν που τους έβαλα τις φωνές; Αδύνατον να κοιμηθώ. Δυναμώνω τη τηλεόραση...επαναλήψεις των επαναλήψεων. Κουράστηκα. Θέλω να κοιμηθώ. Και πάνω που πάει να με πάρει ο ύπνος...θυμάμαι...τους ήξερα....και με ήξεραν....(και μάλιστα πολύ καλά).
Τέτοιου είδους Χριστούγεννα έρχονται! Χριστούγεννα ανασφάλειας, που ο ένας θα κλέβει τον άλλο, που θα τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου και που τα ναρκωτικά θα σαρώνουν τη νεολαία.....τα ξέρουμε πια....(και μάλιστα πολύ καλά) μα δε γίνεται τίποτα γι' αυτά τα παιδιά....και η θέση τους, δεν είναι στην φυλακή, γαμώτο, δεν είναι στη φυλακή!
12 Δεκεμβρίου 2010
Δε νυστάζω, έχω αναρρώσει από πυρετό και τα ζουμιά τα αηδιαστικά που τρέχαν από τη μύτη μου, τρεις μέρες τώρα ήρθαν και παγώσανε! Έχω κοιμηθεί πολλές ώρες αυτές τις μέρες και ξέρω πως δεν πρόκειται να με πάρει ο ύπνος αν δε τελειώσουν όλες οι απαράδεκτες παμπάλαιες σειρές που βάζουν τα κανάλια σε επανάληψη μεταμεσονύκτια! Είδα νωρίτερα το Συλλέκτης Οστών, με έναν Denzel Washington να τον πιεις στο ποτήρι και μετά να σε πιει και αυτός καθώς το μαύρο του κορμί κάνει σούπερ αντίθεση με το δικό σου και με μια Angelina Jolie που γίνεσαι και λεσβία για πάρτη της. Έχω χεστεί από το φόβο μου γιατί είναι γερό θριλεράκι η συγκεκριμένη ταινία, ή απλώς εγώ δεν βλέπω θρίλερ και μου κάθισε βαριά.
Το κρύο είναι απίστευτα δυνατό! Το πάπλωμα δεν φτάνει για να ζεστάνει τα δυο πόδια παγάκια και είναι ανατριχιαστική η σκέψη και μόνο πως θα πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πιάσω κι άλλη κουβέρτα. Τι σκατά; Δεν είχαμε πει θα κάνουμε Χριστούγεννα στη παραλία; Γιατί μας τη χαλάει ο βοριάς;
Σκέφτομαι να κλείσω τη τηλεόραση μπας και ησυχάσει λίγο η σκέψη. Την κλείνω μα δε νιώθω και πολύ καλά! Ναι, φοβάμαι το σκοτάδι, το παραδέχομαι! Την ξανανάβω! Συνεχίζουν οι χαζοσειρές με ελληνικού τύπου εγκλήματα! Κάνω ζάπινγκ, παντού όπλα, βία, αίματα, φόνοι, δολοφονίες, και γαμώ τη τύχη μου την δολοφόνισσα νυχτιάτικο.
Σκέφτομαι να ανοίξω το λαπτοπ να κάνω ανάρτηση! Μα κρυώνω για να σηκωθώ να φτάσω ως το γραφείο και τα μάτια μου επαναστατούν κάνοντας μυρμηγκιάσματα! Ναι, εγώ μυρμηγκιάζω και στα μάτια! Ώσπου η θερμοκρασία κάτω από το πάπλωμα ανεβαίνει, έρχεται και ζεσταίνεται το σώμα και τα μάτια παραδίνονται στον ύπνο! Όχι για πολύ! Ξαφνικά ένας εκκωφαντικός θόρυβος από γυαλιά που σπάνε με πετάει από τον ύπνο! Έξω από το παραθυρό μου γίνεται χαμός! Κάποια τζαμαρία υποχώρησε! Κάποιοι τρέχουν πάνω κάτω με βήματα γρήγορα σαν...κλέφτες! Ψίθυροι ακούγονται υπόκωφα. Βάζω στο μουγγό τη τηλεόραση και αφουγκράζομαι!
Πετάγομαι από το κρεβάτι και πλησιάζω στη μπαλκονόπορτα. Κοιτάω από τις γρίλιες και βλέπω δυο κουκουλοφόρους! Ο ένας κρατάει έναν λοστό, ο άλλος ψιθυρίζει: Γρήγορα! Τελείωνε! Με λούζει κρύος ιδρώτας. Το μπαλκόνι μου από το δρόμο είναι δύο μέτρα το πολύ! Άνετα πηδάνε πάνω με τα λυγερά αδύνατα κορμιά τους, ρίχνουν με το λοστό μία γερή στα παντζούρια και είναι κοντά μου! Με ληστεύουν, με σκοτώνουν και φεύγουν, εκείνοι για να κάνουν Χριστούγεννα κι εγώ για να συναντήσω τη γιαγιά μου!
Μα όσο ρίχνω ματιές στο δρόμο, βλέπω πως το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένο στο διπλανό μαγαζί. Είναι προποτζίδικο! Η λογική μου ξυπνάει από το λήθαργο! Δε με νοιάζει που ληστεύουν προποτζίδικο, γιατί είπαμε έχω ψυχολογικό πρόβλημα που μεταφράζεται με αντιπάθεια στον κάθε είδους τζόγο, με ενδιαφέρει όμως που ληστεύουν την ιδιοκτήτρια του που είναι χωρισμένη με δυο παιδιά, εκ των οποίων το ένα φοιτητής και το άλλο μαθητής. Ο πατέρας ανύπαρκτος, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις.
Πιάνω το κινητό μου, σχηματίζω τον αριθμό της. Η ιδιοκτήτρια μένει ακριβώς από πάνω από το μαγαζί, αλλά προφανώς δεν έχει ακούσει τη τζαμαρία που έσπαγε. Και με γρήγορες κινήσεις ανάβω τα έξω φώτα του μπαλκονιού, κι ανοίγω τη τζαμαρία μόνο. Φωνάζω με άθλια, χεσμένη από το φόβο φωνή Πάρτε δρόμο, έρχεται η αστυνομία.
Ο απέναντι γείτονας με τα λαμπιόνια του και τα γκλιν γκλον με ακούει και βγαίνει στο μπαλκόνι του, κι ένας άλλος γείτονας πιο κάτω το ίδιο! Οι νεαροί πανικόβλητοι πατάνε πάνω στα γυαλιά, και κατατρομαγμένοι ανεβαίνουν σε ένα μηχανάκι κι εξαφανίζονται. Κάπου το ξέρω αυτό το μηχανάκι...
Η ιδιοκτήτρια κατεβαίνει κάτω και βλέπει το ταμείο της άδειο! Πρόλαβαν και πήραν 200 ευρώ σε κέρματα! Δε τους χάλασε ε; Η γειτονιά όλη στο πόδι! Μετά από κάποια λεπτά έρχεται η αστυνομία και ρωτάει το πως και το γιατί. Επιμένουν να τους πω τι είδα! Δεν είδα καλοί μου άνθρωποι, άκουσα, άκουσα και φώναξα! Πείθονται! Η γειτόνισσα κλαίει, την παρηγορώ.
Ώρα τέσσερις πρωινή, ξημέρωμα Κυριακής
Προσπαθώ να κοιμηθώ, έχω παγώσει τόση ώρα έξω στο κρύο. Η γειτονιά ησύχασε. Λες να γυρίσουν πίσω να με σκοτώσουν που τους έβαλα τις φωνές; Αδύνατον να κοιμηθώ. Δυναμώνω τη τηλεόραση...επαναλήψεις των επαναλήψεων. Κουράστηκα. Θέλω να κοιμηθώ. Και πάνω που πάει να με πάρει ο ύπνος...θυμάμαι...τους ήξερα....και με ήξεραν....(και μάλιστα πολύ καλά).
Τέτοιου είδους Χριστούγεννα έρχονται! Χριστούγεννα ανασφάλειας, που ο ένας θα κλέβει τον άλλο, που θα τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου και που τα ναρκωτικά θα σαρώνουν τη νεολαία.....τα ξέρουμε πια....(και μάλιστα πολύ καλά) μα δε γίνεται τίποτα γι' αυτά τα παιδιά....και η θέση τους, δεν είναι στην φυλακή, γαμώτο, δεν είναι στη φυλακή!
12 Δεκεμβρίου 2010
