Τη νύχτα δε μπόρεσα να κοιμηθώ, από τη μια να τραβάει το ποδάρι, από την
άλλη να ακούω τη βροχή την άτιμη. Αυτό το τσουρ τσουρ τσουρ μου εσπασε
τα νεύρα! Δεν έλεγε να ρίξει μια νεροποντή να ξεμπερδεύει! Όλη νύχτα
τσουρ τσουρ τσουρ. Έλεος
Θυμάμαι παλιά που για να κοιμηθώ, έπρεπε να είναι θεοσκότεινα στο δωμάτιο. Ακόμη κι ένα ίχνος φωτός να έμπαινε από το παντζούρι, εγώ πεταγόμουν. Μεγαλώνοντας λίγο, η συνήθεια αντιστράφηκε! Άρχισα να αγριεύομαι τη νυχτα! Στην ησυχία και στο σκότος έρχονται στο νου άσχημες εικόνες από ταφές και το μάτι γίνεται γαρίδα!
Έτσι άφηνα ένα μικρό φωτάκι αναμμένο, ή στη χειρότερη την τηλεόραση! Χαμήλωνα τη φωνή και πλάγιαζα! Αλλά διαπίστωσα πως αυτό το παίξιμο του φωτός στις εναλλαγες των σκηνών με έκανε να ξυπνώ το πρωί πιο κουρασμένη! Ερευνες λένε (ακους Mανα;) πως για να ξεκουραστεις πρεπει να κοιμάσαι σε σκοτεινό χώρο. Αλλά εγώ πια δε μπορώ! Να πάνε να χεστούνε οι έρευνες.
Με αυτά και με εκείνα και αφού δε κλείνανε τα μάτια του, δεν είχα καμια όρεξη να καθομαι στο κρεβάτι κοιτώντας το κενό! Έτσι αποφάσισα να κάνω αγρυπνία! Όχι καλέ, δε έψελνα μέσα στη καταχνιά της νύχτας, απλά τράβηξα κοντά μου ένα πολύ παλιό μου βιβλίο και το ξεφύλιζα. Πρέπει να το έχω διαβάσει εκατό φορές αυτό το βιβλίο, αλλά πάντα όταν το βλέπω μου θυμίζει έναν φίλο μου, που δε ζει πια. Μου το είχε κάνει δώρο. Δε θα σας μελαγχολήσω σήμερα, μην ανησυχείτε.
Έτσι όπως ξεφύλιζα την Αστραδενή, θυμήθηκα τότε...όταν είχε χτυπήσει το τηλέφωνο μου και ηταν η μαμά του Γιάννη.
-Coula πρέπει να πας στον ψυχολόγο που παρακολουθεί τον Γιάννη.
-Είναι απαραίτητο κυρία Δέσποινα;
-Ναι ζήτησε να δει την κολλητή φίλη του.
-Εντάξει θα πάω!
Έκλεισα ένα ραντεβού και πήγα! Ήταν γυναίκα η ψυχολόγος. Και βγήκα από το γραφείο της έτοιμη να τα μπήξω! Και λίγο μετά τα έμπηξα.Είναι λίγες οι φορές που τα δάκρυα μου με έχουν προδώσει και έχουν τρέξει! Εκείνη η μέρα ήταν μία απο αυτές.
-Coula, πρέπει να σταματήσεις να κάνεις παρέα με τον Γιάννη.
-Μα γιατί; Αφού προσπαθεί να απεξαρτηθεί. Έχουμε συζητήσει και μου έχει πει πως...
-Δεν έχεις καμιά δουλειά να κάνεις παρέα με ναρκομανείς και να συζητάς μαζί τους.Δεν έχετε τίποτα κοινό. Πρέπει να κοιτάξεις τις σπουδές σου. Να πας στην Αθήνα και να κάνεις μέρες να επιστρέψεις πίσω.
-Μα τι λέτε; Είναι φίλος μου ο Γιάννης! Δεν ξέρετε τι σημαίνει φιλία; Αν δεν είμαι δίπλα του τώρα που με χρειάζεται, πότε θα είμαι;
-Coula, αν δεν κάνεις ό,τι σου λέω, θα πρέπει να ειδοποιήσω τους γονείς σου και να τους εξηγήσω την κατάσταση! Δεν τον βοηθάς ετσι τον φίλο σου! Πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, να σας χάσει όλους για να μάθει.
-Κάντε ό,τι νομίζετε!
Μετά από λίγες μέρες, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι μας! Η μαμά μου (η θεά) ενημέρωσε την ψυχολόγο να μην ξαναενοχλήσει! Και πως η Coula της, ξέρει τι κάνει.
Ο Γιάννης πέθανε, το βρήκαν ένα ξημέρωμα νεκρό στο λιμάνι. Θυμάμαι πως αρνιόμουν και τότε να κλάψω! Δεν ξέρω γιατί, αλλά αρνιόμουν. Όμως μέχρι τότε έμεινα η κολλητή του! Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν είχα σταματήσει να τον προσεγγίζω, αλλά ξέρω πως υπήρξα φίλη του με όλη τη σημασία της λέξης, μέχρι και το τελευταίο του βράδυ σε αυτή τη ζωή!
Πες μου τώρα εσύ, θα μπορούσες να κοιμηθείς αν σκεφτόσουν τέτοια πράγματα μεσούσης της νυκτός με την βροχή να σιγοκατουράει;;; Αμ δε θα μπορούσες!
Σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη μέρα. Αδράξτε την, εσείς που μπορείτε!
14 Οκτωβρίου 2010
Θυμάμαι παλιά που για να κοιμηθώ, έπρεπε να είναι θεοσκότεινα στο δωμάτιο. Ακόμη κι ένα ίχνος φωτός να έμπαινε από το παντζούρι, εγώ πεταγόμουν. Μεγαλώνοντας λίγο, η συνήθεια αντιστράφηκε! Άρχισα να αγριεύομαι τη νυχτα! Στην ησυχία και στο σκότος έρχονται στο νου άσχημες εικόνες από ταφές και το μάτι γίνεται γαρίδα!
Έτσι άφηνα ένα μικρό φωτάκι αναμμένο, ή στη χειρότερη την τηλεόραση! Χαμήλωνα τη φωνή και πλάγιαζα! Αλλά διαπίστωσα πως αυτό το παίξιμο του φωτός στις εναλλαγες των σκηνών με έκανε να ξυπνώ το πρωί πιο κουρασμένη! Ερευνες λένε (ακους Mανα;) πως για να ξεκουραστεις πρεπει να κοιμάσαι σε σκοτεινό χώρο. Αλλά εγώ πια δε μπορώ! Να πάνε να χεστούνε οι έρευνες.
Με αυτά και με εκείνα και αφού δε κλείνανε τα μάτια του, δεν είχα καμια όρεξη να καθομαι στο κρεβάτι κοιτώντας το κενό! Έτσι αποφάσισα να κάνω αγρυπνία! Όχι καλέ, δε έψελνα μέσα στη καταχνιά της νύχτας, απλά τράβηξα κοντά μου ένα πολύ παλιό μου βιβλίο και το ξεφύλιζα. Πρέπει να το έχω διαβάσει εκατό φορές αυτό το βιβλίο, αλλά πάντα όταν το βλέπω μου θυμίζει έναν φίλο μου, που δε ζει πια. Μου το είχε κάνει δώρο. Δε θα σας μελαγχολήσω σήμερα, μην ανησυχείτε.
Έτσι όπως ξεφύλιζα την Αστραδενή, θυμήθηκα τότε...όταν είχε χτυπήσει το τηλέφωνο μου και ηταν η μαμά του Γιάννη.
-Coula πρέπει να πας στον ψυχολόγο που παρακολουθεί τον Γιάννη.
-Είναι απαραίτητο κυρία Δέσποινα;
-Ναι ζήτησε να δει την κολλητή φίλη του.
-Εντάξει θα πάω!
Έκλεισα ένα ραντεβού και πήγα! Ήταν γυναίκα η ψυχολόγος. Και βγήκα από το γραφείο της έτοιμη να τα μπήξω! Και λίγο μετά τα έμπηξα.Είναι λίγες οι φορές που τα δάκρυα μου με έχουν προδώσει και έχουν τρέξει! Εκείνη η μέρα ήταν μία απο αυτές.
-Coula, πρέπει να σταματήσεις να κάνεις παρέα με τον Γιάννη.
-Μα γιατί; Αφού προσπαθεί να απεξαρτηθεί. Έχουμε συζητήσει και μου έχει πει πως...
-Δεν έχεις καμιά δουλειά να κάνεις παρέα με ναρκομανείς και να συζητάς μαζί τους.Δεν έχετε τίποτα κοινό. Πρέπει να κοιτάξεις τις σπουδές σου. Να πας στην Αθήνα και να κάνεις μέρες να επιστρέψεις πίσω.
-Μα τι λέτε; Είναι φίλος μου ο Γιάννης! Δεν ξέρετε τι σημαίνει φιλία; Αν δεν είμαι δίπλα του τώρα που με χρειάζεται, πότε θα είμαι;
-Coula, αν δεν κάνεις ό,τι σου λέω, θα πρέπει να ειδοποιήσω τους γονείς σου και να τους εξηγήσω την κατάσταση! Δεν τον βοηθάς ετσι τον φίλο σου! Πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, να σας χάσει όλους για να μάθει.
-Κάντε ό,τι νομίζετε!
Μετά από λίγες μέρες, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι μας! Η μαμά μου (η θεά) ενημέρωσε την ψυχολόγο να μην ξαναενοχλήσει! Και πως η Coula της, ξέρει τι κάνει.
Ο Γιάννης πέθανε, το βρήκαν ένα ξημέρωμα νεκρό στο λιμάνι. Θυμάμαι πως αρνιόμουν και τότε να κλάψω! Δεν ξέρω γιατί, αλλά αρνιόμουν. Όμως μέχρι τότε έμεινα η κολλητή του! Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν είχα σταματήσει να τον προσεγγίζω, αλλά ξέρω πως υπήρξα φίλη του με όλη τη σημασία της λέξης, μέχρι και το τελευταίο του βράδυ σε αυτή τη ζωή!
Πες μου τώρα εσύ, θα μπορούσες να κοιμηθείς αν σκεφτόσουν τέτοια πράγματα μεσούσης της νυκτός με την βροχή να σιγοκατουράει;;; Αμ δε θα μπορούσες!
Σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη μέρα. Αδράξτε την, εσείς που μπορείτε!
14 Οκτωβρίου 2010
