Ντριιιιιν.....(χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνει η Coula).
-Περικαλώ;
-Έλα Coula μου, η Cατίνα είμαι.
-Τι κάνεις βρε ξαδέρφη; Όλα καλά; Τι κάνει ο σύζυγος; Το παιδί;
-Καλά Coula μου, είμαστε όλοι. Να σε πω, έχεις όρεξη να πάμε σουπερ μάρκετ;
-Αν και δεν έχω να ψωνίσω κάτι, έρχομαι για παρέα! Έλα να με πάρεις έτσι;
-Ευχαριστώ Coula μου, ντύνομαι και έρχομαι. Ετοιμάσου κι εσύ.
H Coula και η Cατίνα είναι μεγαλωμένες μαζί. Ζήσαν τα παιδικά τους χρόνια πλάι πλάι, κοντά κοντά. Ίδιες ηλικίες, ίδιες νοοτροπίες, ίδιο χιούμορ. Γλέντια πολλά μαζί, ξενύχτια με συζητήσεις περί γκομενικών και λοιπών ζητημάτων, απόψεις ειλικρινείς με στόχο την αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας και όχι πως να βγάλει η μία το μάτι της άλλης. Συμβουλές καθαρές κοσμημένες με πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη! Σχέσεις πέρα από συγγενικές και απόλυτα και ειλικρινά φιλικές. Κάνανε πολλά couλά μαζί, που και που θα αναφέρω μερικά.
Πέρασε η Cατίνα, πήρε τη Coula και κατευθύνθηκαν προς το μεγάλο σούπερ μαρκετ. Ξέρετε γιατί το λένε σούπερ μάρκετ; Όταν μπαίνεις μέσα, περνάς σούπερ, ακόμη και σήμερα που δεν έχεις την πολυτέλεια πια να κατεβάσεις τα πάντα όλα στην καρότσα σου! Όταν έξω έχει κρύο, μπαίνεις μέσα και ζεσταίνεται το κοκαλάκι σου! Αλλά και να σκάει ο τζίτζικας έξω, όταν θα μπεις στο σούπερ νιώθεις άρχοντας καθώς σε χτυπάνε ρεύματα δροσερού αέρα από παντού! Ενίοτε αράζεις μπροστά στα ψυγεία, κάνεις πως δήθεν ψάχνεις ποια κρέμα γάλακτος έχει τις λιγότερες θερμίδες, την χαμηλότερη τιμή και δώρο μια κουτάλα, κι έτσι περνά σούπερ η ώρα σου!
Προσπαθείς να χαλαρώσεις αλλά δε σε βοηθάει το παρελθόν σου! Παλιά ψωνίζαμε πάντα το κατιτίς παραπάνω μή τύχει και λιχουδέψουμε κανένα γλυκό, μη τύχει και 'ρθει κανένας φίλος, μην τύχει και ξεμείνουμε σε ώρα βαριομάρας, να μην τρέχουμε τελευταία στιγμή! Σήμερα οι λιχουδιές είναι κομμένες από τη ρίζα, ακολουθούμε αυστηρή δίαιτα όχι θερμίδων αλλά ευρώπουλων, σπάνια θα καλέσουμε κανεναν φίλο γιατί αυτός αντίστοιχα δεν μας καλεί, άρα δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε τζάμπα έξοδα και γενικά καλύτερα να ξεμείνουμε από κάτι φαγώσιμο προκειμένου να μας μείνει στην τσέπη καμιά πενταροδεκάρα, παρά το ντουλάπι να έχει απ' όλα και η τσέπη φόλα!
Παλιά αγοράζαμε ένα κιλό (μη πω και παραπάνω) φέτα, τώρα ψάχνουμε το τρίμματα και στην καλύτερη περίπτωση, κανένα τεταρτάκι! Παλιά χτυπάγαμε και δυο τρία καλά κρασάκια, τώρα με έναν χυμούλη λέμε και δόξα τω θεώ. Άσε που τα ποτά βαράνε στο συκώτι. Μια δικαιολογία για όλα προκειμένου να κάνουμε οικονομία. Παλιά αγοράζαμε χώρια σαμπουάν και χώρια σερβιέτες, τώρα αγοράζουμε σαμπουάν με δώρο τις σερβιέτες, κι ας μην είναι και τόσο απορροφητικές. Παλιά η καρότσα γέμιζε ως το θεό και τώρα δεν χρειαζόμαστε καν καλαθάκι, τα κρατάμε στα χέρια τα ψώνια και καμιά φορά μόνο στο ένα χέρι.
Αυτό φυσικά δεν πτοεί την κάθε Κούλα η οποία θα πάρει το παιδάκι της και θα πάει στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσει έστω τα απαραίτητα! Kαμιά φορά νιώθει την ευχαρίστηση που νιώθει και ένας καρα Coulos, όταν πάει σε στρπτιζάδικο. Βλέπει τις γκόμενες να χορεύουν στον στύλο, θαυμάζει τα σφιχτά κορμιά, τους γυμνασμένους γλουτούς και τα ζουμερά βυζιά τους, αλλά όταν θα φύγει από εκεί, θα έχει μαζί του μόνο τη παλάμη του. Έτσι κι η κάθε Κούλα, βλέπει όλα τα προϊόντα που κάνουν πασαρέλα στα ράφια, ρίχνει και πέντε ξανάστροφες στο παιδάκι της που επιμένει να θέλει σοκολάτα και γαριδάκια και φεύγει με άδειο προτοφόλι για πέντε απαραίτητα πραγματάκια που χρειάζεται. Πίκρα!!!
Το σούπερ μάρκετ μας χαρίζει κι άλλες μεγάλες συγκινήσεις!!Έχετε ζήσει καβγάδες γονιών με παιδιά; Είναι σούπερ η φάση να το βλέπεις (αλλά όχι να το ζεις)!!! Φωνάζει η Κούλα απεγνωσμένα: Άστο κάτω αυτό, δεν είναι για σένα, είναι για μεγάλους. Από πότε η γκοφρέτα με φράουλα είναι για μεγάλους δεν ξέρουμε, αλλά η Κούλα κάτι πρέπει να πει για να γλιτώσει! Αυτό αγάπη μου δεν είναι ωραίο παγωτό. Το καλύτερο είναι της μαμάς. Πήγαινε το πίσω και θα σου φτιάξω εγώ το βράδυ! Φυσικά είναι πιο ωραίο της Κούλας εφόσον κοστίζει μόνο το γάλα! Δε σου είπα να μην πειράζεις τα πράγματα από το ράφι; Θα μας μαλώσει ο κύριος! Και ξαφνικά για τα παιδιά οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ γίνονται μπαμπούλες, που θα τα κυνηγάνε στον ύπνο για να τους πάρουν το πακοτίνι από το χέρι! Κι επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα η Κούλα για να ηρεμήσει το couλόπαιδο, το αφήνει να κρατάει ένα δρακουλίνι ώς το ταμείο και μετά σε κλάσματα δευτερολέπτου με περίτεχνες κινήσεις, το δρακουλίνι εξαφανίζεται και το παιδί απορεί για τις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες της μαμάς του. Αν βάλει και τα κλάματα; Την ανάποδη δεν τη γλιτώνει!
Για να μην τα πολυλογώ η Coula μας και η Cατίνα φτάσαν στα τυριά και περίμεναν κάμποση ώρα μέχρι να έρθει η σειρά τους. Λέγανε διάφορες βλακείες για το πως φαινόταν από μακρυά ένα λουκάνικο, και χαχάνιζαν σαν 15χρονα. Μόνο το γλυφιτζούρι τους έλειπε!!!!
Ήθελε η ξαδέρφη να πάρει τυριά γιατί περίμενε το βράδυ κατι φίλους και θα έφτιαχνε μια ωραία τυρόπιτα και ένα κέικ αλμυρό! Έχετε φάει κέικ αλμυρό; Είναι όλα τα λεφτά! θα ζητήσω την συνταγή από την Cατίνα και θα την αναρτήσω!
Προηγείται λοιπόν μια κυρία. Κι όταν έρχεται η σειρά της ζητά από την υπάλληλο την εξής απλή, λιτή κι απέριττη παραγγελία: Μου βάζετε παρακαλώ μια φέτα τυρί του τοστ και μια φέτα ζαμπόν; !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μείναμε να κοιτάμε μαλάκες για λίγα δευτερόλεπτα! Και μόλις έφυγε η κυρία αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε γιατί να συνέβη αυτό! Τα σενάρια είναι πολλά. Ίσως να ήταν έγκυος και να της μύρισε ένα τοστάκι. Ίσως να ήθελε να στείλει το couloπαιδό της εκδρομή και χρειαζόταν υλικά για μόνο ένα τοστ. Ίσως να κάνει δίαιτα και δεν θέλει να πάρει περισσότερες φέτες για να μην βαρύνει η ζυγαριά. Ίσως να ήθελε να δοκιμάσει αν το τυρί και το ζαμπόν ήταν νόστιμα και με την πρώτη ευκαιρία να πάρει περισσότερες φέτες!
ΡΕ ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΣ ΒΓΑΙΝΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;
Απάντηση δεν πήραμε ποτέ φυσικά. Αλλά έχει μείνει αυτή η εικόνα αποτυπωμένη στο μυαλό μας. Μήπως τελικά σε λίγα χρόνια όλοι έτσι θα ψωνίζουμε; Μήπως τελικά αυτό έπρεπε ήδη να το είχαμε κάνει όλοι οι Ελληναράδες για να μην φτάναμε ποτέ στο σημείο που έχουμε φτάσει τώρα και που θα μας υποχρεώνουν πια να παίρνουμε υλικά ΜΟΝΟ για ένα τοστ; Δεν έχω απάντηση! Κι όποιος έχει να μου την πει να την μάθω απ' έξω για να τη λέω κι εγώ.
Οι δυο ξαδέρφες βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ, πήγαν για ένα καφέ στην πλατεία, και τον ήπιαν (τον καφέ) με μεγάλες τύψεις! Αρχίσαμε να νιώθουμε ενοχές για εξόδους και έξοδα που κάνουμε, απ' τα λίγα που βγάζουμε κι εμείς όταν βλέπουμε τέτοια σκηνικά! Δεν είναι άδικο για όλους αυτό;
Άτιμη κενωνία.
CU
29 Απριλίου 2010
-Περικαλώ;
-Έλα Coula μου, η Cατίνα είμαι.
-Τι κάνεις βρε ξαδέρφη; Όλα καλά; Τι κάνει ο σύζυγος; Το παιδί;
-Καλά Coula μου, είμαστε όλοι. Να σε πω, έχεις όρεξη να πάμε σουπερ μάρκετ;
-Αν και δεν έχω να ψωνίσω κάτι, έρχομαι για παρέα! Έλα να με πάρεις έτσι;
-Ευχαριστώ Coula μου, ντύνομαι και έρχομαι. Ετοιμάσου κι εσύ.
H Coula και η Cατίνα είναι μεγαλωμένες μαζί. Ζήσαν τα παιδικά τους χρόνια πλάι πλάι, κοντά κοντά. Ίδιες ηλικίες, ίδιες νοοτροπίες, ίδιο χιούμορ. Γλέντια πολλά μαζί, ξενύχτια με συζητήσεις περί γκομενικών και λοιπών ζητημάτων, απόψεις ειλικρινείς με στόχο την αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας και όχι πως να βγάλει η μία το μάτι της άλλης. Συμβουλές καθαρές κοσμημένες με πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη! Σχέσεις πέρα από συγγενικές και απόλυτα και ειλικρινά φιλικές. Κάνανε πολλά couλά μαζί, που και που θα αναφέρω μερικά.
Πέρασε η Cατίνα, πήρε τη Coula και κατευθύνθηκαν προς το μεγάλο σούπερ μαρκετ. Ξέρετε γιατί το λένε σούπερ μάρκετ; Όταν μπαίνεις μέσα, περνάς σούπερ, ακόμη και σήμερα που δεν έχεις την πολυτέλεια πια να κατεβάσεις τα πάντα όλα στην καρότσα σου! Όταν έξω έχει κρύο, μπαίνεις μέσα και ζεσταίνεται το κοκαλάκι σου! Αλλά και να σκάει ο τζίτζικας έξω, όταν θα μπεις στο σούπερ νιώθεις άρχοντας καθώς σε χτυπάνε ρεύματα δροσερού αέρα από παντού! Ενίοτε αράζεις μπροστά στα ψυγεία, κάνεις πως δήθεν ψάχνεις ποια κρέμα γάλακτος έχει τις λιγότερες θερμίδες, την χαμηλότερη τιμή και δώρο μια κουτάλα, κι έτσι περνά σούπερ η ώρα σου!
Προσπαθείς να χαλαρώσεις αλλά δε σε βοηθάει το παρελθόν σου! Παλιά ψωνίζαμε πάντα το κατιτίς παραπάνω μή τύχει και λιχουδέψουμε κανένα γλυκό, μη τύχει και 'ρθει κανένας φίλος, μην τύχει και ξεμείνουμε σε ώρα βαριομάρας, να μην τρέχουμε τελευταία στιγμή! Σήμερα οι λιχουδιές είναι κομμένες από τη ρίζα, ακολουθούμε αυστηρή δίαιτα όχι θερμίδων αλλά ευρώπουλων, σπάνια θα καλέσουμε κανεναν φίλο γιατί αυτός αντίστοιχα δεν μας καλεί, άρα δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε τζάμπα έξοδα και γενικά καλύτερα να ξεμείνουμε από κάτι φαγώσιμο προκειμένου να μας μείνει στην τσέπη καμιά πενταροδεκάρα, παρά το ντουλάπι να έχει απ' όλα και η τσέπη φόλα!
Παλιά αγοράζαμε ένα κιλό (μη πω και παραπάνω) φέτα, τώρα ψάχνουμε το τρίμματα και στην καλύτερη περίπτωση, κανένα τεταρτάκι! Παλιά χτυπάγαμε και δυο τρία καλά κρασάκια, τώρα με έναν χυμούλη λέμε και δόξα τω θεώ. Άσε που τα ποτά βαράνε στο συκώτι. Μια δικαιολογία για όλα προκειμένου να κάνουμε οικονομία. Παλιά αγοράζαμε χώρια σαμπουάν και χώρια σερβιέτες, τώρα αγοράζουμε σαμπουάν με δώρο τις σερβιέτες, κι ας μην είναι και τόσο απορροφητικές. Παλιά η καρότσα γέμιζε ως το θεό και τώρα δεν χρειαζόμαστε καν καλαθάκι, τα κρατάμε στα χέρια τα ψώνια και καμιά φορά μόνο στο ένα χέρι.
Αυτό φυσικά δεν πτοεί την κάθε Κούλα η οποία θα πάρει το παιδάκι της και θα πάει στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσει έστω τα απαραίτητα! Kαμιά φορά νιώθει την ευχαρίστηση που νιώθει και ένας καρα Coulos, όταν πάει σε στρπτιζάδικο. Βλέπει τις γκόμενες να χορεύουν στον στύλο, θαυμάζει τα σφιχτά κορμιά, τους γυμνασμένους γλουτούς και τα ζουμερά βυζιά τους, αλλά όταν θα φύγει από εκεί, θα έχει μαζί του μόνο τη παλάμη του. Έτσι κι η κάθε Κούλα, βλέπει όλα τα προϊόντα που κάνουν πασαρέλα στα ράφια, ρίχνει και πέντε ξανάστροφες στο παιδάκι της που επιμένει να θέλει σοκολάτα και γαριδάκια και φεύγει με άδειο προτοφόλι για πέντε απαραίτητα πραγματάκια που χρειάζεται. Πίκρα!!!
Το σούπερ μάρκετ μας χαρίζει κι άλλες μεγάλες συγκινήσεις!!Έχετε ζήσει καβγάδες γονιών με παιδιά; Είναι σούπερ η φάση να το βλέπεις (αλλά όχι να το ζεις)!!! Φωνάζει η Κούλα απεγνωσμένα: Άστο κάτω αυτό, δεν είναι για σένα, είναι για μεγάλους. Από πότε η γκοφρέτα με φράουλα είναι για μεγάλους δεν ξέρουμε, αλλά η Κούλα κάτι πρέπει να πει για να γλιτώσει! Αυτό αγάπη μου δεν είναι ωραίο παγωτό. Το καλύτερο είναι της μαμάς. Πήγαινε το πίσω και θα σου φτιάξω εγώ το βράδυ! Φυσικά είναι πιο ωραίο της Κούλας εφόσον κοστίζει μόνο το γάλα! Δε σου είπα να μην πειράζεις τα πράγματα από το ράφι; Θα μας μαλώσει ο κύριος! Και ξαφνικά για τα παιδιά οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ γίνονται μπαμπούλες, που θα τα κυνηγάνε στον ύπνο για να τους πάρουν το πακοτίνι από το χέρι! Κι επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα η Κούλα για να ηρεμήσει το couλόπαιδο, το αφήνει να κρατάει ένα δρακουλίνι ώς το ταμείο και μετά σε κλάσματα δευτερολέπτου με περίτεχνες κινήσεις, το δρακουλίνι εξαφανίζεται και το παιδί απορεί για τις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες της μαμάς του. Αν βάλει και τα κλάματα; Την ανάποδη δεν τη γλιτώνει!
Για να μην τα πολυλογώ η Coula μας και η Cατίνα φτάσαν στα τυριά και περίμεναν κάμποση ώρα μέχρι να έρθει η σειρά τους. Λέγανε διάφορες βλακείες για το πως φαινόταν από μακρυά ένα λουκάνικο, και χαχάνιζαν σαν 15χρονα. Μόνο το γλυφιτζούρι τους έλειπε!!!!
Ήθελε η ξαδέρφη να πάρει τυριά γιατί περίμενε το βράδυ κατι φίλους και θα έφτιαχνε μια ωραία τυρόπιτα και ένα κέικ αλμυρό! Έχετε φάει κέικ αλμυρό; Είναι όλα τα λεφτά! θα ζητήσω την συνταγή από την Cατίνα και θα την αναρτήσω!
Προηγείται λοιπόν μια κυρία. Κι όταν έρχεται η σειρά της ζητά από την υπάλληλο την εξής απλή, λιτή κι απέριττη παραγγελία: Μου βάζετε παρακαλώ μια φέτα τυρί του τοστ και μια φέτα ζαμπόν; !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μείναμε να κοιτάμε μαλάκες για λίγα δευτερόλεπτα! Και μόλις έφυγε η κυρία αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε γιατί να συνέβη αυτό! Τα σενάρια είναι πολλά. Ίσως να ήταν έγκυος και να της μύρισε ένα τοστάκι. Ίσως να ήθελε να στείλει το couloπαιδό της εκδρομή και χρειαζόταν υλικά για μόνο ένα τοστ. Ίσως να κάνει δίαιτα και δεν θέλει να πάρει περισσότερες φέτες για να μην βαρύνει η ζυγαριά. Ίσως να ήθελε να δοκιμάσει αν το τυρί και το ζαμπόν ήταν νόστιμα και με την πρώτη ευκαιρία να πάρει περισσότερες φέτες!
ΡΕ ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΣ ΒΓΑΙΝΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ;
Απάντηση δεν πήραμε ποτέ φυσικά. Αλλά έχει μείνει αυτή η εικόνα αποτυπωμένη στο μυαλό μας. Μήπως τελικά σε λίγα χρόνια όλοι έτσι θα ψωνίζουμε; Μήπως τελικά αυτό έπρεπε ήδη να το είχαμε κάνει όλοι οι Ελληναράδες για να μην φτάναμε ποτέ στο σημείο που έχουμε φτάσει τώρα και που θα μας υποχρεώνουν πια να παίρνουμε υλικά ΜΟΝΟ για ένα τοστ; Δεν έχω απάντηση! Κι όποιος έχει να μου την πει να την μάθω απ' έξω για να τη λέω κι εγώ.
Οι δυο ξαδέρφες βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ, πήγαν για ένα καφέ στην πλατεία, και τον ήπιαν (τον καφέ) με μεγάλες τύψεις! Αρχίσαμε να νιώθουμε ενοχές για εξόδους και έξοδα που κάνουμε, απ' τα λίγα που βγάζουμε κι εμείς όταν βλέπουμε τέτοια σκηνικά! Δεν είναι άδικο για όλους αυτό;
Άτιμη κενωνία.
CU
29 Απριλίου 2010
