Πάει πέρασε και η Πανσέληνος, φεύγει και το δροσερό (αμ πως )
Καλοκαιράκι και καταφτάνει απειλητικός ο Φθινόπωρος...Και σκέφτεσαι τώρα
και λες πως πρέπει να πάρεις κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Η ζωή δεν
είναι μόνο πλάκα και το ξέρουμε όλοι αυτό. Πρέπει να βάλεις κάτω τα
πράγματα, να προγραμματίσεις το χρόνο σου, να οργανώσεις τις δουλειές
σου και να μοιράσεις την ενέργεια που υποτίθεται πως φόρτωσες το
Καλοκαίρι σε διάφορα πόστα: δουλειά (αν έχεις), οικογένεια (αν έχεις),
και λοιπές υποχρεώσεις.
Πρέπει να δεις τι φράγκα σου έμειναν, (σιγά μη σου έμειναν) για να καλύψεις τα πάγια έξοδα του μήνα που έρχεται. Δεν μετανιώνεις για τις διακοπές που έκανες και για όσα ξόδεψες γιατί είσαι και άνθρωπος κι εσύ (ουχί βαμπίρ) και είχες ανάγκη από ξεκούραση! Δεν ξεχνάς εύκολα τον δύσκολο Χειμώνα που έφυγε και σε πάτησε κάτω από όλες τις πλευρές. Έτσι αποφάσισες να μην μιλησεις ουτε σε σένα για τα οσα ξόδεψες στις διακοπές. Άξιζες μια ανάσα και λίγη πολυτέλεια.
Κι εκεί που αποπνέει το Καλοκαίρι και παίρνεις φόρα για να μπεις με τσαμπουκά στα πρωτοβρόχια, σου λένε πως οι ζεστές μέρες θα κρατήσουν ως και τον Νοέμβριο και πως κάποιοι (βλέπε bear) πάνε τώρα διακοπές. Καίγεται η καρδιά σου. Αναπολείς τις νυχτερινές εξορμήσεις στην παραλία, τις ξέγνοιαστες μέρες στα νησιά, τις ομορφες παρέες που σου ομόρφυναν τις καλοκαιρινές σου μέρες. Τα ποτάκια, τα μακροβούτια, τις εξορμήσεις στο βουνό, τα φλερτάκια στα μπαράκια, τις αξημέρωτες νύχτες, τα καλοκαιρινά φαγητά και φρούτα, τα παγωτά, τα ανέμελα απογεύματα χαζεύοντας baywatch, αποτελούν παρελθόν για σένα.
Ακόμη ακόμη κι αν άλλοι τώρα πάνε διακοπές, ακόμη κι αν ψήνεται το σύμπαν ως τα Χριστούγεννα, ακόμη κι αν τα νησιά σφύζουν απο ζωή, εσυ πρέπει να σκύψεις το κεφάλι, να βάλεις λίγο παραπέρα το λαπιτόπι σου και να στρωθείς στη δουλειά!
Ωστόσο, έκανες το ταξίδι σου! Πέρασες ωραία, γέμισες με στιγμές, κράτησες μνήμες! Λίγο είναι αυτό βρε κουτούλικο; Άλλωστε μην γίνεσαι άδικη! Δεν πρέπει να κλαίγεσαι γιατί το ήξερες πως τα καλά κρατάνε λίγο, το ήξερες πως θα έρθει η ώρα που θα νοσταλγήσεις τα πάντα, το ήξερες πως θα φτάσει η στιγμή που θα πεις: Αντίο
25 Αυγούστου 2010
Πρέπει να δεις τι φράγκα σου έμειναν, (σιγά μη σου έμειναν) για να καλύψεις τα πάγια έξοδα του μήνα που έρχεται. Δεν μετανιώνεις για τις διακοπές που έκανες και για όσα ξόδεψες γιατί είσαι και άνθρωπος κι εσύ (ουχί βαμπίρ) και είχες ανάγκη από ξεκούραση! Δεν ξεχνάς εύκολα τον δύσκολο Χειμώνα που έφυγε και σε πάτησε κάτω από όλες τις πλευρές. Έτσι αποφάσισες να μην μιλησεις ουτε σε σένα για τα οσα ξόδεψες στις διακοπές. Άξιζες μια ανάσα και λίγη πολυτέλεια.
Κι εκεί που αποπνέει το Καλοκαίρι και παίρνεις φόρα για να μπεις με τσαμπουκά στα πρωτοβρόχια, σου λένε πως οι ζεστές μέρες θα κρατήσουν ως και τον Νοέμβριο και πως κάποιοι (βλέπε bear) πάνε τώρα διακοπές. Καίγεται η καρδιά σου. Αναπολείς τις νυχτερινές εξορμήσεις στην παραλία, τις ξέγνοιαστες μέρες στα νησιά, τις ομορφες παρέες που σου ομόρφυναν τις καλοκαιρινές σου μέρες. Τα ποτάκια, τα μακροβούτια, τις εξορμήσεις στο βουνό, τα φλερτάκια στα μπαράκια, τις αξημέρωτες νύχτες, τα καλοκαιρινά φαγητά και φρούτα, τα παγωτά, τα ανέμελα απογεύματα χαζεύοντας baywatch, αποτελούν παρελθόν για σένα.
Ακόμη ακόμη κι αν άλλοι τώρα πάνε διακοπές, ακόμη κι αν ψήνεται το σύμπαν ως τα Χριστούγεννα, ακόμη κι αν τα νησιά σφύζουν απο ζωή, εσυ πρέπει να σκύψεις το κεφάλι, να βάλεις λίγο παραπέρα το λαπιτόπι σου και να στρωθείς στη δουλειά!
Ωστόσο, έκανες το ταξίδι σου! Πέρασες ωραία, γέμισες με στιγμές, κράτησες μνήμες! Λίγο είναι αυτό βρε κουτούλικο; Άλλωστε μην γίνεσαι άδικη! Δεν πρέπει να κλαίγεσαι γιατί το ήξερες πως τα καλά κρατάνε λίγο, το ήξερες πως θα έρθει η ώρα που θα νοσταλγήσεις τα πάντα, το ήξερες πως θα φτάσει η στιγμή που θα πεις: Αντίο
25 Αυγούστου 2010
