Θα του πέσει το πουλί;

Ξυπνάω τις νύχτες και μυρίζω κανέλα. Θέλω να μπορούσα να είχα εκείνη τη στιγμή, ένα donuts κανέλας. Ένα σαλιγκάρι κανέλας, όπως συνηθίζω να το λέω εγώ. Το πρωί που ξυπνάω το ξεχνάω. Αλλά την άγρια νύχτα η κανέλα μου τριβελίζει τον εγκέφαλο. (Και το κομμένο τσιγάρο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.) Δεν τα βρίσκω εύκολα αυτά τα donuts κανέλας στους φούρνους. Ξέρω πως είναι νηστίσιμα τα συγκεκριμένα και μόνο στης μάνας μου τα βρίσκω. Όχι καλέ, η μάνα μου δεν έχει φούρνο! Εννοώ τον φούρνο κοντά στο πατρικό. Εκείνη πάλι μου λέει να κοιτάξω μην είμαι έγκυος. Πφ...χαζομάρες....

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στις έγκυες μυρίζουν τα πάντα. Οι γιατροί λένε πως είναι μύθος ότι μια έγκυος μυρίζει φαγητά. Απλά κάνει νάζια και θέλει προσοχή. Να μην ξεχάσω να ρωτήσω τις έγκυες φίλες μου, αν όντως ξυπνάνε τη νύχτα και ζητάνε φαγητά και γλυκά. Η γιαγιά μου έλεγε πως ειδικά αν έχεις αγόρι στη κοιλιά, πρέπει να τρως ως έγκυος ό,τι σου μυρίσει. Διαφορετικά λέει θα του πέσει το πουλί του παιδιού! Επίσης έλεγε πως ένα αγόρι (αφού γεννηθεί) δεν πρέπει να στερείτε τίποτα κι αν ζηλέψει κάτι που το τρως εσύ, πρέπει να του το δώσεις γιατί πάλι θα του πέσει το πουλί.

Η γιαγιά μου πέθανε και δε πρόλαβα να τη ρωτήσω γιατί έλεγε αυτό το: Θα του πέσει το πουλί. Αν ξέρει κανείς από σας, ας μου λύσει την απορία. Και τελικά μήπως αυτή η φράση ανήκει σε μια παλιά νοοτροπία που ήθελε τον άντρα πασά και τη γυναίκα δουλάρα; Κι αν συμβαίνει αυτό, γιατί οι γυναίκες καλλιέργησαν, σχεδόν ως τις μέρες μας, αυτή την αντίληψη και δεν την έθαψαν μαζί με τις εποχές της μη χειραφέτησής τους;

6 Απριλίου 2011