Μη φοβάστε, δεν θα πολιτικολογήσω σήμερα! Έρχεται ένα δύσκολο ΣΚ γεμάτο
υποχρέωσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις! Έχω να παραβρεθώ το Σάββατο σε
μια γιορτή και σε κάτι γενέθλια, ενώ την Κυριακή έχω
βαφτίσια το πρωί και γάμο το απόγευμα. Πως με κόβεται; Θα επιβιώσω; Εγώ
σίγουρα ναι, η τσέπη μου σίγουρα όχι. Αλλά δε το κάνω για μένα, αλλά για
τη φουκαριάρα τη μάνα μου!
Εκείνο που σκεφτόμουν όταν πήγα να ρυθμίσω λίγο το ΣΚ μου, είναι πως τα τελευταία χρόνια έχω πάψει να γιορτάζω τη γιορτή μου και τα γενέθλιά μου ανοιχτά. Τα γιορτάζω με πολύ δικούς μου ανθρώπους γιατί δεν θέλω να βάζω σε έξοδα τον κάθε γνωστό και φίλο μου για δώρα και γιατί δε γουστάρω και την πολυκοσμία! Πριν με πείτε γυφταριό που τσιγκουνεύεται να κεράσει, να σας πω πως κερνάω και στο χώρο της δουλειάς και στο σπίτι και τους φίλους μου αν τους δω πριν ή μετά από την γιορτή. Αλλά τα ανήμερα νταβατούρια τα βαριέμαι και δεν έχω καμία όρεξη να μαζεύω χίλια δώρα άχρηστα, ακόμη κι αν είναι χαριτωμένα!
Πριν κάποια χρόνια είχαμε συνεννοηθεί με την παρέα να σταματήσουμε τα δώρα ο ένας στον άλλο γιατί όσο να'ναι τα έχουμε αγοράσει όλα ο ένας στον άλλο. Ωστόσο κάποιοι φίλοι επιμένουν να αγοράζουν δώρα, με αποτέλεσμα να μην ισχύει η σύμβαση αυτή και να πρέπει να πάρεις κι εσύ δώρο σε εκείνους! Και πάλι βροντοφώναζα: Φερτε μου βιβλία! Αλλά εγώ τι να αγοράσω; Το βιβλίο είναι δώρο περίεργο! Πολλοί το αντιπαθούν, αλλά εγώ το προτιμώ από κάτι άλλες χαζομαρούλες!
Από την άλλη όταν πάω να αγοράσω ένα δώρο, θα κάτσω να σκεφτώ σε ποιον το παίρνω, τα γούστα του, το στυλ του και φυσικά τις ανάγκες του και όχι το γούστο μου, το στυλ μου και τις δικές μου ανάγκες! Επίσης μπορώ να αγοράσω ένα δώρο, γιατί απλά το είδα και μου θύμισε πχ τον Bear ή τον Άσωτο γιο ή τη Mana. Δεν χρειάζεται να γιορτάζει ο άλλος για να του πάρω κάτι.
Ας περάσουμε στο ιερό μυστήριο της βαφτίσεως! Είμαι καλεσμένη από μια τύπισσα που έχουμε να μιλήσουμε περίπου 5 χρόνια! Μπορείτε να μου πείτε πως με θυμήθηκε και γιατί; Έχει άλλα 3 παιδιά και ουδέποτε με έχει ξανακαλέσει σε βαφτίσια, μόνο στο γάμο της είχα πάει θυμαμαι! Η μάνα μου επιμένει πως πρέπει να πάω εφόσον με τίμησε με την πρόσκληση, αλλά ειδικά εσείς ξέρετε καλά πόσο αντιπαθώ τις δηθενιές στις σχέσεις. Ωστόσο θα πάω γιατί η γκρίνια της μάνας ρε φίλε, δε παλεύεται με τίποτα.
Όσο για το γάμο, δεν έχω λόγια να εκφράσω την βαριομάρα μου! Παντρεύεται η αδερφή μιας παλιάς μαθήτριας μου (σεξολογία κάναμε) η οποία ναι μεν μένει κοντά μου, αλλά ειλικρινά ρε παιδιά δεν την θυμάμαι φατσικά. Και πήγε και κάλεσε μόνο εμένα! Γιατί αν καλούσε και τους γονείς, όλο και κάποιος θα έβγαζε και το φίδι και τη τρύπα μαζί, αλλά τώρα δυστυχώς πρέπει να παραβρεθώ εγώ. Κι εννοείται πως η γκρίνια της μάνας ούτε εδώ παλεύεται!
Αυτές οι μανάδες ρε παιδί μου, έχουν πάντα μια δικαιολογία για όλα! Πρέπει να πας εδώ γιατί τότε είχε συμβεί, εκείνο! Πρέπει να πας εκεί, γιατί αν θυμάσαι τότε, είχε γίνει το άλλο! Πρέπει να πας παραπέρα γιατί ο τάδε τότε είχε πει στον τάδε εκείνο και ο άλλος καποτε παλιά είχε έρθει, και μπουρου μπουρου μπουρου! Απορώ που τα θυμούνται όλα αυτα! Για μένα είναι απλά τα πράγματα: Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου τώρα, μετράνε. Τι έγινε πριν εκατό χιλιάδες χρόνια ούτε να το θυμάμαι θέλω, ουτε έχω υποχρέωση σε κανέναν, ούτε μου έχουν υποχρέωση οι άλλοι. Δεν πρόκειται να ξυπνήσω μια ωραία πρωία και να πω αχ είχα κάποτε παλιά μια γνωστή, τι να κάνει άραγε; Ας την καλέσω στα γενέθλια μου!
Δε ξέρω πάλι, ίσως να κάνω λάθος και εδώ!!!! Το σίγουρο είναι πως επειδή είμαι συμπαθής άνθρωπος με καλεί και η κουλή Μαρία σε ένα σωρό εκδηλώσεις χωρίς να νιώθω κι εγώ την ίδια συμπάθεια γι' αυτήν. Δεν είναι θέμα κακίας, είναι θέμα λογικής! Το γεγονός πως είναι κάποιος κοινωνικός δεν σημαίνει πως πρέπει να τον καλούμε πάντα και παντού! Έχει κι αυτός μια ζωή να ζήσει κι ένα ΣΚ για να χαρεί! Μη του το χαλάτε, αγαπητοί μου!
Τα φάγαμε τα νιάτα μας
σε γάμους και βαφτίσια...
αντί για γ..........α!!!!
24 Σεπτεμβρίου 2010
Εκείνο που σκεφτόμουν όταν πήγα να ρυθμίσω λίγο το ΣΚ μου, είναι πως τα τελευταία χρόνια έχω πάψει να γιορτάζω τη γιορτή μου και τα γενέθλιά μου ανοιχτά. Τα γιορτάζω με πολύ δικούς μου ανθρώπους γιατί δεν θέλω να βάζω σε έξοδα τον κάθε γνωστό και φίλο μου για δώρα και γιατί δε γουστάρω και την πολυκοσμία! Πριν με πείτε γυφταριό που τσιγκουνεύεται να κεράσει, να σας πω πως κερνάω και στο χώρο της δουλειάς και στο σπίτι και τους φίλους μου αν τους δω πριν ή μετά από την γιορτή. Αλλά τα ανήμερα νταβατούρια τα βαριέμαι και δεν έχω καμία όρεξη να μαζεύω χίλια δώρα άχρηστα, ακόμη κι αν είναι χαριτωμένα!
Πριν κάποια χρόνια είχαμε συνεννοηθεί με την παρέα να σταματήσουμε τα δώρα ο ένας στον άλλο γιατί όσο να'ναι τα έχουμε αγοράσει όλα ο ένας στον άλλο. Ωστόσο κάποιοι φίλοι επιμένουν να αγοράζουν δώρα, με αποτέλεσμα να μην ισχύει η σύμβαση αυτή και να πρέπει να πάρεις κι εσύ δώρο σε εκείνους! Και πάλι βροντοφώναζα: Φερτε μου βιβλία! Αλλά εγώ τι να αγοράσω; Το βιβλίο είναι δώρο περίεργο! Πολλοί το αντιπαθούν, αλλά εγώ το προτιμώ από κάτι άλλες χαζομαρούλες!
Από την άλλη όταν πάω να αγοράσω ένα δώρο, θα κάτσω να σκεφτώ σε ποιον το παίρνω, τα γούστα του, το στυλ του και φυσικά τις ανάγκες του και όχι το γούστο μου, το στυλ μου και τις δικές μου ανάγκες! Επίσης μπορώ να αγοράσω ένα δώρο, γιατί απλά το είδα και μου θύμισε πχ τον Bear ή τον Άσωτο γιο ή τη Mana. Δεν χρειάζεται να γιορτάζει ο άλλος για να του πάρω κάτι.
Ας περάσουμε στο ιερό μυστήριο της βαφτίσεως! Είμαι καλεσμένη από μια τύπισσα που έχουμε να μιλήσουμε περίπου 5 χρόνια! Μπορείτε να μου πείτε πως με θυμήθηκε και γιατί; Έχει άλλα 3 παιδιά και ουδέποτε με έχει ξανακαλέσει σε βαφτίσια, μόνο στο γάμο της είχα πάει θυμαμαι! Η μάνα μου επιμένει πως πρέπει να πάω εφόσον με τίμησε με την πρόσκληση, αλλά ειδικά εσείς ξέρετε καλά πόσο αντιπαθώ τις δηθενιές στις σχέσεις. Ωστόσο θα πάω γιατί η γκρίνια της μάνας ρε φίλε, δε παλεύεται με τίποτα.
Όσο για το γάμο, δεν έχω λόγια να εκφράσω την βαριομάρα μου! Παντρεύεται η αδερφή μιας παλιάς μαθήτριας μου (σεξολογία κάναμε) η οποία ναι μεν μένει κοντά μου, αλλά ειλικρινά ρε παιδιά δεν την θυμάμαι φατσικά. Και πήγε και κάλεσε μόνο εμένα! Γιατί αν καλούσε και τους γονείς, όλο και κάποιος θα έβγαζε και το φίδι και τη τρύπα μαζί, αλλά τώρα δυστυχώς πρέπει να παραβρεθώ εγώ. Κι εννοείται πως η γκρίνια της μάνας ούτε εδώ παλεύεται!
Αυτές οι μανάδες ρε παιδί μου, έχουν πάντα μια δικαιολογία για όλα! Πρέπει να πας εδώ γιατί τότε είχε συμβεί, εκείνο! Πρέπει να πας εκεί, γιατί αν θυμάσαι τότε, είχε γίνει το άλλο! Πρέπει να πας παραπέρα γιατί ο τάδε τότε είχε πει στον τάδε εκείνο και ο άλλος καποτε παλιά είχε έρθει, και μπουρου μπουρου μπουρου! Απορώ που τα θυμούνται όλα αυτα! Για μένα είναι απλά τα πράγματα: Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου τώρα, μετράνε. Τι έγινε πριν εκατό χιλιάδες χρόνια ούτε να το θυμάμαι θέλω, ουτε έχω υποχρέωση σε κανέναν, ούτε μου έχουν υποχρέωση οι άλλοι. Δεν πρόκειται να ξυπνήσω μια ωραία πρωία και να πω αχ είχα κάποτε παλιά μια γνωστή, τι να κάνει άραγε; Ας την καλέσω στα γενέθλια μου!
Δε ξέρω πάλι, ίσως να κάνω λάθος και εδώ!!!! Το σίγουρο είναι πως επειδή είμαι συμπαθής άνθρωπος με καλεί και η κουλή Μαρία σε ένα σωρό εκδηλώσεις χωρίς να νιώθω κι εγώ την ίδια συμπάθεια γι' αυτήν. Δεν είναι θέμα κακίας, είναι θέμα λογικής! Το γεγονός πως είναι κάποιος κοινωνικός δεν σημαίνει πως πρέπει να τον καλούμε πάντα και παντού! Έχει κι αυτός μια ζωή να ζήσει κι ένα ΣΚ για να χαρεί! Μη του το χαλάτε, αγαπητοί μου!
Τα φάγαμε τα νιάτα μας
σε γάμους και βαφτίσια...
αντί για γ..........α!!!!
24 Σεπτεμβρίου 2010
