Τις καθημερινές χειμωνιάτικες μέρες είναι ωραίο νωρίς το βραδάκι να πας
με την παρέα να πιεις ένα ποτάκι και μετά να πας σπίτι να χαλαρώσεις και
να ξεκουραστείς. Ειδικά όσοι δουλεύουν πρωί και απόγευμα, κάπου εκεί
στις 8 με 8:30 είναι ευλογία να μπορείς να ξεδώσεις λίγο με συναδέλφους ή
και φίλους και γνωστούς. Το κέντρο της Αθήνας ενδείκνυται για τέτοιες
σύντομες βολτίτσες κι είναι κρυμμένα κάποια μπαράκια που είναι
πραγματικά χάρμα οφθαλμών και ώτων γιατι συν τοις άλλοις παίζουν και
καλή μουσική. Δε βαράνε πολύ τον ήχο, αλλά προσφέρουν μια χαλαρωτική
ατμόσφαιρα.
Ένα απογευματοβραδάκι από αυτά τα γλυκοηρεμοζωηρούλια, δώσαμε ραντεβού με μια φίλη η οποία δουλεύει και το απόγευμα, και είπαμε να πάμε να πιούμε ένα ποτάκι νωρίς. Δε με χάλασε, γιατί όσο να 'ναι είχα ανάγκη μια βολτίτσα και δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω. (Βασικά είχα δουλειές στο σπίτι, αλλά αυτές δε τελειώνουν ποτέ.....ποιος τις χέζει). Ντύθηκα που λέτε, βάφτηκα ελαφρώς όπως πάντα και πήγα να την συναντήσω. Μπαίνουμε σε μια απίστευτη χαριτωμενιά για μαγαζί και παραγγέλνουμε κάτι να πιούμε. Ψηλά σκαμπό, μουσική ψιλοχοντροτζαζ και πολύ, μα πολύ, μα πολύ καλά κομμάτια γύρω μας.
Επειδή είχαμε καιρό να τα πούμε με τη φίλη πιάσαμε το μπούρου μπούρου μη κοιτώντας το ανδροχαρέμι που υπήρχε γύρω μας και ειλικρινά στις 9 το βράδυ προσωπικά δε μπορώ να φλερτάρω. Ξενερώνω. Είναι η ώρα των ειδήσεων και η ώρα που περνά το τρένο των 9 και δεν είμαι στα πάνω μου. Η φίλη ήταν πολύ κουρασμένη, σιγά τώρα μην γκομένιζε με το μυαλό της διαλυμένο,ύστερα από τόσες ώρες δουλειάς, έτσι πίναμε τα ποτά μας και λέγαμε τα νέα μας. Ώσπου...ξαφνικά....αχ....τι ήταν αυτό που συνέβη.....δεν έχετε ιδέα.
Μπαίνει μέσα στη χαριτωμενιά για μπαράκι, ένας θεός του Ολύμπου, ένα θαύμα της φύσης, ένα κινούμενος παράδεισος, ένας άντρας από αυτούς που μόνο να τους χαζεύεις σε παίρνει. Τίποτα άλλο. Ο Ρουβάς μπροστά του ήταν κουασιμόδος. Ανασκουμπωθήκαμε με τη φίλη μου, αφού σκουντούσε η μία την άλλη κι αρχίσαμε να χαζεύουμε το υπέροχο αυτό πλάσμα. Κάθισε για λίγο μόνος του, αλλά σύντομα ήρθε η παρέα του. Μια κοπέλα επίσης χάρμα οφθαλμών μπήκε στο μπαρ και καθισε δίπλα του. Αντάλλαξαν μερικά φιλιά και άρχισαν να συζητούν και να παίζουν σε ένα κλίμα πολύ ευχάριστο.
Σκεφτήκαμε πως φαίνονταν ερωτευμένοι. Κι ήταν τόσο όμορφοι και οι δυο που ταίριαζαν απόλυτα. Ήταν το ιδανικό ζευγάρι. Και δώστου τα ποτά και δώστου τα φιλιά, σχεδόν ζηλέψαμε με τη φίλη μου για το όλο κλίμα που επικρατούσε ανάμεσα στους δυο όμορφους αυτούς ανθρώπους. Κάποια στιγμή, και λίγο πριν μας κάνουν παρατήρηση που κοιτάμε έτσι έντονα, σταματήσαμε να ασχολούμαστε μαζί τους και συνεχίσαμε το μπουρου μπουρου μας. Το ζευγάρι μετά από λίγη ώρα το βλέπουμε να φεύγει και υποψιαζόμαστε πως πάνε για τρελές ζουζουνιές....Κι ενώ το βραδάκι μας κυλούσε ήσυχα με ήχους της τζαζ και με γέλια και καλή διάθεση.......ξαφνικά......εκεί που πήγαινα να καταπιώ μια ρουφηξιά αλκοόλ νατος πάλι ο θεός...
Ξαναμπαίνει στο μπαράκι, κάθεται στην ίδια θέση και παραγγέλνει ένα ποτάκι. Κοιταγόμαστε με τη φίλη μου και αναρωτιόμαστε τι μπορεί να συνέβη. Μα τι στο καλό; Στη στάση του λεωφορείου τη πήγε και ξαναήρθε; Αυτοί φύγανε σχεδόν ξαναμμένοι, αλλά όρκο δε παίρνω για τίποτα. Δε περνάνε δέκα λεπτά......κι αν δεν συνέβαινε αυτό το περιστατικό θα φεύγαμε με τη φίλη μου, έρχεται μια άλλη πανέμορφη κοπέλα. Όταν λέμε πανέμορφη λέμε σούπερ σέξυ. Δε περνάει απαρατήρητη με τίποτα. Μια κοπέλα σα τα κρύα τα νερά. Του χαμογελάει και κάθεται μαζί του. Και άρχισαν να συμπεριφέρονται στο ίδιο κλίμα με πριν. Αγκαλιές, φιλιά, χάδια, γέλια. Περνούσαν καλά τα παιδιά και αυτό φαινόταν.
Κοιταχτήκαμε με τη φίλη μου και αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί αρχίσαμε να εκνευριζόμαστε. Προτού θυμηθούμε τις δικές μας ιστορίες και να βρίζουμε παλι το ανδρικό φύλο, είπαμε να πρωτοτυπήσουμε και να μη βρίσουμε κανέναν και τίποτα. Πληρώνουμε και σηκωνόμαστε να φύγουμε. Το ζευγάρι το πετυχαίνουμε στη πόρτα να βγαίνει ξαναμμένο. Κρυφογελάμε, ενώ ο τύπος μας κλείνει το μάτι, περνώντας από δίπλα μας. Ε, αυτό ήταν. Ήμουν έτοιμη να ανοίξω το στόμα μου και να τον λούσω με ό,τι βρισιά κυκλοφορεί αυτό το καιρό στη νεολαία. Αλλά κρατήθηκα μη με πουν τρελή και φυσικά μη του δώσω κι άλλη αξία.
Το πιο εκνευριστικό της βραδιάς ήταν πως καθώς προχωρούσαμε να πάρουμε το λεωφορείο, τον είδαμε από μακριά να ξαναμπαίνει στο μπαράκι...μόνος. Κοιταχτήκαμε έντρομες....και φύγαμε σχεδόν τρέχοντας.
ΥΓ Απ' έξω κούκλος κι από μέσα πανούκλος....
26 Νοεμβρίου 2010
Ένα απογευματοβραδάκι από αυτά τα γλυκοηρεμοζωηρούλια, δώσαμε ραντεβού με μια φίλη η οποία δουλεύει και το απόγευμα, και είπαμε να πάμε να πιούμε ένα ποτάκι νωρίς. Δε με χάλασε, γιατί όσο να 'ναι είχα ανάγκη μια βολτίτσα και δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω. (Βασικά είχα δουλειές στο σπίτι, αλλά αυτές δε τελειώνουν ποτέ.....ποιος τις χέζει). Ντύθηκα που λέτε, βάφτηκα ελαφρώς όπως πάντα και πήγα να την συναντήσω. Μπαίνουμε σε μια απίστευτη χαριτωμενιά για μαγαζί και παραγγέλνουμε κάτι να πιούμε. Ψηλά σκαμπό, μουσική ψιλοχοντροτζαζ και πολύ, μα πολύ, μα πολύ καλά κομμάτια γύρω μας.
Επειδή είχαμε καιρό να τα πούμε με τη φίλη πιάσαμε το μπούρου μπούρου μη κοιτώντας το ανδροχαρέμι που υπήρχε γύρω μας και ειλικρινά στις 9 το βράδυ προσωπικά δε μπορώ να φλερτάρω. Ξενερώνω. Είναι η ώρα των ειδήσεων και η ώρα που περνά το τρένο των 9 και δεν είμαι στα πάνω μου. Η φίλη ήταν πολύ κουρασμένη, σιγά τώρα μην γκομένιζε με το μυαλό της διαλυμένο,ύστερα από τόσες ώρες δουλειάς, έτσι πίναμε τα ποτά μας και λέγαμε τα νέα μας. Ώσπου...ξαφνικά....αχ....τι ήταν αυτό που συνέβη.....δεν έχετε ιδέα.
Μπαίνει μέσα στη χαριτωμενιά για μπαράκι, ένας θεός του Ολύμπου, ένα θαύμα της φύσης, ένα κινούμενος παράδεισος, ένας άντρας από αυτούς που μόνο να τους χαζεύεις σε παίρνει. Τίποτα άλλο. Ο Ρουβάς μπροστά του ήταν κουασιμόδος. Ανασκουμπωθήκαμε με τη φίλη μου, αφού σκουντούσε η μία την άλλη κι αρχίσαμε να χαζεύουμε το υπέροχο αυτό πλάσμα. Κάθισε για λίγο μόνος του, αλλά σύντομα ήρθε η παρέα του. Μια κοπέλα επίσης χάρμα οφθαλμών μπήκε στο μπαρ και καθισε δίπλα του. Αντάλλαξαν μερικά φιλιά και άρχισαν να συζητούν και να παίζουν σε ένα κλίμα πολύ ευχάριστο.
Σκεφτήκαμε πως φαίνονταν ερωτευμένοι. Κι ήταν τόσο όμορφοι και οι δυο που ταίριαζαν απόλυτα. Ήταν το ιδανικό ζευγάρι. Και δώστου τα ποτά και δώστου τα φιλιά, σχεδόν ζηλέψαμε με τη φίλη μου για το όλο κλίμα που επικρατούσε ανάμεσα στους δυο όμορφους αυτούς ανθρώπους. Κάποια στιγμή, και λίγο πριν μας κάνουν παρατήρηση που κοιτάμε έτσι έντονα, σταματήσαμε να ασχολούμαστε μαζί τους και συνεχίσαμε το μπουρου μπουρου μας. Το ζευγάρι μετά από λίγη ώρα το βλέπουμε να φεύγει και υποψιαζόμαστε πως πάνε για τρελές ζουζουνιές....Κι ενώ το βραδάκι μας κυλούσε ήσυχα με ήχους της τζαζ και με γέλια και καλή διάθεση.......ξαφνικά......εκεί που πήγαινα να καταπιώ μια ρουφηξιά αλκοόλ νατος πάλι ο θεός...
Ξαναμπαίνει στο μπαράκι, κάθεται στην ίδια θέση και παραγγέλνει ένα ποτάκι. Κοιταγόμαστε με τη φίλη μου και αναρωτιόμαστε τι μπορεί να συνέβη. Μα τι στο καλό; Στη στάση του λεωφορείου τη πήγε και ξαναήρθε; Αυτοί φύγανε σχεδόν ξαναμμένοι, αλλά όρκο δε παίρνω για τίποτα. Δε περνάνε δέκα λεπτά......κι αν δεν συνέβαινε αυτό το περιστατικό θα φεύγαμε με τη φίλη μου, έρχεται μια άλλη πανέμορφη κοπέλα. Όταν λέμε πανέμορφη λέμε σούπερ σέξυ. Δε περνάει απαρατήρητη με τίποτα. Μια κοπέλα σα τα κρύα τα νερά. Του χαμογελάει και κάθεται μαζί του. Και άρχισαν να συμπεριφέρονται στο ίδιο κλίμα με πριν. Αγκαλιές, φιλιά, χάδια, γέλια. Περνούσαν καλά τα παιδιά και αυτό φαινόταν.
Κοιταχτήκαμε με τη φίλη μου και αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί αρχίσαμε να εκνευριζόμαστε. Προτού θυμηθούμε τις δικές μας ιστορίες και να βρίζουμε παλι το ανδρικό φύλο, είπαμε να πρωτοτυπήσουμε και να μη βρίσουμε κανέναν και τίποτα. Πληρώνουμε και σηκωνόμαστε να φύγουμε. Το ζευγάρι το πετυχαίνουμε στη πόρτα να βγαίνει ξαναμμένο. Κρυφογελάμε, ενώ ο τύπος μας κλείνει το μάτι, περνώντας από δίπλα μας. Ε, αυτό ήταν. Ήμουν έτοιμη να ανοίξω το στόμα μου και να τον λούσω με ό,τι βρισιά κυκλοφορεί αυτό το καιρό στη νεολαία. Αλλά κρατήθηκα μη με πουν τρελή και φυσικά μη του δώσω κι άλλη αξία.
Το πιο εκνευριστικό της βραδιάς ήταν πως καθώς προχωρούσαμε να πάρουμε το λεωφορείο, τον είδαμε από μακριά να ξαναμπαίνει στο μπαράκι...μόνος. Κοιταχτήκαμε έντρομες....και φύγαμε σχεδόν τρέχοντας.
ΥΓ Απ' έξω κούκλος κι από μέσα πανούκλος....
26 Νοεμβρίου 2010
