Αργοκυλούσε μια μουντή μέρα, με βροχή
που ήθελε να πέσει, αλλά αρνιόταν αν δε με πετύχαινε έξω, η άτιμη, σα
κατι μικρά σπαστικά παιδάκια που περιμένουν να περάσεις για να σου
βάλουν τρικλοποδιά. Είχα αποφασίσει να παραγγείλω και να διαβάσω με
επιφυλάξεις το βιβλίο μιας blogger, με τον όρο πως θα μου ταχυδρομούσε
το υλικό με αφιέρωση στη Coula και τα coula της. Η αφιέρωση με ένοιαζε
και όχι τόσο το να έρθει σπίτι μου το βιβλίο, γιατί αν αυτή η blogger
κάποτε γίνει διάσημη συγγραφέας (που πολύ φοβάμαι πως θα γίνει) θα έχω
την ευκαιρία να την απειλώ στα μεσημεριανά για τις μαλακοαφιερώσεις που
κάνει. Μέχρι και σε μήνυση θα μπορούσα να φτάσω! Εγώ σ' αυτήν και η
Σαρρή στο Λαζόπουλο! Θα έρθω όμως και σε αυτό.
Στέλνω λοιπόν τα ακριβή μου στοιχεία με mail ως εξής:
ονοματεπώνυμο: Couλα Couλίδου
οδός: Coulaμάρας 10
περιοχή: Couloσυνοικισμός
πόλη: Couloνήσι (Όπως λέμε Καρπενήσι που όμως δεν είναι νησί χαχαχα)
ΤΚ: 00000
(Τα κανονικά μου στοιχεία έστειλα, για να μη με λέτε εμένα μουρλέγκω μόλις καταλάβετε τι συνέβη, αλλά εδώ καταχρηστικά χρησιμοποιώ τα στοιχεία της Coulas.)
Η εν λόγω blogger, μου στέλνει mail ότι το βιβλίο ταχυδρομήθηκε και όλα πήγαν καλά και θα έρθει εντός δυο ημερών. Σαν το μαλάκα λοιπόν εγώ, περιμένω σήμερα να έρθει, πουθενά αυτό, περιμένω αύριο...τίποτις. Μεθαύριο είχα δουλειές κι έβαλα τη μάνα μου να το περιμένει. Με μπινελίκωσε δεόντως κι η μάμη γιατί έχασε τη λαική για ένα δέμα που δεν ερχόταν και αποφάσισα να πάω και να κάνω φασαρία στα Ελτά.
Φανερά εκνευρισμένη, μεσα στη μουντή μέρα που αργοκυλούσε, (παρεμπιπτόντως μόλις βγήκα στο δρόμο άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς...η τρικλοποδιά που σας έλεγα) οδεύω προς το ταχυδρομικό υποκατάστημα να κάνω μανούρα που δεν ήρθε ούτε το βιβλίο, ούτε το ειδοποιητήριο. Ο Γιαννάκης που είναι γνωστός μου 200 χρόνια, με καθησυχάζει λέγοντας πως ίσως καθυστερεί, γιατί γίνονται εκτεταμένοι ελεγχοι στα δέματα, μήπως περιέχουν μπόοοοομπα.
Τον κοιτάζω λοξά και σκέφτομαι πως δεν είμαι δα και καμιά Μέρκελ για να μου ελέγχουν την αλληλογραφία. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως αν ανοίξουν το δέμα και δουν τη λεκάνη στο εξώφυλλο και μια γκόμενα να μπαίνει ή να βγαίνει απ' αυτήν (ποτέ δε το κατάλαβα), σίγουρα θα με αφήσουν ήσυχη! Γιατί σαφώς οι τρομοκράτες δεν ασχολούνται με χέστρες παρά μόνο όταν έχουν φάει χαλασμένο βρώμικο.
Ο Γιάννης που λέτε, με στέλνει στα κεντρικά γιατί αν έχουν περάσει δυο μέρες από την αποστολή του, σίγουρα θα έχει φτάσει το τσοντοδέμα μου. Κάνω τα γλυκά μάτια στη μάνα μου και την παρακαλώ να πάει εκείνη στα κεντρικά, αφενός διότι ήμουν μούσκεμα από τη βροχή κι αφετέρου γιατί με τσίγκλαγε το πόδι μου, με αντάλλαγμα να τις φτιάξω κρέπες. (Ναι, μόνο αυτό ξέρω να φτιάχνω, όποιος δε γουστάρει να μην με νυμφευτεί.) Την φορτίζω και λιγάκι για να πάει με τσαμπουκά να το πάρει και να τους χέσει όλους εκεί μέσα που με καθυστερούν από το να απολαύσω ένα παραλήρημα μιας παραληρημένης. Κι εκείνη η καψερή πηγαίνει!
Περιμένει στη σειρά της και μόλις χτυπάει χαρωπός ο ήχος που δήλωνε πως το νουμεράκι που είχε τσεπώσει από το μηχάνημα έφτασε (εν ολίγοις, ξύπνα μαλάκα ήρθε η ώρα σου), πλησιάζει την υπάλληλο. Η υπάλληλος είναι γνωστή μας άλλα 200 χρόνια. Και προσπαθεί να την εξυπηρετήσει. Αλλά κι η μαμά μου έτοιμη για όλα, αρχίζει το τσαμπουκά.
-Γιατί δε στέλνετε ειδοποιητήριο; Κανονικά το δέμα έπρεπε να έρθει σπίτι! Μα επιτέλους σε αυτή τη χώρα κανείς δε κάνει καλά τη δουλειά του;
Σε παραλήρημα η μάμη μου έβριζε θεούς και δαίμονες και σε κατάσταση υστερίας η υπάλληλος ζητάει τα στοιχεία μου και πάει να ψάξει στο καλάθι με τα δέματα. Ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει....ξανάρχεται πίσω.
-Τι μπορεί να περιέχει μέσα; Ρωτάει! Η μάνα μου απαντάει:
-Ένα βιβλίο περιμένει η κόρη μου! Ελπίζω να μη χάθηκε γιατί μάλλον είναι πανεπιστημιακό σύγγραμμα και αν το χάσατε θα γίνει χαμός! Είναι περίεργη η κόρη μου με τα βιβλία της.
(Σιγά μην ήταν και η Βίβλος, αλλά η μάνα μου όταν με είδε επίμονη να περιμένω το βιβλίο, υπέθεσε πως ήταν κάτι σημαντικό.)
Ξαναφεύγει η υπάλληλος και επιστρέφει με το δέμα, το οποίο δέμα είχε σταλεί με στοιχεία παραλήπτη ως εξής:
Προς
Couλα Couλίδου
Couloνήσι
Τίποτα άλλο απολύτως δεν έγραφε στα στοιχεία! Η υπάλληλος εξηγεί πως αν δεν πηγαίναμε να το πάρουμε, δεν θα ερχόταν ποτέ το ειδοποιητήριο, γιατί ο αποστολέας δεν ειχε βάλει διεύθυνση πάνω! Ω ναι λοιπόν αυτή ειναι η Μάγισσα Κίρκη! Έστειλε το βιβλίο σε μια ολόκληρη πόλη και με έστειλε αδιάβαστη πάλι.Και εκτέθηκε και η μαμά μου που το έπαιξε "ήρθα να σώσω το κόσμο από τα μαλακοΕλτά".
Ξέρω πως αυτό είχε να κάνει με τον διακαή πόθο της Κίρκης να την διαβάσει όλη η πόλη, κι άρχισα να σκέφτομαι μήπως τελικά βγω με ντουντούκες στο δρόμο να μαζέψω τους κατοίκους και σε μια μεγάλη φιέστα να διαβάσουμε όλοι μαζί το "Πάρ' τα μωρή άνεργη" που είναι και επίκαιρο με τόση ανεργία που χτυπάει τις πόρτες του κοσμάκη. Ο καθένας, σαφώς, θα είχε το δικό του αντίτυπο για να κοιτάει μέσα, και οι πωλήσεις της Μάγισσας θα χτυπούσαν κορυφή (άσε που είμαι σίγουρη πως αυτό θα συμβεί και χωρίς τη φιέστα μου). 'Ετσι αποφάσισα να μη το κάνω γιατί έχουμε και πολλά μικρά παιδιά στη γειτονιά τα οποία δε χρειάζεται απο τα πέντε τους να μάθουν πως βρίζει ένας νταλικέρης. Θα το μάθουν έτσι κι αλλιως στα έξι τους.
Μόλις καταφτάνει η μάμη στο σπίτι, βουτάω το φάκελο, τον ανοίγω και βλέπω το βιβλίο. Διαβάζω το οπισθόφυλλο (πάντα αυτό κάνω με τα βιβλία) και μου είναι οικεία η γραφή. Ανοίγω τη πρώτη σελίδα και βλέπω την αφιέρωση. Μου ήρθε ο ντουβρουτζάς! Εγώ μαρή σε τιμώ διαβάζοντας το βιβλίο σου κι εσύ με ψιλοχοντροξεχέζεις; Ουσττττ και Σςςςς. Δε θα σας αποκαλύψω τι μου έγραψε η κυρία αλλά ειλικρινά πιο μεγάλη χαρά δεν έχω πάρει μετά από βρισίδια και μάλιστα γραπτώς και μετά πληρωμής. Χαμογέλασα με χάρη και άρχισα να το διαβάζω.
Ο μέσος όρος ανάγνωσης ενός τέτοιου μεγέθους βιβλίου είναι τρεις ώρες για τη Coula, αλλά αυτό μου πήρε τέσσερις ώρες. Θες που το γράμμα της εκτύπωσης ηθελε γυαλιά πρεσβυωπίας για να διαβαστεί; Θες γιατί κάθε τρεις και λίγο χαχάνιζα σα το ηλίθιο και χαζοχαρουμενο τρίχρονο; Θες γιατί σελίδα παρά σελίδα, πήγαινα στη μάνα μου και της διάβαζα αποσπάσματα; Ε, καθυστέρησα να το τελειώσω.
Η γραφή της, όπως είπα, ήταν οικεία για μας που τη διαβαζουμε στο blog της. Έμπλεξε μια πολύ πονετική, στην ουσία της, ιστορία με σχετικές αναρτήσεις από το ιστολόγιο της. Νοσούσε λίγο το λογοτεχνικό ύφος αλλά δε βαριέσαι; Το βιβλίο αυτό θα το ενέτασσα σε εκείνα που εγώ η Coula τα χαρακτηρίζω ως "Περνάς γαμάτα διαβάζοντας". Εννοώντας με αυτό, πως ένα βιβλίο μπορεί να σου αρέσει σαν ύφος και σαν πλοκή, αλλά δε περνάς πάντα καλά διαβάζοντάς το. Εγώ με αυτό το βιβλίο πέρασα καλά και όχι μόνο αυτό, αλλά προβληματίστηκα σε κάποια θέματα που είναι γεγονός πως δεν τα κατέχω όπως πχ τι γίνεται στις πολυεθνικές εταιρίες, πως σου ρουφάνε το αίμα με το καλαμάκι και πως ο καθένας κοιτάει την γαμοπαρτάρα του χωρίς να τον νοιάζει καθόλου ο διπλανός του.
Το χιούμορ ρέει άφθονο, η ειρωνία τσακίζει κόκαλα, οι αλήθειες είναι πικρές, μα αλήθειες και η Μάγισσα Κίρκη μεταμορφώνεται (όχι σε γουρούνι αλλά) σε έναν απλό καθημερινό άνθρωπο που ζει μέσα σε έναν κυκεώνα προβλημάτων αλλά δεν το βάζει κάτω. Βλέπει, αν όχι την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, σίγουρα την τραγελαφική της όψη. Και την καταγράφει με υπερβολική δόση χιούμορ, τόση που μόλις τελειώσεις την ανάγνωση εύχεσαι να πέσεις από εδώ και στο εξής σε πλήρη μελαγχολία γιατί δεν αντέχεις άλλο χάχανο. Το κατευχαριστήθηκα αν και ομολογώ πως με ξέσκισε το μικρό γράμμα! Αλλά απο την άλλη δεν φταίει το βιβλίο γι' αυτό, αλλά η μυωπία μου!
Σε γενικές γραμμές το προτείνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο σε όσους έχουν ψυχολογικά προβλήματα και χρειάζονται αυτοθεραπεία, αλλά και σε όσους αγαπούν έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής διανθισμένο με θανατηφόρες ατάκες γραμμή προς γραμμή. Το προτείνω σε όλους. Αγοράστε το και σας εγγυώμαι πως θα πάρετε υπερβολική δόση χαχανητου, ό,τι δηλαδή λείπει σήμερα. Και αξίζει το κόπο γιατί αρκετά προβλήματα μας κατακλύζουν και μας στερούν το χαμόγελο. Τουλάχιστον είναι μια ευκαιρία να γελάσει λίγο το χειλάκι σας και να περάσετε καλά. Σας προειδοποιώ να μην το διαβάσετε μέσα σε τεσσερις ώρες, αλλά κάθε μέρα και ένα κεφάλαιο έτσι ώστε η ηδονή του γέλιου να μην τελειώσει γρήγορα.
Υστερόγραφα προς Μάγισσα Κίρκη
ΥΓ1 Πάψε να γυρνάς απο εδώ κι απο κει, αναζητώντας δουλειά, γιατί τώρα πια στο εγγυώμαι κι εγώ, αλλά κι εσύ η ίδια το ξέρεις καλά, τι είναι αυτό με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς στη ζωή σου. Το επόμενο σου βιβλίο, αν γουστάρεις στο προλογίζω κιόλας. Θα πέσουν τρελά γέλια!
ΥΓ2 Όσο για την αφιέρωση σου και ειδικά εκεί που με αποκάλεσες ντροπή του φιλολογικού συλλόγου να το πάρεις γρήγορα πίσω γιατί διαφορετικά θα πρέπει να τα πούμε αναλυτικά στις δικαστικές αίθουσες.
ΥΓ3 Σε αγαπώ τρελά. Όλα να πάνε καλά σου εύχομαι και με το βιβλίο και με τη μπεμπε λιλή που έρχεται ή τον μπεμπέ λιλό, που θα ειναι από τα πιο τυχερά πλάσματα αυτού του κόσμου καθώς θα μεγαλώνει σε ένα υγιές και χαρούμενο περιβάλλον.
ΥΓ4 Τραβάς μεγάλα κολλήματα με την ξινισμένη μυρωδιά του στόματος ε; Το καταλαβαμε...πόσες φορές πια θα μας το γράψεις;
ΥΓ5 Στο επόμενο θέλω περισσότερη ιστορία και λιγότερες αναρτήσεις μέσα. Φιλιά πολλά πολλά πολλά. Να είσαι καλά και να είσαι πάντα αστείρευτη.
Με αγάπη
H Coula και τα couλά της
__________________________________
Υστερόγραφο των υστερόγραφων:
Στέλνω λοιπόν τα ακριβή μου στοιχεία με mail ως εξής:
ονοματεπώνυμο: Couλα Couλίδου
οδός: Coulaμάρας 10
περιοχή: Couloσυνοικισμός
πόλη: Couloνήσι (Όπως λέμε Καρπενήσι που όμως δεν είναι νησί χαχαχα)
ΤΚ: 00000
(Τα κανονικά μου στοιχεία έστειλα, για να μη με λέτε εμένα μουρλέγκω μόλις καταλάβετε τι συνέβη, αλλά εδώ καταχρηστικά χρησιμοποιώ τα στοιχεία της Coulas.)
Η εν λόγω blogger, μου στέλνει mail ότι το βιβλίο ταχυδρομήθηκε και όλα πήγαν καλά και θα έρθει εντός δυο ημερών. Σαν το μαλάκα λοιπόν εγώ, περιμένω σήμερα να έρθει, πουθενά αυτό, περιμένω αύριο...τίποτις. Μεθαύριο είχα δουλειές κι έβαλα τη μάνα μου να το περιμένει. Με μπινελίκωσε δεόντως κι η μάμη γιατί έχασε τη λαική για ένα δέμα που δεν ερχόταν και αποφάσισα να πάω και να κάνω φασαρία στα Ελτά.
Φανερά εκνευρισμένη, μεσα στη μουντή μέρα που αργοκυλούσε, (παρεμπιπτόντως μόλις βγήκα στο δρόμο άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς...η τρικλοποδιά που σας έλεγα) οδεύω προς το ταχυδρομικό υποκατάστημα να κάνω μανούρα που δεν ήρθε ούτε το βιβλίο, ούτε το ειδοποιητήριο. Ο Γιαννάκης που είναι γνωστός μου 200 χρόνια, με καθησυχάζει λέγοντας πως ίσως καθυστερεί, γιατί γίνονται εκτεταμένοι ελεγχοι στα δέματα, μήπως περιέχουν μπόοοοομπα.
Τον κοιτάζω λοξά και σκέφτομαι πως δεν είμαι δα και καμιά Μέρκελ για να μου ελέγχουν την αλληλογραφία. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως αν ανοίξουν το δέμα και δουν τη λεκάνη στο εξώφυλλο και μια γκόμενα να μπαίνει ή να βγαίνει απ' αυτήν (ποτέ δε το κατάλαβα), σίγουρα θα με αφήσουν ήσυχη! Γιατί σαφώς οι τρομοκράτες δεν ασχολούνται με χέστρες παρά μόνο όταν έχουν φάει χαλασμένο βρώμικο.
Ο Γιάννης που λέτε, με στέλνει στα κεντρικά γιατί αν έχουν περάσει δυο μέρες από την αποστολή του, σίγουρα θα έχει φτάσει το τσοντοδέμα μου. Κάνω τα γλυκά μάτια στη μάνα μου και την παρακαλώ να πάει εκείνη στα κεντρικά, αφενός διότι ήμουν μούσκεμα από τη βροχή κι αφετέρου γιατί με τσίγκλαγε το πόδι μου, με αντάλλαγμα να τις φτιάξω κρέπες. (Ναι, μόνο αυτό ξέρω να φτιάχνω, όποιος δε γουστάρει να μην με νυμφευτεί.) Την φορτίζω και λιγάκι για να πάει με τσαμπουκά να το πάρει και να τους χέσει όλους εκεί μέσα που με καθυστερούν από το να απολαύσω ένα παραλήρημα μιας παραληρημένης. Κι εκείνη η καψερή πηγαίνει!
Περιμένει στη σειρά της και μόλις χτυπάει χαρωπός ο ήχος που δήλωνε πως το νουμεράκι που είχε τσεπώσει από το μηχάνημα έφτασε (εν ολίγοις, ξύπνα μαλάκα ήρθε η ώρα σου), πλησιάζει την υπάλληλο. Η υπάλληλος είναι γνωστή μας άλλα 200 χρόνια. Και προσπαθεί να την εξυπηρετήσει. Αλλά κι η μαμά μου έτοιμη για όλα, αρχίζει το τσαμπουκά.
-Γιατί δε στέλνετε ειδοποιητήριο; Κανονικά το δέμα έπρεπε να έρθει σπίτι! Μα επιτέλους σε αυτή τη χώρα κανείς δε κάνει καλά τη δουλειά του;
Σε παραλήρημα η μάμη μου έβριζε θεούς και δαίμονες και σε κατάσταση υστερίας η υπάλληλος ζητάει τα στοιχεία μου και πάει να ψάξει στο καλάθι με τα δέματα. Ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει....ξανάρχεται πίσω.
-Τι μπορεί να περιέχει μέσα; Ρωτάει! Η μάνα μου απαντάει:
-Ένα βιβλίο περιμένει η κόρη μου! Ελπίζω να μη χάθηκε γιατί μάλλον είναι πανεπιστημιακό σύγγραμμα και αν το χάσατε θα γίνει χαμός! Είναι περίεργη η κόρη μου με τα βιβλία της.
(Σιγά μην ήταν και η Βίβλος, αλλά η μάνα μου όταν με είδε επίμονη να περιμένω το βιβλίο, υπέθεσε πως ήταν κάτι σημαντικό.)
Ξαναφεύγει η υπάλληλος και επιστρέφει με το δέμα, το οποίο δέμα είχε σταλεί με στοιχεία παραλήπτη ως εξής:
Προς
Couλα Couλίδου
Couloνήσι
Τίποτα άλλο απολύτως δεν έγραφε στα στοιχεία! Η υπάλληλος εξηγεί πως αν δεν πηγαίναμε να το πάρουμε, δεν θα ερχόταν ποτέ το ειδοποιητήριο, γιατί ο αποστολέας δεν ειχε βάλει διεύθυνση πάνω! Ω ναι λοιπόν αυτή ειναι η Μάγισσα Κίρκη! Έστειλε το βιβλίο σε μια ολόκληρη πόλη και με έστειλε αδιάβαστη πάλι.Και εκτέθηκε και η μαμά μου που το έπαιξε "ήρθα να σώσω το κόσμο από τα μαλακοΕλτά".
Ξέρω πως αυτό είχε να κάνει με τον διακαή πόθο της Κίρκης να την διαβάσει όλη η πόλη, κι άρχισα να σκέφτομαι μήπως τελικά βγω με ντουντούκες στο δρόμο να μαζέψω τους κατοίκους και σε μια μεγάλη φιέστα να διαβάσουμε όλοι μαζί το "Πάρ' τα μωρή άνεργη" που είναι και επίκαιρο με τόση ανεργία που χτυπάει τις πόρτες του κοσμάκη. Ο καθένας, σαφώς, θα είχε το δικό του αντίτυπο για να κοιτάει μέσα, και οι πωλήσεις της Μάγισσας θα χτυπούσαν κορυφή (άσε που είμαι σίγουρη πως αυτό θα συμβεί και χωρίς τη φιέστα μου). 'Ετσι αποφάσισα να μη το κάνω γιατί έχουμε και πολλά μικρά παιδιά στη γειτονιά τα οποία δε χρειάζεται απο τα πέντε τους να μάθουν πως βρίζει ένας νταλικέρης. Θα το μάθουν έτσι κι αλλιως στα έξι τους.
Μόλις καταφτάνει η μάμη στο σπίτι, βουτάω το φάκελο, τον ανοίγω και βλέπω το βιβλίο. Διαβάζω το οπισθόφυλλο (πάντα αυτό κάνω με τα βιβλία) και μου είναι οικεία η γραφή. Ανοίγω τη πρώτη σελίδα και βλέπω την αφιέρωση. Μου ήρθε ο ντουβρουτζάς! Εγώ μαρή σε τιμώ διαβάζοντας το βιβλίο σου κι εσύ με ψιλοχοντροξεχέζεις; Ουσττττ και Σςςςς. Δε θα σας αποκαλύψω τι μου έγραψε η κυρία αλλά ειλικρινά πιο μεγάλη χαρά δεν έχω πάρει μετά από βρισίδια και μάλιστα γραπτώς και μετά πληρωμής. Χαμογέλασα με χάρη και άρχισα να το διαβάζω.
Ο μέσος όρος ανάγνωσης ενός τέτοιου μεγέθους βιβλίου είναι τρεις ώρες για τη Coula, αλλά αυτό μου πήρε τέσσερις ώρες. Θες που το γράμμα της εκτύπωσης ηθελε γυαλιά πρεσβυωπίας για να διαβαστεί; Θες γιατί κάθε τρεις και λίγο χαχάνιζα σα το ηλίθιο και χαζοχαρουμενο τρίχρονο; Θες γιατί σελίδα παρά σελίδα, πήγαινα στη μάνα μου και της διάβαζα αποσπάσματα; Ε, καθυστέρησα να το τελειώσω.
Η γραφή της, όπως είπα, ήταν οικεία για μας που τη διαβαζουμε στο blog της. Έμπλεξε μια πολύ πονετική, στην ουσία της, ιστορία με σχετικές αναρτήσεις από το ιστολόγιο της. Νοσούσε λίγο το λογοτεχνικό ύφος αλλά δε βαριέσαι; Το βιβλίο αυτό θα το ενέτασσα σε εκείνα που εγώ η Coula τα χαρακτηρίζω ως "Περνάς γαμάτα διαβάζοντας". Εννοώντας με αυτό, πως ένα βιβλίο μπορεί να σου αρέσει σαν ύφος και σαν πλοκή, αλλά δε περνάς πάντα καλά διαβάζοντάς το. Εγώ με αυτό το βιβλίο πέρασα καλά και όχι μόνο αυτό, αλλά προβληματίστηκα σε κάποια θέματα που είναι γεγονός πως δεν τα κατέχω όπως πχ τι γίνεται στις πολυεθνικές εταιρίες, πως σου ρουφάνε το αίμα με το καλαμάκι και πως ο καθένας κοιτάει την γαμοπαρτάρα του χωρίς να τον νοιάζει καθόλου ο διπλανός του.
Το χιούμορ ρέει άφθονο, η ειρωνία τσακίζει κόκαλα, οι αλήθειες είναι πικρές, μα αλήθειες και η Μάγισσα Κίρκη μεταμορφώνεται (όχι σε γουρούνι αλλά) σε έναν απλό καθημερινό άνθρωπο που ζει μέσα σε έναν κυκεώνα προβλημάτων αλλά δεν το βάζει κάτω. Βλέπει, αν όχι την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, σίγουρα την τραγελαφική της όψη. Και την καταγράφει με υπερβολική δόση χιούμορ, τόση που μόλις τελειώσεις την ανάγνωση εύχεσαι να πέσεις από εδώ και στο εξής σε πλήρη μελαγχολία γιατί δεν αντέχεις άλλο χάχανο. Το κατευχαριστήθηκα αν και ομολογώ πως με ξέσκισε το μικρό γράμμα! Αλλά απο την άλλη δεν φταίει το βιβλίο γι' αυτό, αλλά η μυωπία μου!
Σε γενικές γραμμές το προτείνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο σε όσους έχουν ψυχολογικά προβλήματα και χρειάζονται αυτοθεραπεία, αλλά και σε όσους αγαπούν έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής διανθισμένο με θανατηφόρες ατάκες γραμμή προς γραμμή. Το προτείνω σε όλους. Αγοράστε το και σας εγγυώμαι πως θα πάρετε υπερβολική δόση χαχανητου, ό,τι δηλαδή λείπει σήμερα. Και αξίζει το κόπο γιατί αρκετά προβλήματα μας κατακλύζουν και μας στερούν το χαμόγελο. Τουλάχιστον είναι μια ευκαιρία να γελάσει λίγο το χειλάκι σας και να περάσετε καλά. Σας προειδοποιώ να μην το διαβάσετε μέσα σε τεσσερις ώρες, αλλά κάθε μέρα και ένα κεφάλαιο έτσι ώστε η ηδονή του γέλιου να μην τελειώσει γρήγορα.
Υστερόγραφα προς Μάγισσα Κίρκη
ΥΓ1 Πάψε να γυρνάς απο εδώ κι απο κει, αναζητώντας δουλειά, γιατί τώρα πια στο εγγυώμαι κι εγώ, αλλά κι εσύ η ίδια το ξέρεις καλά, τι είναι αυτό με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς στη ζωή σου. Το επόμενο σου βιβλίο, αν γουστάρεις στο προλογίζω κιόλας. Θα πέσουν τρελά γέλια!
ΥΓ2 Όσο για την αφιέρωση σου και ειδικά εκεί που με αποκάλεσες ντροπή του φιλολογικού συλλόγου να το πάρεις γρήγορα πίσω γιατί διαφορετικά θα πρέπει να τα πούμε αναλυτικά στις δικαστικές αίθουσες.
ΥΓ3 Σε αγαπώ τρελά. Όλα να πάνε καλά σου εύχομαι και με το βιβλίο και με τη μπεμπε λιλή που έρχεται ή τον μπεμπέ λιλό, που θα ειναι από τα πιο τυχερά πλάσματα αυτού του κόσμου καθώς θα μεγαλώνει σε ένα υγιές και χαρούμενο περιβάλλον.
ΥΓ4 Τραβάς μεγάλα κολλήματα με την ξινισμένη μυρωδιά του στόματος ε; Το καταλαβαμε...πόσες φορές πια θα μας το γράψεις;
ΥΓ5 Στο επόμενο θέλω περισσότερη ιστορία και λιγότερες αναρτήσεις μέσα. Φιλιά πολλά πολλά πολλά. Να είσαι καλά και να είσαι πάντα αστείρευτη.
Με αγάπη
H Coula και τα couλά της
__________________________________
Υστερόγραφο των υστερόγραφων:
Το βιβλίο τα σπάει! Σπεύστε να το αγοράσετε!
24 Νοεμβρίου 2010
