Προτερόγραφο: Η ανάρτηση είναι
πολύ λάιτ, μπορείς και να μην την διαβάσεις. Δε θα σε παρεξηγήσω διόλου.
Δεν κρύβει υψηλά υπονοούμενα, ούτε θα προβληματιστείς πάνω σε κάτι. Αν
μάλιστα είσαι άντρας τότε συνιστώ να φύγεις χωρίς τύψεις. Δε θα περάσεις
καλά. Αν είσαι γυναίκα μορφωμένη και πνευματώδης πάλι δε θα περάσεις
καλά. Αν είσαι καμία λαϊκιά γυναίκα, είσαι ο άνθρωπος μου για σήμερα.
Σήμερα έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου. Πήγα στην μανικιουρίστα κι έκανα πετικιουρ. Μανικιουρ δε χρειάζομαι γιατι ετσι κι αλλιως ειναι πεταμένα λεφτά. Τα χερια μου είναι μια χαρά απαλούλια, απλά γεμίζουν συνεχώς με γραμμούλες απο στυλό ή με μπλάνκο ή με μολυβιές. Μερικές φορές γεμίζουν και με μούτζες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Γενικώς τα χέρια τα φτιάχνω και μόνη μου. Βάζω και κρεμούλες και είναι κομπλέ.
Τα πόδια όμως είναι πρόβλημα. Και δε μιλάμε για το κόψιμο των νυχιών και για το βάψιμό τους! Αυτά είναι αστεία υπόθεση για μια γυναίκα που σεβεται τον εαυτό της. Το πρόβλημα είναι οι φτέρνες και τα πετσάκια. Βέβαια βρήκα ένα εργαλείο για τις φτέρνες και τις φτιάχνω κι αυτές μόνη μου πολλές φορές, για να κάνω και λίγη οικονομία. Μη μας πουν κιόλας πως είμαστε και λαϊκές γκόμενες που ξημεροβραδιαζόμαστε στους οίκους περιποίησης; Όχι σε μπορδέλα καλέ! Στα μποτέ εννοώ. Στους χώρους ομορφιάς. Όμως πετσάκια δε ξέρω να κόβω.
Σήμερα συζητούσα με την Βουλγάρα μανικιουρίστα. Ρε μήπως φταίει που έρχομαι; Αν δηλαδή δεν ερχόμουν ποτέ εξαρχής, δε θα είχα πρόβλημα; Ρε μήπως φταίει που βαριέμαι να τα κάνω μόνη μου; Ρε μήπως δεν προλαβαίνω; Ρε μήπως παίζει να κόψω και κανένα δάχτυλο αν πιάσω το πενσάκι μόνη μου; Να έρχεσαι σε μένα Coula μου, ψέλισε, μη το αμελείς. Θα έρχομαι, της απάντησα.
Κι αμέσως σκέφτηκα πως κάνουμε χιλιάδες πράγματα μέσα στη μέρα μας, όχι για μας, αλλά γιατί πρέπει συμβατικά να γίνουν. Ξοδεύουμε λεφτά για χιλιάδες πράγματα που δε μας ευχαριστούν, πληρώνοντας ένα σωρό λογαριασμούς και χαράτσια και σκορπάμε χρήματα για πράγματα που δεν επιλέξαμε εμείς να πάρουμε στην ουσία.
Αποφάσισα λοιπόν πως κάθε δεύτερο μήνα θα πηγαίνω στη Βουλγάρα. Γιατί θέλω τα πόδια μου να είναι θεϊκά. Θέλω να γυαλίζουν. Θέλω να ακουμπάνε στον ώμο του γκόμενου και να του τον ομορφαίνουν. Θέλω να είναι στην εντέλεια.
Και τα μαλλιά μου θέλω να είναι στην εντέλεια. Αλλά οκ δε πάω κομμωτήριο συχνά. Αγόρασα δυο καλά πιστολάκια και ενα άλλο εργαλείο με πλάκες που ισιώνουν τις άκρες και τα κάνω μόνη μου, χωρίς πολλά έξοδα. Αλλά είναι πράγματα που τα κάνω για μένα και γιατί με ευχαριστούν.
Είμαστε γυναίκες στη τελική. Πρέπει να κρατήσουμε τη θηλυκότητά μας. Βγήκαμε ξαφνικά από τις σπηλιές και γίναμε όλες μορφωμένες και καριερίστες. Και τείνουμε να ξεχάσουμε τι θα πει θηλυκότητα. Ένα ωραίο μπλουζάκι, όχι ακριβό. Ένα περιποιημένο μαλλάκι, όσο μπορούμε, λίγη πουδρίτσα και μια τσαχπινιά ροζ κραγιόν, ε δεν είναι ψωνίστικα μωρε. Χρειάζονται. Για να παίρνουμε λίγο τα πάνω μας και να λειτουργεί λίγο το Γυναίκα και όχι νταλικέρης του δρόμου αλά καραχυμαδιω.
Έρευνες έδειξαν ότι οι άντρες προτιμάνε τις γυναίκες που περιποιούνται λίγο τον εαυτό τους παρά αυτές που δεν τον περιποιούνται καθόλου ή που τον περιποιούνται πάρα πολύ. Μεταξυ μας, χέστηκα για τις έρευνες, αλλά είναι λογικό αυτό. Δεν είπαμε να αλλάζεις δέρμα φασκιώνοντας τη μούρη σου με σοβάδες, ούτε είπαμε να είσαι κάθε τρεις και λίγο στα μποτέ, άσε που λεφτά δεν υπάρχουν. Από την άλλη όμως δε θα το πουμε και πουθενά αν κάνεις μια μικρή αποτριχωσούλα ή αν βάψεις με μια ελαφριά χαριτωμενιά το νυχάκι και το χειλάκι.
Για να επανέλθω και να ολοκληρώσω. Σήμερα πήγα για πετικιουρ κι έγιναν τόσο ωραία τα πόδια μου που θα σε αφήσω να τα πιάσεις, να τα χαιδέψεις, να τα μυρίσεις ακόμη και να τα φιλήσεις.
Υστερόγραφο: Στα 'λεγα εγώ από το προτερόγραφο. Τα 'θελες και τα 'παθες!
Φιλιά σε όλους
17 Ιανουαρίου 2012
Σήμερα έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου. Πήγα στην μανικιουρίστα κι έκανα πετικιουρ. Μανικιουρ δε χρειάζομαι γιατι ετσι κι αλλιως ειναι πεταμένα λεφτά. Τα χερια μου είναι μια χαρά απαλούλια, απλά γεμίζουν συνεχώς με γραμμούλες απο στυλό ή με μπλάνκο ή με μολυβιές. Μερικές φορές γεμίζουν και με μούτζες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Γενικώς τα χέρια τα φτιάχνω και μόνη μου. Βάζω και κρεμούλες και είναι κομπλέ.
Τα πόδια όμως είναι πρόβλημα. Και δε μιλάμε για το κόψιμο των νυχιών και για το βάψιμό τους! Αυτά είναι αστεία υπόθεση για μια γυναίκα που σεβεται τον εαυτό της. Το πρόβλημα είναι οι φτέρνες και τα πετσάκια. Βέβαια βρήκα ένα εργαλείο για τις φτέρνες και τις φτιάχνω κι αυτές μόνη μου πολλές φορές, για να κάνω και λίγη οικονομία. Μη μας πουν κιόλας πως είμαστε και λαϊκές γκόμενες που ξημεροβραδιαζόμαστε στους οίκους περιποίησης; Όχι σε μπορδέλα καλέ! Στα μποτέ εννοώ. Στους χώρους ομορφιάς. Όμως πετσάκια δε ξέρω να κόβω.
Σήμερα συζητούσα με την Βουλγάρα μανικιουρίστα. Ρε μήπως φταίει που έρχομαι; Αν δηλαδή δεν ερχόμουν ποτέ εξαρχής, δε θα είχα πρόβλημα; Ρε μήπως φταίει που βαριέμαι να τα κάνω μόνη μου; Ρε μήπως δεν προλαβαίνω; Ρε μήπως παίζει να κόψω και κανένα δάχτυλο αν πιάσω το πενσάκι μόνη μου; Να έρχεσαι σε μένα Coula μου, ψέλισε, μη το αμελείς. Θα έρχομαι, της απάντησα.
Κι αμέσως σκέφτηκα πως κάνουμε χιλιάδες πράγματα μέσα στη μέρα μας, όχι για μας, αλλά γιατί πρέπει συμβατικά να γίνουν. Ξοδεύουμε λεφτά για χιλιάδες πράγματα που δε μας ευχαριστούν, πληρώνοντας ένα σωρό λογαριασμούς και χαράτσια και σκορπάμε χρήματα για πράγματα που δεν επιλέξαμε εμείς να πάρουμε στην ουσία.
Αποφάσισα λοιπόν πως κάθε δεύτερο μήνα θα πηγαίνω στη Βουλγάρα. Γιατί θέλω τα πόδια μου να είναι θεϊκά. Θέλω να γυαλίζουν. Θέλω να ακουμπάνε στον ώμο του γκόμενου και να του τον ομορφαίνουν. Θέλω να είναι στην εντέλεια.
Και τα μαλλιά μου θέλω να είναι στην εντέλεια. Αλλά οκ δε πάω κομμωτήριο συχνά. Αγόρασα δυο καλά πιστολάκια και ενα άλλο εργαλείο με πλάκες που ισιώνουν τις άκρες και τα κάνω μόνη μου, χωρίς πολλά έξοδα. Αλλά είναι πράγματα που τα κάνω για μένα και γιατί με ευχαριστούν.
Είμαστε γυναίκες στη τελική. Πρέπει να κρατήσουμε τη θηλυκότητά μας. Βγήκαμε ξαφνικά από τις σπηλιές και γίναμε όλες μορφωμένες και καριερίστες. Και τείνουμε να ξεχάσουμε τι θα πει θηλυκότητα. Ένα ωραίο μπλουζάκι, όχι ακριβό. Ένα περιποιημένο μαλλάκι, όσο μπορούμε, λίγη πουδρίτσα και μια τσαχπινιά ροζ κραγιόν, ε δεν είναι ψωνίστικα μωρε. Χρειάζονται. Για να παίρνουμε λίγο τα πάνω μας και να λειτουργεί λίγο το Γυναίκα και όχι νταλικέρης του δρόμου αλά καραχυμαδιω.
Έρευνες έδειξαν ότι οι άντρες προτιμάνε τις γυναίκες που περιποιούνται λίγο τον εαυτό τους παρά αυτές που δεν τον περιποιούνται καθόλου ή που τον περιποιούνται πάρα πολύ. Μεταξυ μας, χέστηκα για τις έρευνες, αλλά είναι λογικό αυτό. Δεν είπαμε να αλλάζεις δέρμα φασκιώνοντας τη μούρη σου με σοβάδες, ούτε είπαμε να είσαι κάθε τρεις και λίγο στα μποτέ, άσε που λεφτά δεν υπάρχουν. Από την άλλη όμως δε θα το πουμε και πουθενά αν κάνεις μια μικρή αποτριχωσούλα ή αν βάψεις με μια ελαφριά χαριτωμενιά το νυχάκι και το χειλάκι.
Για να επανέλθω και να ολοκληρώσω. Σήμερα πήγα για πετικιουρ κι έγιναν τόσο ωραία τα πόδια μου που θα σε αφήσω να τα πιάσεις, να τα χαιδέψεις, να τα μυρίσεις ακόμη και να τα φιλήσεις.
Υστερόγραφο: Στα 'λεγα εγώ από το προτερόγραφο. Τα 'θελες και τα 'παθες!
Φιλιά σε όλους
17 Ιανουαρίου 2012
