Μου αρέσει το πρόγραμμα. Να ξέρω ρε
παιδάκι μου, τι θα κάνω μέσα στη μέρα. Έχω γεμίσει ατζέντες και ατζέντες
με πράγματα που πρέπει, θέλω ή είναι να γίνουν. Κάποια γίνονται. Κάποια
διαγράφονται. Κάποια τα τρώει το παρελθόν ή επαναπροσδιορίζονται. Αλλά
με την ατζέντα μου έχω σχέση εξάρτησης! Όχι πως είμαι καμία δικηγόρος,
καμία οδοντίατρος ή καμία κομμώτρια και γράφω τα ραντεβού μου. Απλά θέλω
να προγραμματίζω τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως περνάνε περίοδοι που
στην ατζέντα μου δεν γράφω απολύτως τίποτα για πάνω από μήνα. Κάπου τότε
έχω κουραστεί να προγραμματίζω και αφήνομαι εντελώς ελεύθερη! Κάπου
τότε πιάνω και γκόμενο.
Ξέρω, είναι λίγο ενοχλητικό για τους άλλους να τους λέω: Πάμε για καφέ Πέμπτη 6:10? Ή να τους λέω: Τρίτη δε μπορώ έχω κανονίσει κάτι άλλο στις 8:22, μήπως να βρεθούμε Τετάρτη 9:36; Παρόλο που σβηνογράφω στις ατζέντες μου, δεν είμαι πάντα συνεπής στα ραντεβού μου. Προσπαθώ όμως. Προσπαθώ πολύ. Και συνήθως δε φταίω εγώ αν αργώ, αλλά η κίνηση στην κινητική Αθήνα. Τα ΜΜΜ που τα χρησιμοποιώ συχνά με προδίδουν. Οπότε αργώ λιγάκι. Λιγάκι όμως. Ειλικρινά.
Που ήθελα όμως να καταλήξω; Α ναι! Σήμερα Κυριακή πχ είχα τραγικά μεγάλη όρεξη για διάβασμα. Είχα βάλει πρόγραμμα να ξυπνήσω νωρίς, παρόλο που άργησα πολύ να γυρίσω χτες βράδυ σπίτι μου. Ξύπνησα με τα χίλια ζόρια, έφτιαξα καφέ και στρώθηκα να διαβάσω. Έπιασα Μετοχίτη, έκανα διάλειμμα με Αρχίλοχο, συνέχισα με λίγη Ψυχολογία και κατέληξα το μεσημέρι με λίγη Λαογραφία. Μετά πήγα για καφέ όξω. Είχε ωραία μέρα. Επέστρεψα στις 5. Και απο εκεί και πέρα το πρόγραμμά μου γαμήθηκε συνολικά.
Με πήρε λίγο ο ύπνος, μετά με πήρε ένας φίλος τηλέφωνο και καταχάρηκα, μετά με πήρε η κατηφόρα. Facebook, msn, εκπομπήπάλι τηλέφωνα, πάλι συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων, λίγο skype, λίγο fb, λίγο msnκαι γενικώς το πρόγραμμά μου, το πήρε ο άνεμος και το πέταξε στα σύννεφα. Και δεν αρκεί που δεν διάβασα καθόλου το απόγευμα, αλλά βαριέμαι να διαβάσω και τώρα το βράδυ. Και βαριέμαι και αύριο να διαβάσω και γενικά βαριέμαι.
Φαντάσου δηλαδή να μην έβαζα πρόγραμμα. Εδώ με πρόγραμμα και νοσεί το πράγμα. Πάντως είναι καλό να οργανώνουμε τη ζωή μας και να φτιάχνουμε προγράμματα ακόμη κι αν δε τα τηρούμε κατά γράμμα, γιατί έτσι κι αλλιώς το χύμα θα μας πάει ακόμη πιο χύμα, αφού στο χύμα μας πάει και το πρόγραμμα.
Να θυμηθώ:
Να τηρώ το πρόγραμμα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Να πετάξω του σατανά το μηχάνημα που λέγεται λαπιτόπι.
Να οργανώσω ένα πέταγμα στη Θεσσαλονίκη γιατί το έχω καθυστερήσει πολύ.
Να αλλάξω βρακί που έλεγε κι η Βίκυ Σταυροπούλου στο Είσαι το ταίρι μου!
Καλή σας νύχτα
15 Ιανουαρίου 2012
