Παλιολινάτσες

Όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα πολιτεύτηκε. Το τι καλλιτέχνης κατεβαίνει για υποψήφιος, δεν έχετε ιδέα, ή μάλλον έχετε. Ό,τι άνεργο κυκλοφορεί, κατεβαίνει στις εκλογές.Τρελαίνομαι να βλέπω Βάνα Μπάρμπα με το ύφος της σωτήρος Παναγίας Παρθενούσας. Μέχρι και ο Καλλίρης κατέβηκε! Το νου σου κύριε οδηγέ, γλιστράω στις χειρολαβές, από το σπίτι του κοντά, όταν περνάς μη σταματάς. Δε κατεβαίνω πια εδώ, κι ας ξέρει πως τον αγαπώ... Με είχε σημαδέψει αυτό το λαλάκι τότε παλιά. Για να μην αναφερθώ στη Τζούλια. Δε θέλω. Έλα μη με πιέζεις. Δε θέλω λέμε.

Είχαμε όλες τις πορδές να σκάνε μία μία, έχουμε και τη Χρυσή Αυγή να παίρνει 9% στις δημοσκοπήσεις! Απορώ ρε φίλε, δεν έχει διαβάσει κανείς Ιστορία σε αυτή τη χώρα; Προσπερνώ τα σκουπίδια και αναρωτιέμαι: Πόσο κάνει άραγε ένα εισιτήριο χωρις επιστροφή για Χονολουλού; Τρελοχαβανέζα θα ντυθώ, συνέχεια το κορμί μου θα κουνώ, φέρτε πιρόγες και πάμε αλλού, επόμενη μας στάση η Χονολουλού. Αυτό το λαλάκι τραγουδώ στην ανιψιά μου και χέζεται κυριολεκτικά από τα γέλια. Κι εγώ μαζί της. Μεγαλώνει κι ομορφαίνει. Και μου μοιάζει. Σε όλα. Ειδικά στη γκρίνια...

Σας έχω καλά νέα. Βγήκαν οι εξετάσεις που έκανα. Ήταν ένα γενικό τσεκ απ. Έχεις να θάψεις κόσμο! Βροντοφώναξε ο γιατρός. Σφύζω άκρας υγείας. Και η πίεση ίσως να μην είναι τόσο πρόβλημα ακόμη. Θα το γλιτώσω το χάπι ρε παλιολινάτσες. Σε σας το λέω που με είπατε γριά και τελειωμένη ή που το υπονοήσατε. Βέβαια μια υπέρταση καλό είναι να την έχω καβάτζα, για να περνάει το δικό μου πάντα. Όχι πως δε πέρναγε. Η μάνα μου, αναζητά γκόμενο που θα μου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Της λέω χαμογελαστά πως αν τον βρει μπορεί να τον κρατήσει. Προτιμώ το ξυπόλυτο λουκ, έρχεται και Καλοκαίρι, η αμμουδιά καίει και το μπιτς βόλεϊ με περιμένει και φέτος.

Απέναντι από το σπίτι μου, σε ένα διάρι μένει μια κοπέλα μόνη της. Ίσως να είναι φοιτήτρια ίσως όχι. Χτες το μεσημέρι, είχε πολύ καλό καιρό. Αχ τρεμένς τρεμένς...ήρθε το Καλοκαίρι που ποθούμε. Ασχετο. Βγαίνω που λέτε στο μπαλκόνι με ένα καπουτσίνο ντεκαφεϊνέ να φωτοσυνθέσω, καπνίζοντας το 3 απο τα 5 συνολικά τσιγάρα που καπνίζω τη μέρα. Και την βλέπω να έχει αράξει σε μια πλαστική καρέκλα από αυτες που απλώνεις την αρίδα σου το Καλοκαιράκι και παίρνεις τρελά δεκάλεπτα ύπνου. Είχε και μια φραπεδιά στο πλάι.

Κι εκεί που σκέφτομαι πόσο ωραία είναι τα ζεστά μεσημέρια στην αντηλιά, τη βλέπω να βγάζει μανιασμένα από τη μύτη της μια τεράστια μακρόστενη στρουμπουλή μύξα και να τη χώνει στο στόμα της. Αυτό ήταν. Βουτάω τον ντεκαφεϊνέ, σβήνω το τσιγάρο στη μέση (άρα 4,5 τσιγάρα τη μέρα) και μπαίνω μέσα χωρίς να κοιτάω καθόλου απέναντι. Έλεος...ε ρε τι κάνει αυτή η ανεργία...Θα τρώμε ό,τι νά' ναι!

Χτες το πρωί έβγαλα την ανιψιά βόλτα στη Νέα Σμύρνη, με το καροτσάκι της, το αντηλιακούλι της, το ζακετάκι της και τα λοιπά αξεσουάρ. Το τι κόσμος με φλέρταρε δεν έχετε ιδέα. Βαρούσαν οι κόρνες και γινόταν πανικός. Εγώ ήξερα πως τα μωρά είναι γκομενοπαγίδες όταν τα κυκλοφορούν άντρες! Χτες ανακάλυψα ότι συμβαίνει το ίδιο και με τις γυναίκες ή νόμιζα ότι το ανακάλυψα. Μέχρι που επιστρέψαμε σπίτι και η αδερφή μου, με επανέφερε στην πεζή πραγματικότητα. Ρε μήπως σου κόρναραν επειδή έκλεινες το δρόμο με το καρότσι; Ε μα ναι, το πήγαινα από το δρόμο το καρότσι. Δεν είναι πεζοδρόμια αυτά που έχει η Νέα Σμύρνη! Και τελικά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις γυναίκες. Κρίμα.

Αυτά εν ολίγοις. Όμορφο υπόλοιπο ΣΚ να έχετε. Να προσέχετε. Να κάνετε σεξ, αλλά κυρίως να χαμογελάτε. 

 Φιλιά σε όλους

ΥΓ Την Πρωτομαγιά υποσχέθηκε ο πατέρας μου να μας φτιάξει κοκορέτσι μιας και δε το ευχαριστηθήκαμε το Πάσχα. Έλα...ελα...ελα...πάρε...πάρε...πάρε...Εδώ η καλή χοληστερίνη! Θα έχω νέο φωτογραφικό ντοκουμέντο του πριν το ντου στη πιατέλα και του μετά το ντου. 

 

28 Απριλίου 2012