Έχω πολλούς πόνους σε όλο μου το κορμί. Υποφέρω. Πεθαίνω. Νιώθω πως με
σάπισαν στο ξύλο 46 μποντιμπιλντεράδες ταυτόχρονα. Νιώθω πως με πάτησαν
χίλιοι τόνοι βαράκια και με γρονθοκόπησαν 67 γυμνασμένες αμαζόνες.
Σέρνομαι σας λέω. Η αλήθεια είναι πως μου ήρθε μαζεμένη η κόπωση.
1) Γενική καθαριότητα και στρώσιμο χαλιών σε δυο σπίτια, στο δικό μου και σε ένα ακόμη, μπόνους.
2) Πνευματική κόπωση λόγω πολλών πραγμάτων που πρέπει να διεκπαιρεωθούν εντός δέκα ημερών, κλασικό διάβασμα δηλαδή και
3) Γυμναστήριο.
Πριν απο πολύ καιρό η Coula αποφάσισε να αρχίσει δίαιτα. Και τα αποτελέσματα είναι θεαματικά μέχρι στιγμής. Σκέφτηκα λοιπόν να πάαω να γραφτώ και σε ένα γυμναστήριο να έρθει το σωμα να δυναμώσει λίγο και σε συνδυασμό με τη δίαιτα να γίνει λίγο πιο ανθεκτικό και υγιές γιατί μας φάγανε οι ιώσεις. Πραγματικά παίρνω μια φίλη μου, πάμε για καφέ, το συζητάμε, το βλέπουμε από όλες τις πλευρές και συμφωνούμε να γραφτούμε επί τόπου. Όπερ και εγένετο. Πήγαμε στο gym γραφτήκαμε και αρχίσαμε την αμέσως επόμενη μέρα.
Η σχέση μου με τα γυμναστήρια δεν ήταν ποτέ άριστη. Κατά καιρούς είχα γραφτεί, πήγαινα, έκανα τις ασκησούλες μου, έκανα και αερόμπικ, έκανα και τις διατροφές μου, έκανα και τα διάφορα κονέ με ωραία γκομενάκια που και που, αλλά όλα αυτά στο παρελθόν. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει και με άφησε και μένα η γυμναστική, όπως την είχα κλασμένη κι εγώ αρκετό καιρό.
Και ξεκινάω λοιπόν που λέτε, λίγες μέρες πριν, με έναν πολύ καλό γυμναστή, τον Ζαν. (Γιάννη στο αντρουά, αλλά Ζαν εδώ πέρα). Διάδρομο, λίγες ασκήσεις για προσαρμογή και βλέπουμε. Ε, αυτό ήταν. Αν με ρωτήσει κανείς:Τι κάνεις; Θα του πω να πάει στο διάολο και να ξαναρθει πάλι πίσω! Γιατί δεν είμαι καλά. Πονάω παντού και νιώθω πως ένα έτσι να μου κάνεις θα σωριαστώ στο πάτωμα. Ένας πόνος στον ώμο, με τραβάει άγρια και αν δεν έχει περάσει ως τη Δευτέρα που θα ξαναπάω γυμναστήριο θα τον πάρει και θα τον σηκώσει και τον Ζαν και τον Γιάννη και όλα του τα προσωνύμια μαζί.
Χωρίς πλάκα τώρα, μου αρέσει που βρίσκω σιγά σιγά τη φυσική μου κατάσταση. Μου αρέσει που ξαναβλέπω το σώμα μου να επανέρχεται σε πιο υγιή κατάσταση. Μου αρέσει που ξεφεύγω λίγο και που πραγματικά γεμίζω άδειο χρόνο, έτσι για να μην σκέφτομαι, περνώντας κάποιες ώρες στο γυμναστήριο! Επιλέγω ώρες που δεν έχει την πολυκοσμία και την ιδρωτσίλα και μποχίλα των καθε γυμνασμένων ψωνακίων. Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι και να κάνω τις ασκήσεις μου σωστά. Και πραγματικά διασκεδάζω γιατί πάω με μια φίλη που έχει πολύ πλάκα και γενικώς περνάμε τέλεια.
Κι επιτέλους μου λύθηκε η απορία:
Γιατί όλοι κάθονται σκυφτοί και κατσούφηδες σε ένα γυμναστήριο; Γιατί πιάνουν το κεφάλι τους συντετριμμένοι; Γιατί είναι σαν θλιμμένα μουνι@ κάθε τρεις και λίγο; Μου έλυσε την απορία ο Ζαν.
-Bρε Coula, απλά ολοκλήρωσαν ένα σετ ασκήσεων και παίρνουν ανάσα για το επόμενο!
Κάποια στιγμή λοιπόν κι εγώ με κοιτούσα στους μεγάλους καθρέφτες να κάθομαι κατσούφα και σκυφτή, να πιάνω το κεκφάλι μου συντετριμμένη και να μοιάζω με θλιμμένο μ..νί. Αλλά σας ορκίζομαι, δεν συνέβαινε τίποτα από αυτά, απλά έπαιρνα ανάσα για να περάσω στο επόμενο σετ ασκήσεων.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
5 Νοεμβρίου 2011
1) Γενική καθαριότητα και στρώσιμο χαλιών σε δυο σπίτια, στο δικό μου και σε ένα ακόμη, μπόνους.
2) Πνευματική κόπωση λόγω πολλών πραγμάτων που πρέπει να διεκπαιρεωθούν εντός δέκα ημερών, κλασικό διάβασμα δηλαδή και
3) Γυμναστήριο.
Πριν απο πολύ καιρό η Coula αποφάσισε να αρχίσει δίαιτα. Και τα αποτελέσματα είναι θεαματικά μέχρι στιγμής. Σκέφτηκα λοιπόν να πάαω να γραφτώ και σε ένα γυμναστήριο να έρθει το σωμα να δυναμώσει λίγο και σε συνδυασμό με τη δίαιτα να γίνει λίγο πιο ανθεκτικό και υγιές γιατί μας φάγανε οι ιώσεις. Πραγματικά παίρνω μια φίλη μου, πάμε για καφέ, το συζητάμε, το βλέπουμε από όλες τις πλευρές και συμφωνούμε να γραφτούμε επί τόπου. Όπερ και εγένετο. Πήγαμε στο gym γραφτήκαμε και αρχίσαμε την αμέσως επόμενη μέρα.
Η σχέση μου με τα γυμναστήρια δεν ήταν ποτέ άριστη. Κατά καιρούς είχα γραφτεί, πήγαινα, έκανα τις ασκησούλες μου, έκανα και αερόμπικ, έκανα και τις διατροφές μου, έκανα και τα διάφορα κονέ με ωραία γκομενάκια που και που, αλλά όλα αυτά στο παρελθόν. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει και με άφησε και μένα η γυμναστική, όπως την είχα κλασμένη κι εγώ αρκετό καιρό.
Και ξεκινάω λοιπόν που λέτε, λίγες μέρες πριν, με έναν πολύ καλό γυμναστή, τον Ζαν. (Γιάννη στο αντρουά, αλλά Ζαν εδώ πέρα). Διάδρομο, λίγες ασκήσεις για προσαρμογή και βλέπουμε. Ε, αυτό ήταν. Αν με ρωτήσει κανείς:Τι κάνεις; Θα του πω να πάει στο διάολο και να ξαναρθει πάλι πίσω! Γιατί δεν είμαι καλά. Πονάω παντού και νιώθω πως ένα έτσι να μου κάνεις θα σωριαστώ στο πάτωμα. Ένας πόνος στον ώμο, με τραβάει άγρια και αν δεν έχει περάσει ως τη Δευτέρα που θα ξαναπάω γυμναστήριο θα τον πάρει και θα τον σηκώσει και τον Ζαν και τον Γιάννη και όλα του τα προσωνύμια μαζί.
Χωρίς πλάκα τώρα, μου αρέσει που βρίσκω σιγά σιγά τη φυσική μου κατάσταση. Μου αρέσει που ξαναβλέπω το σώμα μου να επανέρχεται σε πιο υγιή κατάσταση. Μου αρέσει που ξεφεύγω λίγο και που πραγματικά γεμίζω άδειο χρόνο, έτσι για να μην σκέφτομαι, περνώντας κάποιες ώρες στο γυμναστήριο! Επιλέγω ώρες που δεν έχει την πολυκοσμία και την ιδρωτσίλα και μποχίλα των καθε γυμνασμένων ψωνακίων. Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι και να κάνω τις ασκήσεις μου σωστά. Και πραγματικά διασκεδάζω γιατί πάω με μια φίλη που έχει πολύ πλάκα και γενικώς περνάμε τέλεια.
Κι επιτέλους μου λύθηκε η απορία:
Γιατί όλοι κάθονται σκυφτοί και κατσούφηδες σε ένα γυμναστήριο; Γιατί πιάνουν το κεφάλι τους συντετριμμένοι; Γιατί είναι σαν θλιμμένα μουνι@ κάθε τρεις και λίγο; Μου έλυσε την απορία ο Ζαν.
-Bρε Coula, απλά ολοκλήρωσαν ένα σετ ασκήσεων και παίρνουν ανάσα για το επόμενο!
Κάποια στιγμή λοιπόν κι εγώ με κοιτούσα στους μεγάλους καθρέφτες να κάθομαι κατσούφα και σκυφτή, να πιάνω το κεκφάλι μου συντετριμμένη και να μοιάζω με θλιμμένο μ..νί. Αλλά σας ορκίζομαι, δεν συνέβαινε τίποτα από αυτά, απλά έπαιρνα ανάσα για να περάσω στο επόμενο σετ ασκήσεων.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
5 Νοεμβρίου 2011
