Από την περασμένη Πέμπτη που κανονίζαμε την εκδρομούλα στο Ναύπλιο
πολλοί από την παρέα το παίζανε κοκοβιοί. Πότε ο ένας δε μπορεί, πότε ο
κώλος του πονεί. Θέλανε παρακάλια κι ήταν στην ουσία, βαράτε με κι ας
κλαίω, γιατί τελικά ήρθαν μαζί μας. Μαζευτήκαμε αρκετοί και ζευγάρια και
free to go τύποι. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε χρόνια, ξέρει ο καθένας
τον άλλο, τα ελαττώματα του, τα προτερήματα του, και άρα περιμέναμε να
συμβούν σκηνικά όπως συμβαίνουν πάντα! Φίλοι όλοι μαζί δεν είμαστε, αλλά
κάποιοι περισσότερο κολλητοί, άλλοι χλιαρά γνωστοί, πάντως γνωριζόμαστε
και όσο να’ ναι ξέρεις τι να περιμένεις από τον καθένα. Αλλά πάντα
υπάρχουν και οι εκπλήξεις που όταν συμβαίνουν ανασταίνεσαι από
ευχαρίστηση και γέλια.
Θα μπορούσαμε, που λέτε, να νοικιάσουμε ένα mini bus, αλλά προτίμησε ο καθένας να πάρει μαζί την αυτοκινητάρα του, να δείξει τις αποδόσεις του τουτού του, (πολλά του μαζευτήκανε), να κάνει το κομμάτι του, να μπει στο μάτι του άλλου, (αν χωράει) να εντυπωσιάσει όποιο θηλυκό κινείται (εκτός από γυναίκα του). Έτσι τα αυτοκίνητα ήταν περισσότερα από τους εκδρομείς! Καμία οικολογική συνείδηση όταν μιλάμε για τον Ελληνάρα!!
Φτάσαμε στο Ναύπλιο Σάββατο στις 11 το πρωί. Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας, σε ένα πανέμορφο χοτέλ σκαρφαλωμένο πάνω στον βράχο! Μα λίγο πριν, έσκασε το πρώτο coulo! Ένας φίλος λοιπόν, πρώην μεγάααααλο καμάκι, έθεσε στη Coula, το εξής δημοκρατικό δίλημμα: Ή κοιμόμαστε μαζί ή θα μείνεις σε άλλο χοτέλ γιατί δεν υπάρχουν δωμάτια!!! Μάλιστα έκλεινε και το μάτι πονηρά ο κουτσόβλαχος. Μασάμε όμως εμείς; Δε μασάμε! Τον πάρκαρα σε μια επίσης free to go γνωστή μας που λίγο ήθελε για να περάσει ένα ρομαντικό ΣΚ και ησύχασα! Δε μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να πεις σε κάποιον για να του δώσεις να καταλάβει πως δεν γουστάρεις να συνευρεθείς ούτε σεξουαλικά μαζί του, ούτε συγκατοικησιακά (!!!!).
Διότι καλό μου, εδώ δεν σου έκατσα τότε παλιά που ήσουν στα ντουζένια σου, που ήσουν σικ και πέρναγε η μπογιά σου, θα σε πάρω τώρα που μου έγινες σαν αρκουδιάρης με τσόκαρα; Το πόσο ταίριαξε ο αρκουδιάρης με την αχαλίνωτη γνωστή δεν έχετε ιδέα! Καλά εμένα περίμεναν για να συνειδητοποιήσουν πως το σεξ και ο έρωτας είναι και τυφλός και τύφλα; Πάντως μια χαρά πέρασε το ζευγάρι της συμφοράς.
Η Coula άραξε λοιπόν σε ένα δίκλινο δώμα με διπλό κρεβάτι σκεπτόμενη (ω ναι) και λίγο πονηρά! Κι αν της κάτσει κάτι καλό; Αν λέω! Αν! Να μην έχει λίγο στρώμα παραπανίσιο να φιλοξενήσει έναν χριστιανό; Μπουχαχαχα !!! Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η μοίρα στον πιο ρομαντικό προορισμό της Ελλάδας (που τόνισε και μια ψυχή). Και άδικο δεν είχε εδώ που τα λέμε! Όλο και κάτι φιλοξένησε!
Αμέσως μετά οι εκδρομείς διάλεξαν ένα όμορφο καφετεριάκι και πλακώθηκαν στα φρεντοτσίνο! Είχαν φρεντοτσίνο και στο χωριό τους τρομάρα τους; Το γκαρσόν1 έφτασε αμίλητο, αγέλαστο, βαριεστημένο και μουρτζούφλικο και πήρε παραγγελία 10 ατόμων και παραπάνω χωρίς καν ένα μικρό χαρτάκι να σημειώσει! Που πας ρε καραμήτρο; Έτσι όταν ήρθαν τα καφέδια όλοι δοκιμάσαμε από όλα μέχρι να καταλήξουμε σε κάποιο που να πίνετε κατά την κρίση μας. Μόνο αν είχες μαντικές ικανότητες θα τσίμπαγες αυτό που είχες παραγγείλει! Και μετά σου λένε πως ο τουρισμός δε πάει καλά! Μα πώς να πάει καλά όταν τα γκαρσόνια έχουν στο σπίτι τους χίλια πτυχία να κάθονται και κάνουν όποια δουλειά τύχει προκειμένου να ζήσουν; Κι εμένα άμα με έβαζες να κάνω μια δουλειά από ανάγκη θα σιχτίριζα το σύμπαν. Τον λυπήθηκα τον πιτσιρικά και του αφήσαμε από κοινού καλό μπουρμπούρι, αψηφώντας την κακομουτσουνάρα του!!!
Ακολούθησε κρασο-κανιβαλλο-κατάνυξη (μη γελάς σε βλέπω) σε ένα από τα χαριτωμένα ταβερνεία στα σοκάκια! Εκεί είχαμε νέο coulo. Κάποιοι θέλησαν να φάνε ψάρι, θες γιατί τους μύρισε από την ώρα που σκάσαμε στο Μπούρτζι, θες γιατί το σήκωνε ο καλός καιρός, θες από αντίδραση!!! Το γκαρσόν2 κοιτώντας περίεργα, λες και είμαστε εξωγήινοι είπε πως ήταν νωρίς για ψάρια. Μα εμείς ψάρια θέλουμε, επέμεναν οι ψάρακλες. Αν δεν έχετε ψάρι, γιατί το βάζετε στο κατάλογο; Το γκαρσόν2 επέμεινε. Δεν σερβίρουμε ακόμη ψάρι. Η Coula μας το έπιασε το υπονοούμενο. Είναι μεγάλο γατόνι βλέπετε! Την έμαθε ένας Coulos που ήταν κάποτε παλιά κι αυτός γατόνι! Κι έτσι τους τόνισε το εξής: Αν σκοπεύετε ψάρακλες να τη βγάλετε για το υπόλοιπο ΣΚ στη χέστρα του χοτέλ, επιμείνετε για ψαράκι!!! Το παιδί σας έχει ήδη προειδοποιήσει, έστω εμμέσως!
Δεν έχω παράπονο. Φάγαμε καλά. Ακόμη κι οι σεμνές και λιτοδίαιτες (τις θυμάστε φαντάζομαι), φόρεσαν τη σαλιάρα τους, βούτηξαν τα μαχαιροπήρουνα και ξεσκίστηκαν στο φαΐ. Τραβιόταν και καλό κρασάκι, αλλά κι ένα βαρύ τσιγαράκι ήταν όλα τα λεφτά. Υπό τους ήχους των παλιών καλών λαϊκών τραγουδιών ήρθε η παρέα στο κέφι και μάλιστα ρίξαμε και τις γυροβολιές μας, τα τσιφτετέλια μας και τα ζεϊμπέκικα μας. Τα ερωτευμένα ζευγαράκια άρχισαν τα ζουζουνίσματα και τα φιλιά ενώ οι free to go, άντρες και γυναίκες άρχισαν να σιχτιρίζουν τους πρώην και τις πρώην. Οι πρώην των γυναικών τελικά ορίστηκαν αμετάκλητα ως μαλάκες ενώ οι πρώην των αντρών ως πουτάνες!
Μετά την κρασο-κανιβαλλο-χορο-αγαπησιαρικο-σιχτιριζέ κατάνυξη (γιατί όλα τα χει ο μπαξές), οι πιο βαρείς τύποι πήγαν να ξαπλάρουν τις κοιλαροκορμάρες τους στο χοτέλ ενώ κάποιοι άλλοι μαζί κι η Coula μας επέλεξαν να αλωνίσουν αλανιάρικα στα σοκάκια της πόλης. Μα καλά εκεί ζουν σε άλλο κόσμο έτσι; Ένα κομπολογάκι τοσοδούλικο άξιζε 20 λαχταριστά γιούρος. Μεγάλη η χάρη του Coulou! Και μια κούπα του καφέ που έλεγε πάνω «Αγαπώ το Ναύπλιο» άξιζε 15 γιούρος. Το μισώ αν είναι έτσι και δεν ξαναπατάω το ποδάρι μου! Για να μη μιλήσω γι’ αυτά τα αέρινα φορεματάκια, τα καλοκαιρινά που το ύφασμα τους είναι διαφανές και θεωρούνται επικάλυψη του μαγιό. Αυτά για να τα πάρεις έπρεπε να κάτσεις να σε γαμήσει ο μικροπωλητής. Ήταν πανάκριβα!
Κάτι αγόρασα κι εγώ αλλά δεν θα σας το αποκαλύψω διότι δεν βοηθάει διόλου στην πλοκή της ιστορίας μας!
Με ένα παγωτάκι στο χέρι η ζωή κυλούσε όμορφα. Νιώθαμε σαν 15χρονα, τότε που έτρωγες παγωτό φιστίκι κι όχι παγωτό με γεύση και αν, φιστίκι. Στη συνέχεια, επιστροφή στο χοτέλ και ανάπαυση για λίγες ώρες διότι θα ακολουθούσε η βραδινή έξοδος! Όλες οι κοκόνες ξεκίνησαν πόλεμο για να φυσάνε τη νύχτα! Η Coula μας χάζεψε λίγο στα μπλόγκια σας από δανεικό λαπιτόπι!
….
ΥΓ Οι νυχτερινές ατασθαλίες της Coulas μας στο Ναύπλιο στο επόμενο ποστ.
26 Απριλίου 2010
Θα μπορούσαμε, που λέτε, να νοικιάσουμε ένα mini bus, αλλά προτίμησε ο καθένας να πάρει μαζί την αυτοκινητάρα του, να δείξει τις αποδόσεις του τουτού του, (πολλά του μαζευτήκανε), να κάνει το κομμάτι του, να μπει στο μάτι του άλλου, (αν χωράει) να εντυπωσιάσει όποιο θηλυκό κινείται (εκτός από γυναίκα του). Έτσι τα αυτοκίνητα ήταν περισσότερα από τους εκδρομείς! Καμία οικολογική συνείδηση όταν μιλάμε για τον Ελληνάρα!!
Φτάσαμε στο Ναύπλιο Σάββατο στις 11 το πρωί. Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας, σε ένα πανέμορφο χοτέλ σκαρφαλωμένο πάνω στον βράχο! Μα λίγο πριν, έσκασε το πρώτο coulo! Ένας φίλος λοιπόν, πρώην μεγάααααλο καμάκι, έθεσε στη Coula, το εξής δημοκρατικό δίλημμα: Ή κοιμόμαστε μαζί ή θα μείνεις σε άλλο χοτέλ γιατί δεν υπάρχουν δωμάτια!!! Μάλιστα έκλεινε και το μάτι πονηρά ο κουτσόβλαχος. Μασάμε όμως εμείς; Δε μασάμε! Τον πάρκαρα σε μια επίσης free to go γνωστή μας που λίγο ήθελε για να περάσει ένα ρομαντικό ΣΚ και ησύχασα! Δε μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να πεις σε κάποιον για να του δώσεις να καταλάβει πως δεν γουστάρεις να συνευρεθείς ούτε σεξουαλικά μαζί του, ούτε συγκατοικησιακά (!!!!).
Διότι καλό μου, εδώ δεν σου έκατσα τότε παλιά που ήσουν στα ντουζένια σου, που ήσουν σικ και πέρναγε η μπογιά σου, θα σε πάρω τώρα που μου έγινες σαν αρκουδιάρης με τσόκαρα; Το πόσο ταίριαξε ο αρκουδιάρης με την αχαλίνωτη γνωστή δεν έχετε ιδέα! Καλά εμένα περίμεναν για να συνειδητοποιήσουν πως το σεξ και ο έρωτας είναι και τυφλός και τύφλα; Πάντως μια χαρά πέρασε το ζευγάρι της συμφοράς.
Η Coula άραξε λοιπόν σε ένα δίκλινο δώμα με διπλό κρεβάτι σκεπτόμενη (ω ναι) και λίγο πονηρά! Κι αν της κάτσει κάτι καλό; Αν λέω! Αν! Να μην έχει λίγο στρώμα παραπανίσιο να φιλοξενήσει έναν χριστιανό; Μπουχαχαχα !!! Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η μοίρα στον πιο ρομαντικό προορισμό της Ελλάδας (που τόνισε και μια ψυχή). Και άδικο δεν είχε εδώ που τα λέμε! Όλο και κάτι φιλοξένησε!
Αμέσως μετά οι εκδρομείς διάλεξαν ένα όμορφο καφετεριάκι και πλακώθηκαν στα φρεντοτσίνο! Είχαν φρεντοτσίνο και στο χωριό τους τρομάρα τους; Το γκαρσόν1 έφτασε αμίλητο, αγέλαστο, βαριεστημένο και μουρτζούφλικο και πήρε παραγγελία 10 ατόμων και παραπάνω χωρίς καν ένα μικρό χαρτάκι να σημειώσει! Που πας ρε καραμήτρο; Έτσι όταν ήρθαν τα καφέδια όλοι δοκιμάσαμε από όλα μέχρι να καταλήξουμε σε κάποιο που να πίνετε κατά την κρίση μας. Μόνο αν είχες μαντικές ικανότητες θα τσίμπαγες αυτό που είχες παραγγείλει! Και μετά σου λένε πως ο τουρισμός δε πάει καλά! Μα πώς να πάει καλά όταν τα γκαρσόνια έχουν στο σπίτι τους χίλια πτυχία να κάθονται και κάνουν όποια δουλειά τύχει προκειμένου να ζήσουν; Κι εμένα άμα με έβαζες να κάνω μια δουλειά από ανάγκη θα σιχτίριζα το σύμπαν. Τον λυπήθηκα τον πιτσιρικά και του αφήσαμε από κοινού καλό μπουρμπούρι, αψηφώντας την κακομουτσουνάρα του!!!
Ακολούθησε κρασο-κανιβαλλο-κατάνυξη (μη γελάς σε βλέπω) σε ένα από τα χαριτωμένα ταβερνεία στα σοκάκια! Εκεί είχαμε νέο coulo. Κάποιοι θέλησαν να φάνε ψάρι, θες γιατί τους μύρισε από την ώρα που σκάσαμε στο Μπούρτζι, θες γιατί το σήκωνε ο καλός καιρός, θες από αντίδραση!!! Το γκαρσόν2 κοιτώντας περίεργα, λες και είμαστε εξωγήινοι είπε πως ήταν νωρίς για ψάρια. Μα εμείς ψάρια θέλουμε, επέμεναν οι ψάρακλες. Αν δεν έχετε ψάρι, γιατί το βάζετε στο κατάλογο; Το γκαρσόν2 επέμεινε. Δεν σερβίρουμε ακόμη ψάρι. Η Coula μας το έπιασε το υπονοούμενο. Είναι μεγάλο γατόνι βλέπετε! Την έμαθε ένας Coulos που ήταν κάποτε παλιά κι αυτός γατόνι! Κι έτσι τους τόνισε το εξής: Αν σκοπεύετε ψάρακλες να τη βγάλετε για το υπόλοιπο ΣΚ στη χέστρα του χοτέλ, επιμείνετε για ψαράκι!!! Το παιδί σας έχει ήδη προειδοποιήσει, έστω εμμέσως!
Δεν έχω παράπονο. Φάγαμε καλά. Ακόμη κι οι σεμνές και λιτοδίαιτες (τις θυμάστε φαντάζομαι), φόρεσαν τη σαλιάρα τους, βούτηξαν τα μαχαιροπήρουνα και ξεσκίστηκαν στο φαΐ. Τραβιόταν και καλό κρασάκι, αλλά κι ένα βαρύ τσιγαράκι ήταν όλα τα λεφτά. Υπό τους ήχους των παλιών καλών λαϊκών τραγουδιών ήρθε η παρέα στο κέφι και μάλιστα ρίξαμε και τις γυροβολιές μας, τα τσιφτετέλια μας και τα ζεϊμπέκικα μας. Τα ερωτευμένα ζευγαράκια άρχισαν τα ζουζουνίσματα και τα φιλιά ενώ οι free to go, άντρες και γυναίκες άρχισαν να σιχτιρίζουν τους πρώην και τις πρώην. Οι πρώην των γυναικών τελικά ορίστηκαν αμετάκλητα ως μαλάκες ενώ οι πρώην των αντρών ως πουτάνες!
Μετά την κρασο-κανιβαλλο-χορο-αγαπησιαρικο-σιχτιριζέ κατάνυξη (γιατί όλα τα χει ο μπαξές), οι πιο βαρείς τύποι πήγαν να ξαπλάρουν τις κοιλαροκορμάρες τους στο χοτέλ ενώ κάποιοι άλλοι μαζί κι η Coula μας επέλεξαν να αλωνίσουν αλανιάρικα στα σοκάκια της πόλης. Μα καλά εκεί ζουν σε άλλο κόσμο έτσι; Ένα κομπολογάκι τοσοδούλικο άξιζε 20 λαχταριστά γιούρος. Μεγάλη η χάρη του Coulou! Και μια κούπα του καφέ που έλεγε πάνω «Αγαπώ το Ναύπλιο» άξιζε 15 γιούρος. Το μισώ αν είναι έτσι και δεν ξαναπατάω το ποδάρι μου! Για να μη μιλήσω γι’ αυτά τα αέρινα φορεματάκια, τα καλοκαιρινά που το ύφασμα τους είναι διαφανές και θεωρούνται επικάλυψη του μαγιό. Αυτά για να τα πάρεις έπρεπε να κάτσεις να σε γαμήσει ο μικροπωλητής. Ήταν πανάκριβα!
Κάτι αγόρασα κι εγώ αλλά δεν θα σας το αποκαλύψω διότι δεν βοηθάει διόλου στην πλοκή της ιστορίας μας!
Με ένα παγωτάκι στο χέρι η ζωή κυλούσε όμορφα. Νιώθαμε σαν 15χρονα, τότε που έτρωγες παγωτό φιστίκι κι όχι παγωτό με γεύση και αν, φιστίκι. Στη συνέχεια, επιστροφή στο χοτέλ και ανάπαυση για λίγες ώρες διότι θα ακολουθούσε η βραδινή έξοδος! Όλες οι κοκόνες ξεκίνησαν πόλεμο για να φυσάνε τη νύχτα! Η Coula μας χάζεψε λίγο στα μπλόγκια σας από δανεικό λαπιτόπι!
….
ΥΓ Οι νυχτερινές ατασθαλίες της Coulas μας στο Ναύπλιο στο επόμενο ποστ.
26 Απριλίου 2010
