Ήταν Πέμπτη ώρα μία και τέταρτο μεσημβρινή, όταν έσκασε μύτη στο κόσμο, η μεγαλύτερη γκόμενα του κόσμου! Η ανιψιά μου!
Βγήκε με κατακόκκινα χείλη. Αν τα είχε βάψει, θα το πίστευα! Κατακόκκινα λέμε! Πιο κόκκινα δε γίνεται. Οι ματάρες της τεράστιες. Δυο μαύρες τεράστιες χάντρες ήρθαν και άνοιξαν και δεν έκλειναν, παρά το γεγονός πως τα νεογνά δεν ανοίγουν εύκολα τα μάτια τους.
Η μύτη της δεν υπάρχει. Πιο καλοσχηματισμένη μύτη δεν ξανάδα στη ζωή μου. Και το φρύδι;Εξαιρετικό. Η μπεμπέ μας, πριν έρθει να μας συναντήσει, έκανε στάνταρ μποτέ. Στάνταρ όμως. Η φύση της χάρισε την πιο σπάνια ομορφιά της.
Για να μη μιλήσω τώρα για το ξανθό μαλλί της και φύγετε όλοι! Καραγκομενάρα λέμε. Η μάνα της ειναι μελανούρι, ο πατέρας της είναι καστανόξανθος, αλλά αυτή προτίμησε τη θεία της! Το Καλοκαίρι οι δυο ξανθιές γκόμενες εγώ και η ανιψιά μου, θα πάρουμε σβάρνα τις παραλίες και θα πέφτουν κάτω ξεροί οι άντρες! Η ανιψιά εκ του φυσικού της, η θεία εκ του Ζαν της.
Εκείνο όμως που φυσικά μας συνεπήρε όλους ήταν ο κώλος της και τα πόδια της. Μακάρι να μπορούσα να σας τη δείξω όλη, αλλά θα μου τη κατσιάσετε και τη θέλω μόνο για μένα. Αντε και για τους γονείς της.
Η ανιψιά μου που λετε, συνεχώς κλάνει. Κλάνει! Κλάνει! Όχι αστεία τώρα ετσι; Κλανιά και ματαξαναπαλι κλανιά. Με ήχο! Ακούς το πφφφφφ. Και γελάς! Κλανιάρα η μικρή! Αλλά θεά κλανιάρα. Εντάξει, δε κλάνει συνέχεια, αλλά τις αμολάει άφοβα και χωρίς ντροπή.
Τώρα που έχει αρχίσει και πίνει γάλα από το βυζί της μάνας της κανονικά, κλάνει και χέζει. Αυτή είναι ζωή μανίτσες μου! Ανενόχλητο κλανίδι και χέσιμο. Χωρίς να σκεφτείς μη σε παρεξηγήσει κανείς. Πόσες φορές δε θελήσατε να χέσετε και σκεφτήκατε το χώρο που βρίσκεστε, μήπως μετά μπει κανένας άλλος στη τουαλέτα και σας παρεξηγήσει; Πόσες φορές δε κρατήσατε τις κλανιές σας για να μη σας πουν πως είστε αγενείς; Αν και δε κάνει να κρατάμε τις κλανιές. Αλλά οκ.
Η ανιψιά μου, τέτοια θέματα δεν έχει. Κλάνει και χέζει χωρίς να την νοιάζει διόλου. Αφήστε που οι κλανιές και τα σκατά της μυρίζουν τριαντάφυλλο! Αυτό που το βάζετε; Κλάνει και χέζει και έρχεται η Άνοιξη μαζί της.
Επειδή λοιπόν μπορώ να σας μιλάω ατελείωτα για την ανιψιά μου, κάπου εδώ θα σταματήσω. Σας αφήνω μια ενδεικτική φωτο για να καταλάβετε για τι πλάσμα μιλάμε.
Αχ μας τρέλανε όλους η θεά. Αχ αχ αχ
Πεθαίνω και λιώνω σας λέω....
22 Ιανουαρίου 2012
