Οι μαλακίες τέλειωσαν, ζήτω οι μαλακίες. Λοιπόν έχουμε και λέμε. Σήμερα
γιορτάζει ο Σπύρος. Όταν ήταν μικρός τον θέλανε όλες οι γκόμενες της
γειτονιάς και του σχολείου. Δεν ήταν ωραίος, είχε απλά τύπο! Όχι
εφημερίδες και έντυπα βρε ούφο, ξύπνα, στυλ εννοώ, δηλαδή υφάκι. Ψάρωνε
τις γκόμενες με το λέγε λέγε. Το 'χε το λέγειν ο πούστης (μεταφορικά
πούστης ε; μη παρεξηγηθω).
Σήμερα τον έβλεπες με την μία, αύριο με την άλλη και γενικώς κυριαρχούσε η αντίληψη πως ήταν ο γαμιάς της γειτονιάς. Εμένα δε μου άρεσε. Συγκεκριμένα με εκνεύριζαν τα μεγάλα σπυριά που έβγαζε στη μούρη ενίοτε. Κάπως τα λένε αυτά τα σπυριά, αλλά δεν θυμάμαι τώρα τη λέξη... Κι επειδή κάθε μύθος καταρρίπτεται με λίγη λογικίτσα, έφτασε και η ώρα του Σπύρου.
Γνώρισα την αδερφή του και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Και τότε διαπίστωσα πως ο Σπύρος με την μόνη γκόμενα που είχε πάει ποτέ, ήταν αυτή που κρέμεται από τον δεξί ή αρίστερό του ώμο (δε θυμάμαι καν αν ήταν δεξιόχειρ). Τάκα τάκα ο Σπύρος κάθε νύχτα ή σε κάθε ευκαιρία, και να σκάει η σπυρούμπα στη μούρη και να ανατριχιαζει η μάνα του πως θα πάθει τίποτα το παιδί. Ένα δράμα ζούσανε οικογενειακώς. Κι εγώ το απολάμβανα.
Στάθηκε όμως τυχερός ο μπάμιας...
Όταν έκανε τη πρώτη του σχέση, και ξέδωσε λίγο το εργαλείο του, καθως ήταν η ώρα να χωθεί σε τρύπα και ήρθε στα ίσα του ο Σπύρος για τα καλά, έκοψε τις μαλακίες (κυριολεκτικά) και το έριξε στην οικογένεια. Παντρεύτηκε, έκανε 3 παιδιά και τώρα ζει σε έναν ήρεμο τόπο σε μια επαρχιακή πόλη πουλώντας μαρούλια.
Η φήμη λοιπόν του Σπύρου ήταν εκείνη που του έφερνε γκόμενες στη ζωή του. Γκόμενες που όμως δεν μπορούσε να τις διαχειριστεί γιατί όλες έρχονταν για τη φήμη του και όχι γιατί διείδαν σε αυτόν κάτι το ξεχωριστό. Όταν λοιπον αυτές διαπίστωναν πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός τον έφτυναν στη παλιομουτσουνάρα του.
Όταν όμως γνώρισε την γυναίκα που πίστεψε και το μυαλό του εκτός από το πουλί του (μεταξύ μας, δεν άξιζε τίποτα από τα δυο) τότε κατάλαβε πως είναι καλυτερο να αφήσει το χεράκι του να χαλαρώσει και άρχισε να δουλεύει λίγο την πραγματική ζωή του με τα πραγματικά της προβλήματα και τα υπαρκτά πρόσωπά που κινούνταν σε αυτή. Κι έτσι σώθηκε και βγήκε από τη κατηγορία του μαλάκα.
Δε ξέρω αν με εννοείς αγαπητέ μου αναγνώστη, ανώνυμε κι επώνυμε, αλλά θέλω κάπου να καταλήξω χωρίς να προσβάλλω κανέναν και τίποτα. Ας καταλήξω λοιπόν γιατί αυτή την εβδομάδα έχω να σας γράψω πολλά cουλά! Είχα πολλές σκέψεις μέσα στο ΣΚ μου. Πρέπει να προλάβω να τις καταγράψω όλες, προτού χαθούν στο απύθμενο νου μιας Coulas.
Επιμύθιο: Το πολύ το τάκα τάκα, κάνει το παιδί μαλάκα.
Επιμύθιο 2: Αν οι φήμες σε θέλουν γαμάτο πλάσμα και τις πιστεύεις, ξανακοίτα στο καθρέφτη να επιβεβαιώσεις τη μαλακία που σε δέρνει.
Επιμύθιο 3: Δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Κάνε ένα βήμα μπροστά ή μείνε στα σκατά.
Υποσημείωση: Συγγνώμη κύριε Δημήτρη, έβρισα αρκετά σήμερα... φτου φτου φτου...πιπέρι στο στόμα μου!
12 Δεκεμβρίου 2011
Σήμερα τον έβλεπες με την μία, αύριο με την άλλη και γενικώς κυριαρχούσε η αντίληψη πως ήταν ο γαμιάς της γειτονιάς. Εμένα δε μου άρεσε. Συγκεκριμένα με εκνεύριζαν τα μεγάλα σπυριά που έβγαζε στη μούρη ενίοτε. Κάπως τα λένε αυτά τα σπυριά, αλλά δεν θυμάμαι τώρα τη λέξη... Κι επειδή κάθε μύθος καταρρίπτεται με λίγη λογικίτσα, έφτασε και η ώρα του Σπύρου.
Γνώρισα την αδερφή του και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Και τότε διαπίστωσα πως ο Σπύρος με την μόνη γκόμενα που είχε πάει ποτέ, ήταν αυτή που κρέμεται από τον δεξί ή αρίστερό του ώμο (δε θυμάμαι καν αν ήταν δεξιόχειρ). Τάκα τάκα ο Σπύρος κάθε νύχτα ή σε κάθε ευκαιρία, και να σκάει η σπυρούμπα στη μούρη και να ανατριχιαζει η μάνα του πως θα πάθει τίποτα το παιδί. Ένα δράμα ζούσανε οικογενειακώς. Κι εγώ το απολάμβανα.
Στάθηκε όμως τυχερός ο μπάμιας...
Όταν έκανε τη πρώτη του σχέση, και ξέδωσε λίγο το εργαλείο του, καθως ήταν η ώρα να χωθεί σε τρύπα και ήρθε στα ίσα του ο Σπύρος για τα καλά, έκοψε τις μαλακίες (κυριολεκτικά) και το έριξε στην οικογένεια. Παντρεύτηκε, έκανε 3 παιδιά και τώρα ζει σε έναν ήρεμο τόπο σε μια επαρχιακή πόλη πουλώντας μαρούλια.
Η φήμη λοιπόν του Σπύρου ήταν εκείνη που του έφερνε γκόμενες στη ζωή του. Γκόμενες που όμως δεν μπορούσε να τις διαχειριστεί γιατί όλες έρχονταν για τη φήμη του και όχι γιατί διείδαν σε αυτόν κάτι το ξεχωριστό. Όταν λοιπον αυτές διαπίστωναν πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός τον έφτυναν στη παλιομουτσουνάρα του.
Όταν όμως γνώρισε την γυναίκα που πίστεψε και το μυαλό του εκτός από το πουλί του (μεταξύ μας, δεν άξιζε τίποτα από τα δυο) τότε κατάλαβε πως είναι καλυτερο να αφήσει το χεράκι του να χαλαρώσει και άρχισε να δουλεύει λίγο την πραγματική ζωή του με τα πραγματικά της προβλήματα και τα υπαρκτά πρόσωπά που κινούνταν σε αυτή. Κι έτσι σώθηκε και βγήκε από τη κατηγορία του μαλάκα.
Δε ξέρω αν με εννοείς αγαπητέ μου αναγνώστη, ανώνυμε κι επώνυμε, αλλά θέλω κάπου να καταλήξω χωρίς να προσβάλλω κανέναν και τίποτα. Ας καταλήξω λοιπόν γιατί αυτή την εβδομάδα έχω να σας γράψω πολλά cουλά! Είχα πολλές σκέψεις μέσα στο ΣΚ μου. Πρέπει να προλάβω να τις καταγράψω όλες, προτού χαθούν στο απύθμενο νου μιας Coulas.
Επιμύθιο: Το πολύ το τάκα τάκα, κάνει το παιδί μαλάκα.
Επιμύθιο 2: Αν οι φήμες σε θέλουν γαμάτο πλάσμα και τις πιστεύεις, ξανακοίτα στο καθρέφτη να επιβεβαιώσεις τη μαλακία που σε δέρνει.
Επιμύθιο 3: Δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Κάνε ένα βήμα μπροστά ή μείνε στα σκατά.
Υποσημείωση: Συγγνώμη κύριε Δημήτρη, έβρισα αρκετά σήμερα... φτου φτου φτου...πιπέρι στο στόμα μου!
12 Δεκεμβρίου 2011
