Χρυσή Πένα

Στα πλαίσια του couλοδιαγωνισμού που οργανώθηκε λίγες μέρες πριν, σας παρουσιάζω με καμάρι 24 ιστορίες γνωστών και αγαπημένων blogger, που μου τις εμπιστεύτηκαν και τους ευχαριστώ από καρδιάς για την συμμετοχή τους! Δεν θα αποκαλύψω ακόμη ποιοι είναι, για να πετύχουμε το πιο δίκαιο αποτέλεσμα! Δεν είναι ώρα για πολλά λόγια γιατί σας περιμένει ένας γολγοθάς ανάγνωσης, ωστόσο σας διαβεβαιώ πως αξίζει το κόπο να κάνετε υπομονή και να μην εγκαταλείψετε την ανάγνωση για κανέναν λόγο, αν δεν φτάσετε μέχρι το τέλος! Έχει ζουμί η υπόθεση! Όταν τις διαβάσετε όλες κι έχοντας σχηματίσει μια συνολική εικόνα, τότε μπορείτε να ψηφίσετε όποια θέλετε στην ψηφοφορία που εξελίσσεται στο πλάι! Θερμή παράκληση να ψηφίζετε μόνο μια φορά και να μην αλλάζετε την ψήφο σας! Φροντίστε να ψηφίζετε βάσει αρίθμησης και τίτλου γιατί κάθε μέρα η σειρά των ιστοριών θα αλλάζει έτσι ώστε όλες να βρεθούν στην αρχή της ανάρτησης για κάποιες ώρες! Καλή επιτυχία σε όλους! Ας κερδίσει η καλύτερη ιστορία!
____________________________________________

1. Cabrio με σάντουιτς
Κυριακή πρωί, μετά από μια εξοντωτική εβδομάδα ακατάπαυστης δουλειάς, αποφάσισα να πάω για ένα μπανάκι στη θάλασσα! Φοράω το καινούριο μου σέξι μαγιό, οπλίζομαι με υπομονή για την κίνηση του δρόμου και ξεκινάω. Λίγο πριν φτάσω στη παραλία, εκεί που πάω να παρκάρω, εμφανίζεται, ως δια μαγείας πλάι μου, ένα cabrio με δυο αιθέριες υπάρξεις! Μου χαμογελάνε προκλητικά κι οι δύο! Μα κι οι δύο; Σκέφτομαι! Κι όμως ξερογλείφονταν κι οι δύο! Κάπου εκεί το ολίγο μυαλό που διαθέτω, αδρανοποιήθηκε. Μου κάνουν νόημα να σταματήσω στην άκρη να μιλήσουμε! Όπα μάγκα μου, σκέφτομαι, πρέπει να είσαι σε εγρήγορση, μη χάσουμε τα κορμιά πατριώτη εαυτέ! Πυροδοτώ όλους τους μηχανισμούς της γοητείας μου, το χαμόγελό μου και το λέγειν μου το ρομαντικό και βαράω στο ψαχνό! Με πλησιάζουν κι αρχίζουν να μιλάνε με τη γλώσσα του σώματος! Κόλαση και παράδεισος μαζί. Η μία πάνω, η άλλη κάτω να με έχουν κάνει σάντουιτς! Νιώθω μια αγαλλίαση να μου συνεπαίρνει το είναι μου! Όλα μοιάζουν τέλεια! Απίστευτη ηδονή! Κι εκεί, πάνω στην ελαφρότητα της στιγμής, μου κοπανάνε ένα ciao, με αφήνουν με το πουλί στο χέρι και μπαίνουν στο cabrio! Αρχίζω να παραληρώ, και να φωνάζω:
-Που πάτε κούκλες; Με αφήνετε έτσι; Μην το κάνετε αυτό γιατί θα σας τιμωρήσω και θα κάνω και κανέναν φόνο εν βρασμώ ψυχής! Ξαφνικά σκέφτομαι: Πως κατολίσθησα έτσι; Όλες θέλουν να παίρνουν από μένα! Που είναι οι καιροί που έδινα τα πάντα και έπαιρνα τα πάντα; Τελοσπάντων ας μην γίνομαι μεμψίμοιρος! Την επόμενη φορά θα το κυνηγήσω μέχρις εσχάτων! Δε γίνεται να τρώνε μόνο αυτές! Μα τι είναι αυτές οι γυναίκες??? Τς τς τς!!!

2. Το όνομα μου είναι Τριάντα έξι
Δεν μ’ εξουσιάζουν. Είναι εκεί, όμως. Μέσα σ’αυτά τα μικρά, ξεπλυμένα καφετί φινιστρίνια, που δίνουν θέα στο πέλαγος. Ως δια μαγείας, αλλάζουν το χρώμα και τη σύσταση του, τη γεύση του. Χωρίζουν τη θάλασσα και μου δείχνουν τον πυθμένα. Αγαλλιάζω μα αυτοί αποχωρούν χορεύοντας. Κατολισθαίνουν στ’ αμπάρια, καταλαμβάνουν την κουπαστή, αλλά όχι τη γέφυρα. Δεν μ’ εξουσιάζουν… Δεν με ορίζουν. Μα καθορίζουν την όψη. Μαυρίζουν το άσπρο, ασπρίζουν το μαύρο, γέρνουν τους ώμους, χαμηλώνουν τα βλέφαρα. Μέρα με τη μέρα, αυξάνονται και πληθύνονται. Προστίθενται δεν πολλαπλασιάζονται. Κι εγώ αντιστέκομαι. Τους πολεμώ έναν έναν κι όλους μαζί, τους εξοντώνω, μα ποτέ μέχρις εσχάτων. Επανέρχονται ακαταπαύστως. Κάθε πρωί είναι εκεί. Μέσα σ’αυτά τα μικρά φινιστρίνια. Πυροδοτούν τη μέρα μου, χαράζουν την τροχιά μου, αυτοί και όχι η αδράνεια. Μα δεν με ορίζουν…Δεν μεμψιμοιρώ. Εγώ είμαι ο Καπετάνιος. Το πλήρωμα μου με ακολουθεί. Πάντα πιστό. Πάντα σε εγρήγορση. Εν βρασμώ ψυχής, λοιπόν, ξανασυστήνομαι. Το όνομα μου είναι Έξι…
_________________
καὶ ἐπηρώτα αὐτόν· Τί ὄνομά σοι; καὶ ἀπεκρίθη λέγων· Λεγεὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν. Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο Κεφ. ε’ Στίχος 9

3. Μια διαφορετική νύχτα
Ήταν μια από εκείνες τις βραδιές που μιλούσα ακατάπαυστα. Είχα σταμπάρει τον θεό που καθόταν απέναντι και έψαχνα τρόπο να τον προσεγγίσω. Πάντα ενεργούσα εν βρασμώ ψυχής και ποτέ δεν καθόμουνα στα αυγά μου. Πυροδοτούσα καταστάσεις. Την λέξη αδράνεια δεν την περιελάμβανε το λεξιλόγιο μου. Σηκώθηκα λοιπόν, με όλες μου τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Πλησίασα τον μελαχρινό τύπο και με ύφος "απόψε όλα μου τα επιτρέπω" του χαμογέλασα. Ως δια μαγείας, ανταποκρίθηκε αμέσως στο προκλητικό μου χαμόγελο και με πλησίασε. Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει. Το κορμί μου, μετά βίας στεκόταν όρθιο. Αν δεν ήταν η μπάρα να ακουμπώ θα είχα σωριαστεί. Σκύβει προς το μέρος μου και με φιλάει. Τι αγαλλίαση! Χωρίς να χάσει χρόνο, χώνει το χέρι του, μέσα στο τζιν μου και μου τραβάει το στρινκ. Αρχίζω να θέλω μαζί του τα πάντα, μέχρις εσχάτων. Και τότε, αν και δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος γκαντέμης και μεμψίμοιρος και ενώ όλες μου οι ιστορίες έχουν αίσιο τέλος, αυτή γνώρισε την κατρακύλα... και ξεκίνησε η κατολίσθηση και η απόλυτη ξεφτίλα. Ένα δίμετρο Couloμανούλι, ήρθε την στιγμή που ήμουν στα ντουζένια μου με τον θεό, με άρπαξε από το κατάμαυρο μαλλί κομμωτηρίου, μου πέταξε το ποτό στα μούτρα, βρίζοντας από μέσα μου που δεν φορούσα αδιάβροχη μάσκαρα, έδωσε μια κλωτσιά στον θεό στο επίμαχο σημείο, λέγοντας του να κάνει προσθετική γιατί και που το έχει, άχρηστο του είναι. Αυτός έτρεξε από πίσω της και εγώ μέσα στον πανικό μου, έσπασα, πατώντας στα βρεγμένα από το ποτό μου πατώματα το τακούνι PRADA N 37. Τελικά ήταν ένα ωραιότατο βράδυ.

4. Ο εραστής της νύχτας
-Mου λες δηλαδή ότι όλη την ημέρα βρίσκεσαι σε «αδράνεια»… και να μη σε αναζητήσω;
- Ναι, στη νύχτα ζω, τη νύχτα αγαπώ! Και μην πυροδοτείς τη σκέψη σου με περίεργα σενάρια… Γιατί, δεν θα τα διαψεύσω! (Με τις αισθήσεις σε εγρήγορση… τη σκέψη μου μεταξύ παράνοιας και πραγματικότητας και τη φωνή μου να προσποιείται την ήρεμη).
- Ντάστιν , αυτή η «μέχρις εσχάτων μάχη» , που μου αναφέρεις συχνά, έχει να κάνει με την ζωή σου;
- Ναι! Είναι το μεμψίμοιρο πεπρωμένο μου – από τη μία – και οι απολαύσεις που μου προσφέρει από την άλλη. Ζω σε απόλυτη αρμονία με τους ανθρώπους, -μου προσφέρουν το αίμα τους….για να ζήσω! Μόνο που κάποιες νύχτες, εν βρασμώ (της ανύπαρκτης) ψυχής , αλυχτώ.. ακατάπαυστα! - Τώρα , αυτή τη στιγμή, το δέρμα σου , η μυρωδιά του, με αγαλλιάζει αλλά και με ερεθίζει ….. Δεν μπορείς να αντιληφθείς μέχρι πόσο βαθιά μπορώ να «αγγίξω»!
- Ντάστιν…. θυμάσαι που μου είχες αναφέρει εκείνη την κατολίσθηση; (με σιγανή τρεμάμενη φωνή) – Πως σώθηκες τελικά;
- Χωμένος βαθιά στο κάτασπρο χιόνι, αποχαιρετούσα τη ζωή μου. Ξύπνησα μετά από ώρες, κοίταζα γύρω μου… ως δια μαγείας, το χιόνι ήταν κατακόκκινο! Ντέινα… μια καινούργια ζωή ξυπνούσε μέσα μου!
- Βλέπεις τα σημάδια μου;
- Είσαι τόσο παγωμένος……… σαν το χιόνι.

5. ΤΙR
Ήταν λίγες μέρες μετά την κατολίσθηση στα Τέμπη, όταν ο προϊστάμενος του ζήτησε να φύγει για Μόναχο σε επαγγελματικό ραντεβού. Δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγοι μήνες από τότε που η Κ. είχε πεθάνει… Ένας πιωμένος οδηγός ήταν αρκετός για να τελειώσουν όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Για μια άλλη ζωή. Είχε πέσει σε αδράνεια κι έτσι σκέφθηκε πως ίσως ήταν καλή ιδέα να φύγει για ένα ταξείδι. Ίσως έπρεπε να το πάρει απόφαση ότι η Κ. δεν θα ξαναγυρνούσε πίσω, όσο κι αν έμενε ξύπνιος τα βράδια, αγκαλιά με ό,τι πινόταν. Κατέβηκε μέχρι το μπαρ του ξενοδοχείου, όπου Αμερικάνοι τουρίστες και επιχειρηματίες γελούσαν ακατάπαυστα, με κόκκινα πρόσωπα, σαν κάτι παππούδες που συναντούσε στα χωριά. Πήρε ένα ποτό και μετά άλλο ένα. Αδιάφορη jazz μουσική από cd, μάλλον, τον έκανε περισσότερο να πλήττει παρά να τον διασκεδάζει έστω και λίγο. Βγήκε στον κρύο αέρα της νύχτας και μπήκε στο πρώτο ταξί. Γνωρίζοντας την πόλη, πήγε σε ένα από τα πιο inn clubs της πόλης. Face list, bouncers, dress code, η διαδικασία πριν περάσεις το κατώφλι. Δυνατό beat, κόσμος από 25 μέχρι 30+, κάποιοι να χορεύουν μέχρις εσχάτων, κάποιοι άλλοι να παρακολουθούν και λιγότεροι ακόμη, να έχουν απορροφηθεί σε συζητήσεις. Πιάνει μπαρ – γωνία και αφήνεται για λίγο στην εγρήγορση που σου προκαλεί το κλιμα του κλαμπ. Θα ήθελε να ανάψει ένα τσιγάρο, αλλά δεν είχε καμία διάθεση να αποτραβηχτεί στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους. «Άστο για μετά», σκέφθηκε. «Τι θα πιείτε;», άκουσε μια φωνή, πίσω του. Μια πανέμορφη μαύρη με πράσινα μάτια, μπαργούμαν, τον κοίταγε με υπομονή. «Cardoux». Ένοιωσε μια γλυκιά ανακούφιση, σχεδόν αγαλλίαση, με την πρώτη γουλιά. Άρχισε να χαλαρώνει, χαζεύοντας τον κόσμο. Όμορφες φατσούλες πέρναγαν από μπροστά του, ζαλισμένες, ερωτευμένες, φτιαγμένες… Η μπαργούμαν, πλησίασε δίπλα του. «Πρώτη φορά εδώ;» «Ναι πρώτη, μετά από πολύ καιρό. Επαγγελματικό ταξείδι…» σκέφθηκε πως δεν είχε διάθεση για κουβέντα, το πιθανότερο είναι να άρχιζε πάλι να μεμψιμοιρεί, όμως για κάποιο λόγο δεν ήθελε και να σταματήσει από το να μιλήσει μαζί της. «Είμαι η Dafne» του είπε, «Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Κι εγώ είμαι ο Chris». «Τα γερμανικά σου δεν είναι και πολύ καλά», του είπε χαμογελώντας, «από πού είσαι;» Ανταπόδωσε το χαμόγελο, «Ελλάδα… Είναι αρκετός ο καιρός που έχω να μιλήσω γερμανικά… Ήταν μια καλή ευκαιρία, τώρα να…»Ξαφνικά μια έντονη φασαρία ακούστηκε από την άλλη πλευρά του μπαρ. Τρείς τύποι αρχίζουν και πλακώνονται, η ασφάλεια πλησιάζει για να τους πετάξει έξω. Ακούγονται κάποιοι ξεροί κρότοι που έμοιαζαν με άνοιγμα σαμπάνιας και ένοιωσε ένα κάψιμο στο στήθοςκαι στην πλάτη. Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει στην Dafne, μα το ένοιωσε να γεμίζει με κάτι που του έκλεινε την ανάσα… Έπεσε στο πάτωμα και ως δια μαγείας είδε το πρόσωπο της Κ. να του χαμογελά… Αφέθηκε στο χάδι της. Την επομένη, τα νέα μαθεύτηκαν στην Αθήνα. Από την αστυνομία, η ενημέρωση ήταν πως το μακελειό το πυροδότησε η εξομολόγηση ενός εκ των θαμώνων πως διατηρούσε ερωτικές επαφές με τη γυναίκα φίλου του, ο οποίος εν βρασμώ ψυχής άρχισε να πυροβολεί με αποτέλεσμα το θάνατο ενός τουρίστα και τον τραυματισμό ενός από το προσωπικό ασφαλείας.

6. Επίδομα Αδείας
Η διάθεση μου κατολίσθαινε από το κακό στο χειρότερο από την αδράνεια των ημερών αλλά και το ακατάπαυστο γαμήσι των διπλανών συνταξιούχων. Μα που την βρήκαν την όρεξη σ’ αυτή την ηλικία πρώτη μέρα του καύσωνα, 9 το βραδύ;
Σκάστεεεεεε, φώναξα εν βρασμώ ψυχής απ’ τον ακάλυπτο, ενώ αυτό που χρειαζόμουν ήταν ένας γερος βρασμός σώματος. Να βαρέσω μια μαλακία τώρα που είμαι σε εγρήγορση κι έχω και υλικό; σκέφτηκα ενώ τα νεύρα μου γίνονταν τσατάλια από τους ήχους των κορμιών και τα βογκητά που ακούγονταν απ’ το διπλανό μπαλκόνι. Καλά ο κυρ Στέλιος την έφτασε την κυρα Ελπινίκη μέχρις εσχάτων και καθώς έχυνε με αγαλλίαση, φώναζε: Το επίδομα αδείας, το επίδομα αδείας, ολε ολε ολεεεε.
Ως δια μαγείας σκέφτηκα ότι έχω κι εγώ άδεια που πρέπει να την οργανώσω, από χτες και για 2 εβδομάδες κι αμέσως μια ευδιάθετη όρεξη κατασκήνωσε στα σωθικά μου και πυροδότησε την φαντασία μου. Όχι δε μένω στην Αθήνα με την Μαρία επειδή δουλεύει αυτή και μετά να κλαίω την μοίρα μου. Σου φαίνομαι εγώ για μεμψίμοιρος; είπα και έσκασα ένα χαμόγελο στο iphone , κλαtsss να η φωτογραφία, είμαι και νάρκισσος ο πούστης. Φεύγω πρωί πρωί, αεροδρόμιο, με τη πρώτη πτήση που έχει θέσεις για Κυκλάδες.

7. Τελευταία παράσταση
Το φεγγάρι πλέον είχε κρυφτεί πίσω από το φύλλα και δεν μπορούσε να το δει. Ήθελε να το δει, να του διώξει το άγχος, να τον γεμίσει αγαλλίαση. Συνέχισε να το ψάχνει προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσει την ισορροπία του πάνω στο δέντρο ενώ έστριβε το τρίτο τσιγάρο για σήμερα. Αυτό και άλλο ένα μετά την πράξη, έτσι σαν άντρας σκέφτηκε. Ως δια μαγείας εκείνη εμφανίστηκε από το πουθενά. Ήταν αδρανής. Πάντα αυτό συνέβαινε όταν την έβλεπε. Αυτή η γυναίκα πυροδοτούσε τις αισθήσεις του. Έπρεπε να είναι σε εγρήγορση μήπως έρθει ο άντρας της. Αλλά όχι ήταν Πέμπτη ,ποτέ δεν ερχόταν Πέμπτη. Πήγαινε στο μπαρ και έπινε μέχρις εσχάτων γυρνώντας χάλια. Κάποιες φορές την χτυπούσε. Το ήξερε ,είχε δει τα σημάδια....
Αυτή στέκονταν μπροστά από το παράθυρο όπως πάντα. Τα χρόνια είχαν περάσει από πάνω της, το έβλεπε αλλά είχαν αφήσει όμορφα την πινελιά τους. Θα έβγαζε με απαλές κινήσεις ένα, ένα τα ρούχα της όπως πάντα. Θα ακουμπούσε τρυφερά το κορμί της όπως πάντα. Θα φανταζόταν ότι ένας αόρατος εραστής της που έκανε σεξ όπως πάντα. Θα ήταν γυναίκα όπως κάποτε . Και αυτός θα ήταν εκεί όπως πάντα. Κρυμμένος στις σκιές σαν τον Κουασιμόδο που φοβάται να αποκαλύψει την ασχήμια του. Όχι πάλι μεμψιμοιρία διάολε δεν έχω χρόνο για τέτοια σκέφτηκε και ξεκούμπωσε το τζιν του. Άρχισε να τον παίζει ακατάπαυστα.
Το αυτοκίνητο του συζύγου όρμησε στον χωμάτινο δρόμο και σταμάτησε μπροστά από το σπίτι. Το απότομο φρενάρισμα του προκάλεσε μία μικρή κατολίσθηση χώματος και χαλικιών στο πλάι του δρόμου. Μπήκε μέσα βροντώντας πίσω του την πόρτα. Ένιωσε το κορμί της τεντωμένο, έτοιμο. Άνοιξε την πόρτα κλωτσώντας την και άρχισε να την χτυπάει. Για λίγα δευτερόλεπτα τα βλέμματα τους σαν να διασταυρώθηκαν. Μία σκοτεινή ύπαρξη εκεί έξω καθόταν και παρακολουθούσε την τραγωδία της με αυτή σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Χμμ απέκτησα και κοινό σκέφτηκε και γέλασε. Θα τον σκότωνε. Θα λέγαν ότι έγινε εν βρασμώ ψυχής. Και μετά θα ήταν δική του. Αλλά όχι δεν είχε τα αρχίδια . Ήταν άντρας μόνο κάθε Πέμπτη, για λίγα λεπτά. Μόνο τότε. Έτσι γύρισε το κορμί του, πήδησε από το δέντρο και γύρισε σπίτι.
Επέστρεψε μια εβδομάδα μετά. Δεν περίμενε να την βρει να τον περιμένει αλλά διαψεύστηκε. Ήταν εκεί, μόνο γι' αυτόν, για μια τελευταία παράσταση και σαν ανθρώπινο εκκρεμές λίκνιζε το γυμνό κορμί της άψυχα δεξιά, αριστερά, δεξιά, αριστερά, δεξιά .....

8. Αγάπη δολοφονική
Περπατούσε ακατάπαυστα πάνω κάτω, ήταν σε εγρήγορση. Έπρεπε να σκεφτεί γρήγορα τι να κάνει! Και ξαφνικά, ως δια μαγείας ηρέμησε! Πήρε μια βαθιά τζούρα. «Δεν θα πω ότι ήμουν εν βρασμώ ψυχής, δεν θα πω ότι το μυαλό μου είχε παραλύσει και ήταν σε αδράνεια». Η ψυχή του γέμισε αγαλλίαση. Τώρα ήξερε τι θα κάνει. Τηλεφώνησε στην αστυνομία. Στον πρώτο αστυνομικό που του απάντησε, τα είπε όλα χύμα: Της είπα ότι θα την αγαπώ μέχρις εσχάτων. Γέλασε. Με είπε μεμψίμοιρο και να κοιτάξω να φτιάξω τη ζωή μου όταν θα φύγει. Αυτό πυροδότησε τη μια αντίδραση μετά την άλλη. Καθαρή κατολίσθηση. Δεν είχα άλλη επιλογή. Την σκότωσα. Και μετά έθαψα το πτώμα της στον κήπο. Την αγαπούσα μέχρις εσχάτων.

9. Εικόνες ζωής
Στο ανοιχτό παράθυρο εκείνη ακόμα ονειροπολούσε. Οι σκέψεις της ταξίδευαν κι ο νους της βρισκόταν ήδη σε εγρήγορση. Έβλεπε τη θάλασσα κι ένιωθε αγαλλίαση. Τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την ηρεμία που πλημμύριζε την ψυχή της. Κι ας πίστευαν όλοι ότι το βλέμμα της έμενε σε αδράνεια. Άλλωστε, κάποτε όλα θα ανατρέπονταν. Η νοερή της σκέψη την οδηγούσε σε μονοπάτια θλίψης του παρελθόντος. Τότε που ο θυμός της πυροδοτούσε αλόγιστες αντιδράσεις. Τα γράμματα της προδοσίας βασάνιζαν το είναι της. Διάβαζε τόσο γρήγορα, που δεν κατάλαβε για πότε η πίκρα ενστάλαζε τα δάκρυα στα μάγουλά της. Κι όσο οι γραμμές εναλλάσσονταν, εκείνη ένιωθε εν βρασμώ ψυχής, ενώ οι θλιβερές λέξεις αναδύονταν σε φωτεινές επιγραφές του μυαλού της. Τα χρόνια που πέρασαν μέρωσαν την καρδιά της. Λες και μια νέα αύρα άλλαξε ως δια μαγείας κάθε κακή ανάμνηση. Δεν ήθελε πλέον να κατολισθήσει, να βουλιάξει στο κλάμα. Ίσως γιατί οι σταγόνες των ματιών πέτρωσαν τη μελαγχολία κι η ακατάπαυστη θέλησή της μετέτρεψε τη φουρτουνιασμένη θάλασσα της λύπης σε ήρεμο κι απάνεμο λιμανάκι. Αποφάσισε ότι κάθε κλωθογύρισμα του νου δεν άξιζε να χάνεται μέσα σε μεμψίμοιρες παλινδρομήσεις. Η ζωή θα κυλούσε μέσα από τα χέρια της! Και θα τη ζούσε αισιόδοξα μέχρις εσχάτων!

10. Απόλυση ανά χείρας
5:48 το πρωί, ως δια μαγείας, λες και πυροδοτήθηκε ο μηχανισμός, το μυαλό μαζί και τα μάτια παρόλη την χθεσινή κούραση μπήκαν σε λειτουργία, on.....Η αφορμή ήταν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης! Που θα πάει αυτή η αδράνεια που μας έχει καταβάλει; Το ένα μετά το άλλο τα εργασιακά δικαιώματα μας κατολισθαίνουν..... Χθες μετά από 6 χρόνια δουλειάς ένα συγγενικό πρόσωπο πήρε στο χέρι την απόλυσή του......η εργοδοσία πλέων στύβει τον υπάλληλο μέχρις εσχάτων, με την συναίνεση ενός σοσιαλιστικού κατά τα άλλα κράτους.....
Φτάνεις στο σημείο με αγαλλίαση να σκέφτεσαι, ουφ καλά που δεν με προειδοποίησε 3 μήνες πριν, αλλιώς αντίο αποζημίωση.....Το να έχεις οικογένεια σε φέρνει σε μια κατάσταση να δράσεις εν βρασμώ ψυχής, λογικό αλλά όχι πρέπον, και ποιο είναι το πρέπον για όλα αυτά τα άδικα για τον εργάτη και συνταξιούχο μέτρα;;;;;Ο κόσμος βρίσκεται σε μια συνεχή και ακατάπαυστη νιρβάνα....Ξυπνήστε ρε επιβάλλεται να είμαστε σε εγρήγορση!! Τέλος η μεμψιμοιρία, πρέπει να πάρουμε την τύχη των παιδιών μας στα χέρια μας.....

11. Η θεραπεία
Ο γάμος του δεν ήταν πια όπως πρώτα.... Κατολίσθαινε μέρα με την μέρα σε έναν ακατάπαυστο καυγά... Κάθε τι απλό καθημερινό, πυροδοτούσε μια νέα μάχη μεταξύ τους. Και φοβόταν ότι μια κάποια στιγμή θα γινόταν κάτι αντίστοιχο με την ταινία "ο πόλεμος των Ρόουζ" , ένας αγώνας μέχρις εσχάτων. Κάποια μέρα εν βρασμώ ψυχής θα αλληλοσκοτώνονταν...
Βγήκε από το σπίτι μετά από τον τελευταίο καυγά να περπατήσει ώς το κέντρο. Δεν ήταν ο τύπος του μεμψίμοιρου που θα έτρεχε να κλάψει στον ώμο κάποιου φίλου... Το μυαλό του σε πλήρη εγρήγορση αποφάσισε να ανοίξει τις αντένες του σεξουαλικού του ραντάρ που ήταν από καιρό σε αδράνεια. Έφτασε στην κεντρική πλατεία με τα καφέ. Βρήκε τραπέζι σε μέρος σκιερό. Και ενώ απολάμβανε τον καφέ που μόλις είχε παραγγείλει την είδε που καθόταν απέναντί του με ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ό,τι ακολούθησε έγινε σε τόσο λίγο χρόνο που έμοιαζε να έγινε ως δια μαγείας. Το κοντινό ξενοδοχείο πρόσφερε το άνετο δωμάτιο για την συναρπαστικότερη σεξουαλική συνεύρεση που είχε ποτέ ζήσει ώς τότε... Και μετά, στην αγαλλίαση που του έδινε το τσιγάρο μετά το σεξ, ξέχασε τα πάντα που τον βασάνιζαν. Από εδώ και μπρος αυτή θα ήταν η θεραπεία στις πληγές του...

12. ...Το παλεύω...
Πυροδοτώ λοιπόν και γω
τση σκέψης τα σοκάκια
κατολισθαίνω γρήγορα
στου νου τα μπαϊράκια.

Μεμψίμοιρος δεν ήμουνα
γι αυτό και θα με δεις
μέχρις εσχάτων μάχη
και εν βρασμώ ψυχής.

Μεγάλη αγαλλίαση
για την αδράνεια σου
θα τρέχω ακατάπαυστα
για να βρεθώ κοντά σου.

Εγρήγορση, εγρήγορση
την κρίσιμη την ώρα
ως δια μαγείας θα βρεθείς
με τση καρδιάς τα δώρα.

13. Για μια γαμημένη δουλειά
«Ε, λοιπόν όχι, αυτό δε θα του περάσει! Θα τον πολεμήσω μέχρις εσχάτων!» φώναξε ο Πάνος μόλις διάβασε το τελευταίο email από αυτά που του έστελνε ακατάπαυστα το αφεντικό του το τελευταίο δίωρο.
«Όλο τέτοια λες και μετά κάνεις την κότα και δικαιολογείσαι ότι τα είπες εν βρασμώ ψυχής - και μια ζωή μένεις στην αδράνεια» τον κορόιδεψε ο φίλος και συνάδελφος του, ο Πέτρος.
«Αυτή τη φορά το εννοώ! Με θέλει αυτήν την ώρα να πάω στα κεντρικά και να είμαι και σε 'εγρήγορση' γιατί πρόκειται για κάτι σημαντικό. Δεν πάει άλλο, αυτό το τελευταίο τερτίπι του θα πυροδοτήσει...» απάντησε ο Πάνος και σταμάτησε ξαφνικά.
«Τι;» ρώτησε ο Πέτρος
«Δεν ξέρω, έτσι μου 'ρθε να πω 'πυροδοτήσει', χωρίς λόγο, ως δια μαγείας...» είπε απορημένος και ο ίδιος ο Πάνος.
«Αυτά τα κουλά κάνεις και μετά παραπονιέσει ότι σε κοροϊδεύει η Cούλα πως κατολισθαίνεις στην άνοια.»
«Φεύγω τώρα, δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι να μεμψιμοιρώ μαζί σου βλαμένο» απάντησε ο Πάνος μαζεύοντας τα πραγματά του, νιώθοντας μια περίεργη αγαλλίαση.
«Που θα πάει, κάποια μέρα θα τον ρίξω...» σκέφτηκε και χαμογέλασε πονηρά.Πριν μπει στο αυτοκινητό του κοντοστάθηκε και αναρωτήθηκε: «Από τις σκάλες ή από το παράθυρο όμως;».

14. Βραδινές περιπλανήσεις
Είναι περασμένα μεσάνυχτα κι εγώ βρίσκομαι στο έβδομο όνειρο. Από τον γλυκό ύπνο μου με βγάζει ένα φως που εμφανίζεται ως δια μαγείας μες στη σκοτεινιά και μοιάζει να προέρχεται από την κουζίνα. Ω Θεέ μου ελπίζω να μη συμβαίνει αυτό που νομίζω… Ο αδερφός θα αποφάσισε να σπάσει τη δίαιτά του κι έκανε βραδινή έφοδο στο ψυγείο, με την ελπίδα να μην τον πάρει μυρωδιά κανείς! Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να τον εμποδίσω μέχρις εσχάτων να διατηρήσει αψεγάδιαστη τη δίαιτά του. Τρέχω φουριόζος στην κουζίνα σιχτιρίζοντας γιατί μες στη φούρια κοπάνησα κατά λάθος το μικρό μου δαχτυλάκι στη γωνία της ντουλάπας κι εν βρασμώ ψυχής του φωνάζω: «Πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλι!», γιατί ξετύλιγε από το αλουμινόχαρτο το κοτόπουλο που ψήσαμε το μεσημέρι. Πριν κάνω την έφοδό μου σαν άλλος Jack Bauer που μπουκάρει σε γιάφκα τρομοκρατών, ο αδερφός στεκόταν σε νιρβάνα μπροστά από το ξετυλιγμένο παγωμένο κοτόπουλο κρατώντας ένα μπούτι σε κάθε χέρι και το κοίταζε με ευλάβεια και αγαλλίαση που φανέρωνε τον αληθινό του πόθο γι’αυτό. Η ξαφνική απρόσμενη παρουσία μου όμως πυροδότησε μια παράξενη αντίδραση στον αδερφό. Η φωνή μου τον έβγαλε από την αδράνεια, σαν να ξυπνούσε από όνειρο στο οποίο άλειφε τη Μόνικα Μπελούτσι και ξαφνικά αυτή μετατράπηκε σε Θεόδωρο Πάγκαλο, κι αφού τινάχτηκε πάνω, έβαλε το σώμα του ασπίδα ανάμεσα σε μένα και το κοτόπουλο κι άρχισε άξαφνα με ακατάπαυστους ρυθμούς να κατεβάζει μπουκιές με τέτοια εγρήγορση λες κι ήταν βουλευτής και τα κομμάτια κοτόπουλου ήταν λεφτά από μίζες. Όρμησα πάνω του να τον σταματήσω και ξέσπασε μεταξύ μας μια μικρή άγαρμπη πάλη όπου μετά από ένα πεντάλεπτο αγκωνιών, σπρωξιμάτων και τραβηγμάτων στις φτερούγες της κότας και στην πιατέλα, κάποια στιγμή η πιατέλα γλίστρησε από τα λαδωμένα -από τα λίπη της κότας- χέρια μας, κατολίσθησε στο έδαφος και διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια.«Δεν αντέχω άλλο τη δίαιτα!» μου φώναξε με αγανάκτηση. «Μη σώσω και κάνω ποτέ six pack κοιλιακών, ένας στρογγυλός και αφράτος κοιλιακός μού φτάνει!». «Fine» του απάντησα με μεμψιμοιρία και παραίτηση, «Κάνε τότε έναν κώλο πιο κει να κάτσουμε να την φάμε μαζί». Και έφαγαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…!

15. Περί μαγειρικής καβγάς
Δεν μπορώ εν βρασμώ ψυχής να αποφασίσω τι να μαγειρέψω. Είναι κάτι μέρες που σέρνομαι νοικοκυρά-γυναίκα πέφτω σε αδράνεια, μεμψιμοιρώ και θέλω το χρόνο μου για να αποφανθώ! Πριν απορριφτούν όλες οι ιδέες μέχρις εσχάτων, ως δια μαγείας μου ήρθε ιδέα! Να φάμε έξω! Να γλιτώσω κι εγώ μια μέρα το βάλε, φέρε, φτιάξε, πλύνε βάλε! Χμ, θα δεχτεί άραγε το στεφάνι μου; Χλωμό το βλέπω, αλλά θα του κάνω ματάκια και θα τον ρίξω! Ελα κορίτσι μου, ψυχραιμία.Ήρθε! Όρμα!
-Αγάπη μου,τι λές να φάμε σήμερα έξω; Να πιούμε και κανένα ουζάκι να χαλαρώσουμε λίγο;
Τι τό 'θελα;Η ερώτησή μου πυροδότησε έναν καυγά άνευ προηγουμένου. Και το στεφάνι εξεγείρεται:
-Μα καλά δεν ντρέπεσαι; Πως μπορείς να είσαι τόσο γαιδούρα; Δε βλέπεις τι γίνεται; Η οικονομική κρίση διαλύει τα πάντα! Η κρίση...μπλα μπλά μπλά!!!
Αρχίζει να ουρλιάζει! Το μυαλό μου αρχίζει να σκέφτεται ακατάπαυστα, πρέπει να είμαι σε εγρήγορση, ο εχθρός κοντεύει να με νικήσει. Πρέπει να βρώ κάτι για να τον κατατροπώσω!
ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!
-Αγάπη μου,έχεις δίκιο, η οικονομική κατολίσθηση της χώρας με αναγκάζει να φερθώ ώριμα, να μην ζητάω βόλτες και παρελειπόμενα και να είμαι σεμνή και ταπεινή! Γι' αυτό πάω να σου τηγανίσω δυο αυγά, μπας και ανακάμψει η χώρα και βρει την αγαλλίαση!

16. 'Ηταν στιγμή...
Ήταν η στιγμή που περίμενε στην ζωή του! Ως δια μαγείας βρέθηκε ακριβώς εμπρός στο γκολπόστ της αντίπαλης ομάδας έτοιμος να εκτελέσει το πέναλτι! Το Παναφρικανικό όνειρο για την νίκη της ομάδας του φαινόταν πολύ ρεαλιστικό και θα το πραγματοποιούσε εκείνος, κλωτσώντας την μπάλα, από μικρή απόσταση, στα δίχτυα των αντιπάλων! Εν βρασμώ ψυχής ένας αντίπαλος παίχτης του είχε κάνει φάουλ και αυτός θα εκτελούσε την βολή, 2 λεπτά πριν λήξει ο αγώνας! Το σίγουρο γκολ θα έφερνε την νίκη στην Γκάνα και όλη την Αφρική στους ημιτελικούς! Στο Soccer City στο Γιοχάνεσμπουργκ 85.000 φίλαθλοι αμίλητοι είχαν τα μάτια τους καρφωμένα επάνω του! Εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν αδρανείς να δουν την εξέλιξη του αγώνα. Σκέφτηκε ότι είχε παλέψει μέχρις εσχάτων για να βρεθεί σε αυτή την θέση! Μέσα σε λίγα λεπτά λες και πυροδοτήθηκαν στο μυαλό του αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια στην Γκάνα. Αναλογίστηκε πόσο περήφανη θα ήταν γιαυτόν, που θα την δόξαζε, η οικογένειά του, που ζούσε με 1 δολάριο την ημέρα! Τόσο ήταν το μεροκάματο του πατέρα του στις φυτείες του κακάο... Σκέφτηκε τις ακατάπαυστες προσπάθειές του να ξεφύγει από την μιζέρια. Την αγαλλίαση που ένοιωσε όταν οι επιδόσεις του στο ποδόσφαιρο τον έκαναν να ξεχωρίσει στην σχολική ομάδα και να προωθηθεί σε μια ημι-επαγγελματική του χωριού του! Την εγρήγορση που έπρεπε να έχει για να μη μπλέξει με τους αλήτες του χώρου αυτού, που τους παρακολουθούσε να κατολισθαίνουν στη διαφθορά. Ταυτόχρονα έπρεπε να αποφύγει κάποιο σοβαρό τραυματισμό, που θα σταματούσε την πορεία του... Δεν ήταν μεμψίμοιρος! Όλα του είχαν έρθει ευνοϊκά! Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Γαλλία και να συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Εθνική Ομάδα της χώρας του! Είχαν έρθει τα καλά συμβόλαια, λεφτά, αναγνώριση, προσδοκία.. Και τώρα όλα τα μάτια είχαν στραφεί επάνω του! Ακόμα και οι βουβουζέλες δεν ηχούσαν πια! Λες και είχε σταματήσει ο χρόνος! Κλώτσησε την μπάλα με όση δύναμη είχε! Και αυτή ακολούθησε την πορεία της έξω από τα δίχτυα των αντιπάλων...

17. Πράξη άπρακτη
Απίστευτο! Σας γράφω αυτές τις γραμμές και τρέμει το μπριγιάν στο δάκτυλο μου! Είμαι στην παραλία και δίπλα μου είναι ο Παπακαλιάτης! Κρατάει ένα σενάριο, πήγε να κάνει μπανάνα και το βούτηξα! Σας παραθέτω αυτούσιες μερικές γραμμές!
Σκηνή 13η/πράξη άπρακτη
Ο ταλαντούχος σίριαλ κίλερ και χορευτής Ντερεκ έχει πάει στο πορνείο να γαμήσει την Ζωή που την έχει αγαπήσει γιατί εκπορνεύεται για να βρει το φως του ο άνδρας της Φαίδων. Μες στο πάθος πριν την πράξη ακολουθεί ο εξής διάλογος:
-σε θέλω μέχρις εσχάτων·
-χα, είσαι ακατάπαυστος.
-σε εγρήγορση
-όχι Ντερεκ, σε αδράνεια
-αγαλλίαση
-μεμψιμοιρείς
-κατολισθαίνω, πυροδότησε με
-ως δια μαγείας;
-θα σε σκοτώσω μα το Θεό!
-εν βρασμώ ψυχής;
-σε γουστάρω ( πιάνει το τσουλούφι)
- γάμησε με (τη σκοτώνει).

18. Τα καλύτερα θα έρθουν...
Ήταν 7 Ιουνίου 2010. Δευτέρα ήταν θυμάμαι. Ένα απόγευμα βαρετό…Οι διακοπές δεν είχαν ξεκινήσει… Με το σχολείο ήταν όλα έτοιμα…και εγώ εκείνη τη μέρα μέσα στην αδράνεια. Και τότε σου μίλησα, μου μίλησες και κλείσαμε 2 ώρες εκείνη τη μέρα. Και από τότε μιλάμε ακατάπαυστα και εκείνες οι δυο ώρες μου φαίνονται τόσο μα τόσο λίγες πια . Μπήκες στη ζωή μου τόσο παράδοξα και τόσο ξαφνικά και ως δια μαγείας την άλλαξες προς το καλύτερο. Πυροδότησες μέσα μου τόσο όμορφα συναισθήματα που και εγώ η ίδια τα είχα ξεχάσει. Νιώθω μια γλυκιά αγαλλίαση να με πλημμυρίζει κάθε φορά που σε ακούω, που σε σκέφτομαι… Να ξέρεις όμως πως άμα συνεχίσεις να μιλάς με την πιτσιρίκα εγώ θα σε πετάξω στη θάλασσα. Και άμα με πάνε μέσα θα τους πω «Αχ λυπηθείτε με κύρια δικαστά , ήμουν εν βρασμώ ψυχής. Εσείς δεν έχετε ερωτευτεί ποτέ;;;» Δεν σου κάνω πλάκα.. Θα είμαι διαρκώς σε εγρήγορση… και θα προσπαθήσω να την εξαφανίσω μέχρις εσχάτων. Τώρα αν επιμένεις , τι να πω…Θα αποχωρήσω. Να κάτσεις εκεί με την πιτσιρίκα. Που σαν μεμψίμοιρος και γκρινιάρης άνθρωπος που είναι θα σου γκρινιάζει συνέχεια…Για τον αέρα στη θάλασσα, την υγρασία στο νησί, το μανικιούρ που χάλασε…Για όλα… Να θυμάσαι ακόμα, πως ακόμα και αν σε 15 μέρες γίνουν σεισμοί, καταποντισμοί, αποκλεισμοί λιμανιών, κατολισθήσεις, επιδημίες, εμείς θα βρεθούμε…Αν το θες και εσύ όσο το θέλω.

19. Ο Απόλλωνας της
Αφού έβαλε ένα καλό στρώμα αντηλιακού στο κορμί της ,πήρε στα χέρια της το βιβλίο και άρχισε να χάνεται στις σελίδες του ξαπλωμένη στη ψάθα της κάτω από ένα αλμιρίκι σε μια ερημική παραλία με τον καυτό ήλιο.Τα τζιτζίκια και τα τριζόνια οργίαζαν μέσα στην μεσημεριάτικη λάβα.Είχε διαλέξει μια ερωτική νουβέλα να ξεχνάει τα προβλήματά της και να μη μεμψιμοιρεί για τις ατυχίες της. Η τελευταία της σχέση πριν 4μήνες είχε καταλήξει σ’ένα ολέθριο καβγά «εν βρασμώ ψυχής» ειπώθηκαν λόγια που την τραυμάτισαν.Είχε αποφασίσει να μην αφήσει κανένα αρσενικό να την ταλαιπωρεί. Και το τήρησε μέχρι εσχάτων!Βρισκόταν στο σημείο που η ηρωίδα συναντιόταν με τον έρωτά της για πρώτη φορά! «Εκείνη, έτσι όπως σπαρταρούσε από τον πόθο να γίνει ένα μαζί του, γονάτισε με λαχτάρα μπροστά του να γευτεί το μεγαλείο της φύσης του»..Διάβαζε
Και αυτές οι γραμμές πυροδότησαν την σεξουαλική της επιθυμία που βρισκόταν σε αδράνεια!Ήπιε δυό γουλιές απ’το παγωμένο τσάι της και μια βουτιά στη δροσερή θάλασσα της έφερε την αγαλλίαση που αναζητούσε αυτή ακριβώς τη στιγμή.Συνέχισε την ανάγνωση !Όταν γύρισε το βλέμμα της στο απέραντο γαλάζιο ως δια μαγείας απ’τη θάλασσα βγήκε ο Απόλλωνας με καστανά μαλλιά μέχρι τους ώμους το καλοσχηματισμένο κορμί του έδειχνε υπέροχο κάτω απ’τον λαμπερό ήλιο και αντί για άρπα κρατούσε ψαροτούφεκο. Ξαφνικά ένιωσε το βλέμμα του διεισδυτικό να την διαπερνά σαν μαχαιριά.Όλες οι αισθήσεις ήταν σε εγρήγορση.! -Μήπως θα μπορούσατε να μου βάλλεται αντηλιακό στην πλάτη ,ψέλισσε! Και σε λίγο ένιωσε το άγγιγμα του και ένα ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά το κορμί της. Οι χτύποι της καρδιάς της άρχισαν ένα ακατάπαυστο χορό και φοβήθηκε να μην την προδώσουν . Ενιωσε τα στήθη της να σφίγγονται και οι ρόγες να πετάγονται όρθιες.Τα χέρια του χάιδευαν το σώμα της απλώνοντας το αντηλιακό και εκείνη κατολίσθαινε στο ναδίρ! Το κορμί της έτρεμε σαν το ψάρι από πόθο για εκείνον. Όταν τα χέρια του πλησίασαν το πίσω μέρος των γλουτών της την έλουσε κρύος ιδρώτας. -Συνέχισε άκουσε να λένε τα χείλη της.Και εκείνος γύρισε και ακούμπησε τα σαρκώδη χείλη του στο στόμα της που έκαιγε από πόθο.Ένιωσε τη φλόγα του να της καίει το κορμί.Άνοιξε τα μάτια ν’αντικρύσει το φλογερό του βλέμμα είδε τις σελίδες του βιβλίου επάνω της……

20. Ο θάνατος...τους πάει πολύ
Η νύχτα είναι υπέροχη απόψε. Οι κλειστές κουρτίνες δεν τον αφήνουν να το δει. Ίσως και να μην τον ενδιαφέρει. Άλλωστε, γι’ αυτόν η ομορφιά των πραγμάτων χάθηκε εκείνο το απόγευμα. Από τότε βρίσκεται σε σωματική και ψυχική αδράνεια. Εκκωφαντική ησυχία επικρατεί στο σαλόνι, που είναι γεμάτο με αποτσίγαρα και άδεια μπουκάλια Ξαπλωμένος στον καναπέ, χαλάρωσε στη σκέψη του σχεδίου του και τα κουρασμένα μάτια του έκλεισαν. Ως δια μαγείας μεταφέρθηκε σ’ ένα μέρος μακρινό. Ένας θόρυβος όμως τον έκανε να σηκώσει το κεφάλι ψηλά. Βλέποντας το έδαφος να κατολισθαίνει τρόμαξε και πετάχτηκε πάνω. Δεν είχε κοιμηθεί ούτε 3 λεπτά. Σηκώθηκε, φόρεσε τα παπούτσια του, πήρε το παλτό του και ξεκίνησε, για να πάρει πίσω όσα του στέρησαν τόσες μέρες. Δε χτύπησε το κουδούνι. Χρησιμοποίησε το κλειδί του. Μπαίνοντας μέσα, η εικόνα τους, αυτή στην αγκαλιά του εραστή της, πυροδότησε το μίσος του, ένα μίσος που δεν τον ένοιαζε αν θα οδηγούσε τα πράγματα μέχρις εσχάτων. Όλες οι αισθήσεις του ήταν πια σε εγρήγορση. Έβαλε το χέρι μέσα στο σακάκι του και έβγαλε το όπλο. Τους σημάδευε. Η γυναίκα άρχισε να γελά ακατάπαυστα. Δεν τον είχε ικανό να το κάνει. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα ήταν παρελθόν. Το είχε κάνει και μάλιστα απ’ ευθείας στην καρδιά. Το μόνο που αισθάνονταν τώρα ήταν αγαλλίαση. Προχώρησε προς τα μέσα, ξάπλωσε στον καναπέ και άναψε τσιγάρο. Η θέα των νεκρών σωμάτων τον έκανε να χαμογελάσει. Θα ισχυριζόταν πως έγινε εν βρασμώ ψυχής. Σήμερα δεν ένιωθε καμία ενοχή να βαραίνει τη συνείδηση του. Παρ’ όλο που από τη φύση του ήταν μεμψίμοιρος, αποδέχτηκε για πρώτη φορά ότι οι δικές του επιλογές τον είχαν οδηγήσει εκεί. Τα μάτια του έκλεισαν ξανά και αυτή τη φορά τίποτα δε θα τον ξυπνούσε..

21. Ο εραστής
Τον πλησίασε με αργά βήματα , τόσο αργά όσο έπρεπε για να πυροδοτήσει τον φόβο του μεμψίμοιρου άνδρα. -Σου είχα πει πως αν τον ξαναπλησίαζες δεν θα είχαμε καλά ξεμπερδέματα! Σου είχα πει πως θα σε κυνηγούσα μέχρις εσχάτων! Κι εσύ, ως συνήθως, επειδή είσαι ένα εγωιστικό γουρούνι που σκέφτεται μόνο την ψωλή του , επικοινώνησες και πάλι μαζί του! Λέγε! Έτσι δεν είναι? Ο άνδρας έκανε ένα βήμα προς τα πίσω, ακουμπώντας στην βαριά κουρτίνα του διαμερίσματός του....Έμενε αδρανής ,παρόλο που το πνεύμα του ήταν σε πλήρη εγρήγορση, με το πάνω χείλος του να τρεμοπαίζει σε μερικές στιγμές και με το βλέμμα του στραμμένο πάντα προς το μικρό. Ως δια μαγείας, το χέρι του μικρού σηκώνεται και καλύπτοντας με ένα μαξιλάρι το όπλο του, αρχίζει να πυροβολεί ακατάπαυστα, φανερώνοντας πως βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής. Με κάθε σφαίρα που έφευγε από το περίστροφό του , η έκφραση του φαινόταν να γεμίζει αγαλλίαση. Το καλοσχηματισμένο σώμα του όμορφου άνδρα άρχισε να πέφτει αργά , σχεδόν σαν να κατολισθαίνουν πουπουλένια μαξιλάρια. Τα καταγάλανα μάτια του έκλεισαν , υποδηλώνοντας πως η πνοή του είχε πια σβήσει.

22. Αλμυρό Κέικ
Υλικά:
4 αυγά, χτυπημένα ακατάπαυστα
1 γιαούρτι, δροσερό και με πετσούλα από πάνω
1 φλυτζ.τσαγιού ζαμπόν, ψιλοκομμένο μέχρις εσχάτων
2 φλυτζ.τσαγιού τυρί τριμμένο(regato),
½ κούπα ηλιέλαιο,
2 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (σα παγώνι)
1 κουταλάκι baking powder
1/2 κόκκινη και ½ πράσινη πιπεριά ψιλοκομμένες.
Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε σε ένα δοχείο το αλεύρι, το baking, τα αυγά και το γιαούρτι. Στη συνέχεια προσθέτουμε το τυρί και το ζαμπόν (αφού πετάξουμε ένα κομματάκι στον μεμψίμοιρο σκύλο μας, που του τρέχουν τα σάλια) και τις πιπεριές. Τοποθετούμε το μείγμα σε μία φόρμα για κέικ αφού πρώτα την έχουμε αλείψει καλά με ηλιέλαιο. Πυροδοτούμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς και ψήνουμε για 45 λεπτά. Ως δια μαγείας το κεκάκι μας θα αρχίσει να φουσκώνει!! Προσοχή μην ανοίξετε τον φούρνο γιατι το κεκάκι θα αρχισει να κατολισθαίνει στα τάρταρα!! Μολις ροδοκοκκινίσει σβήνουμε τον φούρνο και αφήνουμε το κεκάκι να κρυώσει!
Κόβουμε ένα κομμάτι και το περνάμε μπροστά στη μούρη του καλού μας, ο οποίος λίγο απ’ την αδράνεια, λίγο από το Mundial έχει γίνει ένα με τον καναπέ. Εν βρασμώ ψυχής λόγω του ότι η Αργεντινή μόλις αποκλείστηκε από τους Γερμαναράδες, ο καλός μας θα μας διαολοστείλει και το κεκάκι θα καταλήξει στον – πάντα σε εγρήγορση- σκύλο μας ο οποίος θα το πιάσει στον αέρα και γεμάτος αγαλλίαση θα το καταβροχθίσει κάτω από τον καναπέ!
Καλή όρεξη!!!

23. Λιτό κι απέριττο
Ως δια μαγείας το ανάγνωσμα της Coulas, πυροδότησε την ακατάπαυστη εγρήγορση στα σωθικά μου, που τόσο μεμψίμοιρα και εν βρασμώ ψυχής είχα αφήσει να κατολισθήσει στο πνεύμα μου προκαλώντας πλήρη αδράνεια μέχρις εσχάτων, αφήνοντας μια αίσθηση αγαλλίασης

24. Could you be loved
Μια ακατάπαυστη βροχή μου ξέσκισε το πάρτι της αυλής! Μέρες τώρα το ετοίμαζα προσπαθώντας να βγω από την αδράνεια στην οποία είχα αράξει αμέριμνη, με τσιγαράκι, φραπεδούμπα και πιο χαλλλλλλλλλλαρά απο τους Σαλονικιούς φίλους μου, εξαιτίας ενός γκόμενου που με έφτυσε κατάμουτρα, κάπως έτσι: χρμφτουυυυυ! Εν βρασμώ ψυχής αποκεφάλισα όλα τα αρκουδάκια-μαλακίες που μου έκανε δώρο, καθώς νόμιζε πως εγώ γουστάρω τα γούτσου γούτσου περισσότερο κι απ' τη μπεμπέ Λιλή! Βρε αϊ σιχτίρ και πάλι πίσω καημένε!
Κάλεσα κι εγώ δέκα φίλους, είχα σε εγρήγορση κι έναν πρώην γκόμενο μη τυχόν και ΄ρθει η όρεξη... κι αποφάσισα να καεί το πελεκούδι στην υγεί-α του αρκούδη! Δεν υπήρξα ποτέ μεμψίμοιρη εγώ,αγάπη μου, σε όλα τα στραβά με κέφι επιβίωνα! Έτσι κι αυτή τη φορά θα γλεντοκοπούσαμε μέχρις εσχάτων για να πάνε τα φαρμάκια κάτω (όπου φαρμάκι, βλέπε αλκοόλ). Κι εκεί που στα decks χτυπιόταν ο Μπόμπ (όχι καλέ ο Σφουγγαράκης, για τον Μάρλεϊ μιλώ...Έλεος!!) και όλοι λίκνιζαν τα κορμιά τους με αγαλλίαση στους ρυθμούς του could you be loved, τα ουράνια άνοιξαν και μας κατούρησαν σύσσωμους! Η διάθεση κατολίσθησε στα έγκατα της γης! Μα ως δια μαγείας, δεν χρειάστηκε να πυροδοτηθεί κανένας μηχανισμός επανεκκίνησης της διάθεσης, διότι όλοι συνεχίσαμε να χορεύουμε μέσα στη λυτρωτική βροχή. Νωρίς το πρωί, το πάρτι έπνεε τα λοίσθια (φράση bonus)!!!

4 Ιουλίου 2010


Λοιπόν οι ιστορίες που κέρδισαν είναι οι εξης:

Ας γνωρίσουμε λίγο τους συγγραφεις, αφού τους ευχαριστήσω για τις υπέροχες ιστορίες που μας χάρισαν! Ήταν όλοι υπέροχοι!

1. Cabrio με σάντουιτς - Γνωστός Άγνωστος

2. Το όνομα μου είναι Τριάντα έξι - s_pablo

3. Μια διαφορετική νύχτα - My little prince Nikolas

4. Ο εραστής της νύχτας - Bάσσια

5. ΤΙR - marco

8. Αγάπη δολοφονική- Μana

9. Εικόνες ζωής - Aνθή

10. Με την απόλυση ανά χείρας - ΦΟΥΛΗ

11. Η θεραπεία - DrMacspy

13. Για μια γαμημένη δουλειά - scaterrbrain

14. Βραδινές περιπλανήσεις - Phantom

15. Περί μαγειρικής ο καβγάς - fortunatα

16. 'Ηταν στιγμή...- Αγγελική Ν

17. Πραξη άπρακτη - Αmalthia

18. Τα καλύτερα θα έρθουν...- Αννα

19. Ο Απόλλωνας της - zoyzoy

20. Ο θάνατος τους πάει πολύ - Αυτή Οξύμωρη

21. Ο εραστής - Έγραψα πάλι ο πούστης

23. Λιτό κι απέριττο - Kanivallos

24. Could you be loved - Coula




6 Ιουλίου 2010