Τι
μέρα είναι; Τι ώρα είναι; Ξημέρωσε ή είναι ακόμη βράδυ; Έριξα έναν
υπέροχο τεράστιο ύπνο κι ήρθε κι αφράτεψε το μάγουλο. Φυσικό
λίφτινννγκκκκ το λέω εγώ. Πρέπει να ήμουν περίπου τρεις μέρες άυπνη λόγω
των εκλογών. Ναι καλά διαβάσατε. Την περασμένη Δευτέρα μεταφέρθηκαν τα 2
μαθήματα που έδινα στο Πανεπιστήμιο για τούτο το Σάββατο, λόγω εκλογών,
με αποτέλεσμα να με πηγαίνει πίπα κώλο από την Πέμπτη που μας πέρασε
γιατί σωρεύτηκαν όλα μαζί σε ένα τριήμερο. Και τα κατάφερα, αλλά
παρέδωσα σήμερα το απόγευμα το πνεύμα μου. Ή μήπως το παρέδωσα χτες; Δε
ξέρω δεν απαντώ. Ακόμη νυστάζω, αλλά είπα να κάνω μια ανάρτηση έτσι για
το καλό.
Αναρωτιόμουν
πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Επιβεβαιώθηκε πως
κρύβει πολύ. Αυτό είναι το άσχετο της ανάρτησης αλλά και το σοφό μαζί.
Γενικώς δεν αντέχω τα ξενύχτια, αλλά αυτες τις τρεις μέρες τα κατάφερα,
παρόλο που για την υγεία μου δεν είναι και το ιδανικότερο να ξενυχτάω.
Όχι γιατί έχω τίποτα σημαντικό, αλλά υγεία είναι και η ξεκούραση και ο
χορτάτος ύπνος.
Εν
όψει διαιτας, διατροφής και όπως θες πές του, βούλωμα στόματος και
ράψιμο μαζί, πήγα στο σούπερ μάρκετ ένα πρωί να αγοράσω μαρούλια,
τόνους, λεμόνια και μια μουστάρδα. Να έκαναν τα ψώνια μου εφτά ευρώ; Να
έκαναν. Δίνω 20ευρω, η ταμίας ομως χαχάνιζε με την παραδιπλανή ταμία,
παίζει να μην είχε ξυπνήσει και για τα καλά και εκανε τη πατάτα να μου
δώσει τα ρέστα από 20ευρώ και ένα 20ευρω ακόμη. Πόσα λοιπόν ευρώ έβγαλε η
Cούλα σε ένα πρωινό λόγω της δίαιτας; Οποιος το βρει κερδίζει
μαρουλοτονοσαλάτα από τα χεράκια μου. Ή μάλλον από τα χεράκια της
ταμία.
Αν
μάθαινε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, πως δεν είπα στην κοπέλα πως έκανε
λάθος και πως κράτησα τα χρήματα θα έψαχνε να βρει παπά να με
εξομολογήσει. Ομως εγώ ήμουν αποφασισμένη να μην δώσω σημασία στα ρέστα,
δείχνοντας εμπιστοσύνη στη κοπέλα. Τα έβαλα στο πορτοφόλι και συνέχισα
τις δουλειές μου. Το αντιλήφθηκα πολύ αργά για να γυρίσω πίσω. Κι έτσι
τα κράτησα. Ε μα κι αυτή η ευλογημένη η ταμίας; Θα τα πληρώσει από τη
τσέπη της, αλλά ειλικρινά αν το έβλεπα έγκαιρα θα την διόρθωνα. Όμως δε
θα ήθελα και να την προσβάλλω. Καταλαβαίνετε...
Και
μπαίνω στο Κτελ για να πάω κλεφτά ως το πατρικό να κάνω κανένα μπάνιο.
Έχει παραγίνει το κακό με μένα. Σαν το γάλα μέσα στις μύγες έχω
καταντήσει. Φορτώνω τη βαλίτσα μου στη μπαγαζιέρα, πιάνω θέση παράθυρο
να βλέπω και ξεκινάμε. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής μπαίνουν στο
λεωφορείο καμιά δεκαριά γύφτοι. Και τι κάνανε οι γύφτοι; Θέλετε να
μάθετε; Αρχικά τσακώθηκαν με τον οδηγό για τα εισιτήρια. Έπειτα ζητούσαν
απόδειξη για τα εισιτήρια κάνοντας τρελή φασαρία. Κι όταν πήγαν να
κατέβουν από το λεωφορείο...άδειασαν τη μπαγαζιέρα.
Βγαίνει
ο οδηγός και μας κάνει νόημα, αν έχουμε πράγματα κάτω. Φυσικά και
είχαμε πράγματα κάτω. Μαγιό, αντηλιακά, πετσετες μπάνιου, εσώρουχα,
ρούχα, φωτογραφική μηχανή, φορτιστές και πολλα άλλα πράγματα. Μα έλα που
μας τα πήραν οι γύφτοι...Μα τι γύφτοι όμως ε; Τελικά κατεβαίνω σαν τη
τρελλή και τους παίρνω στο κατόπι φωνάζοντας: Η ροζουλί τσαντούλα δεν έχει τίποτα σημαντικό μέσα, φέρτη μου, μη σε πάρει....η Χρυση Αυγή.
Ευτυχώς την κρατούσε ένα μικρό γυφτάκι, φοβήθηκε που με είδε
αλλοπαρμένη και μου την έδωσε αμέσως. Και οι υπόλοιποι επιβάτες τρέχανε
να τσακώσουν τον σωστό γύφτο με τη σωστή τσάντα. Χαμός στον Ισθμό κυρίες
και κύριοι.
Κι
ύστερα ήρθαν τα σορτσάκια. Ρε σεις κοπελιές σε λίγο θα κυκλοφορείτε με
το πουλί όξω. Δεν παλεύεται αυτή η κατάσταση με τα σορτσάκια. Πέρσι
ανέβαιναν ώς το μέσο του μπουτιού, φέτος ανέβηκαν μουνί. Συγγνώμη αλλά
ρίξτε και μια ματιά στον καθρέφτη κοπελιές! Δεν είστε και όλες για
σορτσάκια. Μπαίνει που λέτε μέσα στο λεωφορείο μια κοπελιά και φορούσε ή
να πω καλύτερα δε φορούσε...ένα σοορτσάκι τι να σας πω. Φαίνονταν μέχρι
και τα κωλομέρια. Εννοείται πως την κοίταξαν όλοι. Μάλιστα κάποιες
κυρίες κάτι σιγοψιθύρισαν. Καλά δε με νοιάζει αυτό εμένα, ας φορέσει
καθένας ό,τι θέλει, απλά απορώ με το πόσο πρόβατα γίνονται οι γυναίκες
και πόσο θύματα της μόδας. Και σε αυτήν την εποχή έτσι; Που υποτίθεται
πως έχουμε καραχειραφετηθεί. Οχι άλλο σορτσάκι κορίτσια....και μην
ξεχνάτε να βάζετε πάντα αποσμητικό και να ξυρίζετε μασχάλες. Ελεος όμως.
Αφού αποφασίζεις να το φορέσεις το αμάνικο ρίξε και μια ξούρα ρε
κοπελιά, δε θα το πούμε πουθενά.
Και
αυτή τη στιγμή θα γράψω τη τελευταία παράγραφο και θα απευθύνεται στους
άντρες άνω των πενήντα ετών. Και για να μην παρεξηγηθώ πρώτα πρώτα στον
μπαμπά μου. Λυσσάτε πια με αυτά τα παλιοπουκάμισα το Καλοκαίρι. Επειδή
έπιασες μια άλφα -τη λες και βητα- ηλικία δε πάει να πει πως γέρασες
άνθρωπέ μου. Αυτά τα πουκάμισα τα λεπτά υποτίθεται, που αν ιδρώσεις
βρωμοκοπάνε, τι τα θες και τα φοράς; Άντε πάρε μπλουζάκια ανάλαφρα,
δροσερά που κρατάνε και τις οσμές. Μη τα πάρεις σε λαχανί, αν δε το
νιώθεις. Πάρτα σε γκρί, σε μπλε, σε ένα χρωματάκι που να σε βολεύει,
αλλά σε ικετεύω μη το κάνεις αυτό. Σηκώνεις το χέρι να πιάσεις χειρολαβή
και έχει στεγνώσει στην αμασχάλη πέντε φορές ο ιδρώτας σου από το πρωί
και μυρίζει σαπίλα εκεί κάτω. Σε ικετεύω. Σε αγαπώ και σου το λέω.
Απέσυρέ τα τα βρωμοπουκάμισα. Μεταμορφώσου. Ανανεώσου.
Κατά
τα άλλα: Η εξεταστική συνεχίζεται ως τις 4 Ιουλίου...γκρρρρρ. Έκανα ήδη
ένα μπανιο που όμως κατάφερα να γίνω σα το κώλο της μαϊμούς από το
πύρωμα. Η ανιψιά μου τρελαίνεται για τη θάλασσα. Τα ανίψια τα διδυμάκια
θα τα δω σύντομα και θα σας πω τα νέα τους.
Περάστε
όμορφα, κάντε μπανάκια, πιείτε φρέντοκα-πουτσίνους, κάντε ανυπόφορα
σεξ, πιείτε πολλά νερά και απολαύστε χαλαρά το Καλοκαιράκι.
Σας αγαπώ και σας φιλώ μέσα στις μούρες σας.
Τα ξαναλέμε σύντομα.
ΥΓ Αν ξέρει κάποιος ας μου εξηγησει τι σημαίνει ο τίτλος μου και από που προήλθε! Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΥΓ Τι ζέστη έχει Παναγία μου; Ρε μήπως να πάψω να αντιστέκομαι σε ένα κλιματιστικό;
ΥΓ Εγω θα συνεχίζω να γράφω βλακείες...Εσύ θα συνεχίζεις να διαβάζεις;;; Ήμαρτον....
24 Ιουνίου 2012
