Η βούρτσα μου στην κεφαλή σου

Η αγαπητή εν χριστώ αδελφή και blogger Marsy με κάλεσε να παίξω σε ένα ακόμη blogoπαίχνιδο! Γράφουμε λέει τα απραγματοποίητα όνειρά μας! Βασικά ακούγεται εύκολο στη θεωρία το παιχνιδάκι, αλλά αν σκεφτείς λίγο, σε πιάνει μια βαθιά μελαγχολία για πράγματα που πάντα ήθελες να κάνεις αλλά ποτέ δεν τα έκανες, είτε γιατί δεν προσπάθησες, είτε γιατί τα εγκατέλειψες ως όνειρα, είτε γιατί τελικά δεν τα ήθελες και τόσο, είτε (κι εδώ είναι το πιο δύσκολο) γιατί δε τα κατάφερες.

Ύστερα απο βαθύτατη περισυλλογή, θα σας αναφέρω ένα μόνο ανεκπλήρωτο όνειρό μου που δυστυχώς είναι και καμμένο γιατί δε πρόκειται να το εκπληρώσω ποτέ. Στα 12 μου ήθελα να γίνω κομμώτρια. Λάτρευα τις τρίχες! Πως άλλοι λατρεύουν βρε παιδί μου τα βιβλία; Ή τα ρούχα; Η τα παπού-τσα; Ή τις κούκλες και τα στρατιωτάκια; Ε εγώ λάτρευα τις τρίχες! Έβαζα κάτω θυμάμαι τις συμμαθητριές μου και τους άλλαζα τα φώτα! Φεύγανε από το σπίτι τους κοριτσάκια και επέστρεφαν κάτι σαν ούφο, με διάφορα κοτσίδια να ξετρυπώνουν από τα παιδικά τους κρανία.

Με ρωτούσαν οι μεγάλοι τι θέλω να γίνω κι ενώ εγώ βροντοφώναζα κομμώτρια, έπεφτε χαστούκι ξεγυρισμένο από τη μάνα και έπαιρνε το λόγο λέγοντας: Δικηγόρος θα γίνει! Ούτε το ένα έγινα, ούτε το άλλο, γιατί τελικά ακολούθησα αυτό που πραγματικά αγαπούσα (δόξα τω θεώ), αλλά ένα απωθημένο με την κομμωτική μου έχει μείνει. Βέβαια δεν έχω και τρελό χέρι για να πιάσω κεφάλι και να το φτιάξω ανθρώπινο, εδώ και τα δικά μου μαλλιά κάνω για να τα ισιώσω δύο ολόκληρες ώρες! Μάλλον θα είχα αποτύχει σαν επαγγελματίας. Γιατί ποια πελάτισσα θα δεχόταν να τσουρουφλίζεται η κεφαλή της επί δύο ώρες; Καμία!

Πάντως ομολογώ πως ήμουν δημιουργική ακόμη και στα αθώα κεφάλια των άλλων! Όταν αποφάσισα να πηγαίνω ομαδάρχισσα σε μια κατασκήνωση, ακριβώς λόγω αυτού του απωθημένου, βούταγα τα ομαδόπουλα και τα έκανα να μοιάζουν με κινητές μπούκλες! Με μόνο υλικό μια χαρτοπετσέτα, έκανα θαύματα! Άσε που τα πιτσιρίκια ξετρελαίνονταν να τους βουρτσίζω τα μαλλιά (μιας και τα ανακούφιζα και λίγο από την ψειρο-επιδρομή).

Τελικά εγκατέλειψα για πάντα τις βούρτσες και τα κοκαλάκια, όταν οι φίλες μου μεγάλωσαν και δεν δεχόταν κανείς να περιλάβω τη κεφαλή του! Ούτε καν ο εαυτός μου!!!!!Κρίμα, ένα μεγάλο ταλέντο χάθηκε!!!!!

Για τολμήστε να σκεφτείτε ένα δικό σας ανεκπλήρωτο όνειρο και μοιραστείτε το; Έλα να σας δω; Είμαι σίγουρη πως θα δυσκολευτείτε, γιατί πέρα από τη πλάκα, είναι πολλά τα άτιμα τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας και δεν είναι καθόλου μα καθόλου για γέλια, πολλά από αυτά!

Καλή εβδομάδα να έχουμε! Χαμογελάστε βρε! Τι κι αν έφυγε το ΣΚ; Θα έρθει κι άλλο! Ώχου, αμέσως να μιζεριασετε! Έλεοςςςς

24 Οκτωβρίου 2010