Ο
τρόπος ψηφοφορίας είναι πλέον γνωστός! Σε ένα απλό σχόλιο ψηφίζετε τις
τρεις ιστορίες που γουστάρετε, δηλώνοντας τον τίτλο τους. Οι ανώνυμες
ψήφοι δε θα λαμβάνονται υπόψη. Μπορείτε να ψηφίζετε ως την Παρασκευή 7
Φεβρουαρίου ώρα 10:00 το βράδυ. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους
συγγραφείς-bloggers που συμμετείχαν. Την Παρασκευή το βράδυ, θα μάθουμε
το νικητή, τον συγγραφέα της κάθε ιστορίας και φυσικά τα έπαθλα που και
αυτή τη φορά είναι έκπληξη! Καλή επιτυχία σε όλους!
_______________________________________________
Τα φαντάσματα
Μπαμπά μη καπνίζεις
Ξέρεις τι είναι να καπνίζεις από 13 ετών πιτσιρίκι και να ΄χεις μια κόρη να σε λιβανίζει απ' το πρωί ως το βράδυ να το κόψεις, κι ας έχεις φτάσει τα 58; Ε, ούτε εγώ το ξέρω, αλλά ο μπαμπάκας μου μπορεί να μας πει πώς αισθάνεται. Δεν το κόβει το ρημάδι, δεν το κόβει! Το ξανάρχισε μετά από 5-6 χρόνια αποχής. Παράπονο δεν έχω, πάντα στο μπαλκόνι «απολαμβάνει» αυτή τη χαζομάρα που λέγεται τσιγάρο. Μας σέβεται, αλλά δε βλέπω πολύ σεβασμό προς τον ίδιο του τον εαυτό! Θα το κόψει όταν εκείνος νιώσει έτοιμος, λέει. Μακάρι να πάρει γρήγορα την απόφαση, γιατί δε μπορώ να σκέφτομαι ότι 1 τσιγάρο=5 λεπτά μείον απ' τη ζωή του! ΚΟΨΤΟ ΡΕ ΠΑΤΕΡΑΑΑΑ! Εν τω μεταξύ αφήστε το άλλο: κάθε φορά που βγαίνω με παρέα καπνιζόντων όλος ο καπνός έρχεται πάνω μου! Ε,όχι! Δεν είναι άδικο; Κόψτε το όλοι! Όχι για σας, για μένα, που θα πάθω άσθμα στο απόγειο της νιότης μου!
Διαφήμιση καπνού
Ή εγώ ή αυτό
Εγώ το έκοψα πριν 4 χρόνια. Κάπνιζα από 16 χρονών. Marlboro σκληρά τα κανονικά, όχι τα λάιτ.Πόσα; Κρατήσου. 3 με 4 πακέτα την μέρα. Ελεος.Ημουν που λες σε ένα ξενοδοχείο με ένα μωρό. Κάθε 5 λεπτάκια έβγαινα στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Βλέπεις το μωρό δεν κάπνιζε. Μόλις πήγαινα να το φιλήσω, τραβιόταν γιατί μύριζα. Το βράδυ αργά, βγήκα μπαλκόνι με ποτάκι στο χέρι για να κάνω τσιγάρο.Οπως χάζευα την θάλασσα, τρώω μια πετριά στο κεφάλι, και λέω τι κάνεις βρε ηλίθιε; Σ'έχει βάλει κάτω αυτός ο δαίμονας; Που πήγε ο εγωισμός σου; εεε;Σβήνω το τσιγάρο, βουτάω τα 3 πακέτα που είχα μέσα με μανία και τα κομμάτιασα. Και είπα: Αγόρι μου πάρτο σαν ένα ποτήρι που έσπασε, και δεν πρόκειται να το ξαναδείς. Και δίνω τον μεγάλο όρκο εκείνη την στιγμή. Μάλλον υπόσχεση στον εαυτό μου.Ή ΕΓΩ Ή ΑΥΤΟ. ΤΕΛΟΣ! Και συνέχισα να υπόσχομαι. Ο,τι και να γίνει ή χαρά ή λύπη, ό,τι δυσκολία και να βρεθεί μπροστά μου, δεν θα το ξαναβάλω στο στόμα μου. Φυσικά και θυμάμαι πάντα αυτή την υπόσχεση. Ακόμα και όταν έμαθα ότι είμαι οροθετικός, εκείνη την στιγμή ήθελα ένα τσιγαράκι. Αλλά δεν υπέκυψα, παρ' όλη την στενοχώρια μου. Πάντα θυμάμαι την υπόσχεση στον εαυτό μου. Τώρα πια όχι μόνο το σιχαίνομαι, αλλά έχω πάψει και να το σκέφτομαι.
Έρωτας από ένα τσιγάρο
Φλεβάρης του 2000. Καθόμαστε με την κολλητή σε κεντρική καφετέρια. Είναι γεμάτη κόσμο, θόρυβο και καπνό. Ξαφνικά το μαγαζί γεμίζει όμορφα ψηλά, περιποιημένα στην τρίχα κορίτσια, με σούπερ μίνι. Κρατάνε μεγάλες τσάντες γεμάτες με νέα γυναικεία σλιμ τσιγάρα. Χαμογελούν σ’ όλες τις κοπέλες, ρωτούν αν καπνίζουμε και μας προσφέρουν δωρεάν πακέτα. Είμαι καπνίστρια και παίρνω ένα πακέτο να δοκιμάσω. Πίσω μας δυο αγόρια. Ο ένας, ψηλός, χοντρούλης, χαμογελαστός. Ο άλλος κοντούλης, αδυνατούλης με γυαλάκια, σαν το Δαυίδ με τον Γολιάθ φαίνονται. Προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή της κοπέλας για να πάρουν κι εκείνοι ένα πακέτο, αλλά εκείνη τους αγνοεί και φεύγει. Ο Γολιάθ γυρίζει προς εμένα και μου πιάνει κουβέντα ζητώντας μου τσιγάρο, του προσφέρω και μας καλούν στο τραπέζι τους. Αμέσως ο Γολιάθ γλυκοκοιτάζει την κολλητή και αρχίζει κουβέντα για γάμο, σπίτι και παιδιά! Έλεος! σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι πώς να τους αποφύγουμε. Η κολλητή όμως φαίνεται γοητευμένη απ’ τον Γολιάθ κι έτσι μένουμε εκεί με τις ώρες. Μετά μας καλούν για να τους ακολουθήσουμε σε μπαράκι και η κολλητή θέλει να πάει, αλλά διστάζει. Την πείθω να πάμε γιατί βαριέμαι να πάω σπίτι και συναντιόμαστε στο μαγαζί. Έξι μήνες μετά η κολλητή παντρεύτηκε το Γολιάθ που τότε ήταν ακόμα φαντάρος. Και σε άλλους έξι μήνες βρέθηκε με παιδί στην αγκαλιά. Είναι ακόμα παντρεμένοι και έχουν πια τέσσερα παιδιά.
Άι γαμήσου ξενέρωτη
-Ώστε καπνίζεις ε? Στο σπίτι μου αποκλείεται να καπνίσεις, είπε με τον γνωστό τσαχπίνικο τρόπο η Λίντα καθώς άνοιγε την πόρτα του loft της, στον έκτο όροφο. Ένα χρόνο τον κυνηγούσε με τον τρόπο της αυτόν τον παιδαρά. Ο Πέτρος ήταν τόσο καυλωμένος που άρχισε να την φιλά ασταμάτητα και να την γδύνει συγχρόνως. Μόλις ένιωθε ότι η βράδια αυτή ήταν η τυχερή του καθώς η γκόμενα που φλέρταρε εδώ κι ένα χρόνο ήταν επιτέλους δίκια του. Σε 3 λεπτά ήταν γυμνοί κάπου ανάμεσα στο καναπέ και στο πάτωμα, και τα τζάμια είχαν θολώσει από τις ανάσες τους. Όλος ο όροφος είχε πάρει φωτιά από τα αγκομαχητά τους. Σε κάνα εικοσάλεπτο είχαν ήδη τελειώσει αυτό το έντονο γαμήσι, που είχε χαρίσει στη Λίντα απανωτούς οργασμούς κι αυτός είχε χύσει απίστευτα πολύ. Τότε ο Πέτρος σηκώθηκε, να κάνει ένα τσιγάρο. Η Λίντα αμέσως του λέει -Έιιιιι εδώ μέσα δε καπνίζεις, τα είπαμε αυτά. Ή το τσιγάρο ή εγώ είπε κι άρχισε να γελάει σίγουρη για τον εαυτό της.
-Το εννοείς ε; Της είπε κοιτάζοντας την με αηδία! -Ναι απάντησε εκείνη, φορώντας το διάφανο μαύρο στριγκάκι της. -Οκ, φεύγω τότε, είπε κι έφυγε! Άι γαμήσου ξενέρωτη, σκέφτηκε από μέσα του, έστριψε τσιγάρο και περπάτησε στην Ιερά οδό ανακουφισμένος...
Το τσιμπούκι του παπά
Ο θείος μου, ο παπα-Κ., ήταν ένας από τους πιο απλούς και αυθόρμητους ανθρώπους που έχω γνωρίσει: τον θυμάμαι, για παράδειγμα, να έρχεται με μάσκα σε ένα αποκριάτικο πάρτι της οικογένειας - μεγάλη αποτυχία: τον αναγνωρίσαμε αμέσως από τα ράσα (ο μοναδικός ίσως μασκαράς παπάς που έχει υπάρξει) και κυρίως από το τσιμπούκι που ξεπρόβαλε κάτω από τη μάσκα του. Το τσιμπούκι του, που διαρκώς έβγαζε καπνούς, ήταν το σήμα κατατεθέν του. Τώρα τι καπνοί ήταν αυτοί θα σας γελάσω: τα τασάκια μπροστά του ήταν πάντα άδεια, γιατί κάπνιζε ό,τι σκουπίδι έβρισκε μπροστά του (αποτσίγαρα, κομματάκια από χαρτοπετσέτες, χαρτάκια από καραμέλες - ακόμα και τσίχλες). Δήλωνε πως τα καλύτερα χαρμάνια τα φτιάχνει κανείς μόνος του, αν και κάποιοι έλεγαν πως ξέμενε συνέχεια από καπνό και άλλοι πως ο καπνός τού φαινόταν ακριβός. Μία από τις ανακαλύψεις του ήταν ότι μπορούσε να αναμείξει στον καπνό του το θυμίαμα της εκκλησίας του. Το αποτέλεσμα ήταν ένας από τους πιο αρωματικούς καπνούς που έχω μυρίσει (βέβαια κάποια στιγμή το έμαθε ο μητροπολίτης και τον απείλησε με τιμωρία). Στην κηδεία του (95 χρονών πέθανε) η εκκλησία όπου λειτουργούσε μύριζε θυμίαμα. Για τους πολλούς αυτή ήταν η αυθεντική μυρωδιά μιας εκκλησίας. Για την οικογένειά μας αυτή ήταν η μυρωδιά ενός αυθεντικού παπά.
Θηλυκή εξάρτηση
Νόμιζα πως είχα κόψει το τσιγάρο για 4 χρόνια, ώσπου τις γνώρισα. Ήταν μια παρέα από γκόμενες, που θέλανε παιχνιδάκια και που με λίγο μπλα μπλά μου δόθηκαν αμέσως. Το πουλί μου πήρε φωτιά και περνάγαμε τέλεια, μόνο που κάπνιζαν και οι τρεις και δεν είχα άλλη επιλογή, ούτε ήθελα να φανώ μαλάκας! Δε μπορείς να ικανοποιείς τρεις γυναίκες ταυτόχρονα και μετά την ολοκλήρωση του οργίου, εκεί που η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο, να γυρίσεις και να πεις : Δεν καπνίζω! Κάπως έτσι ξανακύλησα. Άτιμο πράγμα τα θηλυκά, πιο άτιμο από το τσιγάρο.
Γαιδουροτσιγαρόβηχας
Είμαι μια παντελώς εντελώς άκαπνη που ποτέ δεν άσκησε το σπορ από επιλογή(άρα ό,τι λέω έχει άλλη βαρύτητα). Και ναι μεν εγώ με τον καπνό είχαμε ξεφίλια αλλά παντρεύτηκα έναν άντρα που κάπνιζε κι απ' τ' αυτιά που λένε. Θα μπορούσα να αναφέρω περιστατικά απείρου κάλλους που δείχνουν την εξάρτησή του από το τσιγάρο αλλά σκέφτομαι πως μάλλον πρέπει να κάνω οικονομία στις λέξεις μου αλλά πάλι ...ούτε ένα περιστατικό; Λοιπόοον... είμαστε στην Ολλανδία νέοι ωραίοι και απολύτως άφραγκοι.Και πεινασμένοι. Μαζεύουμε τις δεκάρες μας να πάρουμε ό,τι μπορούσαμε να πάρουμε σε φαγώσιμο. Ο καλός μου τις δεκάρες του πού τις διέθεσε; Τις έκανε χύμα τσιγάρα(τρία θαρρώ πήρε...) Κι αν σκεφτεί κανείς πως ήταν (και είναι) το άλλο μου ενάμισι τότε μόνο μπορεί να εννοήσει τι σήμαινε αυτή του η κίνηση. Ωστόσο το έκοψε. Μαχαίρι. Πώς; Εκείνη την περίοδο ήμαστε στη Γερμανία δάσκαλοι.Το κλιμα που ήταν υγρό έφταιγε; Κάποια ίωση; Όπως και να χει του παρουσιάστηκε ένας βήχας κάπως περίεργος. Και μια μέρα έβηξε στην τάξη μέσα κι ένα πιτσιρίκι όλο αθωότητα πετάγεται και "Κύριε γιατί κάνετε σαν άλογο;" του λέει. Του ήρθε ως το θάνατο που λένε και αυτό ήταν. Δεν το ξανάπιασε. Και πάνε κοντά τριάντα από τότε....
Το τσιγαροκαμάκι
Με τον ξαδερφό μου έχουμε μόνο 3 μήνες διαφορά αλλά πάντα θαύμαζα σε αυτόν την τρέλα του. Είχαμε παρόμοια τρέλα αλλά αυτός την έβγαζε πιο φανερά από μένα. Και γι' αυτό μου άρεσε να βγαίνω μαζί του, ακόμα και στα κλαμπ όπου κάτι θα 'βρισκε να μας κάνει να γελάσουμε όλοι. Κάπνιζε από αρχές λυκείου ενώ εγώ δεν τα είχα καταφέρει. Τα καταφέρνει όμως πάντοτε και κάθε φορά που βγαίνουμε να του τελειώνουν είτε τα τσιγάρα είτε τα χαρτάκια του καπνού. Ένα βράδυ είχα βαρεθεί αυτή την κατάσταση και δεν ήθελα να χρησιμοποιήσει πάλι κάνα περιτύλιγμα τσίχλας να το γεμίσει καπνό και να μυρίζει ο τόπος από τις αναθυμιάσεις του πλαστικού καλύμματος. Κι επομένως, του είπα πως θα του βρω εγώ τσιγάρο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος. Από μακριά είχα σταμπάρει ένα τεκνό και είδα πως κάπνιζε κι αυτός. Οπότε πήρα φόρα και πήγα όλο κέφι και χαμόγελο να του ζητήσω κάνα τσιγάρο. Ενθουσιάστηκε, μου χαμογέλασε κι αυτός και με χαρά πήγε να με εξυπηρετήσει. Το πήρα το τσιγάρο και ετοιμάστηκα να φύγω αλλά προσφέρθηκε να μου το ανάψει. Άλλο που δεν ήθελα βέβαια, δέχτηκα! Έλα που όμως..ήμουν εντελώς άσχετη. Το τσιγάρο δεν έλεγε να ανάψει με τίποτα όσο.το κρατούσα στο χέρι. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να το φέρω στο στόμα μου και να τραβήξω μια τζούρα ώστε να ανάψει αμέσως..Άδικα το τεκνό προσπαθούσε με τον αναπτήρα, με κοιτούσε καλά καλά αλλά εγώ δεν έλεγα να καταλάβω, ούτε του εξήγησα πως δεν ήταν για μένα, ώσπου γύρισε κι έφυγε. Τελικά; Τουλάχιστον ο ξάδερφός μου το ευχαριστήθηκε! Και μου το κοπανούσε για καιρό ακόμα.
Tο τελευταίο τσιγάρο
Τεντώθηκε στο κρεβάτι. Τράβηξε μια δυνατή ρουφηξιά από το τσιγάρο του. Τα χέρια του δεν σταματούσαν να τρέμουν… Όλο το σώμα του πονούσε. Ήθελε να χαλαρώσει, είχε μέρες να κοιμηθεί! Όλα είχαν γίνει τόσο γρήγορα… Η πανέμορφη, πλούσια, κάπως σνομπ Πατρίτσια, ήταν το όνειρο κάθε άντρα σαν και αυτόν που, εκτός από την ομορφιά του, δεν είχε άλλα προσόντα. Είχε κοπιάσει να την κάνει να τον αγαπήσει και να παντρευτούν! Έκαναν τον μήνα του μέλιτος στο Ρίο ντε Τζανέιρο! Ο οδηγός του ταξί, που τους πήγε μεσάνυχτα να διασκεδάσουν στο κέντρο της πόλης, δεν τους εξήγησε, πόσο επικίνδυνο ήταν εκείνο το μέρος την νύχτα! Τους την έπεσαν άγνωστοι, τον έσπασαν στο ξύλο και τον άφησαν αναίσθητο δίπλα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Την Πατρίτσια την βίασαν και μετά την σκότωσαν. Η ιστορία τους έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες της Βραζιλίας και της πατρίδας τους, της Αγγλίας. Όλοι έκλαψαν το άτυχο κορίτσι! Δεν μπόρεσαν να βρουν ούτε τον οδηγό του ταξί, ούτε τους δολοφόνους! Μια διεφθαρμένη αστυνομία, τι περιμένεις… Σε κανενός το μυαλό δεν πέρασε ότι αυτός είχε σχεδιάσει τον φόνο της γυναίκας του. Επιτέλους η περιουσία της και η ασφάλεια της ζωής που είχε κάνει περνούσαν σε αυτόν. Χαμογέλασε παίζοντας με τον καπνό του τσιγάρου του! Η τύχη ήταν μαζί του! Ήταν πλούσιος και δεν είχε κανένα στο κεφάλι του να του κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις, σαν και αυτές που είχε αρχίσει να κάνει η Πατρίτσια τελευταία, όταν τον ψυλλιάστηκε… Χαλάρωσε και βυθίστηκε στον ύπνο. Η καύτρα από το αναμμένο τσιγάρο του έπεσε στο μεταξωτό σεντόνι. Τον βρήκαν νεκρό από τις αναθυμιάσεις...
Και οι σκελετοί έχουν ψυχή
Πριν από κάποια χρόνια, όταν ήμουνα ακόμη μικρή και αθώα φοιτήτρια, αγόρασα για τις ανάγκες του μαθήματος ανατομίας ένα σκελετό. Τον χρυσοπλήρωσα και πήρα τον καλύτερο, υλικό που μοιάζει πολύ με τα ανθρώπινα οστά και πολύ ανθεκτικό. Τον έστησα στο σαλόνι μου, τον ονόμασα Μπάμπη και του μίλαγα, χορεύαμε, έγινε μέλος του μικρού σπιτικού μου. Όταν αποφάσισα να τον ντύσω επειδή δεν είχα αντρικά ρούχα του φόρεσα ένα σέξυ φορεματάκι, μια κόκκινη σφουγγαρίστρα για μαλλιά και εννοείται μεγάλα ζουμερά βυζιά. Κι έτσι ο Μπάμπης μου έγινε ο Μπάμπης που τα βράδυα ντύνεται Σούζη Τσούζη!! Ένα βράδυ λοιπόν, μαζευτήκαμε τα κορίτσια σπίτι μου, βάλαμε μουσική, μεθύσαμε και στο χαβαλέ επάνω αποφασίσαμε να δώσουμε στη Σούζη ένα τσιγάρο, το οποίο μάλιστα ανάψαμε για να είναι πιο αληθοφανές και τραβάγαμε φωτογραφίες.. Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησα με κάποια κενά μνήμης, εκτός από ένα χάος στο σαλόνι μου, βρήκα τη Σούζη με το τσιγάρο ακόμη στο στόμα, το οποίο βέβαια είχε σβήσει.. Αποτέλεσμα όμως αυτού του εγχειρήματος ήτανε να κιτρινίσει εντελώς το ένα δόντι!!! Τι προσπάθειες έκανα, τι λευκαντικά, τι χλωρίνες.. τίποτα!!! Μετά από αυτό έκοψα εντελώς το κάπνισμα, γιατί αν ένα τσιγάρο έκανε τόση ζημιά σε ένα τόσο ανθεκτικό υλικό, σκέψου πόση ζημιά έχουν κάνει τόσα τσιγάρα στον οργανισμό μου!! Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, αλλά ο Μπάμπης που τα βράδυα ντύνεται Σούζη Τσούζη είναι ακόμη στο σαλόνι μου, ακόμη μέρος του σπιτικού μου και με το κιτρινο δόντι του, μου θυμίζει και με συνετίζει..
_______________________________________________
Τα φαντάσματα
-Τι σου έλεγε λοιπόν τόση ώρα; Για καλό ήταν ή για τιμωρία;
-Δεν ξέρω, δε κατάλαβα! Για καθήκοντα μου έλεγε και για υποχρεώσεις! Έπρεπε να το κάνω, λέει, γιατί ήμουν αυτός που κάπνισε περισσότερο απ' όλους στο κόσμο!-Μπήκες στο Γκίνες των καπνιστών;
-Ναι, καθώς φαίνεται! Ποτέ δεν άκουσα κανέναν! Όλα μου φαίνονταν ξενερουά και διαταγές ηλιθίων.-Και τώρα;
-Τώρα δεν έχει σημασία πια. Εγώ τέλειωσα μ' αυτά, όπως κι εσύ άλλωστε.-Εγώ δεν είχα τη δική σου εξάρτηση. Από άλλα τσιγάρα ξεκίνησα. Ενισχυμένα :(
-Ναι, αλλά την ίδια μοίρα είχες με μένα και μάλιστα πέθανες πιο νωρίς.-Ίσως αν ζούσα περισσότερο, να τα έκοβα, να γλίτωνα από τα ναρκωτικά.
-Δεν το πιστεύω. Ο Κριτής Πέτρος μου έδειξε το φάκελό σου, όταν μας έβαλε ζευγάρι. Είπε ότι υπήρξαμε ομοϊδεάτες. Γι' αυτό πεθάναμε νέοι! Εσύ από ναρκωτικά κι εγώ από τσιγάρο. Καρκίνος στον πνεύμονα. Την τελευταία μου πνοή άφησα...μισή...! Από ασφυξία πέθανα, μέσα στην αγωνία του πνιγμού. Χωρίς οξυγόνο...ΧΩΡΙΣ ΑΕΡΑ.-Σάματις εγώ; Πήγα καλύτερα; Ακόμη το πτώμα μου, δεν το έχουν βρει και είμαι εδώ 15 μέρες.
-Σώπα τώρα! Είπε, ο Κριτής Πέτρος, να μπαίνουμε, στο μυαλό των ζωντανών! Να τους λέμε τι τραβήξαμε. Μήπως μας πιστέψει κάποιος και σωθεί. Α, να, βλέπω μια κοπέλα κάτω. Θα πάω σ' αυτήν! Ερχεσαι;;-Έρχομαι!
Τα δυο φαντάσματα ξεκίνησαν να κάνουν τη δουλειά που τους ανατέθηκε!
Χαρμανιασμένη κωφή
Που
λέτε, έχω ξεκίνησει μαθήματα νοηματικής γλώσσας, όλα ωραία, όλα καλά!
Κανονίζεται ένα πάρτυ κι αποφασίζουμε με την τάξη να πάμε, να
γνωρίσουμε κόσμο, να μπούμε στην κοινωνία των κωφών και γιατί όχι να
κάνουμε και πρακτική! Βέβαια αυτά που μέχρι εκείνο το Σαββατόβραδο
είχαμε μάθει, ήταν: Καλημέρα, Καληνύχτα, Χάρηκα που σε γνώρισα και
είχαμε προχωρήσει και στα χρώματα! Αυτά ξέραμε, αυτά θα λέγαμε! Κι ας
μας περνούσανε για τρελούς! Πάμε όλοι μαζί λοιπόν, παίρνουμε τα ποτά
μας και μιλάμε περισσότερο μεταξύ μας. Ο μοναδικός γνώστος ήταν ο
δάσκαλος μας, ο οποίος όμως ήταν και μπάρμαν του παρτι(ου???). Έχουμε
κάνει έναν κύκλο, μιλάμε, γελάμε, χαχανίζουμε και ψάχνουμε κάποιον να
του πούμε όλο περηφάνια τα χρώματα! Κάποια στιγμή κι ενω απολαμβάνω το
τσιγάρο μου, νιώθω ένα ελαφρύ σκούντηγμα στην πλάτη! Γυρνάω, κάπως
στραβωμένη (ξεχνώντας ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να μιλήσουν),
βλέπω ένα χαμογελαστό πρόσωπο να μου χαμογελάει και να αρχίζει να
νοηματίζει! Κάγκελο εγώ! Το μόνο που καταλαβαίνω είναι δύο λέξεις
"πολύ" και "τσιγάρο". Ωχ, μάλλον μου κάνουν παρατήρηση επειδή καπνίζω
πολύ! Κουνάω τους ώμους γεμάτη τύψεις και γυρνάω στην παρέα μου. Μετά
απο κάμια ώρα, πάλι τα ίδια. Γίνεται και τρίτη φορά και αρχίζω και
στραβώνω! Αφού όλοι καπνίζουν, εγώ την πείραξα, την κατα τ' άλλα
γλυκύτατη κυρία; Κάποια στιγμή, βλέπω τον δάσκαλο να έρχεται σκασμένο
στα γέλια, να μιλάει μαζί της και ξαφνικά να αρχίζει να γελάει κι
εκείνη!! Με τα πολλά κατάλαβα ότι η κακομοίρα ζητούσε να της στρίψω ένα
"τσιγάρο" γιατί της είχανε τελειώσει και το περίπτερο ήταν μακριά και
ότι θέλει "πολύ" να κάνει ένα τσιγάρο! -Δεν ξέρω, δε κατάλαβα! Για καθήκοντα μου έλεγε και για υποχρεώσεις! Έπρεπε να το κάνω, λέει, γιατί ήμουν αυτός που κάπνισε περισσότερο απ' όλους στο κόσμο!-Μπήκες στο Γκίνες των καπνιστών;
-Ναι, καθώς φαίνεται! Ποτέ δεν άκουσα κανέναν! Όλα μου φαίνονταν ξενερουά και διαταγές ηλιθίων.-Και τώρα;
-Τώρα δεν έχει σημασία πια. Εγώ τέλειωσα μ' αυτά, όπως κι εσύ άλλωστε.-Εγώ δεν είχα τη δική σου εξάρτηση. Από άλλα τσιγάρα ξεκίνησα. Ενισχυμένα :(
-Ναι, αλλά την ίδια μοίρα είχες με μένα και μάλιστα πέθανες πιο νωρίς.-Ίσως αν ζούσα περισσότερο, να τα έκοβα, να γλίτωνα από τα ναρκωτικά.
-Δεν το πιστεύω. Ο Κριτής Πέτρος μου έδειξε το φάκελό σου, όταν μας έβαλε ζευγάρι. Είπε ότι υπήρξαμε ομοϊδεάτες. Γι' αυτό πεθάναμε νέοι! Εσύ από ναρκωτικά κι εγώ από τσιγάρο. Καρκίνος στον πνεύμονα. Την τελευταία μου πνοή άφησα...μισή...! Από ασφυξία πέθανα, μέσα στην αγωνία του πνιγμού. Χωρίς οξυγόνο...ΧΩΡΙΣ ΑΕΡΑ.-Σάματις εγώ; Πήγα καλύτερα; Ακόμη το πτώμα μου, δεν το έχουν βρει και είμαι εδώ 15 μέρες.
-Σώπα τώρα! Είπε, ο Κριτής Πέτρος, να μπαίνουμε, στο μυαλό των ζωντανών! Να τους λέμε τι τραβήξαμε. Μήπως μας πιστέψει κάποιος και σωθεί. Α, να, βλέπω μια κοπέλα κάτω. Θα πάω σ' αυτήν! Ερχεσαι;;-Έρχομαι!
Τα δυο φαντάσματα ξεκίνησαν να κάνουν τη δουλειά που τους ανατέθηκε!
Χαρμανιασμένη κωφή
Μπαμπά μη καπνίζεις
Ξέρεις τι είναι να καπνίζεις από 13 ετών πιτσιρίκι και να ΄χεις μια κόρη να σε λιβανίζει απ' το πρωί ως το βράδυ να το κόψεις, κι ας έχεις φτάσει τα 58; Ε, ούτε εγώ το ξέρω, αλλά ο μπαμπάκας μου μπορεί να μας πει πώς αισθάνεται. Δεν το κόβει το ρημάδι, δεν το κόβει! Το ξανάρχισε μετά από 5-6 χρόνια αποχής. Παράπονο δεν έχω, πάντα στο μπαλκόνι «απολαμβάνει» αυτή τη χαζομάρα που λέγεται τσιγάρο. Μας σέβεται, αλλά δε βλέπω πολύ σεβασμό προς τον ίδιο του τον εαυτό! Θα το κόψει όταν εκείνος νιώσει έτοιμος, λέει. Μακάρι να πάρει γρήγορα την απόφαση, γιατί δε μπορώ να σκέφτομαι ότι 1 τσιγάρο=5 λεπτά μείον απ' τη ζωή του! ΚΟΨΤΟ ΡΕ ΠΑΤΕΡΑΑΑΑ! Εν τω μεταξύ αφήστε το άλλο: κάθε φορά που βγαίνω με παρέα καπνιζόντων όλος ο καπνός έρχεται πάνω μου! Ε,όχι! Δεν είναι άδικο; Κόψτε το όλοι! Όχι για σας, για μένα, που θα πάθω άσθμα στο απόγειο της νιότης μου!
Διαφήμιση καπνού
Χμ!!το
τσιγάρο!!Εγώ να ξέρεις δεν κάπνιζα. Ο μόνιμος καβγάς στο σπίτι ήταν τα
γεμάτα σταχτοδοχεία. Γέννησα την κόρη μου κι όταν έμεινα έγκυος στο
γιό μου τον μεγάλο, τότε έδειχναν διαφημίσεις τσιγάρου στην TV,
βλέποντας μια από αυτές στην τηλεόραση, μου ήρθε η μυρωδιά του τσιγάρου
στα ρουθούνια (αν είναι δυνατόν) και αισθάνθηκα ωραία. Μετά τη γέννα,
άρχισε ο σύζυγος, και πάρε μια ρουφηξιά να μην μυρίζω μόνο εγώ, να μην
φωνάζεις και λοιπά. Έτσι σιγά-σιγά έμαθα να καπνίζω, και μου
έγινε τόσο απαραίτητο που δεν θέλω να το κόψω. Καλά, όλα στο μυαλό
είναι, το ξέρω. Κι αν θες να ξέρεις, ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο
των πνευμόνων. ΜΑ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΕΙΜΑΙ;
Ή εγώ ή αυτό
Εγώ το έκοψα πριν 4 χρόνια. Κάπνιζα από 16 χρονών. Marlboro σκληρά τα κανονικά, όχι τα λάιτ.Πόσα; Κρατήσου. 3 με 4 πακέτα την μέρα. Ελεος.Ημουν που λες σε ένα ξενοδοχείο με ένα μωρό. Κάθε 5 λεπτάκια έβγαινα στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Βλέπεις το μωρό δεν κάπνιζε. Μόλις πήγαινα να το φιλήσω, τραβιόταν γιατί μύριζα. Το βράδυ αργά, βγήκα μπαλκόνι με ποτάκι στο χέρι για να κάνω τσιγάρο.Οπως χάζευα την θάλασσα, τρώω μια πετριά στο κεφάλι, και λέω τι κάνεις βρε ηλίθιε; Σ'έχει βάλει κάτω αυτός ο δαίμονας; Που πήγε ο εγωισμός σου; εεε;Σβήνω το τσιγάρο, βουτάω τα 3 πακέτα που είχα μέσα με μανία και τα κομμάτιασα. Και είπα: Αγόρι μου πάρτο σαν ένα ποτήρι που έσπασε, και δεν πρόκειται να το ξαναδείς. Και δίνω τον μεγάλο όρκο εκείνη την στιγμή. Μάλλον υπόσχεση στον εαυτό μου.Ή ΕΓΩ Ή ΑΥΤΟ. ΤΕΛΟΣ! Και συνέχισα να υπόσχομαι. Ο,τι και να γίνει ή χαρά ή λύπη, ό,τι δυσκολία και να βρεθεί μπροστά μου, δεν θα το ξαναβάλω στο στόμα μου. Φυσικά και θυμάμαι πάντα αυτή την υπόσχεση. Ακόμα και όταν έμαθα ότι είμαι οροθετικός, εκείνη την στιγμή ήθελα ένα τσιγαράκι. Αλλά δεν υπέκυψα, παρ' όλη την στενοχώρια μου. Πάντα θυμάμαι την υπόσχεση στον εαυτό μου. Τώρα πια όχι μόνο το σιχαίνομαι, αλλά έχω πάψει και να το σκέφτομαι.
Έρωτας από ένα τσιγάρο
Φλεβάρης του 2000. Καθόμαστε με την κολλητή σε κεντρική καφετέρια. Είναι γεμάτη κόσμο, θόρυβο και καπνό. Ξαφνικά το μαγαζί γεμίζει όμορφα ψηλά, περιποιημένα στην τρίχα κορίτσια, με σούπερ μίνι. Κρατάνε μεγάλες τσάντες γεμάτες με νέα γυναικεία σλιμ τσιγάρα. Χαμογελούν σ’ όλες τις κοπέλες, ρωτούν αν καπνίζουμε και μας προσφέρουν δωρεάν πακέτα. Είμαι καπνίστρια και παίρνω ένα πακέτο να δοκιμάσω. Πίσω μας δυο αγόρια. Ο ένας, ψηλός, χοντρούλης, χαμογελαστός. Ο άλλος κοντούλης, αδυνατούλης με γυαλάκια, σαν το Δαυίδ με τον Γολιάθ φαίνονται. Προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή της κοπέλας για να πάρουν κι εκείνοι ένα πακέτο, αλλά εκείνη τους αγνοεί και φεύγει. Ο Γολιάθ γυρίζει προς εμένα και μου πιάνει κουβέντα ζητώντας μου τσιγάρο, του προσφέρω και μας καλούν στο τραπέζι τους. Αμέσως ο Γολιάθ γλυκοκοιτάζει την κολλητή και αρχίζει κουβέντα για γάμο, σπίτι και παιδιά! Έλεος! σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι πώς να τους αποφύγουμε. Η κολλητή όμως φαίνεται γοητευμένη απ’ τον Γολιάθ κι έτσι μένουμε εκεί με τις ώρες. Μετά μας καλούν για να τους ακολουθήσουμε σε μπαράκι και η κολλητή θέλει να πάει, αλλά διστάζει. Την πείθω να πάμε γιατί βαριέμαι να πάω σπίτι και συναντιόμαστε στο μαγαζί. Έξι μήνες μετά η κολλητή παντρεύτηκε το Γολιάθ που τότε ήταν ακόμα φαντάρος. Και σε άλλους έξι μήνες βρέθηκε με παιδί στην αγκαλιά. Είναι ακόμα παντρεμένοι και έχουν πια τέσσερα παιδιά.
Άι γαμήσου ξενέρωτη
-Ώστε καπνίζεις ε? Στο σπίτι μου αποκλείεται να καπνίσεις, είπε με τον γνωστό τσαχπίνικο τρόπο η Λίντα καθώς άνοιγε την πόρτα του loft της, στον έκτο όροφο. Ένα χρόνο τον κυνηγούσε με τον τρόπο της αυτόν τον παιδαρά. Ο Πέτρος ήταν τόσο καυλωμένος που άρχισε να την φιλά ασταμάτητα και να την γδύνει συγχρόνως. Μόλις ένιωθε ότι η βράδια αυτή ήταν η τυχερή του καθώς η γκόμενα που φλέρταρε εδώ κι ένα χρόνο ήταν επιτέλους δίκια του. Σε 3 λεπτά ήταν γυμνοί κάπου ανάμεσα στο καναπέ και στο πάτωμα, και τα τζάμια είχαν θολώσει από τις ανάσες τους. Όλος ο όροφος είχε πάρει φωτιά από τα αγκομαχητά τους. Σε κάνα εικοσάλεπτο είχαν ήδη τελειώσει αυτό το έντονο γαμήσι, που είχε χαρίσει στη Λίντα απανωτούς οργασμούς κι αυτός είχε χύσει απίστευτα πολύ. Τότε ο Πέτρος σηκώθηκε, να κάνει ένα τσιγάρο. Η Λίντα αμέσως του λέει -Έιιιιι εδώ μέσα δε καπνίζεις, τα είπαμε αυτά. Ή το τσιγάρο ή εγώ είπε κι άρχισε να γελάει σίγουρη για τον εαυτό της.
-Το εννοείς ε; Της είπε κοιτάζοντας την με αηδία! -Ναι απάντησε εκείνη, φορώντας το διάφανο μαύρο στριγκάκι της. -Οκ, φεύγω τότε, είπε κι έφυγε! Άι γαμήσου ξενέρωτη, σκέφτηκε από μέσα του, έστριψε τσιγάρο και περπάτησε στην Ιερά οδό ανακουφισμένος...
Το τσιμπούκι του παπά
Ο θείος μου, ο παπα-Κ., ήταν ένας από τους πιο απλούς και αυθόρμητους ανθρώπους που έχω γνωρίσει: τον θυμάμαι, για παράδειγμα, να έρχεται με μάσκα σε ένα αποκριάτικο πάρτι της οικογένειας - μεγάλη αποτυχία: τον αναγνωρίσαμε αμέσως από τα ράσα (ο μοναδικός ίσως μασκαράς παπάς που έχει υπάρξει) και κυρίως από το τσιμπούκι που ξεπρόβαλε κάτω από τη μάσκα του. Το τσιμπούκι του, που διαρκώς έβγαζε καπνούς, ήταν το σήμα κατατεθέν του. Τώρα τι καπνοί ήταν αυτοί θα σας γελάσω: τα τασάκια μπροστά του ήταν πάντα άδεια, γιατί κάπνιζε ό,τι σκουπίδι έβρισκε μπροστά του (αποτσίγαρα, κομματάκια από χαρτοπετσέτες, χαρτάκια από καραμέλες - ακόμα και τσίχλες). Δήλωνε πως τα καλύτερα χαρμάνια τα φτιάχνει κανείς μόνος του, αν και κάποιοι έλεγαν πως ξέμενε συνέχεια από καπνό και άλλοι πως ο καπνός τού φαινόταν ακριβός. Μία από τις ανακαλύψεις του ήταν ότι μπορούσε να αναμείξει στον καπνό του το θυμίαμα της εκκλησίας του. Το αποτέλεσμα ήταν ένας από τους πιο αρωματικούς καπνούς που έχω μυρίσει (βέβαια κάποια στιγμή το έμαθε ο μητροπολίτης και τον απείλησε με τιμωρία). Στην κηδεία του (95 χρονών πέθανε) η εκκλησία όπου λειτουργούσε μύριζε θυμίαμα. Για τους πολλούς αυτή ήταν η αυθεντική μυρωδιά μιας εκκλησίας. Για την οικογένειά μας αυτή ήταν η μυρωδιά ενός αυθεντικού παπά.
Θηλυκή εξάρτηση
Νόμιζα πως είχα κόψει το τσιγάρο για 4 χρόνια, ώσπου τις γνώρισα. Ήταν μια παρέα από γκόμενες, που θέλανε παιχνιδάκια και που με λίγο μπλα μπλά μου δόθηκαν αμέσως. Το πουλί μου πήρε φωτιά και περνάγαμε τέλεια, μόνο που κάπνιζαν και οι τρεις και δεν είχα άλλη επιλογή, ούτε ήθελα να φανώ μαλάκας! Δε μπορείς να ικανοποιείς τρεις γυναίκες ταυτόχρονα και μετά την ολοκλήρωση του οργίου, εκεί που η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο, να γυρίσεις και να πεις : Δεν καπνίζω! Κάπως έτσι ξανακύλησα. Άτιμο πράγμα τα θηλυκά, πιο άτιμο από το τσιγάρο.
Γαιδουροτσιγαρόβηχας
Είμαι μια παντελώς εντελώς άκαπνη που ποτέ δεν άσκησε το σπορ από επιλογή(άρα ό,τι λέω έχει άλλη βαρύτητα). Και ναι μεν εγώ με τον καπνό είχαμε ξεφίλια αλλά παντρεύτηκα έναν άντρα που κάπνιζε κι απ' τ' αυτιά που λένε. Θα μπορούσα να αναφέρω περιστατικά απείρου κάλλους που δείχνουν την εξάρτησή του από το τσιγάρο αλλά σκέφτομαι πως μάλλον πρέπει να κάνω οικονομία στις λέξεις μου αλλά πάλι ...ούτε ένα περιστατικό; Λοιπόοον... είμαστε στην Ολλανδία νέοι ωραίοι και απολύτως άφραγκοι.Και πεινασμένοι. Μαζεύουμε τις δεκάρες μας να πάρουμε ό,τι μπορούσαμε να πάρουμε σε φαγώσιμο. Ο καλός μου τις δεκάρες του πού τις διέθεσε; Τις έκανε χύμα τσιγάρα(τρία θαρρώ πήρε...) Κι αν σκεφτεί κανείς πως ήταν (και είναι) το άλλο μου ενάμισι τότε μόνο μπορεί να εννοήσει τι σήμαινε αυτή του η κίνηση. Ωστόσο το έκοψε. Μαχαίρι. Πώς; Εκείνη την περίοδο ήμαστε στη Γερμανία δάσκαλοι.Το κλιμα που ήταν υγρό έφταιγε; Κάποια ίωση; Όπως και να χει του παρουσιάστηκε ένας βήχας κάπως περίεργος. Και μια μέρα έβηξε στην τάξη μέσα κι ένα πιτσιρίκι όλο αθωότητα πετάγεται και "Κύριε γιατί κάνετε σαν άλογο;" του λέει. Του ήρθε ως το θάνατο που λένε και αυτό ήταν. Δεν το ξανάπιασε. Και πάνε κοντά τριάντα από τότε....
Το τσιγαροκαμάκι
Με τον ξαδερφό μου έχουμε μόνο 3 μήνες διαφορά αλλά πάντα θαύμαζα σε αυτόν την τρέλα του. Είχαμε παρόμοια τρέλα αλλά αυτός την έβγαζε πιο φανερά από μένα. Και γι' αυτό μου άρεσε να βγαίνω μαζί του, ακόμα και στα κλαμπ όπου κάτι θα 'βρισκε να μας κάνει να γελάσουμε όλοι. Κάπνιζε από αρχές λυκείου ενώ εγώ δεν τα είχα καταφέρει. Τα καταφέρνει όμως πάντοτε και κάθε φορά που βγαίνουμε να του τελειώνουν είτε τα τσιγάρα είτε τα χαρτάκια του καπνού. Ένα βράδυ είχα βαρεθεί αυτή την κατάσταση και δεν ήθελα να χρησιμοποιήσει πάλι κάνα περιτύλιγμα τσίχλας να το γεμίσει καπνό και να μυρίζει ο τόπος από τις αναθυμιάσεις του πλαστικού καλύμματος. Κι επομένως, του είπα πως θα του βρω εγώ τσιγάρο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος. Από μακριά είχα σταμπάρει ένα τεκνό και είδα πως κάπνιζε κι αυτός. Οπότε πήρα φόρα και πήγα όλο κέφι και χαμόγελο να του ζητήσω κάνα τσιγάρο. Ενθουσιάστηκε, μου χαμογέλασε κι αυτός και με χαρά πήγε να με εξυπηρετήσει. Το πήρα το τσιγάρο και ετοιμάστηκα να φύγω αλλά προσφέρθηκε να μου το ανάψει. Άλλο που δεν ήθελα βέβαια, δέχτηκα! Έλα που όμως..ήμουν εντελώς άσχετη. Το τσιγάρο δεν έλεγε να ανάψει με τίποτα όσο.το κρατούσα στο χέρι. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να το φέρω στο στόμα μου και να τραβήξω μια τζούρα ώστε να ανάψει αμέσως..Άδικα το τεκνό προσπαθούσε με τον αναπτήρα, με κοιτούσε καλά καλά αλλά εγώ δεν έλεγα να καταλάβω, ούτε του εξήγησα πως δεν ήταν για μένα, ώσπου γύρισε κι έφυγε. Τελικά; Τουλάχιστον ο ξάδερφός μου το ευχαριστήθηκε! Και μου το κοπανούσε για καιρό ακόμα.
Tο τελευταίο τσιγάρο
Τεντώθηκε στο κρεβάτι. Τράβηξε μια δυνατή ρουφηξιά από το τσιγάρο του. Τα χέρια του δεν σταματούσαν να τρέμουν… Όλο το σώμα του πονούσε. Ήθελε να χαλαρώσει, είχε μέρες να κοιμηθεί! Όλα είχαν γίνει τόσο γρήγορα… Η πανέμορφη, πλούσια, κάπως σνομπ Πατρίτσια, ήταν το όνειρο κάθε άντρα σαν και αυτόν που, εκτός από την ομορφιά του, δεν είχε άλλα προσόντα. Είχε κοπιάσει να την κάνει να τον αγαπήσει και να παντρευτούν! Έκαναν τον μήνα του μέλιτος στο Ρίο ντε Τζανέιρο! Ο οδηγός του ταξί, που τους πήγε μεσάνυχτα να διασκεδάσουν στο κέντρο της πόλης, δεν τους εξήγησε, πόσο επικίνδυνο ήταν εκείνο το μέρος την νύχτα! Τους την έπεσαν άγνωστοι, τον έσπασαν στο ξύλο και τον άφησαν αναίσθητο δίπλα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Την Πατρίτσια την βίασαν και μετά την σκότωσαν. Η ιστορία τους έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες της Βραζιλίας και της πατρίδας τους, της Αγγλίας. Όλοι έκλαψαν το άτυχο κορίτσι! Δεν μπόρεσαν να βρουν ούτε τον οδηγό του ταξί, ούτε τους δολοφόνους! Μια διεφθαρμένη αστυνομία, τι περιμένεις… Σε κανενός το μυαλό δεν πέρασε ότι αυτός είχε σχεδιάσει τον φόνο της γυναίκας του. Επιτέλους η περιουσία της και η ασφάλεια της ζωής που είχε κάνει περνούσαν σε αυτόν. Χαμογέλασε παίζοντας με τον καπνό του τσιγάρου του! Η τύχη ήταν μαζί του! Ήταν πλούσιος και δεν είχε κανένα στο κεφάλι του να του κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις, σαν και αυτές που είχε αρχίσει να κάνει η Πατρίτσια τελευταία, όταν τον ψυλλιάστηκε… Χαλάρωσε και βυθίστηκε στον ύπνο. Η καύτρα από το αναμμένο τσιγάρο του έπεσε στο μεταξωτό σεντόνι. Τον βρήκαν νεκρό από τις αναθυμιάσεις...
Και οι σκελετοί έχουν ψυχή
Πριν από κάποια χρόνια, όταν ήμουνα ακόμη μικρή και αθώα φοιτήτρια, αγόρασα για τις ανάγκες του μαθήματος ανατομίας ένα σκελετό. Τον χρυσοπλήρωσα και πήρα τον καλύτερο, υλικό που μοιάζει πολύ με τα ανθρώπινα οστά και πολύ ανθεκτικό. Τον έστησα στο σαλόνι μου, τον ονόμασα Μπάμπη και του μίλαγα, χορεύαμε, έγινε μέλος του μικρού σπιτικού μου. Όταν αποφάσισα να τον ντύσω επειδή δεν είχα αντρικά ρούχα του φόρεσα ένα σέξυ φορεματάκι, μια κόκκινη σφουγγαρίστρα για μαλλιά και εννοείται μεγάλα ζουμερά βυζιά. Κι έτσι ο Μπάμπης μου έγινε ο Μπάμπης που τα βράδυα ντύνεται Σούζη Τσούζη!! Ένα βράδυ λοιπόν, μαζευτήκαμε τα κορίτσια σπίτι μου, βάλαμε μουσική, μεθύσαμε και στο χαβαλέ επάνω αποφασίσαμε να δώσουμε στη Σούζη ένα τσιγάρο, το οποίο μάλιστα ανάψαμε για να είναι πιο αληθοφανές και τραβάγαμε φωτογραφίες.. Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησα με κάποια κενά μνήμης, εκτός από ένα χάος στο σαλόνι μου, βρήκα τη Σούζη με το τσιγάρο ακόμη στο στόμα, το οποίο βέβαια είχε σβήσει.. Αποτέλεσμα όμως αυτού του εγχειρήματος ήτανε να κιτρινίσει εντελώς το ένα δόντι!!! Τι προσπάθειες έκανα, τι λευκαντικά, τι χλωρίνες.. τίποτα!!! Μετά από αυτό έκοψα εντελώς το κάπνισμα, γιατί αν ένα τσιγάρο έκανε τόση ζημιά σε ένα τόσο ανθεκτικό υλικό, σκέψου πόση ζημιά έχουν κάνει τόσα τσιγάρα στον οργανισμό μου!! Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, αλλά ο Μπάμπης που τα βράδυα ντύνεται Σούζη Τσούζη είναι ακόμη στο σαλόνι μου, ακόμη μέρος του σπιτικού μου και με το κιτρινο δόντι του, μου θυμίζει και με συνετίζει..
30 Ιανουαρίου 2011
Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για την
συμμετοχή μας στον κουλοδιαγωνισμό! Ειδικά τους συγγραφείς των ιστοριών,
τους ευχαριστώ από καρδιάς γιατί δείχνουν ακόμη και με αυτό το τρόπο
την αγάπη τους! Ευχαριστώ και όσους ήρθατε, κάνατε υπομονή, διαβάσατε
και ψηφίσατε. Κάπου εδώ να δούμε όλους τους συγγραφείς των ιστοριών:
- Τα φαντάσματα του Μαχαίρης
- Χαρμανιασμένη κωφή της next_day
- Μπαμπά μη καπνίζεις της AfroO
- Διαφήμιση καπνού της fortunata
- Ή εγώ ή αυτό του Bear
- Έρωτας από ένα τσιγάρο της Daisy_Crazy
- Άι γαμήσου ξενέρωτη του Άσωτος γιος
- Το τσιμπούκι του παπά του Κωνσταντίνος Καντακουζηνός
- Θηλυκή εξάρτηση του γνωστός άγνωστος
- Γαιδουροτσιγαρόβηχας της ερωδιός
- Το τσιγαροκαμάκι της Morgana
-Το τελευταίο τσιγάρο της Αγγελική Ν
-Και οι σκελετοί έχουν ψυχή της Vanilla
Και περνάμε στους νικητές.Ψήφισαν 40 bloggers. Η ιστορία που ψηφίστηκε από τους περισσότερους ειναι:
Tο τελευταίο τσιγάρο της Αγγελικής Ν
Η Αγγελική Ν, είχε κερδίσει και στον προηγούμενο κουλοδιαγωνισμό. Θα της προτείνουμε λοιπόν να αρχίσει να γράφει κανένα μυθιστόρημα, γιατί το' χει.
H δεύτερη ιστορία με τις περισσότερες ψήφους έρχεται από μια νέα φίλη μας εδώ στης Coulas και κονταροχτυπήθηκε με την πρώτη ιστορία. Την αγαπήσατε και την ψηφίσατε και ειναι :
Και οι σκελετοί έχουν ψυχή της Vanilla
H τρίτη ιστορία που κέρδισε την προτίμηση των αναγνωστών δικαιώς νομίζω, είναι:
Το τσιμπούκι του παπά του Κωνσταντίνου Καντακουζηνού
Το έπαθλο που θα δοθεί στους τρεις πρώτους νικητές, είναι βιβλίο φυσικά!
ΥΓ Ο επόμενος διαγωνισμός θα αφορά σε συνταγές! Για ψάξτε κουλές μου νοικοκυρές και κουλοί μου νοικοκύρηδες να βρείτε κουλές συνταγές. Θα ψάξουμε να βρούμε το πιο κουλό φαγητό και το πιο κουλό γλυκό. Θα σας ενημερώσω πότε θα αρχίσει να τρέχει ο διαγωνισμός αυτός! Απλά εσείς να είστε έτοιμοι! φιλια πολλά.
4 Φεβρουαρίου 2011
